Jump to content

Vincent

core_group_4
 View Profile  See their activity

  • Posts

    27401

  • Joined

  • Last visited

  • Days Won

    1983

 Content Type 

Blog Entries posted by Vincent

  1. Vincent
    Het is nu bijna vijf jaar geleden dat mijn buurvrouw haar eerste auto kreeg waar een radio in zat met DAB+. Je hoefde geen frequenties meer te onthouden, niet 'goed op de zender af te stemmen' en bij lange ritten 'geen andere FM-frequentie meer op te zoeken', het gaat naadloos over naar een de volgende zendmast. En, zoals ze zelf toen aangaf: "Niet meer dat oeverloze geouwehoer tussen de platen door." De landelijk commerciele zenders op de FM moesten, naast hun gewone programma, toendertijd ook een tweede radiozender in de lucht brengen op DAB+. In de praktijk kozen de meeste ervoor om een zogenaamde 'dozen-zender' aan te zetten: alleen een computer met muziek, wat vormgeving en een van te voren opgenomen nieuwsbulletin op de hele uren. 
     
    Als je het zo leest hebben we hier te maken met een tevreden DAB+ gebruiker. Maar het duurde niet lang voordat ze begon te klagen. Nu zijn we dat in Rotterdam wel gewend en doen we dat vrij gemakkelijk, dat klagen, want 'een dag niet geklaagd is een dag niet geleefd'. Maar ze had wel een punt. Net als ik is zij geen liefhebber van Nederlandstalige muziek. En dan is het best wel irritant dat de radio dan met enige regelmaat terugspringt naar de eerste zender in de rij: 100% NL. Dan moet je iedere keer als dit gebeurd de zender weer opzoeken waar je op dat moment naar luisterde.
     
    Dus terug naar de garage. "Nou mevrouw, dat horen we wel vaker. We zullen een update doen van de radio software, dan moet het opgelost zijn". Zo gezegd, zo gedaan maar op weg naar huis schiet hij weer gelijk weer naar 100% NL. 
     
    Toen ik Herbert Visser van 100% nL die zomer tijdens een radiodag in Erkrath dit verhaal vertelde maakte de gevatte opmerking: "Dat klopt, dat hebben wij met de autofabrikanten zo afgesproken".
     
    Inmiddels heeft zij een nieuwe auto en ook hier zit weer DAB+ in. Dat kan ook niet anders, alle nieuwe auto's moeten verplicht zo'n radio aan boord hebben. Het is de bedoeling dat op termijn DAB+ de FM gaat vervangen en daar wordt behoorlijk wat voor uit de kast gehaald. Ook op gebied van zender aanbod: inmiddels zijn er 74 stations te beluisteren in de regio Rijnmond. Maar uit een onlangs gepubliceerd onderzoek blijkt dat het aandeel van DAB+ ten opzichte van FM nauwelijks meer groeit.
     
    Hoe bevalt mijn buurvrouw haar nieuwe auto? Werkt de radio nu beter? Ik had de vraag beter niet kunnen stellen want het leverde gelijk weer een enorme bak geklaag op. Niet over de auto, daar is ze heel blij, maar je raad het al, het is de radio die erin zit. Ook bij deze schiet hij weer met enige regelmaat terug naar 100% NL. En als je met 74 radiostations op alfabetische volgorde hem weer op 'Joe 70 & 80' wil terugzetten moet je flink draaien aan de knop. Dat komt de verkeersveiligheid niet ten goede. En haar humeur ook niet.
     
    Maar ze was inmiddels weer terug geweest naar de autodealer om het probleem te melden. De monteur uit de werkplaats had haar geduldig aangehoord. "Oh, ik weet wel wat de oorzaak is van dat probleem. Loopt u maar even mee naar buiten, dan zal ik het u laten zien".  En buiten op de parkeerplaats wees hij naar de Waalhaventoren. "Mevrouw, het is de techniek die faalt. En dan hebben we net niet over uw autoradio, maar over de zendmast die u daar ziet. U kunt beter net als ik gewoon de FM gebruiken, want met dat DAB-gedoe ben ik helemaal klaar".
     
    Vincent Schriel, 10 december 2022
  2. Vincent
    Afgelopen week was Wikipedia regelmatig in het nieuws in verband met het 20-jarig bestaan. Inmiddels is het ook alweer bijna 10 jaar geleden dat Radiopedia van start ging, een radio encyclopedie-project dat functioneert volgens hetzelfde wiki principe.
     
    Harmen Huizinga kwam met het idee om deze vrije radio encyclopedie te starten naar het voorbeeld van Wikipedia. Omdat ik zelf ook al een tijdje met dit idee rondliep was mijn antwoord direct ja. Nog dezelfde dag werd de domeinnaam geregistreerd en de volgende dag was radiopedia.nl online. Het grote ‘vulwerk’ kon beginnen.
     
    Waarom liep ik zelf al een tijdje met het idee om een wiki te starten speciaal voor radio? Voornamelijk omdat ik een middel zocht om structuur te krijgen in de door mij verzamelde lijstjes met informatie over medewerkers en programma’s. Maar ook uitgezonden hitlijsten van bijvoorbeeld Radio Noordzee, Mi Amigo en Monique. Daarnaast de ruim 2.500 toepassingen van muzieknummers die zijn gebruikt als tune, jingle, promo of filler. Op de Nederlandse Wikipedia is hier geen plaats voor.
     
    Nu bijna 10 jaar verder zijn er meer dan 5.600 pagina’s met informatie beschikbaar. Zo maar een paar voorbeelden van projecten van de afgelopen jaren die terug zijn te vinden op Radiopedia:
    Poster - De hele Poster collectie, uitgezonden door de TROS op Hilversum 3 en Radio 2, is er op terug te vinden. Juul Geleick heeft zijn archief hiervoor beschikbaar gesteld om deze informatie zo compleet mogelijk te krijgen. Mega Top 30 - De hele geschiedenis is vanaf de Hilversum 3 Top 30 tot heden uitgezocht en beschreven. Informatie die mede gebruikt is voor het boek 50 jaar Hitparade van Bart Arens, Edgar Kruize en Ed Adams. RNI hitlijsten - Alle hitlijsten van deze zeezender zijn er terug te vinden, zowel de Top 50 van de Nederlandse service als de vele hitlijsten van de Engelstalige service.  Geschiedenis tijdlijnen van bijvoorbeeld Radio Mi Amigo en Radio Noordzee zijn er terug te vinden en zijn mede gebruikt voor de boeken van Ferry Eden over deze twee zeezenders. En als er iets niet klopte werd het gelijk gecorrigeerd.     
    Dankzij het wiki principe kan iedereen een bijdrage leveren, gegevens aanvullen en/of corrigeren. Er zijn inmiddels een aantal mensen daarmee actief en één van deze vrijwilligers heeft bijvoorbeeld alles wat Ben Liebrand op de radio heeft gedaan uitgezocht en op Radiopedia geplaatst. Maar dan ook echt alles! En daar is ook de ruimte voor op deze wiki. 
     
    Wil je meehelpen met het vullen van Radiopedia? Heb je veel informatie verzameld over een radiostation, radioprogramma of radiomaker en wil je het delen met een groot publiek: doe dan mee! Je kan rechtstreeks de pagina’s aanmaken en als je hulp nodig hebt is er nu ook de mogelijkheid om lid te worden van de Radiopedia club op Radiotrefpunt. Hier kan je terecht met al je vragen over deze vrije radio wiki.
     
    Vincent Schriel, 26 juni 2021
  3. Vincent

    Nauwere samenwerking NOS en NTR

    By Vincent,


    Landelijk
    De NOS en de NTR gaan nauwer samenwerken. De directies hebben ervoor gekozen om een alliantie aan te gaan, waarin de focus vooral ligt op programma-inhoudelijke samenwerking. Nieuwsuur, Andere Tijden Sport en Nieuws & Co laten nu al zien hoe goed dat kan uitpakken.
    Het doel van de alliantie is verdere verhoging van de kwaliteit en verrijking van het huidige programma-aanbod van de twee omroepen. Niet alleen op televisie en radio, maar ook online. Nieuwe programmaconcepten behoren eveneens tot de mogelijkheden.
    Als uitdrukkelijke voorwaarde geldt dat de bestaande merken en de afzonderlijke programmapakketten van beide organisaties in stand blijven. Zo willen NOS en NTR hun onafhankelijkheid en neutraliteit waarborgen.
     
    Voorgeschiedenis
    De nieuwe alliantie is een gevolg van de visiebrief van de minister van OC&W (juni 2019). In deze brief, over de toekomst van de publieke omroep, gaf hij aan een onderzoek te willen naar een samenwerking van NOS en NTR. Beide organisaties zijn vervolgens een zorgvuldige verkenning gestart naar de mogelijkheden daarvoor. De belangrijkste uitgangspunten daarbij: een samenwerking moet een meerwaarde hebben voor de organisaties én het publieke bestel. En er moet oog zijn voor het op onderdelen onvergelijkbare productieproces van NOS en NTR.
     
    Programma-inhoudelijke samenwerking
    De uitkomst van de verkenning: NOS en NTR zien kansen voor een programma-inhoudelijke samenwerking. Voor het komende jaar wordt gedacht aan verbreding van de samenwerking in vooral de onderzoeksjournalistiek, naar voorbeeld van Nieuwsuur. Het NOS Jeugdjournaal en Schooltv.nl zouden elkaar kunnen versterken. Ook valt te denken aan een intensievere kennisdeling door de NTR-redacties Wetenschap en Geschiedenis en de NOS-onderdelen Nieuws, Sport en Evenementen. Verder liggen er kansen in het verdiepen van de aandacht voor de maatschappelijke betekenis van sport. Daarnaast kunnen studio’s gezamenlijk worden gebruikt en geeft de samenwerking ook nieuwe perspectieven voor het personeel.
     
    Algemeen directeur Gerard Timmer van de NOS: “Vanuit de gedachte dat we als NOS – naast onze taak met betrekking tot Nieuws, Sport en Evenementen – van betekenis willen zijn voor een stevige journalistiek hebben we ook deze samenwerking onderzocht. Deze alliantie biedt, net als de inmiddels uitgebreide samenwerking met de regionale omroepen, inspiratie en kansen. Goed voor de publieke omroep, en nog belangrijker: voor de programmering en daarmee voor het publiek.”
    Ook NTR-mediadirecteur Willemijn Francissen is enthousiast: “De passage in de visiebrief hebben we opgepakt als een uitnodiging om te onderzoeken hoe we de banden met onze collega-taakomroep kunnen aanhalen. Na een inspirerende verkenning kwamen we tot de conclusie dat een nauwere samenwerking veel moois zou kunnen opleveren voor zowel het programmapakket van de NTR als dat van de NOS; een goede reden om deze volgende stap te zetten.”
     
    Agenda
    Om de samenwerking handen en voeten te geven zal een samenwerkingsagenda worden vastgesteld. Programmamakers, managementteams en directies van beide omroepen zullen de onderlinge banden aanhalen; na een jaar volgt een evaluatie van de samenwerking.
     
  4. Vincent

    100% NL presenteert Nederpop Top 50

    By Vincent,


    Landelijk
    Vanmiddag presenteert 100% NL de Nederpop Top 50, dé hitlijst met de allerbeste Nederlandse popmuziek. Recente hits van nu, zoals bijvoorbeeld Zoutelande van BLØF of Rollercoaster van Danny Vera, maar ook oude klassiekers van Acda en De Munnik en André Hazes komen allemaal voorbij. De hitlijst is een verlengstuk van de Top van de Nederpop, die de gehele maand september te horen was op de radiozender.
     
    De lijst is samengesteld door de luisteraars van de zender. Iedere dag werd er gebeld met een luisteraar om een liedje uit de dag top 5 te halen en een persoonlijke favoriet erin te zetten. Met de Top 50 beste Nederlandse tracks ooit gemaakt, sluit de zender de Top van de Nederpop muzikaal af. De Nederpop Top 50 is vanmiddag tussen 15:00 en 19:00 uur te horen op 100% NL en wordt gepresenteerd door Stephan Jacobs. Daaropvolgend zal Miss Montreal, de zenderbaas van deze week, de studio overnemen en haar soloshow presenteren op 100% NL.  

    Artiesten als Trijntje Oosterhuis, Guus Meeuwis, Davina Michelle maar ook Henk Westbroek en Kris Kross Amsterdam waren de afgelopen maand te gast bij Koen Hansen in de nieuwe ochtendshow Goedemorgen 100% NL. Er werd daarbij onder andere gesproken over onderwerpen als de Nederlandse popmuziek en eigen loopbaan. Ook mochten de artiesten persoonlijke favoriete nederpoptracks doorgeven. Zo kwam Snelle met ‘Papa’ van Stef Bos is de favoriete nederpoptrack van Trijntje Oosterhuis ‘Als De Liefde Niet Bestond’ van Toon Hermans en geeft Emma Heesters de voorkeur aan ‘Zij’ van Marco Borsato. 

    Afbeelding: Stephan Jacobs (foto William Rutten/100% NL)
  6. Vincent
    Het gewone leventje een week lang inruilen voor een luxeleven dat alleen weggelegd is voor de groten der aarde. Voor luisteraars van 538 wordt het mogelijk. Eén luisteraar krijgt op 7 september de sleutel van de superdeluxe Imperial Suite van Hotel Okura Amsterdam en wordt daar een week lang behandeld als een beroemdheid. Roomservice? Staat klaar. Een massage? Binnen een kwartier geregeld. Bezoek van andere bekende sterren? Niks is te gek in de ‘538 Super Suite’. 

    De superster overnacht in één van de bekendste en met 485 m² de allergrootste luxe suite van Nederland. 538-dj’s komen langs om een feestje te bouwen, cocktails te shaken en ook artiesten brengen een bezoek aan de suite. Maar het verblijf in de suite is niet gegarandeerd. De superster moet zijn territorium verdedigen en wordt iedere dag meerdere keren uitgedaagd door andere luisteraars die een gooi doen naar het luxe bestaan. De bewoner wiens sleutel uiteindelijk op de laatste dag getrokken wordt, wint €15.000,-. 

    Imperial Suite
    Voor de bouw van de Imperial Suite, die zich boven in Hotel Okura Amsterdam bevindt, zijn 18 standaardkamers samengevoegd. De suite is voorzien van een privébioscoop, meerdere slaapvertrekken, een glazen trap met ledverlichting en limousine- en butlerservice zijn inbegrepen. Normaal gesproken maken vooral royals, staatshoofden en artiesten gebruik van de luxe suite waar een prijskaartje van €12.500,- per nacht aan hangt. 538 Super Suite

    Luisteraars kunnen zich vanaf vandaag aanmelden via 538.nl. Eén van hen krijgt op maandagochtend 7 september als eerste toegang tot de ‘538 Super Suite’. De hotelgast bewaakt zijn verblijf in de suite met zijn hitkennis. Hoe meer hij/zij weet van de 538-artiesten en hun hits, hoe groter de kans dat diegene mag blijven. In ‘De 538 Ochtendshow’, het lunchprogramma van Wietze de Jager en ‘De Coen en Sander Show’ wordt de superster uitgedaagd door andere luisteraars die een gooi doen naar het luxe bestaan. Wint de superster? Dan mag die in de suite blijven. Wint de andere luisteraar? Dan wordt hij of zij de nieuwe bewoner van de suite. Van alle luisteraars die hebben overnacht in de ‘538 Super Suite’, wint één superster €15.000,-.

    Tijdens de ‘538 Super Suite’-actie worden de maatregelen rondom het coronavirus nageleefd en de gezondheid van de deelnemers gewaarborgd. 
  7. Vincent
    Vandaag was de ontknoping van de Back to the 70's Top 770 bij Radio Veronica. De lijst bekijkend kreeg ik vanmiddag het idee om het station maar weer eens op te zetten. En wat viel dat tegen!

    Niet de muziek, maar de wijze waarop de lijst werd gepresenteerd. Flauwe presentatie, nieuwsfeiten uit de jaren 70 die te uitgebreid werden voorlezen en van commentaar werden voorzien met daarbij ook nog eens een irritant achtergrondmuziek die totaal niet past bij het tijdperk. Er werd zelfs zoveel geluld dat er maar elf platen in de laatste twee uur werden gedraaid.

    Waarom werd dan eerder op de middag Nutbush City Limits van Ike & Tina Turner halverwege de plaat vervangen voor de volgende notering? Tijdgebrek? Hield men anders te weinig spreektijd over voor de 'grande finale'?

    Ik heb de middag uitgezeten, maar om 18:00 uur direct een draai aan de knop gegeven en NPO Radio 2 weer opgezet. Wouter van der Goes met Vinyl Friday en om 20:00 uur mijn favoriete programma: Het Platenpaleis met Frank van 't Hof. 
     
    Het was lang geleden dat ik weer eens naar Radio Veronica heb geluisterd en ik kan je garanderen dat ook heel lang duren voordat ik deze fout weer maak!
  8. Vincent
    De emotionele column die cabaretier Peter Heerschop voor Radio 538 uitsprak over de tram-aanslag in Utrecht is door een jury van radiopresentatoren en -dj’s verkozen tot Radiomoment van 2019. Dat is zondag bekendgemaakt in het mediaprogramma De Perstribune van Omroep MAX op NPO Radio 1.

    In het onderscheiden radiomoment spreekt Heerschop zijn woede en verdriet uit over de aanslag in maart van dit jaar op een tram in Utrecht. Bij het incident vielen vier doden en zes gewonden. Volgens de jury van het radiomoment van het jaar is de column van Heerschop het meest indrukwekkende stukje radio van afgelopen jaar. Juryvoorzitter Ron Vergouwen: "Columns zijn er genoeg op de radio, maar ze maken niet allemaal evenveel los. Maar deze column van Heerschop doet dat wel. Veel mensen hebben met kippenvel naar de radio zitten luisteren." Jurylid Dennis Ruyer (Radio Veronica): "Niemand die een lach en traan zo treffend weet te verbinden als Peter Heerschop. En niemand die dat zo goed kan verwoorden."

    In een reactie op de uitverkiezing laat Peter Heerschop weten enorm vereerd te zijn: “Wat enorm liefdevol, heel mooi! Het doet me veel.” De column betekende de opmaat voor de terugkeer van Heerschop op de radio. “Radio is een prachtig medium en een prachtig podium om de week in samen te vatten.”

    Het Radiomoment van 2019 werd verkozen door een jury die bestond uit dj’s en presentatoren van de populairste ochtendprogramma’s op de Nederlandse radio: Jurgen van den Berg (NPO Radio 1), Jan-Willem Roodbeen (NPO Radio 2), Sander Hoogendoorn (3FM), Margriet Vroomans (NPO Radio 4), Jeroen van Inkel (NPO Radio 5), Bas van Werven (BNR Nieuwsradio), Marieke Elsinga (Qmusic), Mark Labrand (Radio 538), Dennis Ruyer (Radio Veronica)en Jeroen Nieuwenhuize (Radio 10). Onder leiding van Ron Vergouwen, de vaste mediadeskundige van De Perstribune, legde de jury honderden fragmenten langs de kwaliteitslat. Doel was het meest indrukwekkende, grappige, opzienbarende en/of beklijvende radiofragment van het afgelopen jaar te kiezen. Uit een longlist van tien werd zondag uiteindelijk de winnaar gekozen.

    In de verkiezing eindigde een fragment uit Met het oog op morgen op de tweede plaats: een interview met Mieke van der Weij als kersverse winnares van de prestigieuze Zilveren Reissmicrofoon. Van der Weij, presentator bij onder meer NPO Radio 1 en NPO Radio 4, is zo goed als onverstaanbaar, omdat ze juist op de dag van de uitreiking haar stem was verloren. Jurylid Bas van Werven (BNR): "Mieke wint terecht en is juist op dat moment haar altijd zo mooie stem geheel kwijt. Je vraagt je dan toch af of hier hogere machten in het spel zijn."

    Op de derde plaats eindigde de veelbesproken ruzie tussen dj Timur Perlin en luisteraar Dave. Jurylid Sander Hoogendoorn (3FM) daarover: "Prachtige pure radio vanuit de primaire reactie. Niet nadenken of scripten maar gewoon gaan!" en Jurgen van den Berg van NPO Radio 1: "Ik ben fan van Timur, maar hier slaat hij de plank mis. Hulde, dat hij later excuses heeft aangeboden. En mooi dat de luisteraar zich niet met een kluitje in het riet laat sturen. Mondige luisteraars zijn goud voor ‘n uitzending. Standbeeld voor de luisteraar."

    De rest van de Top 10 van 2019 ziet er als volgt uit:

    4. NPO Radio 1: Frits Spits hortend en stotend verkozen tot radioman van de afgelopen honderd jaar
    De stroef verlopen uitreiking in Met het oog op morgen leidde tot opgetrokken wenkbrauwen bij de vakjury. DJ Mark Labrand van Radio 538: "Dit is toch een beetje alsof je met een vol dienblad bij de McDonald’s keihard tegen de schuifpui aan klettert! Al die legendes hebben 100 jaar lang hun best gedaan en dan krijg je zo’n ongemakkelijke bekendmaking. Had Edwin Evers nou gewoon even achter de knoppen gezet!"

    5. BNR Nieuwsradio: Paul de Leeuw vs. Wybren van Haga
    Jurylid Jan-Willem Roodbeen (NPO Radio 2): ‘Paul de Leeuw verwoordt wat veel luisteraars denken. Hij doet dat wel onbeschoft en met geen enkele intentie om naar het antwoord van Haga te luisteren. Haga blijft op zijn beurt zielloos en ingestudeerd verhaal afsteken. Voor mij staat dit symbool voor waar het in media en politiek aan schort: Er wordt veel gesproken en zelden geluisterd. Makkelijk scoren voor mediamakers.’

    6. NPO Radio 2: Danny Vera maakt indruk met een live-versie van Rollercoaster
    Jury-voorzitter Ron Vergouwen: "Dit lied ontbreekt in geen enkel lijstje en mag zeker niet ontbreken in het lijstje met de indrukwekkendste radiomomenten van het jaar."

    7. NPO Radio 1: Antisemitische beller krijgt ruimte in nachtprogramma Gaan
    Jurylid Jurgen van den Berg (NPO Radio 1): "De presentator slaat hier een enorme flater, maar zo'n nachtprogramma moet voor een appel en ‘n ei worden gemaakt, met onervaren mensen en een redactie van stagiairs. Dan krijg je dit soort missers. Het is dus ook kritiek op de bazen. Triest, maar waar."

    8. NPO Radio 1: vrouw fopt presentatoren Langs de Lijn En Omstreken
    Jurylid Bas van Werven van BNR: "De schrik van iedere presentator." Mark Labrand van Radio 538: "Ik weet dat ik op tijdens dit radiomoment echt tegen mijn radio zat te schreeuwen: ‘Jullie hebben de verkeerde!’ Mooie radio."

    9. NPO Radio 1 en DWDD vieren samen 100 jaar Radio
    Jurylid Margriet Vroomans (NPO Radio 4): "De magie van de radio bleek zo groot dat die op tv niet was te vangen." Jurgen van den Berg (NPO Radio 1): "Wat een monumentje had moeten worden voor die prachtige goeie ouwe radio, werd één grote chaos. Duidelijk bedacht door tv mensen achter een bureau."

    10. Radio Veronica: Giel Beelen openhartig over relatiebreuk.
    Jurylid Marieke Elsinga van Qmusic: "Giel is kwetsbaar en eerlijk. Tegelijk kun je je afvragen of ‘t niet wat overdreven is dit te delen met luisteraars. Als hij gaat zingen voel je vanwege plaatsvervangende schaamte de drang weg te zappen, maar toch blijf je geboeid."

    Afbeelding: Peter Heerschop (foto: Wouter Kiel / Wikipedia)
  9. Vincent
    Op 10 december 1984 werd er op Radio Caroline rond 18:30 uur in het programma van Dave Richards eenmalig een promospot uitgezonden met de tekst 'Zondag om 12:00 uur gaat het gebeuren op 963 kHz', gevolgd door een spot ingesproken door Jay Jackson met de tekst 'Caroline is in the mood on 576 kHz, 24 hours per day and on 963 through the night'.
     
    Radio Caroline was sinds 20 augustus 1983 met haar programma's te beluisteren op de 963 kHz, gebruikmakend van een 50 kW zender aan boord van de Ross Revenge. Het zendschip lag in de Thamesmonding in internationale wateren en naast de 50 kW was er ook nog een 10 kW zender aan boord. Om inkomsten te genereren had de Caroline organisatie besloten om in te gaan op het voorstel van Radio Monique om de grote zender aan hen te verhuren. 
     
    De initiatiefnemers achter dit nieuwe Nederlandse radiostation, die eerder al betrokken waren bij het mislukte Radio Paradijs project, hadden een organisatie opgezet volgens een systeem dat eerder was bedacht voor Radio Hollandia. De cassettebandjes zouden legaal worden opgenomen in Hilversum en waren bestemd voor winkelcentra in Nederland en diverse lokale radiostations in België. In de programma's werd geen naam van het station genoemd, deze zouden pas later op het schip worden toegevoegd.
     
    Afbeelding: In de Radio Monique studio op de openingsdag om 12:15 uur van links naar rechts: Frits Koning, Maarten de Jong, Ad Roberts en Fred Bolland (foto Leendert Vingerling)
     
    In november 1984 werd in het Algemeen Dagblad en het weekblad Adformatie al de komst van Radio Monique aangekondigd. Het was de bedoeling dat het radiostation op 2 december 1984 van start zou gaan. De deejays Maarten de Jong en Ad Roberts waren al aan boord van de Ross Revenge om de start voor te bereiden. Zo werd de productie studio van Radio Caroline aan bakboordzijde omgebouwd tot de uitzendstudio van Radio Monique. De genoemde startdatum werd niet gehaald.
     
    Maar op zaterdag 15 december 1984 was het dan eindelijk zover. Om 06:00 uur startte op de 963 kHz de testuitzending van Radio Monique. Tot 20:00 uur was er nonstop muziek te horen met jingles, tijdmeldingen en af en toe een aankondiging. Ook de promospot van Caroline deejay Jay Jackson kwam regelmatig voorbij: 'Radio Caroline, Europe's first and only albumstation can be heard on 576 kHz, that is 519 meter and all through the night on 319/963 kHz'.
     
    De volgende dag, zondagmorgen om 05:00 uur, was Radio Monique weer terug. Tot 12:00 wederom met nonstop muziek aangevuld met jingles, tijdmeldingen en de eerder genoemde promo van Jay Jackson. En om 12:00 uur werd het station live aan boord feestelijk door Ad Roberts geopend met champagne. In het eerste uur vertelde hij wat de luisteraars van Radio Monique kunnen verwachten. Naast gepresenteerde muziekprogramma's op het hele uur het nieuws en op de halve uren de hoogtepunten uit het nieuw. Het nieuws afkomstig van 21 persbureaus welke via RTTY, soort van draadloze telex, aan boord kwam.
     
    Tussen 15:00 en 16:00 uur was er voor de luisteraars een rondleiding over de Ross Revenge. Ad Roberts en Maarten de Jong begonnen op de brug waar zich onder ander de radar en radio telefoon bevinden. Naast de brug de nieuwskamer van Radio Caroline, boven de radiostudio's. Hierna ging men buiten de trap af die uitkomt op het achterdek waar de tekst 'LA 319 Caroline' op staat. Vervolgens via een klein trapje naar voren. Boven de letters Caroline aan bakboord is de Radio Monique studio (boven 'Line', boven 'Ca' is de wc). De Engelse studio bevindt zich aan de stuurboord zijde. 

    Tijdens de interviews met Johnny Lewis en Susan Charles krijgen de luisteraars te horen dat de Ross Revenge is 72 meter lang en 12 meter breed is en een diepgang heeft van 5 meter. In het vooronder bevinden zich twee diepvriezers vol met eten. Aan stuurboord ligt een rubberboot met een Mercury buitenboordmotor. De zendmast is 91 meter hoog en gaat door tot de bodem van het schip. Naast de mast zit de uitlaat van het koelmechanisme van de zenders. Men heeft twee soorten water aan boord: gefilterd zeewater voor onder andere de afwas en gewoon drinkwater.
     
    Afbeelding: Feestmaal naar aanleiding van de opening van Radio Monique (foto Leendert Vingerling)
     
    De zenders aan boord zijn een 50 kW (963 kHz) en 10 kW (576 kHz). Men gebruikt ongeveer 1.000 liter dieselolie per dag en wekt 120-130 kW op om 50 kW output te krijgen. Er staan twee MAN generatoren van 250 KVA elk die dit mogelijk maken. Er staan ook nog enkele generatoren die 2x 100 kW leveren. De scheepsmotoren worden elke 10 dagen getest.
     
    De rondleiding was opgenomen voor 28 november 1984. Dit is af te leiden aan het interview met Susan Charles. Zij verliet de Ross Revenge op die datum.
     
    Tussen 17:00 en 18:00 uur had Ad Roberts live in de uitzending een gesprek met Ton Lathouwers die op dat moment was te horen op Hilversum 2 bij het VOO programma 'De Grote Verwarring'. Van te voren was afgesproken dat , wanneer Band Aid - Do They Know It's Christmas op beide zenders tegelijk werd gedraaid, er een linkup kon plaatsvinden. Ad Roberts vertelde dat er 7 Nederlanders en 10 Engelsen aan boord zijn. Daarnaast is er ook nog nautisch personeel aanwezig. Radio Monique gaat een licht genre muziek draaien voor het hele gezin. Als afsluiter draaide hij nog enkele Radio Monique jingles. Het gesprek was duidelijk te volgen op Hilversum 2, op Monique was alleen Ad Roberts te horen.
     
    Ad Roberts, die eerder die de opening van het nieuwe radiostation deed, sloot even voor 20:00 uur de eerste uitzenddag van deze nieuwe Nederlandse zeezender af.
     
    De programmering van 16 december 1984:
    05:00-12:00 Test uitzending 12:00-13:00 Ad Roberts 13:00-14:00 Frits Koning 14:00-15:00 Maarten de Jong 15:00-16:00 Rondleiding Ross Revenge 16:00-17:00 Rob Harthold 17:00-18:00 Ad Roberts 18:00-20:00 Frits Koning  
    Overig feiten van die dag
    Herkenningstune Radio Monique: Richard Harvey - The Theme From Terrahawk Adres: Radio Monique Internationaal, Apartado 146, Playa de Aro, Gerona, Spanje Eerste satellietschijf: Ashford & Simpson - Solid Eerste Elpee van de week: Bolland - Silent Partners Eerste reclame: TROS kompas  
    Afbeelding: Ross Revenge in 1984 (foto Dietmar Flacke / The Offshore Radio Archive)
  10. Vincent
    Hotel California van Eagles verlengt de successerie: voor het vijfde jaar op rij staat de klassieker op de eerste plaats van de Toplijst van de Jaren 70 op NPO Radio 5. De door luisteraars samengestelde lijst vormt de afsluiting van De Week van de Jaren 70. De Toplijst is vrijdag 12 april tussen 07:00 en 20:00 uur te horen op NPO Radio 5.

    Nieuw in de top 3 is dit jaar Bohemian Rhapsody van Queen: nu op plek 3, vorig jaar nog op positie 5. One Way Wind van The Cats, de hoogst genoteerde Nederlandse inbreng in de Toplijst, stijgt van plek 8 in 2018 naar de vijfde plaats nu. De Toplijst van de Jaren 70 start om 07.00 uur met Waterloo van Abba.

    De Top 10
    Hotel California - Eagles Du - Peter Maffay Bohemian Rhapsody - Queen Child In Time - Deep Purple One Way Wind - The Cats Stairway To Heaven - Led Zeppelin Go Your Own Way - Fleedwood Mac Bridge Over Troubled Water - Simon & Garfunkel Imagine - John Lennon Let It Be - The Beatles
    De volledige Toplijst van de Jaren 70 is te vinden op www.nporadio5.nl.

    NPO Radio 5 brengt classics en evergreens in combinatie met nieuws, informatie en service. De publieke zender is voor alle luisteraars die de goede muziek van de afgelopen decennia én een prettige sfeer waarderen. NPO Radio 5 is overal in Nederland te beluisteren via de NPO Radio 5-app, de kabel, de website www.nporadio5.nl en DAB+.
  11. Vincent
    Het radioprogramma Nachtzuster van MAX is in het nieuwe jaar te horen in de nacht van vrijdag op zaterdag van 02:00 tot 06:00 uur op NPO Radio 1. Presentator Astrid de Jong verbond de afgelopen jaren op de donderdagnacht luisteraars met vragen en antwoorden met elkaar, en verhuist vanaf januari naar het weekend.

    In Nachtzuster zoekt Astrid de Jong luisteraars met ervaring, kennis of inzicht, die andere luisteraars helpen bij het vinden van antwoorden op vragen of zoektochten. Elke week komen de meest uiteenlopende onderwerpen aan bod, en er valt altijd wel iets te leren of te lachen. Zaterdag 5 januari is de eerste uitzending op het nieuwe tijdstip.

    Nachtzuster Astrid: “Ik vind het een enorme uitdaging om na 9 jaar Nachtzuster op donderdagnacht, nu in een andere nacht uit te zenden. We zullen andere luisteraars en vragen krijgen op vrijdagnacht, ik ben hier heel benieuwd naar! Maar het programma draait niet om mij, maar om de mensen die ’s nachts iets willen vragen, vertellen, leren of gewoon lekker willen luisteren. Dus iedereen mag het weten: je bent welkom in de vrijdagnacht met al je vragen en antwoorden.”

    Nachtzuster: vanaf 5 januari elke zaterdag op NPO Radio 1 van 02:00 tot 06:00 uur met Astrid de Jong.
  12. Vincent
    Het verhaal 'Door Omstandigheden' is begin jaren '80 van de vorige eeuw gepubliceerd in Caroline Radio Nieuws. Luk van Braekel (deel 1 t/m 18) en Albrecht de Groeve (vanaf deel 19) vertelden de geschiedenis van 5 jaar Radio Mi Amigo.
     
    -1-    Maandag 13 augustus 1973, vijf uur 's middags. In de Suzywafel bakkerij aan de Emiel de Rooverlaan te Buizingen (België) worden de ovens afgezet en vallen de transportbanden stil. Vanuit zijn kantoor op de eerste verdieping kijkt directeur Sylvain Tack zwijgend door het raam naar de tientallen werknemers die de fabriek verlaten. Weemoedig denkt hij aan de tijd toen hij met het wafelijzer van zijn vrouw en een recept van zijn moeder z'n eerste Suzywafel bakte.
     
    Ai...! Sylvain's gezicht wordt plots een pijnlijke grimas: een schokgolf van pijn gaat door z'n lichaam. Die verrekte maagzweer toch! In de maanden na de geboorte van de eerste Suzywafel werkte Sylvain zich te pletter om uiteindelijk dit solide bedrijf op te bouwen. Maar toen de fabriek goed en wel draaide en alles op rolletjes liep, kreeg hij een maagzweer. "Zo ben ik nu eenmaal", denkt Sylvain terwijl hij de radio aanzet, "een onrustige natuur, die zich pas goed voelt als hij nieuwe projecten kan aanpakken". Zijn dokter had het bevestigd: "Die maagzweer, meneer Tack, dat komt door de stress die u niet kunt afreageren. Zoek een hobby waarin u zich kunt uitleven, meneer Tack, dat is de beste raad die ik u kan geven".
     
    Toen hij enkele dagen daarna op het jaarlijkse fabrieksfeest een van zijn bedienden bezig hoorde als zanger, vroeg Sylvain zich af: "Hoe komt het toch dat die jongen geen succes heeft? Talent heeft hij in elk geval". En plots wist hij het: hij zou ervoor zorgen dat Paul Severs succes kreeg en beroemd werd. En meteen zou hij de raad van zijn dokter opvolgen: de muziekbusiness als hobby!
     
    Het was daarna allemaal snel gegaan. Er werd een platenfirma opgericht, Paul Severs werd beroemd, er werden eigen opnamestudio's gebouwd en er werd ook een eigen popblad uitgegeven. Momenteel schatten zijn financiële adviseurs de totale waarde van het Tack imperium, bestaande uit de Suzy fabriek, de platenfirma's Start en Gnome, de uitgeverij Ergado en zijn villa's te Buizingen en Playa de Aro op zo'n slordige 400 miljoen frank.
     
    Foto: Sylvain Tack
     
    Een glas water met 'n bruistablet doet de pijn ophouden. Inmiddels klinkt het op de radio: "Voor jong en oud van 's morgens tot 's avonds, Suzywafels op de tafels!". "Die van Landschoot toch:, glimlacht Sylvain. De laatste weken stonden de kranten vol over die Adegemse zakenman die de Belgische wetten aan zijn laars lapte door Radio Atlantis in de lucht te brengen. Sylvain wilde ook wel beginnen met zo'n zender, om z'n platen en wafels beter aan de man te kunnen brengen. Hij had Bart van de Laar al tienduizenden franken betaald voor opzoekingen in verband met het oprichten van een eigen zeezender, maar deze had niet veel meer kunnen doen dan het huren van reclamespots op Radio Atlantis.
     
    Plotseling rinkelt de telefoon. Sylvain neemt op.
    - "Spreek ik met de heer Sylvain Tack?"
    - "Wij zijn twee gewezen medewerkers van Radio Atlantis. We vernamen dat u interesse hebt voor het oprichten van een piratenzender. Wellicht kunnen wij u helpen".
    - "Ah, interessant. Kunt u morgenochtend even langs komen? A propos, wie bent u eigenlijk?
    - "Ik ben Eddy de Boeck en mijn vriend heet Roger Henderick. Tot morgen dan!"
     
    -2-   "Dinsdag, 1 januari! Dit is het begin van het jaar 1974, en het begin van Mi Amigo Radio. Een nieuw radiostation, uitzendend op een golflengte van 259 meter, hetgeen gelijk is aan een frequentie van 1187 kilohertz..." De stem van Adje Roland klonk luid en duidelijk. Will van der Steen zette de radio wat zachter en begon zich aan te kleden. Oudejaarsavond was een beetje lang uitgelopen en hij voelde zich nog wat suf. Maar de geluiden uit het radiotoestel gaven hem een gevoel van voldoening. De afgelopen drie maanden hadden de jongens als gekken gewerkt om de zaak op tijd klaar te krijgen.
     
    Het was allemaal begonnen toen De Boeck en Henderick Tack in contact brachten met Ronan O'Rahilly, de eigenaar van de M.V. Mi Amigo, het schip dat Van Landschoot huurde voor zijn Radio Atlantis uitzendingen. Tack had toen voor 28 miljoen frank de helft van het schip gekocht. Van Landschoot moest op 15 oktober opkrassen en Tack zou op 1 november van start gegaan zijn. De naam had Tack zelf gekozen: Radio Mi Amigo, want "daar trapt de massa zo in!" Maar in een storm was de zendmast geknakt en de datum van 1 november viel letterlijk in het water.
     
    Te gek eigenlijk, hoe ze dan aan een nieuwe mast geraakt waren. Van Landschoot had een mast laten bouwen voor zijn nieuwe zendschip. Eddy de Boeck wist dat en ging naar de fabrikant, gaf zich uit voor een medewerker van Van Landschoot en naam de mast mee. Nota bene met een gehuurde vrachtwagen waar hij niet eens een rijbewijs voor had! Die Belgen hebben toch maar lef, dacht Will.
     
    Neem nou die Sylvain Tack. Vlak na de ondertekening van het contract met O'Rahilly had Belgische krantengroep De Standaard een verhaal gepubliceerd over een wafelbakker uit Buizingen die nu voor 50% eigenaar was van het zendschip Mi Amigo. Waarschijnlijk had Van Landschoot de krant een tip gegeven. Sylvain had prompt een recht op antwoord gestuurd dat kort daarna op de voorpagina werd gepubliceerd. Daarin zei Tack dat hij niet weet wat een boor is, laat staan een piratenboot. “Wat wilt ge, ik ben maar tot mijn 12e jaar naar school geweest, wat zou ik dus afweten van dergelijke ondernemingen. Men moet me nu maar eens met rust laten met dergelijke fabeltjes”, zo stond er te lezen. Als je er lang over nadacht was het eigenlijk te gek om los te lopen, vond Will.
    Hé, wat was er nu weer aan de hand? Geen geluid meer op de radio! Koortsachtig draaide Will het telefoonnummer van Tack....op vakantie! O'Rahilly was wel thuis, maar hij wist van niets. Er zat niets anders op dan zelf naar het schip te gaan.
     
    De sloep was eigenlijk veel te klein, dacht Will toen hij weer zo'n golf zoutwater in z'n gezicht kreeg. Het weer was niet zo best en er hing een dichte mist. De enige manier om het zendschip te vinden was met een draagbare radio de Mebo 2 (van Radio Noordzee) of de Norderney (van Radio Veronica) te peilen. De Mi Amigo lag dan in de buurt. Drie uur nadat hij voor 200 gulden de oude schipper bereid had gevonden om te vertrekken, kwamen ze aan bij het zendschip. De boot had een roemrucht verleden.
     
    Het in 1921 als zeilschip gebouwde vaartuig werd in 1939 voorzien van een 500 pk motor die zorg droeg voor een snelle gang ten dienste van schatrijke lieden die een plezier trip wilden maken.
    In 1959 werd het statige gevaarte omgeturnd tot zendschip dat onder meer opereerde voor de Zweedse kust als Radio Nord. Dit radiostation verdween in 1961 uit de ether en het schip verzeilde in Texas (USA) waar het aan de ketting lag maar tegelijk ook nieuwe zenders aan boord kreeg. In totaal zes landen heeft het onder Panamese vlag varende schip aan de beruchte ketting gelegen. De voorlaatste periode als actief zendschip ging de M.V. Mi Amigo in 1964 in als Radio Atlanta en Caroline II. Tot het in maart 1968 naar de oude haven van Zaandam werd gesleept en daar bijna vijf jaar aan de ketting heeft liggen weg te rotten. Het is een zekere Gerard van Dam geweest (thans één der eigenaren van Radio Delmare) die het schip voor zo'n 20.000 gulden kocht om het om te bouwen tot een piratenmuseum, zo had hij althans beweerd. Voor iemand er erg in had lag het schip voor de kust van Scheveningen. Het bleek dat Van Dam in opdracht had gehandeld van Ronan O'Rahilly. Nadat het zendschip voor korte perioden als Radio 199, Station 385 en Radio Seagull had gefungeerd, wat niet zo'n daverend succes bleek te zijn, was het geld opgeraakt, totdat Adriaan van Landschoot op de proppen kwam.
     
    Met een dreun maakte de sloep contact met ‘The Old Lady’, zoals de Engelse jongens het schip noemden. Peter Chicago, de zendertechnicus, begeleidde Will naar de machinekamer. De twee indrukwekkende Deutz-generatoren stonden er werkloos bij. "Door overbelasting stilgevallen en we kunnen ze niet meer op gang krijgen", zei Peter met z'n typisch Britse flegma.
     
    Tegen de ochtend was de boel weer op gang gebracht. De zender was weer in de lucht. Will rende naar de studio. "Goeiemorgen, dit is Radio Mi Amigo. Door omstandigheden moesten we gisteren na 1 uur uit de lucht, maar nu zijn we weer terug met heel veel muziek".
     
    -3-   Het was een zonnige junidag. Buiten was het bloedheet maar door de airconditioning was het binnen in de Start-studio's lekker fris. Norbert van Slembrouck dronk zijn glaasje pils leeg. "Zo, m'n stembanden zijn weer geolied', gekscheerde hij tegen de opnametechnicus. De afgelopen twee uur hadden zijn collega-discojockeys het refrein van het Mi Amigo-strijdlied uit volle borst op één van de 24 sporen van de studiorecorder ingezongen. Daarna hadden de Nana's, een driekoppig meisjeskoor, wat "dabradabada"-geluidjes geproduceerd. Nu moest Norbert enkel nog de door Pierre "Vader Abraham" Kartner opgestelde tekst van de strofen zingen. Norbert was zanger, discjockey én feestzaalexploitant. Eigenlijk had hij slechts één grote hit gemaakt, "Pas op voor de verf", en dat was zes jaar geleden. Maar populair was hij wel, dankzij z'n zondagsmiddagprogramma bij BRT 2 dat hij in die tijd gepresenteerd had. Sinds 1 januari werkte hij nu bij Mi Amigo en hij was vooral populair bij de Vlaamse huisvrouwen.
     
    "Kunnen we beginnen?" vroeg de technicus. "Okay, begin maar". In z'n koptelefoon klonken de zware mannenstemmen "Mi Amigooo Radiooo, Mi Amigooo here we gooo". De vijf Nederlandse diskjockeys waren speciaal naar Buizingen afgezakt voor de plaatopname. Gewoonlijk werkten ze in Breda waar de studio's van Mi Amigo gevestigd waren. Bert Bennett en Joop Verhoof hadden vroeger bij de Nederlandstalige Caroline en bij Atlantis gewerkt. Ad Petersen kwam van Caroline en Hilversum 3. Frans van der Drift was aan z'n radiodebuut toe en Will van der Steen had ook een tijdje voor Caroline gewerkt. Behalve Norbert werkten bij Mi Amigo nog twee anderen Vlaamse diskjockeys. Peter van Dam en Mike Moorkens kwamen van Radio Atlantis. Peter had onder de naam Peter Brian ook al voor Caroline gewerkt. Norbert zette het refrein in: "Niet ver hier vandaan, ligt te dobberen op de zee...".
     
    Honderdvijftig kilometer ver weg, voor de kust van Scheveningen, lag de motor-vessel Mi Amigo te stralen in de schittering van de zon. Met een vermogen van zo'n 25 kilowatt werden de muziekjes en reclameboodschappen de ether in geslingerd. Nou, reclameboodschappen.... eigenlijk was het "informatie" die door de diskjockeys voorgelezen werd uit bladen als Joepie, Het Laatste Nieuws en de Telegraaf. Een truc natuurlijk. België had immers al jaren het verdrag van Straatsburg ondertekend, waardoor onder meer adverteren op zeezenders strafbaar werd gemaakt. Maar de Belgische firma's adverteerden nu in Joepie. Dat de Mi Amigo-discjockeys af en toe iets voorlazen uit Joepie, daar konden de firma's niet aan doen natuurlijk. Sommige andere bedrijven lieten bij de platenfirma van Tack 45-toerenplaatjes met een reclamespot maken. Die singles werden dan gratis aangeboden bij allerlei producten, én toevallig ook nog eens op Radio Mi Amigo gedraaid.
     
    Foto MV Mi Amigo (Wikipedia)
     
    "Op zeer korte tijd is Radio Mi Amigo gegroeid tot het meest populaire radiostation van de Benelux... it's number one! Voor informatie schrijf naar Postbus 847, Hilversum in Nederland". Deze spot stond aan het begin van elke programmatape die vanaf het zendschip uitgezonden werd. In tegenstelling tot Veronica en Noordzee verzorgde Mi Amigo geen nieuwsuitzendingen. De Caroline diskjockeys die van 's avonds 7 tot 's ochtends 6 hun programma's deden hoefden overdag dus maar de bandjes te starten op het hele uur, voorafgegaan door een K-tel reclame.
     
    "En wend je ooit je steven richting volle zee, neem mij dan in je kielzog als herinnering met je mee...". Norbert zuchtte opgelucht, de plaatopname was afgelopen.
     
    -4-   De M.V. Mi Amigo kraakte en kreunde toen de twee sleepboten zich in beweging zetten, richting volle zee. Het ophalen van het anker was niet makkelijk geweest. Twee jaar lang hadden allerlei schaaldieren en zeewieren zich aan het anker, de ankerketting en de scheepswand vastgehecht. Ook het varen verliep daarom erg moeilijk. Het begon al donker te worden. Vanop het dek keek de bemanning toe hoe de Norderney en de Mebo 2 langzaam uit het zicht verdwenen. Beide zendschepen waren aan hun zwanenzang toe. Morgenavond zouden hun zenders zwijgen. Caroline en Mi Amigo zouden echter doorgaan, dat hadden Ronan O'Rahilly en Sylvain Tack beslist. Wat ze allemaal besproken hadden zou wel voor altijd een raadsel blijven. Feit was dat door het wegvallen van Veronica en Noordzee de concurrentie voor Mi Amigo zou verdwijnen. Minister Van Doorn had als het ware voor Tack en O'Rahilly een monopoliepositie gecreëerd. Officieel zou alles nu via Spanje gebeuren, een land dat het Verdrag van Straatsburg niet ondertekend had. Tack had er trouwens al enige tijd een buitenverblijf, dat zou onbetaalbaar en tijdrovend worden en het hoefde helemaal niet. Er waren zoveel havens in Engeland, Nederland, Frankrijk en België, en de justitie kon niet overal tegelijk zijn. Tack en zijn diskjockeys zouden voorlopig nog in België blijven. Het Belgische gerecht had immers nog niets tegen Tack ondernomen en het zag er naar uit dat ze hem nog een hele tijd met rust zouden laten. Sommigen vonden dat wel vreemd. Het weekblad Humo dacht de oplossing gevonden te hebben: tijdens een verkiezingsmeeting in januari had de Brusselse politicus Paul Vanden Boeynants duizenden Suzy-wafels met zijn foto gratis laten uitdelen aan het publiek. De rest kon je er dan bij fantaseren. Een erg onwaarschijnlijk verhaal, vooral als je wist dat Humo en "Veedeebee", zoals hij vaak genoemd werd, al jaren met elkaar overhoop lagen.
     
    Het was al ochtend toen het zendschip het anker liet zakken, 12 mijl uit de kust van Felixstowe, in de monding van de Theems. Het was een ideale ankerplaats voor het niet meer zo sterke schip. De zee was er maar enkele meters diep en door de vele zandbanken was het schip beschermd tegen al te hoge golven. Veel beter dus dan de ligplaats voor Scheveningen, waar de zee soms erg wild te keer ging. De ontvangst in Nederland en Antwerpen zou echter een stuk minder worden. Voor West- en Oost-Vlaanderen zou er weinig verandering zijn. Voor Caroline was het vanzelfsprekend wel een goede zaak.
     
    De volgende ochtend was Mi Amigo/Caroline de enige overgebleven zeezender. Er werd een nieuw omgeroepen: Rado, Playa de Aro, Gerona in Spanje. Wel moest Tony Allen heel wat programma's zelf live presenteren in zijn beste Nederlands, omdat door omstandigheden de tapes niet aan boord geraakt waren. De Britse kustwacht had immers op haar radarschermen een niet geïdentificeerd drijvend voorwerp waargenomen en een marineschip lag nu een oogje in 't zeil te houden bij dat vreemde scheepje met die hoge mast.
     
    -5-   Het was 7 uur 's ochtends toen tegenover de riante villa van Sylvain Tack te Buizingen (België) een onopvallende bestelwagen stilhield. Binnenin zat een filmploeg van de AVRO. Door een kleine opening in de wand van de auto werd de voordeur van de villa nauwlettend in de gaten gehouden met een 16 mm filmcamera. Het wachten was eentonig, maar er zat niets anders op.
     
    Enkele dagen voordien hadden ze geprobeerd telefonisch een afspraak te maken met Sylvain Tack. Het telefoongesprek klonk ongeveer als volgt:
    Avro: "Spreek ik met de heer Sylvain Tack?"
    Tack: "Ja, waarover gaat het?"
    Avro: "Wij hadden u graag enkele vraagjes gesteld over Radio Mi Amigo."
    Tack: "Wat zegt u daar? Mi Amigo? En wie moet u hebben?"
    Avro: "Wel, wij hebben hier en daar eens geïnformeerd en we zijn tot de conclusie gekomen dat alle draadjes bij u terecht komen."
    Tack: "Hahaha! Allee meneer, ik kan ook wel tegen een goeie grap maar het moet serieus blijven hé! Ik weet niks van Mi Amigo!"
    AVRO: "Maar zouden we daarover niet eens kunnen praten?"
    Tack: "Ik zeg u godv... (Vlaamse vloek) dat ik er niks van weet! Wat moeten wij daarover gaan praten?"
    Dus zat er niets anders op dan de heer Tack stiekem te gaan filmen en zoveel mogelijk elementen te ontdekken die wezen op bindingen tussen Tack en Mi Amigo.
     
    Sylvain Tack (foto Werner Hartwig)
     
    Om kwart over acht zwaaide de voordeur open. De camera zoemde terwijl Tack op de garage toeliep, in zijn snelle BMW stapte en wegreed. De bestelauto volgde hem discreet. Jammer voor de AVRO-mensen reed Tack niet naar een geheime Mi Amigo-studio maar naar de Suzy-fabriek. Pas toen de filmploeg binnen de fabriek opnamen begon te maken en een ploegbaas hem hiervan op de hoogte stelde, besefte Tack wat er aan de hand was. Aangezien hij geen toestemming had gegeven voor de opnamen, verzocht hij de filmploeg zijn fabriek te verlaten en de gemaakte opnamen te vernietigen. Toen de AVRO-mensen zich hier niet aan stoorden gaf Tack opdracht aan enkele mensen van de fabriek om de heren dan maar hardhandig te verwijderen. Enkele rake klappen volgden en de filmcamera vloog aan diggelen. Tack kreeg zijn zin: de AVRO-mensen dropen af.
     
    Enkele dagen later bracht Televisier Magazine een reportage over de hele zaak, waarin ze probeerden aan te tonen dat Tack de grote man was achter Mi Amigo. Of ze daarin slaagden valt te betwijfelen. De kranten lieten zich ook niet onbetuigd. Woorden als 'knokploeg', 'maffiapraktijken' en 'afpersing' waren schering en inslag. Maar de echt nare gevolgen van deze vreemde story zou Tack pas twee jaar later ondervinden: een veroordeling tot zes maanden gevangenisstraf wegens afpersing met geweld.
     
    -6-   De AVRO-mensen hadden het mis toen ze dachten in de Suzy-fabriek geheime Mi Amigo-studio's aan te treffen. Na 31 augustus 1974 had Mi Amigo nog de volgende dj's in dienst: Norbert, Frans van der Drift, Patrick Debateau en Will van der Steen. De programma's werden opgenomen in studio's verspreid over de Benelux, onder andere in Enschede, Bruggen en Opbrakel. Sommige dj's, zoals Norbert, vertelden graag in hun programma's over de zachte winters aan de Spaanse Costa Brava, waar de programma's immers 'zogezegd' opgenomen werden.
     
    De reclamespots werden nu niet meer 'gelezen' in Joepie, maar 'overgenomen' uit vroegere programma's, programma's van vóór 31 augustus dus. Toch was dit alles maar voorlopig. Tack had plannen om alles werkelijk over te brengen naar Spanje en het een semilegaal kleurtje te geven. De programma's zouden in Spanje opgenomen worden en uitgezonden worden via Radio Gerona, zodat de adverteerders gedekt waren. Hoe de banden dan later op een zendschip geraakte, daar had Tack niets mee te maken.
     
    In februari 1975 waren er dan ook regelmatig spotjes op de zender te horen: "Op maandag 10 februari begint de lente op Mi Amigo Internationaal. Terwijl gans België en bijna heel Nederland zich storten in het carnavalsgebeuren verzorgen de disc-jockeys Bert Bennett, Peter van Dam, Joop Verhoof en Stan Haag vanuit Playa de Aro de Benelux van 13 uur muziekplezier per dag".
    Op 10 februari zaten de dj's echter nog steeds in de Benelux, want de werkelijke overbrenging naar Spanje was pas enkele weken later gepland. Maar die planning zou binnenkort erg in de war gestuurd worden ...
     
    -7-   Zaterdagochtend, 22 februari 1975. De naald van de Garrard-draaitafel tastte de laatste groeven af van Mi Amigo's lieveling van deze week. Peter van Dam stopte de cartridge met "Scruboard", zijn tune, in spotmaster 1. In spotmaster 2 ging de cartridge met de "Met Peter gaat het beter..."-jingle. De plaat was afgelopen. Peter beukte op de startknop van spotmaster 2, dat paste trouwens helemaal in de stijl van zijn programma. Spotmaster 1 werd al even onzacht gestart en op het mengpaneel werd de microfoonfader opengezet. "Goeiemorgen luisteraars, hier is Van Dam weer. Ja, het is voor mij wel even wennen want we zitten in een andere studio dan gewoonlijk. U raadt het nooit... Ik zit momenteel in een huis, een heel laag huis eigenlijk, helemaal wit geschilderd. En als ik door het raam kijk zie ik dat het buiten heel stil en rustig is. Ik ben er zelfs zeker van dat er kilometers in de omtrek geen levende ziel te bespeuren is. En eigenlijk is dat een geruststellende gedachte, want als je de kranten moet geloven dan zit de justitie ons op de hielen... Heren van de justitie, hebt u al begrepen waar Van Dam nu zit?"
     

    Foto: Joop Verhoof, Peter van Dam, Mike Moorkens en Stan Haag
     
    Peter bevond zich inderdaad op de Noordzee. Een vrij ongewone gang van zaken eigenlijk, want liveprogramma's waren bij Mi Amigo eerder uitzonderingen. Maar de voorbije dagen waren er dan ook een heleboel ongewone dingen gebeurd. Vorige week was de rijkswacht bij zeven Mi Amigo-medewerkers tegelijk binnengevallen voor een huiszoeking. En tijdens het weekend, net toen Peter en z'n verloofde bezig waren de studio's in Opbrakel (België) af te breken om de apparatuur in veiligheid te brengen, had de rijkswacht hen op heterdaad betrapt. Peter werd gearresteerd en omdat de onderzoeksrechter hem pas op maandag kon ondervragen, moest hij de rest van het weekend in de "amigo" (gevangenis) doorbrengen.
     
    Gelukkig werd hij na ondervraging weer vrijgelaten. Twee andere medewerkers achter de schermen bleven aangehouden: Marcel Siron die huurder was van de hoeve waar de studio's waren ondergebracht en Christian Hendrickx, de reclameronselaar en tevens broer van Sylvain Tack's vriendin Jacqueline. Samen met Jacqueline (mevrouw Tack bleef liever thuis...) was Tack trouwens onmiddellijk na de huiszoekingen naar Spanje gevlucht.
     
    Peter was nu wel bezorgd over de toekomst. Zou de bevoorrading verzekerd blijven? En hoe zou het publiek reageren nu de naam Mi Amigo definitief in de sfeer van justitie en recherche geraakt was?
     
    -8-   "Hmm, mooi lenteweertje!" dacht Sylvain Tack terwijl hij de voordeur van zijn luxueuze villa achter zich in het slot hoorde vallen. Het was nog volop winter (eind februari) maar het weer aan de Costa Brava kon een vergelijking met een doorsnee Benelux-lentedag glansrijk doorstaan. Sylvain haalde diep adem. Was dit nu berglucht of zeelucht, zo vroeg hij zich af. In de verte kon hij de zee zien. Vanop de top van de berg Mas Nou had je immers een onvergetelijk uitzicht op de omliggende streek. Sylvain wandelde naar de dertig meter lager gelegen studio's, die waren ondergebracht in de ambtswoning van zijn vriend Alfons Tops (vandaar het telexnummer AlTo in de latere reclameboodschappen), uitbater van Mas-Nou-urbanisatie. Het adelaarsnest boven op de berg had Tack al enkele jaren geleden gekocht. Het had eerst dienst gedaan als buitenverblijf en nu dus als vaste woonplaats.
     
    "In elk geval beter dan de bak", dacht Sylvain, "Want als ik naar m'n advocaat geluisterd had, dan zat ik nu daar!" Inderdaad, op maandag 10 februari had Tack een uitnodiging gekregen om op donderdagochtend voor de onderzoeksrechter te verschijnen. En hij was al van plan ook te gaan, toen op woensdagochtend de rijkswacht een inval deed bij zeven Mi Amigo-medewerkers. Toen werd hij bang. Hij belde zijn advocaat en vertelde hem van zijn plan om naar Spanje te vertrekken. De raadsman was het er niet mee eens. "Pas toch op Sylvain! 'Ze' zouden wel eens kwaad kunnen worden!" Maar Tack's besluit stond vast. De volgende dag rolde zijn snelle BMW al over de Franse autowegen, richting Middellandse Zee.
     
    Foto Villa Tack (Douwe Dijkstra)
     
    De noodstudio's waren ondergebracht in een klein appartementje. In de woonkamer namen Stan Haag en Bert Bennett hun programma's op, terwijl Joop Verhoof zich in het kleine keukentje geïnstalleerd had. Over een paar weken, tegen de tijd dat Peter van Dam terug van boord kwam, zouden de vier volwaardige studio's klaar zijn. Daar was technicus Maurice Bokkebroek al volop mee bezig. Sylvain was wel in zijn schik met zijn huidige Dj-ploeg, het keurkorps dat van zijn station de parel van de Costa Brave én van de Benelux zou maken. Nogal wat anders dan zo'n sukkel als Mike Moorkens, vond Sylvain. Hij was er zeker van dat Mike Moorkens de hele zaak aan de justitie verraden had. Moorkens had zonder toestemming reclame voor z'n eigen drive-in shows uitgezonden. Tack had betaling geëist en na een hoogoplopende ruzie had Moorkens gezegd: "Wij zien mekaar nog wel!" Mike had Tack altijd gesust toen hij hem aanmaande om de studio bij hem thuis weg te doen: "Och, mijn stiefvader is onderzoeksrechter en hij waarschuwt me wel als het gerecht iets gaat ondernemen". Dus na de ruzie ging Mike uithuilen bij zijn stiefpa, met de bekende gevolgen. Om er zeker van te zijn dat Moorkens de verrader was had Tack hem nog opgebeld vanuit Spanje:
    Tack - "Vuile verrader, wij hebben nog iets te vereffenen he, kom je niet af? Ik ben nu in Brussel".
    Mike - "Hoezo afrekenen? Ik heb niks verrader!"
    Tack - "Maar man, het ligt er vingerdik op: iedereen heeft een huiszoeking gehad, behalve jij".
    Tack had toen de hoorn neergelegd en even later terug gebeld: in gesprek. Mike was natuurlijk weer naar die stiefvader aan het bellen..... en ja hoor, de volgende dat kreeg ook hij zijn huiszoeking.
     
    Terwijl Tack de studio's verliet en weer naar boven wandelde, begon Stan Haag aan de opname van een speech die op 2 maart zou uitgezonden worden. Met op de achtergrond de plaat "Need your love so badly" van Fleetwoord Mac legde hij uit waarom Mi Amigo door zou gaan, tegen de wil van de justitie maar tot vreugde van miljoenen luisteraars.
     
    -9-   Dagelijks luisteren meer dan zes miljoen mensen naar Radio Mi Amigo Internationaal. Ook voor u, internationale bedrijven, is het mogelijk te adverteren. Voor inlichtingen belt u het telefoonnummer in Spanje..". In de maanden juli en augustus 1975 werd deze slogan elk uur de ether in geslingerd via de 252,7 meter van de middengolf. De kranten die in februari het spoedige einde van de enige overgebleven Nederlandstalige zeezender voorspeld hadden, kregen ongelijk. Radio Mi Amigo leefde en hoe! Voor de eerste keer in de geschiedenis opereerde een zeezender vanuit een hoofdkwartier dat meer dan 1000 km van het zendschip verwijderd lag. In Playa de Aro registreerden de diskjockeys hun programma's op BASF C-120 cassettes. Dat gebeurde in drie studio's die ingericht waren door studiotechnicus Maurice Bokkenbroek. Eén studio werd gezamenlijk gebruikt door programmaleider Joop Verhoof, Stan Haag, de vrouwelijk dj Michelle en door Bokkenbroek die allerlei productiewerk deed.
     
    Foto: Maurice Bokkenbroek  in de studio in Spanje (Douwe Dijkstra)
     
    Stan Haag was een echte radio-veteraan: als presentator bij Radio Luxemburg had hij aan de wieg gestaan van het eerste popstation op het Europese continent. Later was hij gaan werken bij Radio Veronica. Daar werd hij ontzettend populair met zijn verzoekplatenprogramma "de Jukebox", dat hij nu ook bij Mi Amigo verder presenteerde. Na het verdwijnen van zeezender Veronica zocht Stan tevergeefs naar een baantje bij de officiële (Hilversumse) omroepen. Toen hij van Sylvain Tack het aanbod kreeg om naar Spanje te komen hoefde hij dan ook niet lang na te denken. Ook Stan's vrouw begon in de zomermaanden onder de naam "Michelle" als dj te werken, dit op aandringen van Sylvain Tack.
     
    Bert Bennett en Peter van Dam hadden elk een eigen studio. Hun respectievelijke vrouw Gea en verloofde Lieve waren af en toe ook behulpzaam met administratief werk en het rangschikken van platen.
     
    Alle programma's werden in Spanje getapet. Nadat Peter van Dam een week voor Pasen de M.V. Mi Amigo verlaten had en naar Spanje getrokken was, had ex-Atlantis dj Rob Ronder het nog een maand lang van hem overgenomen op het schip, maar nadien bleven alleen de Engelse Caroline-dj's aan boord. De cassettes met de programma's werden per auto of per autocar naar België of Nederland gebracht van waaruit het zendschip bevoorraad werd met voedsel, brandstof en muziek. Dit was eigenlijk in strijd met het Verdrag van Straatsburg, en daarom hield Tack steeds vol dat de bevoorrading per schip vanuit de Spaanse havens Bilbao en Santander gebeurde, iets wat in werkelijkheid zowel financieel als organisatorisch onmogelijk was.
     
    -10-   Zondag 14 september 1975. De stemming aan boord van het zendschip Mi Amigo is nogal somber. Donkere onweerswolken pakken zich samen boven de woelige Noordzee. Maar ook de Mi Amigo-organisatie aan land, voor wie in de afgelopen zes maanden geen wolkje aan de hemel scheen te staan, ziet zich weer in zijn bestaan bedreigd. Een hele week lang is er door omstandigheden alleen non-stop muziek uitgezonden en pas sinds gisteren is de programmering weer enigszins normaal.
     
    Wat was er gebeurd? de zwager van Sylvain Tack, Christian Hendrickx, beter bekend als Patrick Dubateau, was in Brussel op heterdaad betrapt toen hij een koffer met geluidscassettes in ontvangst nam aan de halte van de autocarlijn Playa de Aro - Brussel. Op de geluidscassettes stonden... jawel, programma's voor Radio Mi Amigo. Sylvain Tack had het blijkbaar op een akkoordje gegooid met een reisbureau: gratis reclame in ruil voor wekelijks transport van de programmabanden. De buschauffeur en Christian Hendrickx werden na ondervraging weer vrijgelaten, maar de cassettes bleven in beslag genomen. In ijltempo werden in België en Spanje non-stop programma's gemaakt die het ontstane gat moesten opvullen. Die programma's bevatten onder meer ook reclame voor de Veronica dubbel-lp, te herinnering aan het station dat nu al meer dan een jaar niet meer te horen was.
     
    Op 31 augustus was op Mi Amigo trouwens een eerste programma uitgezonden van de Vereniging voor Vrije Radio over allerlei zeezendertoestanden en meer dan een jaar lang zou de ether wekelijks een uur lang bol staan van idealisme en herinneringen aan gouden zeezendertijden. Mede door de steun van Mi Amigo en door de boeiende gebeurtenissen die het komende jaar zouden plaatsvinden, zou de VVVR uitgroeien tot een organisatie met duizenden leden.
     
    De vele vrije-radio-freaks die op die septemberzondag hun radio aanzetten (het vorige programma was het wekelijks halfuurtje van radiopredikant dominee Toornvliet) on het VVVR-programma te beluisteren, merkten al gauw dat er een oude tape gedraaid werd: een gevolg van de moeizame bevoorrading van de afgelopen week. Maar een boeiend programma werd het wel, want plotseling was er een stem in gebroken Engels te horen: "Good evening ladies and gentlemen, this is an emercency call....". De kapitein had de normale uitzendingen onderbroken, want in de buurt van het zendschip was een jacht aan het vergaan. Zelf kon de bemanning niets ondernemen want de M.V. Mi Amigo lag voorlopig nog rotsvast aan zijn anker, maar wel konden ze de luisteraars vragen de Britse kustwacht te verwittigen. De volgende uren werd de kustwacht dan ook overstelpt met telefoontjes. Uiteindelijk werden de schipbreukelingen op één na door een helikopter gered. Er kon alvast een element toegevoegd worden aan het lijstje van pro-zeezender argumenten: er was nu tenminste nog een permanente uitkijkpost op de Noordzee, die in staat was mensenlevens te redden.
     
    -11-   Zaterdag 8 november 1975. Op de Noordzee woedt een zware storm. 's Middags tijdens het programma van Peter van Dam voelt de bemanning van de MV Mi Amigo plotseling een vreemde schok door het schip gaan. Pas als het donker geworden is kan kapitein De Swart aan de positie van diverse boeien in de buurt merken dat het zendschip van zijn anker is geslagen. Inmiddels zijn de programma's van Radio Caroline al gestart en dj Simon Barrett vertelt de luisteraars wat er gaande is. In de machinekamer doet men intussen verwoede pogingen om de scheepsmotor op gang te krijgen. Dat lukt, maar door de jaren heen is de scheepsromp begroeid met een dikke laag wieren en schelpen, zodat het schip moeilijk bestuurbaar is. Omstreeks half negen loopt de Mi Amigo vast op een zandbank, maar de uitzendingen gaan gewoon door. Gelukkig wordt het weer vloed en een half uur later is men alweer los van de zandbank. Het schip blijft echter verder afdrijven en om half elf moeten de uitzendingen stopgezet worden omdat de Mi Amigo in de Britse territoriale wateren vaart. De dj's nemen ondanks alles toch opgewekt afscheid van de luisteraars. Na de plaat "Flying in the sun, Sweet Caroline" wordt het stil op de 259 meter. De volgende dag kan men een klein noodanker uitwerpen. De zee is weer kalm geworden en het schip blijft stil liggen. Het ergste lijkt voorbij.
     
    In de ochtend van donderdag 13 november komt een sleepboot met een nieuwe ankerketting aan bij de Mi Amigo. Tijdens het verslepen breekt echter een tros en draait tussen de schroef van de sleepboot. Men besluit dan maar om het anker ter plaatse te laten zakken, want men was toch al 12 mijl uit de kust. Om half elf wordt de zender aangezet en er klinkt weer muziek vanaf de Noordzee!
     
    -12-   De volgende morgen vertrekt uit de haven van Margate een patrouilleboot van de marine met aan boord inspecteur Hargreaves van de Essex Police. Hij heeft een opsporingsbevel bij zich wegens het overtreden van de Marine Offences Act. het Britse Home Office had immers uitgekiend dat het zendschip nog altijd binnen de territoriale wateren lag, omdat deze pas eindigen op drie mijl vanaf de laatste zandbank die bij laag water zichtbaar is. Bij de Mi Amigo aangekomen stappen de politiemensen aan boord. De kapitein, de twee Engelse badjas en zendertechnicus Peter Chicago worden gearresteerd. Inmiddels heeft iemand ongemerkt de microfoon in de studio aangezet en de luisteraars zijn gedurende enkele ogenblikken getuige van een heftige woordenwisseling, tot de draad van de microfoon doorgeknipt wordt. Tot opluchting en verbazing van velen wordt het schip niet in beslag genomen, dat daarover slechts door een rechtbank beslist kan worden. De vier gearresteerden worden meegenomen naar het gerechtshof in Southend, waar ze de volgende dag worden vrijgelaten na het betalen van een borgsom.
     
    Inmiddels is bij het zendschip een tender aangekomen met een nieuwe kapitein en twee nieuwe dj's, die volkomen verrast het nieuws over de raid te horen krijgen. De tender kan het schip niet buiten de territoriale wateren verslepen, omdat de nodige takels en sleeptrossen ontbreken. Twee dagen later is het weer eens stormweer en de kans is groot dat de voorlopig vastgemaakte ankerketting loskomt. Het schip schommelt hevig heen en weer en er wordt besloten de reddingsboot op te roepen. De twee dj''s worden van boord gehaald maar de rest van de bemanning verkiest te blijven. Inmiddels heeft het zendschip heel wat water gemaakt en ook de zender is beschadigd door het zeewater.
     
    Pas een week later komt er een sleepboot en de Mi Amigo wordt naar zijn oude ligplaats gebracht. Op 26 november kan er weer uitgezonden worden, zij het met zwak vermogen, omdat de zender doorweekt is en er een stuk van de zendmast is afgeknakt.
     
    -13-   Eind 1975 staken in de pers weer een hoop negatieve berichten over Radio Mi Amigo de kop op. Twee firma's, John Bolten meubelen uit Nederland en Marty wasprodukten uit België beweerden te worden gechanteerd door Mi Amigo. Hun versie was de volgende: ze hadden een maand reclamespots op de zender gehuurd. Tot hun verbazing bleven de spots ook na die maand doorlopen en kregen ze achteraf de gepeperde rekening toegezonden. Toen ze weigerden te betalen, werd er gedreigd met het uitzenden van anti-reclame, in de zin van: "De laatste tijd bereiken ons berichten over geïrriteerde handen ten gevolge van het gebruik van Marty-producten. Wilt u geen geïrriteerde handen, gebruik dan geen producten van Marty!" De Mi Amigo-versie luidde vanzelfsprekend enigszins anders. Sylvain Tack gaf toe dat hij gedreigd had met anti-reclame, maar benadrukte dat het slecht een pressiemiddel geweest was en dat hij nooit werkelijk anti-reclame zou uitgezonden hebben. Volgens Tack hadden beide firma's alle uitgezonden reclame wel degelijk aangevraagd. Het is nooit uitgemaakt welke versie de juiste was. De justitie zette evenwel een onderzoek in gang dat in januari 1976 aanleiding gaf tot de arrestatie van een zekere Patrick Van Ackoleyen (= Patrick Valain!), die reclame ronselde en de drive-in shows organiseerde. Net vóór zijn arrestatie had hij nog een interview toegestaan aan een grote Belgische krant. Daarin vertelde hij niets te maken te hebben met Mi Amigo. Voor de persfotograaf poseerde hij in een Mi Amigo-T-Shirt, met op de achtergrond een muur vol posters en stickers van het station.
     
    Maurice Bokkebroek, Peter van Dam en Bart van Leeuwen in Playa de Aro (foto Werner Hartwig)
     
    Op programma-gebied waren er begin 1976 enkele wijzigingen. Op 14 januari werd de laatste Bert Bennett-show uitgezonden. Bert verliet het station en keerde terug naar Nederland. Het eentonige dj-werk zonder direct contact met het publiek was hem blijkbaar gaan vervelen. De volgende dag begon Radio Mi Amigo met nieuwsuitzendingen, rechtstreeks vanaf het zendschip. Hiervoor zorgden Jan van der Meer en Tim Ridder, alias Bart van Leeuwen (vóór 1974 en na 1977 bij Veronica).
    Enkele weken later gingen deze nieuwslezers ook live muziekprogramma's presenteren, wat bij de luisteraars zeker in goede aarde viel. Omstreeks de jaarwisseling brachten de Playa-dj's hun eerste single op de markt: "Amalia", een carnavalshit geschreven door Stan Haag.
     
    -14-   Zondagochtend 19 september 1976, elf uur. Aan boord van de MV Mi Amigo startte Marc Jacobs de cassette met het populaire telefoonspel 'Cash Casino', opgenomen in Spanje. Sinds het invoeren van de liveprogramma's was Radio Mi Amigo een heel stuk populairder geworden. Er was het middagprogramma 'Baken 16' met allerlei gekke toestanden en veel informatie over het boordgebeuren. Er was het kassa-spel waarbij de luisteraars konden telefoneren naar Spanje om het mysterieuze geluid te raden. Er waren nieuwe live-diskjockeys Frank van der Mast en Marc Jacobs die zowat de boegbeelden van Mi Amigo geworden waren. Er was een Mi Amigo fanclub opgericht en in het hartje van Playa de Aro waren er gloednieuwe studio's gebouwd waar de toeristen de dj's konden bekijken als vissen in een aquarium. Op het zendschip waren nu twee radiostations actief: Mi Amigo op 253 meter met een 30-tal kilowatt en Caroline op 192 meter met 10 kilowatt. Sinds Pasen zond Caroline 24 uur per dag uit. Een week geleden was het zendschip immers gestrand op een zandbank en er was nogal wat waterschade geleden. De Mi Amigo-studio was voorlopig onbruikbaar en daarom gingen de Nederlandstalige uitzendingen door vanuit de Caroline-studio.
     
    Marc Jacobs keek even op zijn horloge. Twintig over elf. Hm, tijd voor een stunt. Hij zette de microfoon open en zei: 'Luisteraars, sorry dat ik het programma onderbreek, maar op dit ogenblik cirkelt er een helikopter boven het zendschip. We weten niet precies wat het te betekenen heeft, maar met het oog op de gebeurtenissen van afgelopen week zijn we op het ergste voorbereid'. Buiten was er natuurlijk geen vuiltje aan de lucht. Maat tien dagen voor de correctionele rechtbank te Brussel 41 medewerkers van Mi Amigo zou aanpakken, deed het station verwoede pogingen om zichzelf in een gunstiger daglicht te plaatsen bij de luisteraars. In de kranten werd immers voortdurend geschreven over geweldpleging (tegenover de AVRO-ploeg, zie deel 5), afpersing (tegenover Marty (zie deel 13) en illegale radio-uitzendingen. Om te beginnen moest iedereen nu maar eens gaan beseffen hoe populair Mi Amigo wel was. Marc zette de microfoon weer open. 'Luisteraars, de helikopter heeft zojuist een pakje laten zakken met daarin een briefje, en op dat briefje staat een bericht van de Nederlandse en Belgische PTT: of u alstublieft de juiste telefoonnummers wilt draaien, want de telefooncentrales in de Benelux raken overbelast doordat te veel mensen willen meedoen aan het kassa-spel en daarbij een verkeerd nummer draaien'. Ach, de kranten verdraaiden dagelijks de waarheid als het om Mi Amigo ging, waarom zou Mi Amigo dan niet enkele leugentjes om bestwil morgen vertellen? Zo was de redenering van de medewerkers.
     
    Precies een week later zou directeur Sylvain Tack nog een reuze stunt uithalen door persoonlijk een toespraak (nou ja, voor sommigen klonk het meer als een Belgenmop) te houden op de radio: 'Beste luisteraars, dit is de eerste maal dat u mijn stem hoort op Radio Mi Amigo, waarom? Heel eenvoudig (sic): ik ben het beu te moeten horen dat wij afgeschilderd (sic) worden als misdadigers, uitbater (sic), afpersers en bedriegers....'. Het ging verder nog over een mevrouw uit Gent die een brief geschreven had naar Tack. Ze moest dringend een operatie ondergaan maar ze had financiële problemen. Sylvain, edelmoedig als steeds, zou een deel van de kassa-pot aan haar schenken en hij besloot zijn toespraak als volgt: '...dat krijgt u van mij. Dit is mijn beslissing. Hopelijk brengen wij zo een beetje Spaanse zon in uw leven'. Hoe de operatie afgelopen is hebben we nooit mogen vernemen. De volgende weken ging alle aandacht immers naar wat zich in het Justitiepaleis te Brussel afspeelde.
     
    -15-   "Sylvain Tack!"... De stem van rechter Anna de Molina galmde door de gerechtszaal toen de namen van de beschuldigden in "de zaak Mi Amigo" werden voorgelezen. Tientallen keren weerklonk het antwoord "aanwezig!" vanop de beschuldigedenbank die voor de gelegenheid extra uitgebreid was. Bij het voorlezen van de naam van de hoofdbeschuldigde echter bleef het enkele seconden ijzig stil. Onbereikbaar voor justitie zat de man immers nog steeds in het zonnige Playa de Aro.
     
    Daar was echter ook niet alles koek en ei. Vooreerst waren er ernstige meningsverschillen tussen programmaleider Joop Verhoof en Sylvain Tack over het te voeren programmabeleid. Tack had nogal veel nieuwe ideeën voor het station, die Joop al bij voorbaat onrealiseerbaar achtte. Verder ontstond er hevige ruzie tussen de familie Haag (Stan en Michelle) over het verminderen van het aantal programma-uren van Michelle, hetgeen nadelige financiële gevolgen zou meebrengen voor het dj-paar. Een en ander bracht met zich mee dat Joop Verhoof als programmaleider vervangen werd door Peter van Dam en dat Joop, Stan en Michelle twee weken verplichte "afkoel-vakantie" kregen.
     
    Maurice Bokkebroek, Ton Schipper, Haike Debois en Sylvain Tack (foto Werner Hartwig)
     
    Op het proces in Brussel waren de verdedigers er niet over te spreken dat ze onvoldoende tijd gekregen hadden om het dossier te bestuderen. Hun pleidooien schenen dan ook zo uit de vrije-radio-tijdschriften te komen. Enkele veel gehoorde argumenten:
    - "Waarom treedt de justitie wel op tegen Mi Amigo en niet tegen AFN en RTL?"
    - "Het monopolie van de BRT is niet meer aangepast aan de eisen van de luisteraars"
    - "Hoe zou mijn cliënt de ongewenste reclame hebben kunnen laten stoppen, als zelfs de justitie Mi Amigo niet kan laten zwijgen?"
    - "Sylvain Tack kon vluchten naar Spanje door de laksheid van het parket dat oogluikend toezag hoe hij naar de zuiderzon verdween"
    - Ook Radio Vaticaan heeft officieel geen golflengte toegewezen gekregen... en we moeten toch niet heiliger willen zijn dan de Paus!"
     
    Op 5 november 1976 kwam de uitspraak van de rechtbank. Sylvain Tack kreeg 4 miljoen frank boete ( ƒ 270.000,-) en een effectieve gevangenisstraf van 21 maanden. Een jaar wegens radiopiraterij, zes maanden wegens afpersing van een AVRO-camera-ploeg en drie maanden wegens afpersing ten nadele van de firma Marty. De andere beschuldigden kregen voorwaardelijke gevangenisstraffen en geldboetes. Sommige werden vrijgesproken.
     
    Die avond was op het BRT-televisiescherm gedurende enkele seconden de kleurrijke foto te zien van een man, die breed glimlachend poseerde vóór een glinsterend privé-zwembad. Op de achtergrond was een riante villa te zien en nog verderop zag men enkele bergtoppen. Het was zo'n formidabele foto dat de meeste kijkers niet eens luisterden naar wat de nieuwslezer vertelde. Was dit nu de booswicht die door de kranten zo verafschuwd werd?
     
    -16-   Tien december 1976, één minuut over elf. Op Radio Mi Amigo Internationaal wordt voor de laatste keer die week de lieveling gedraaid, "Bombay" van Golden Earring. Om twaalf uur zal het station zijn golflengte 259 definitief verlaten en verhuizen naar de 192 meter. De laatste maanden werd op de 1187 kHz immers toenemende hinder ondervonden van Radio Budapest die met 500 kilowatt uitzendt op dezelfde frequentie. Vooral 's winters na zonsondergang, wanneer door veranderingen in de structuur van de hogere luchtlagen de verre zenders sterker doorkomen en de zwakke zenders gestoord worden, was het station in de hele Benelux nergens storingsvrij te ontvangen, zelfs niet aan de kust.
     
    Tezelfdertijd gonsde het in vrije-radio-kringen van de geruchten over de Mebo 2, het vroegere zendschip van Radio Noordzee Internationaal. Begin december had de Nederlandse overheid immers het schip, dat tot dan toe aan de ketting gelegd was wegens juridische procedures, vrijgegeven. Wie een beetje fantasie had en even doordacht, legde gemakkelijk de link: de Mebo 2 zou het nieuwe zendschip van Radio Mi Amigo worden. In vergelijking met de roestige en gammele M.V. Mi Amigo was de Mebo een drijvend radiopaleis. En dank zij de krachtige FM-, middengolf- en kortegolfzenders zouden alle ontvangstproblemen meteen verdwenen zijn.
     
    Helaas, niets van dit alles bleek waar te zijn. Op zaterdagmiddag was op de 192 meter een zwak radiosignaal waar te nemen, veel zwakker dan de tien kilowatt waarmee Radio Caroline tot dan toe op die golflengte uitgezonden had. Enkele dagen later zou de zendsterkte geleidelijk opgedreven worden tot zo'n 15 kilowatt. Meer dan zeven maanden lang zou het station met dat lage zendvermogen blijven uitzenden.
     
    Peter van Dam opende de zender met de mededeling dat de geruchten over de Mebo 2 vals waren: "..... de M.V. Mi Amigo IS Radio Mi Amigo, en ik kan hier nu wel duidelijk stellen dat alle geruchten als zou Radio Mi Amigo met de Mebo in zee gaan, volkomen foutief zijn". De Mebo 2 zou pas op 15 januari uitvaren, richting Lybië.
     
    Tijdens het laatste uur op de 259 meter had dj Joop Verhoof bekendgemaakt dat hij Mi Amigo zou verlaten. De conflicten van de afgelopen maanden zullen daar wel niet vreemd aan geweest zijn. Een maand later, op 16 januari, maakte ook Peter van Dam zijn laatste uur. Dit programma werd echter nooit uitgezonden. Peter had namelijk de plaat 'Ik ben gelukkig zonder jou' van Bonnie St. Clair gedraaid en opgedragen aan 'alle mensen die mij als programmaleider tegengewerkt hadden'.
     
    Wie waren deze mensen? Een en ander wordt duidelijk als we enkele markante gebeurtenissen uit die periode op een rijtje zetten:
    * Op zondagmorgen komt er een nieuw programma, 'Tot elven op de koffie', gepresenteerd door een zekere Lieven Colijn. Dit is niemand anders dan de exploitant van de Mi Amigo drive-in show in België, bekend onder z'n andere schuilnaam Patrick Valain. Duidelijk is ook dat dit programma niet in Spanje opgenomen wordt.
    * Begin 1977 komen en gaan een hele reeks dj's op proef aan boord van de M.V. Mi Amigo: Hans Brouwers, Erik Beekman, Hans van der Ven, Ron van der Plas en Hugo Meulenhoff. Uiteindelijk zou alleen deze laatste in dienst genomen worden. Enkele maanden later kwam er nog een nieuwe dj, Herman de Graaf.
    * Sinds eind 1976 waren op Mi Amigo op zaterdagochtend wekelijks Franstalige uitzendingen te horen. Programma's met een bedenkelijk kwaliteit, met schreeuwerige dj's en vooral met veel reclame voor drive-in shows die in Noord-Frankrijk georganiseerd werden.
     

    Foto: Patrick Valain
     
    Door het verdwijnen van Peter en Joop kregen dus een aantal Belgische achter-de-schermen-medewerkers meer invloed. Het zwaartepunt van de organisatie werd duidelijk verlegd van Spanje naar België. Met het invoeren van meer live-programma's sloegen deze mensen ook twee vliegen in één klap: enerzijds konden ze hun reclamespots nu vlugger op de zender brengen (want de programma's uit Spanje werden twee weken vooraf opgenomen), anderzijds was het nu niet zo erg meer als zij de bevoorrading van het zendschip eens een weekje uitstelden. De jongens aan boord zouden de ontbrekende programma's wel opvullen. Voor de luisteraars hadden deze ontwikkelingen voor- en nadelen: de liveprogramma's waren erg aantrekkelijk, maar anderzijds kwamen er nu een aantal afschuwelijk langdradige reclamespots bij.
     
    Op 11 maart 1977 keerde ook Bart van Leeuwen terug naar Nederland. Als personeel in Spanje bleven nu alleen nog Stan Haag, Michelle, technicus Maurice Bokkenbroek en z'n vrouw Haike Dubois achter. Nauwelijks een jaar later zou dit zich nog een keer voordoen.
     
    -17-   Donderdag 4 augustus 1977. Om zes uur 's ochtends begonnen zoals gewoonlijk weer de uitzendingen van Radio Mi Amigo. Twee weken eerder was de golflengte weer veranderd, deze keer van 192 naar 212 meter. Het zendvermogen was ook iets groter geworden dan de zwakke 14 kilowatt waarmee men sinds december '76 uitzond. Maar sinds de golflengtewisseling was er een storend bromgeluid in de modulatie te horen.
     
    Dagelijks werden om elf uur geheime codenummers uitgezonden. Die waren bestemd voor de mensen van de organisatie aan land en hadden vooral betrekking op de bevoorrading en de toestand van het zendschip. Die vierde augustus klonk de stem van Marc Jacobs echter paniekerig: 'Nummer 89 betreffende zeewater en 100...100...100!"In de daaropvolgende uren werden deze nummers regelmatig herhaald en de liveprogramma's werden vervangen door non-stop muziek. Aan boord had men namelijk gemerkt dat het zendschip abnormaal naar bakboord overhevelde. Na een kleine inspectie van het schip bleek dat het ruim vol water stond. Bovendien waren de pompen defect. Alles wees erop dat het schip zinkend was. Terwijl koortsachtig werd gepoogd de pompen te herstellen, werd een reddingsbootje uitgeworpen en de kustwacht opgeroepen. Zowel Caroline als Mi Amigo verdwenen uit de ether. Op het nippertje konden de pompen hersteld worden en in enkele uren tijd werden 60 ton zeewater weggepompt. Toen bleek dat het schip niet lekgeslagen was, maar dat er een gat ontstaan was in een koelwaterleiding, waardoor er letterlijk zeewater in het ruim gepompt werd. Alles kon vrij gemakkelijk hersteld worden en om 8 uur 's avonds kon Radio Caroline alweer uitzenden. De andere dag kwam ook Mi Amigo weer in de ether.
     
    Tijdens de zomer van 1977 werden ook aan land inspanningen gedaan om Mi Amigo nog populairder te maken. Aan de Vlaamse kust liep toen de Mi Amigo-kustactie, met onder andere een 'Miss Mi Amigo verkiezing'. Op 17 augustus zond de Veronica Omroep Organisatie een twee en half uur durend tv-programma uit over 20 jaar zeezenders. Daarin werd ook aandacht besteed aan Radio Mi Amigo. Frank van der Mast kondigde aan dat er vanaf 22 augustus ook avonduitzendingen zouden komen, en wel van 7 tot 9 uur. Tijdens deze twee uren werden geen commercials gedraaid.
     
    Op 9 september 1977 was het weer eens tijd voor een aflossing van de ploeg aan boord van het zendschip. Herman de Graaf en Marc Jacobs zouden van boord gaan en vervangen worden door Frank van der Mast en Hugo Meulenhoff. Terwijl het bevoorradingsschip, de 'Hosanna' de haven van Zeebrugge uitvoer werd het onderschept door de zeevaartpolitie. Frank, Hugo en schipper Germain Ackx sprongen overboord en probeerden zwemmend te ontsnappen, maar tevergeefs. Het drietal mocht de nacht doorbrengen in de gevangenis te Brugge. Drie dagen later kwamen ze dan toch bij het zendschip aan, maar zonder vers voedsel. Dat was immers in beslag genomen door de Brugse politie. Latere bevoorrading brachten wel bandjes uit Spanje en Marc Jacobs aan boord, maar geen voedsel. Stilaan begon de dagelijkse kost uit rijst en worteltjes te bestaan. Begin oktober besloten Marc en Frank te staken. Er werd alleen non-stop muziek uitgezonden, met de mededeling: 'Door omstandigheden enz....'. Toen een week later een tender aankwam vol lekker eten, werd er op de zender een smoesje verteld over een kortsluiting in het mengpaneel en een bandrecorder in de zenderkamer. Pas maanden later zou de waarheid over de staking aan het licht komen.
     
    -18-   Toen in oktober 1977 Marc Jacobs en Frank van der Mast afgelost werden na hun ophefmakende staking, gingen ze naar Spanje en deden hun beklag over de belabberde toestand van het zendschip, het ontbreken van reddingsmateriaal en de onregelmatige voedselbevoorrading. Blijkbaar vertrouwde Tack meer op zijn Belgische organisatoren dan op zijn deejays, want hij hechte geen geloof aan de klachten. Meteen boden Marc en Frank hun ontslag aan.
     
    Inmiddels was een nieuwe medewerker de dj-ploeg komen versterken: Ferry Eden. Aanvankelijk was hij 's avonds te beluisteren tussen 7 en 9 uur met het vooraf op band opgenomen programma 'De hof van Eden'. Eind november kwam hij aan boord van de MV Mi Amigo.
     
    Ook in november waren Mi Amigo en Caroline een tiental dagen uit de lucht wegens generatorproblemen: van 11 tot 22 november bleef het doodstil op de 212 en 319 meter.
     
    Omdat de ontvangst op 212 meter veel te wensen overliet, gingen vanaf 1 december 1977 Mi Amigo en Caroline weer samen uitzenden op de 319 meter. Zoals telkens bij een golflengtewisseling ging het ook nu weer fout: drie weken lang bleef de zender op een laag pitje pruttelen, pas tegen Kerstmis waren Mi Amigo en Caroline weer luid en duidelijk te ontvangen in de Benelux.
     
    Ondertussen hadden ook Stan Haag en Michelle hun biezen gepakt en waren richting Nederland vertrokken, uit solidariteit met hun collega's Marc en Frank. Hugo Meulenhoff zou later dit voorbeeld volgen. Als vervangers werden nieuweling Ton Schippers en Bokkenbroek-vrouwtje Haike Dubois ingezet.
     
    Op 1 januari 1978 kon Radio Mi Amigo zijn vierde verjaardag vieren. Het werd een verjaardag in mineurstemming, zonder de boegbeelden Jacobs en Van der Mast en de vaste waarden Stan Haag en Michelle. Tot overmaat van ramp was het station medio januari weer eens vier dagen stil wegens zware storm.
     
    Op 15 januari was er weer een nieuwe stem te horen op de 319 meter meter: Rob Hudson. In de weken die daarop volgden kwamen ook nog Dick Verheul en Johan Visser in dienst bij Mi Amigo.
     
    -19-   In de tweede helft van januari 1978 zijn Mi Amigo en Caroline geregeld uit de lucht, zowel 's nachts als 's morgens. In de week van 20 tot 29 januari blijken volgens berichten heel wat bandjes gebroken te zijn en is er zelfs geen plakband meer om de bandjes te kunnen plakken. Vanaf 30 januari 1978 zijn nogal wat bandjes van slechte kwaliteit door zoutaanslag.
     
    Foto: Rob Hudson in de studio aan boord van de MV Mi Amigo (Wikipedia)
     
    Bij Radio Caroline wordt vanaf 20 februari 1978 de Caroline Countdown of Albums Sound nu elke week uitgezonden, bij Radio Mi Amigo is Dominee Toornvliet nu elke dag om half zes namiddag te beluisteren. Midden maart is Johan Maasbach om 7 uur 's morgens met zijn bandprogramma's te horen op 319m.
     
    Vanaf 26 maart wordt er een Mi Amigo stuif-in aangekondigd voor de zaterdag erop in Wevelgem in de Vinkestraat 43 om 15 uur. Alle medewerkers kondigen aan op deze zaterdag aanwezig te zijn in Wevelgem en daar bandprogramma's te verzorgen. Vandaar dat Brian Martin van Caroline wordt aangezocht om het weerbericht in gebroken Nederlands te brengen op 319 meter. Om 14 uur neemt Rob Hudson het over om mee te delen dat het een 'april-grap' was. In Baken 16 wordt er in deze periode ook aandacht besteed aan het boordgebeuren. Zo maakt Rob Hudson op 27 maart een wandeling door het schip met een microfoon met 50 meter draad.
     
    Begin april wordt via Radio Mi Amigo aangekondigd dat Radio Caroline voortaan 24 uur per dag zal uitzenden op een nieuwe frequentie. (Achteraf wel weinig van gemerkt). Vanaf 31 juli 1978 worden de uren tussen Caroline en Mi Amigo herschikt. In plaats van tot 19:30 uur verzorgt Mi Amigo nu uitzendingen tot 19:00 uur. Zodoende krijg Radio Caroline er een half uur zendtijd per dag bij.
     
    -20-   Vanaf begin augustus 1978 loopt er op Caroline een spot van de Caroline Continental Roadshow met een telefoonnummer in West-Vlaanderen. De tweede week van augustus worden dezelfde programma's uitgezonden als de week voordien, waarbij dan enkele programma's toch live van boord komen. Op 11 augustus (vrijdag) zijn er weer verse programma's. De Mi Amigo boys aan boord van de MV Mi Amigo zijn op dat ogenblik Ferry Eden, Johan Visser en Marc Jacobs.
     
    Zeezenders 20 wordt eind juni gehouden in Nederland. In die tijd gaan er geruchten over het einde van Mi Amigo. Sylvain Tack zou er de brui aan geven. Er zijn veel te veel kosten aan het schip... een kapotte generator wordt niet hersteld, waardoor er geen reserve-generator meer aan boord is.
     
    In september gaat de zender op 319 's nachts tussen 02:00 en 07:30 uur uit de ether, met alleen op vrijdag- en zaterdagavond een 24 uur service. Ook in oktober komt de zender slechts om 07:00 of om 07:30 uur in de lucht. Om de generator te sparen is het regelmatig stil gedurende de nacht.
    Tot op 20 oktober 1978 's morgens om vijf voor twaalf Marc Jacobs de woorden uitspreekt: "Wegens onvoorziene omstandigheden gaan we nu uit de lucht". De generator begint te roken en het wordt stil op 3-1-9.
     
    's Avonds om vijf minuten voor acht uur is Caroline terug voor vijf minuten om een aantal nummers door te geven. Ook begin november is er weer diverse malen een draaggolf op de 319m (om precies te zijn op 311,85 meter).
     
    De bedoeling was dat Mi Amigo nog zou terugkeren van de MV Mi Amigo, maar dat gebeurde uiteindelijk niet. Mi Amigo Radio trok zich na 5 jaar terug vanaf de MV Mi Amigo. Het was begonnen op 15 oktober 1973, na 3 maanden Radio Atlantis. De officiële start was op 1 januari 1974. Maar intussen was er al heel wat anders bezig.
     
    -21-   Op het ogenblik dat de generatoren het begaven aan boord van de MV Mi Amigo, was er al in het grootste geheim een graanschip gekocht in Griekenland. Normaal was voorzien dat tegen november uitzendingen vanaf het nieuwe schip zouden komen. Maar bij de uitrusting van het nieuwe schip, toen nog genaamd 'Casablanca', kwamen er heel wat problemen bij kijken. Wat de nieuwe eigenaars van de boot niet wisten, was dat bijna alle vergunningen voor het schip enkele dagen na de aankoop verliepen. De diverse keuringen om de vergunningen te krijgen duurden maanden en kostten vele miljoenen franken. De Grieken vonden alle mogelijke redenen om niet te hoeven werken, en toch het schip in het dok te laten liggen tegen een hele hoge huurprijs.
     
    Ondertussen brengt de Delmare-ploeg met hun nieuwe zendschip de 'Epivan' een nieuwe generator aan boord van de MV Mi Amigo. Echter onderhandelingen tussen Caroline en Delmare lopen spaak.
     
    Op 19 januari 1979 zinkt de MV Mi Amigo bijna in de monding van de Theems. Door gebrek aan olie in de pompen kan men zelfs bij een rustige Noordzee het water niet meer overboord zetten. Uiteindelijk slaagt Peter Chicago het schip toch drijvende te krijgen. De Engelstalige Caroline service-studio had wel letterlijk in het water gelegen. En op de 15e verjaardag was er weer muziek op 319, zowel met een Nederlandstalige als een Engelstalige service. op 5 juni is ook Delmare vanaf de 'Aegir 2' op 192m terug... en uiteindelijk is eind juni, met vele maanden vertraging, de inmiddels omgedoopte 'Casablanca' in 'Magdalena' van Radio Mi Amigo gearriveerd op de Noordzee.
     
    Op 1 juli wordt er officieel gestart op 272m, 1100 kHz. Het grote probleem op dit ogenblik zijn de diskjockeys. Door de vele problemen en vertragingen zijn de dj's vertrokken naar Caroline. Naast het openingsprogramma van Ton Schipper (op band) is alleen Wim de Groot aanwezig. Na hem volgen Daniël Boolen, Johan Vermeer, Ben van Praag .... Hoewel er aangekondigd wordt 24 uur uit te zenden, is men regelmatig vanaf 22:00-23:00 uur uit de lucht.
     
    In het begin wordt 'het bekende adres in Spanje' genoemd, later het adres in Playa de Aro. Echter, wie naar Spanje schrijft, krijgt zijn brief terug met de mededeling dat de zaak aldaar gesloten is. Op dinsdag 17 juli 1979 volgt er een nieuw adres: Postbus 640, Port Louise, Mauritius.
     
    Het grote probleem bij de Magdalena blijkt de ankerketting te zijn. Voortdurend vaart de Magdalena rond op de Noordzee. Het gevolg is dat georganiseerde reizen naar de Mi Amigo-boot er op een bepaalde keer gewoon niet in slagen het zendschip te vinden. Het ene moment ligt de boot voor de Britse, dan weer voor de Belgische, dan weer voor de Nederlandse kust.
     
    Op 20 september 1979 slaat de Magdalena voor de laatste maal van haar anker. Het radioschip strandt voor de Nederlandse kust en de Nederlandse marine komt aan boord en laat uiteindelijk het schip binnenslepen. Radio Mi Amigo werd stil. Delmare deed nog enkele dagen verder en Caroline zes maanden vooraleer de MV Mi Amigo zonk. Een ding hebben de Mi Amigo-verantwoordelijken geleerd: niet de motor maar een ankerketting is het belangrijkste voor een zendschip.
     
    In 1981 kreeg Mi Amigo een opvolger op land: Maeva vanuit Brussel. Nu 3 jaar later en bijna 20 inbeslagnames verder zendt Maeva verder op 105,7 mHz. Of Maeva teruggaat naar zee, zal afhangen van de situatie in de Belgische vrije radio.
     
    Op 15 augustus 1984 startte in Duisberg bij Tervuren in Vlaams Brabant Radio Mi Amigo, o.a. met Ferry Eden, Ben van Praag en Stan Haag. Patrick Valain zit nog altijd bij Maeva. Maeva op 17,75 mHz en Mi Amigo op 107,8 mHz.
     
    Buiten die enkele dj's en de jingles uit de periode 1975-79 heeft de huidige Mi Amigo weinig te maken met de zeezender. Kwalitatief is het station wel beter dan de meeste andere vrije radio's die zich Mi Amigo noemen. Er zijn ook heel wat stations die zich 'Caroline', 'Noordzee' of 'Veronica' noemen.
     
    -22-   Als tegenhanger van Maeva op 105,7 mHz was op 15 augustus 1984 Mi Amigo gestart vanuit Duisburg bij Tervuren. Bij Mi Amigo vond je nu mensen als Ferry Eden, Ben van Praag en Stan Haag. Bij Maeva Patrick Valain en Arie de Groot (= Hugo de Groot). Beide stations gebruikten vermogens ver boven het toegestane vermogen. Maeva, die al meer dan 25 inbeslagnames te verduren had gekregen, had na verloop van tijd er iets op gevonden. Zo stond een zender van 100 Watt aangeschakeld, echter verbonden met een in de muren ingemetselde en verstopte veel zwaardere zender. Zo kwam het dat elke keer dat de RTT aanbelde er een schakelaar werd overgehaald, zodat men automatisch terugviel op de 100 Watt zender. Zo kwam het dat de veel zwaardere en veel duurdere versterker bijna nooit werd meegenomen. Na verloop van tijd kwam de RTT er toch achter dat er iets niet klopte. Zo stelde stelde de RTT op een bepaalde dag vast dat hun meters sterk terugvielen, wanneer ze aanbelden. Gevolg.... een grondig onderzoek en na hakwerk in de muren vond men de dure versterker. Echter... ondanks de inbeslagnames bleef Maeva doorgaan. Op een bepaalde keer vloog Patrick Valain ook enkele dagen achter de tralies. De 'spelletje' kon niet doorgaan.
     
    Vanaf 1 september 1985 hoorde men dat ook via een 50-tal lokale radio's PPR (= Programma en Promotie Regie)-programma's met de medewerkers van Maeva. Elk station heeft de keuze uit 24 uur programma's per dag. Ze kunnen zich ook beperken tot lukraak 4 uur programma's per dag. PPR is te bereiken via Postbus 550 te 1000 Brussel (net als Maeva). Rond Maeva oftewel PPR weinig nieuws, tenzij dat het Maeva praathuis enige tijd geleden uitbrandde.
     
    Wat Mi Amigo op 107.8 mHz betreft, zat men met soortgelijke problemen. Het vermogen moest teruggedraaid worden, zodat Mi Amigo weer een lokaal station werd met weinig inkomsten. Stan Haag, Ferry Eden en anderen verdwenen. Na verloop van tijd staken nu lokale 'Mi Amigo's' de kop op die de programma's uit Duisburg uitzenden. De vraag blijft hoelang dit systeem zal kunnen toegepast worden, daar diverse van die stations onder een totaal andere naam een vergunning hebben aangevraagd, maar door gebrek aan medewerkers Mi Amigo-programma's zijn begonnen uit te zenden. Dergelijk programma's halen het op amateuristische stations, maar halen weinig luisteraars in een streek waar een professioneel station is uitgebouwd met ook liveprogramma's, (lokaal) nieuws, enz.
     
    Ondertussen zijn bij de PPR-programma's de PPR-jingles en het adres in Brussel verdwenen. Net als in de andere syndicated programma's kan men schrijven naar 'de bekende postbus van dit station'. Dit wordt gedaan om het probleem van netvorming te omzeilen. Het gebruik van syndicated programma's is bij sommige stations in Vlaanderen een welkome aanvulling bij de lokale programma's, bij anderen heb je bijna uitsluitend nog syndicated programma's. Dit is de trieste werkelijkheid in België.
     
    Tot slot kan ik nog melden dat Sylvain Tack terug in België is. Hij is niet meer geïnteresseerd in de show-business maar wil wel beginnen als pasteibakker gecombineerd met de handel in natuurvoedingsmiddelen. Op 22 maart 1986 kwam Sylvain Tack heel uitgebreid aan het woord in het druk beluisterde programma van BRT 2: 'Te Bed of Niet te Bed'.
  13. Vincent
    ‘Universal Nation’ van de Belgische artiest Push is door de luisteraars van Studio Brussel, voor het derde jaar op rij, uitgeroepen tot de beste dance classic. De track staat op nummer 1 in The Greatest Switch, de lijst met beste dance classics aller tijden. De lijst was 24 uur lang te horen op Studio Brussel. Even voor 18 uur vanavond was het de beurt aan de nummer 1 van de lijst.

    ‘Universal Nation’ kwam binnen in The Greatest Switch in 2008, op nummer 32, en klom de afgelopen jaren steeds hoger. In 2016 bereikte de track de eerste plaats en daar blijft hij ook dit jaar staan. De volledige top 3 blijft behouden én Belgisch: 'The First Rebirth' van Jones & Stephenson blijft op 2 en Goose bevestigt met 'Synrise' op nummer 3.

    Het is de eerste keer dat Push met meer dan 1 nummer in The Greatest Switch staat: behalve 'Universal Nation' op 1 staat 'Strange World' op plaats 67 en 'The Legacy' op plaats 125.
    Top 100 kleurt Belgisch
    Er staan 31 Belgische nummers in de top 100 van The Greatest Switch. Meer dan een derde van de top 100 is dus Belgisch, een record in de 11-jarige geschiedenis van de lijst.

    Ook de hoogste nieuwkomer is van eigen kweek. The Mackenzie feat Jessy komt binnen op nummer 37 met 'Arpegia (Without you)' en is ook een van de langste nummers in de lijst (12m42sec). 

    Netsky is de meest vertegenwoordigde Belg met 6 nummers (5 eigen nummers en 1 remix), Goose volgt met 4 nummers.

    'The House of House' van het Belgische Cherrymoon Traxx was vorig jaar de hoogste nieuwkomer op nummer 9 en stijgt in zijn tweede jaar The Greatest Switch meteen door naar nummer 4.

    Daft Punk blijft vaakst genoteerd
    Daft Punk staat, net als vorig jaar het meest in de lijst met 10 nummers. Hoogste notering voor hen is 'Rollin’ en Scratchin’' op plaats 26 

    De sterkste stijger in de lijst is 'Loreley' van Kölsch. Vorig jaar op 204, dit jaar op 43. Een stijging van maar liefst 161 plaatsen. Alle Kölsch nummers in The Greatest Switch stijgen: 'All That Matters' gaat 18 plaatsen vooruit (van 43 naar 25) en 'Grey' springt van 139 naar 98.

    Het oudste nummer in de lijst is 'I Feel Love' (1977) van Donna Summer.

    Dit is de volledige top 10:
    Universal Nation - Push The First Rebirth - Jones & Stephenson Synrise - Goose The House of House - Cherrymoon Trax Domino - Oxia Born Slippy (NUXX) - Underworld The Man with the Red Face - Laurent Garnier Sky and Sand - Paul & Fritz Kalkbrenner Afflito - Fiocco La Rock 01 - Vitalic  
    Bekijk hier de volledige lijst: https://stubru.be/music/misnietsvanthegreatestswitch
  14. Vincent
    Tot voor kort gebruikte ik Tunein voor het luisteren naar internetradio op mijn smartphone. Door de reclames, de dure pro oplossing en de regelmatig terugkerende problemen met Chromecast en Bluetooth ben ik op zoek gegaan naar een alternatief.
     
    Waar moet voor mij een goede radio app aan voldoen? 
    Beschikbaar zijn voor Android. Beschikken over een grote standaard database met streams. Het zelf kunnen toevoegen van een stream indien deze niet in de standaard database aanwezig is. Naast de optie van standaard bitrate ook een andere kwaliteit stream kunnen selecteren. Kunnen zoeken op land, tijdvak en genre. Weergave titel met als optie ook een afbeelding behorende bij de song. Probleemloos samenwerken met Chromecast (voor thuis) Probleemloos samenwerken met Bluetooth apparaten zoals een speaker en audio toepassing in de auto. Account optie om favorieten radiostations ook op andere apparaten te kunnen afspelen. En niet onbelangrijk: een simpele, logische bediening.  
    Ben ik veeleisend? Ja. Ik moet er alles probleemloos mee kunnen doen. Ik vind het ook niet erg om alle opties van een programma door te lopen en deze naar behoefte in te stellen. Maar als dat is gedaan moet ik er ook niet meer naar hoeven kijken.
     
    Replaio
    Replaio is ontwikkeld door het Poolse bedrijf Hivedi en is alleen in beschikbaar voor Android in het Pools en Engels. Het ontbreken van de Nederlandse taal kan voor gebruikers een breekpunt zijn, voor mij is Engels prima. Komt bij dat de taal alleen van belang is voor het instellen van de opties, het zoeken van een stream via de zoek functie en het instellen van de ingebouwde wekker. Na instellen van de app kom ik inmiddels niet verder meer dan de Favoriete pagina en de taal speelt hier geen rol. Ook niet als je door de standaard streams wilt bladeren op zoek naar een nieuw radiostation.
     
    Stream database
    De app beschikt standaard over 30.000 streams. Dit lijkt veel maar ik kwam er al snel achter dat een van mijn favoriete stations niet in deze database zit. Normaal zou ik op dit punt afhaken, ware het niet dat je zelf simpel een stream kan toevoegen. 
     
    De app kiest standaard de beste bitrate als er meerdere kwaliteiten van een stream beschikbaar zijn. Als je niet tevreden bent met de gekozen kwaliteit kan je simpel nakijken of er andere kwaliteiten zijn en deze zelf instellen. 
     
    Standaard wordt ook de artiest/song informatie weergegeven en is er ook een afbeelding te zien die bij de song hoort. Tenminste, als het radiostation waar je naar luistert deze informatie ook mee stuurt.
     
    Chromecast en Bluetooth
    De app werkt probleemloos samen met Chromecast. Je kiest het radiostation waar je naar wilt luisteren en het Chromecast logo verschijnt op je scherm. Aanklikken, je apparaat selecteren en spelen maar. 
     
    In combinatie met de Android opties kan je de app zo instellen dat wanneer je een bluetooth speaker aanzet of deze automatisch Replaio start en de laatst geselecteerde radiostation afspeelt. Handmatig kan ook, maar zelf vind ik dit een prima oplossing.
     
    Mijn auto beschikt  over bluetooth audio. Na een paar minuten spelen met de instellingen was ik al klaar: zodra ik de auto start maakt hij verbinding met mijn smartphone, start Raplaio op en speelt hij het laatst geselecteerde radiostation. Nog voordat ik weg rij luister ik al internetradio, zonder ook maar iets te doen. En valt de stream uit omdat er even geen internet beschikbaar is? Zodra de verbinding is hersteld gaat de stream verder zonder ook maar iets zelf te hoeven doen.
     
    Spotify
    Een leuke de optie is dat je Replaio kan koppelen aan je Spotify account. Hoor je een leuke song op de radio dan heb je deze met één klik toegevoegd aan je Spotify afspeel lijst. Na twee weken staan zijn er nu al zo'n 250 songs toegevoegd. 
     
    Deze functie werkt alleen niet als je streamt naar Chromecast.
     
    Gratis versus betaalde versie
    De gratis versie beschikt over dezelfde functionaliteiten als de betaalde versie. Enige verschilt is met of zonder reclame. De betaalde versie kost 6,99 euro en naast een reclame vrije versie ondersteun je ook de maker van de app.
     
    Conclusie
    Ik heb meerdere apps getest als alternatief voor Tunein (Radio.net, Simple Radio, Nobex). Na installatie van Replaio en 10 minuten 'spelen' met de instellingen had ik al in de gaten dat dit de app is die ik zoek. Logisch opgezet, zonder handleiding simpel in te stellen en het heeft alles in huis wat ik er van verwacht. Daarnaast nog een leuk extraatje: de Spotify koppeling.
     
    De database met standaard streams is, vergeleken met de andere apps, niet groot. Maar als een station ontbreekt kan je simpel zelf de stream hiervan toevoegen. Deze komt dan automatisch in je favorieten te staan. En als je een account aanmaakt kan je deze favorieten ook meenemen naar een ander apparaat waarop Raplaio is geïnstalleerd. Handig als je een nieuw toestel koopt. En de samenwerking met Chromecast en Bluetooth is uitstekend.
     
    Na twee weken intensief deze app te hebben gebruikt kom ik tot de conclusie dat dit is wat zocht. Het beschikt over alles wat ik verwacht. Het meest tevreden ben ik over de werking van de app in combinatie met het bluetooth audio systeem van mijn auto. Volledig geautomatiseerd, wel zo veilig in het verkeer. 
     
    In de Google Play store hebben 3.894 van de in totaal 4.420 gebruikers Replaio het maximale aantal punten gegeven. Ook van mij krijgt de maker de maximale waardering en beschik ik inmiddels over de reclame vrije versie.
     
    Vincent Schriel, 13 oktober 2018
     
    Naam: Replaio
    Website: https://repla.io
    Google Play: https://play.google.com/store/apps/details?id=com.hv.replaio&hl=en 
    Kosten: gratis met reclame of 6,99 euro.
  15. Vincent
    De afgelopen week liep mijn mailbox aardig vol met berichten over AVG. Het lijkt erop dat alle websites en diensten waarvoor ik mij ooit heb aangemeld, een middel hebben gevonden om mij te laten zien dat zij nog steeds actief zijn. Je zou kunnen zeggen dat zij oneigenlijk gebruik maken van mijn persoonlijke gegevens om reclame te maken voor zichzelf!

    Waarom is de AVG, wat staat voor Algemene verordening gegevensbescherming, vandaag van kracht geworden? Kort samengevat: voor de bescherming van onze persoonlijke gegevens. Bedrijven moeten vanaf nu inzicht geven welke gegevens zij van mij hebben, waarom en hoelang ze deze bewaren, met wie zij het delen en hoe veilig zij deze opslaan.

    Vervelend die invoering? Niet voor mij als persoon. Vanaf vandaag heb ik de controle over wat er van mij wordt opgeslagen. En dat geldt voor iedereen die gegevens van mij, als Europeaan, opslaat en bewaart. Dan zijn, om maar een paar voorbeelden te noemen, mijn werkgever, energieleverancier en bank. Ik mag het inzien, als het niet klopt laten aanpassen of als het nodig is zelfs laten verwijderen.

    En dit geldt niet alleen voor bedrijven en instellingen. Ook informele clubjes die een website hebben, zich richten op gebruikers uit de EU en daar bijvoorbeeld een contactformulier op hebben staan en/of een ledenlijst hebben moeten voldoen aan de AVG. Dus ook deze site die jij nu bezoekt en waar je waarschijnlijk ook lid van bent.

    Al in een vroeg stadium is onze leverancier die verantwoordelijk is voor de ontwikkeling en onderhoud van de software aan de slag gegaan met het aanpassen voor AVG. Naast veiligheid zijn ook alle elementen uit deze verordening opgenomen. Dat wij de juiste partij hadden gekozen voor de software van deze community wisten we al, maar goed om het nog eens bevestigd te krijgen. 

    Moesten wij dan helemaal niets doen? Nee, want wij hebben toch gekozen voor een gerenommeerde serverprovider en een betrouwbare software leverancier? Beide hebben hun zaakjes toch goed orde? Daarnaast hebben wij, als de beheerders van deze site, privacy hoog zitten en werken we al volgens de AVG? Nou, we moesten nog wel even ons privacybeleid vastleggen en aan jullie bekend maken zodat jullie weten hoe wij het hebben geregeld en hoe wij dit uitvoeren. En zoals de AVG voorschrijft: wij moeten jullie vragen of er jullie kennis van hebben genomen en of jullie het er mee akkoord zijn. 

    En dan komt de juiste keuze van de software leverancier weer om de hoek kijken. Gewoon bij het inloggen op de site de vraag stellen of je het hebt gelezen, begrepen en er mee akkoord bent. Met één klik ben je klaar, geen vervuiling van je mailbox.

    En al die AVG mailtjes in mijn mailbox? Die zijn inmiddels naar de prullenbak verhuisd. 
     
    Vincent Schriel, 25 mei 2018
  16. Vincent
    Officieel werd er in 1965 al een tijdje gepraat over een nieuw radiostation dat zich vooral op de jeugd zou gaan richten met het brengen van populaire muziek, ook wel popmuziek genoemd. Maar kwam deze plannen ook echt uit? Op 10 augustus van dat jaar werd bekend gemaakt dat de omroeporganisaties bang waren de streefdatum van 1 oktober niet te halen betreffende het openen van het derde radionet in Nederland. Programma technisch was er al wel het nodige uitgevoerd door de Technische Dienst van de Nederlandse Radio Unie, maar op programmatisch gebied was er door de omroepen nog niets voorbereid omdat men eenvoudig weg nog geen cent had ontvangen van regeringswege uit Den Haag.

    Een niet bij name genoemde woordvoerder stelde dat men ook niet zonder een welgevulde portemonnee naar een kruidenier kon gaan. In een Kamerdebat had de toenmalige minister Vrolijk, van Cultuur Recreatie en Maatschappelijk Werk, eerder gemeld dat er genoeg geld voorhanden was om de kosten voor het derde radionet te kunnen dekken. Maar andermaal werd weer eens hoog van de toren geblazen want informatie, destijds ingewonnen, leerde dat de omroepverenigingen pas een week daarvoor de begroting via de regeringscommissaris voor het Radiowezen bij de regering hadden ingediend. Wel werd duidelijk, gezien de krappe tijd, dat de omroepen slechts met eenvoudige programma’s van start konden gaan.

    Slechts 11 dagen later werd er een officiële startdatum vrijgegeven. Het bleek namelijk dat het bestuur van de Nederlandse Radio Unie, waarin ook de toenmalige omroepen waren vertegenwoordigd, had besloten dat vanaf 11 oktober, elke dag van 9 uur in de ochtend tot 6 uur in de avond, het derde programma de ether in zou gaan. Het programma, zo werd ook bekend, zou via de FM-band worden uitgezonden, terwijl de NRU het vertrouwen had uitgesproken dat de PTT de faciliteiten voor het uitzenden via de middengolf voor betreffende datum ook gereed zou hebben. Wel gaf men tenslotte aan dat het bestuur van de NRU, met het oog op de financiële kwesties, alleen de kosten kon dekken voor het lopende jaar en dat voor 1966 uitgebreid overleg diende te zijn met vertegenwoordigers van het Ministerie van Cultuur, Recreatie en Maatschappelijk Werk.

    Op vrijdag 10 september 1965 werd er bekend gemaakt dat het voorlopige programma van Hilversum 3 tot 31 december van dat jaar gehandhaafd zou blijven en als een gezamenlijk programma van de Nederlandse Radio Unie zou worden gebracht. De AVRO, KRO, NCRV en de VARA hadden zich bereid verklaard de eerste drie maanden de programma’s te verzorgen. In een officiële verklaring van de NRU werd andermaal duidelijk dat het een programma van eenvoud en van ontspannend karakter zou gaan worden.

    Tevens maakte men bekend dat er gebruik zou gaan worden gemaakt van studiofaciliteiten die werden ondergebracht in de kelder van de nieuwbouw van de discotheek van de gezamenlijke omroepen. Tenslotte werd gemeld dat elk uur, dat men in de ether zou zijn, op het hele uur, een kort nieuwsbulletin zou komen met de duur van maximaal twee minuten, verzorgd door de Radionieuwsdienst.

    Mondjesmaat kwam de informatie inzake het toekomstige muziekstation naar buiten en 1 oktober 1965 werd bekend dat de deelnemende omroeporganisaties hun programmaschema klaar hadden. Uitzendtijden waren definitief gesteld van 9 uur in de ochtend tot 6 uur in de avond. Omdat in eerste instantie de VPRO wel was gepland en zich alsnog had teruggetrokken diende, zo werd gemeld, dat segment nog vanuit Den Haag onder de andere vier betrokken omroepen zou worden verdeeld.
    De programmering van de zondag werd verdeeld onder de AVRO en de VARA waarbij om de week de uitzendlengte van beiden veranderde. Wel was het zo dat de VARA het merendeel van de programmering die dag voor zijn rekening zou gaan nemen. Op de maandag was de gehele dag in gebruik door de KRO, terwijl de dinsdag tot 5 uur de NCRV actief zou zijn en het laatste uur nog door de VARA werd meegenomen. Het merendeel van de woensdag was vervolgens voor de KRO, terwijl de rest voor de AVRO zou zijn.
    De donderdag was vervolgens geheel voor programma’s van de VARA terwijl de vrijdag door de AVRO zou worden gevuld. Op zaterdagen waren de uren tot 11 uur in de ochtend ingeruimd voor de AVRO terwijl de rest van de uitzenddag het de NCRV was die voor de programmatische verantwoordelijkheid stond. Alles werd dus geprogrammeerd door de vier verschillende omroepen maar wel onder de verantwoordelijkheid van de Nederlandse Radio Unie. Ook werd bekend gemaakt dat de officiële opening van het station zou worden gedaan door de eerder gememoreerde minister voor CRM, Vrolijk.
    De KRO maakte bekend dat men de licht amuserende programma’s ging afwisselen met korte actualiteiten van maximaal 3 minuten. ‘Heeft Veronica Joost en Tineke bij de KRO hopen we dat Betty en Bert hun populariteit ook zullen halen.’ De NCRV had zich ingezet op de populariteit van Skip Voogd, die ook voor verschillende muziekbladen schreef. Onder zijn leiding zouden de platenprogramma’s worden gebracht. De VARA meldde zich in te zetten voor tal van verschillende programma’s, waarbij het eigen orkest een belangrijke rol zou gaan spelen, terwijl de AVRO vooral beloofde aandacht te besteden aan de automobilisten in een programma met de titel ‘de zingende bougie’. Ook beloofde de AVRO dat zij en de andere omroepen ook gebruik wensten te maken van de onder supervisie van de NRU spelende orkesten. Daarbij zou vooral gebruik worden gemaakt van eerder opgenomen materialen.

    Al eerder werd gemeld dat er in de nieuwbouw van de discotheek op het omroepkwartier ruimte werd gecreëerd. Op 1 oktober werd duidelijk dat het ging om een presentatieruimte als wel een hoofdcontrolekamer, waar de banden en platen konden worden opgelegd voor uitzending. Meerdere andere ruimtes werden voor ingebruikname in 1966 gepland. Hard was er gewerkt om het geluid van Hilversum 3 vooral ook via de FM verspreid te krijgen, wat – in samenwerking met de PTT – aardig was gelukt. Slechts het deel van Noord Holland boven Alkmaar en de inwoners van de Waddeneilanden zouden verstoken blijven van een FM-signaal. Wel werden inwoners, ver verwijderd van een FM-zender, aangeraden een buitenantenne aan te (laten) brengen. In de loop van 1966, zo stelde de PTT, zou er een steunzender Wieringermeer gereed komen waarna de overige inwoners ook via de FM zouden kunnen gaan meeluisteren. Tijdens de eerste maanden bleken de uitzendingen alleen via de FM-frequenties beschikbaar en volgens het ministerie van CRM kon het enkele maanden duren voordat ook de middengolf, via de 240 meter, geactiveerd werd.

    Dat Hilversum 3 direct geen gevaar werd voor de toenmalige zeezenders, die voornamelijk muziekprogramma’s gevuld met popmuziek en aanverwante zaken programmeerden, mag blijken uit een aantal namen van programma’s door de vier eerder genoemde omroepen in de eerste drie maanden van het bestaan van Hilversum 3 werden gebracht.
     
     
    Betty Boogiewoogie Cosmopolitian Dansensemble Drie in de pan Echo’s van duizenden eilanden (Indonesische volksmuziek) Elektronisch orgelspel Hoogtepunten uit operettes, musicals en films Instrumentaal allerlei Instuif Johan Willem Friso Kapel Keuze van de omroeper Klanken van eigen bodem Koorzang en orkest Langs de weg Leger des Heils Lichte grammofoonmuziek voor Tieners Lichte lunchmuziek Lichte orkestmuziek Midi melodie Muziek aan de lopende band Muziek bij de thee Muziek is troef Operettemuziek Opgeruimd Orgelspel Orkestparade Popopera Popshow (dansorkest en solisten) Promenadeorkest Ritmisch strijkorkest Tango Rumba Tienerama Tienerparade Toedeloe Toonkunst voor allen Top tien van deze week Toptalent Tot uw orders, gevarieerde muziek Van uur tot uur Vertel dat maar in platen en praten op een dorpsplein Volksmuziek Western Country Zangsolisten Zet em op Zing met ons mee Zing zing zing Zingende boogie
    Je mag er vanuit gaan dat bij de start van een nieuw radiostation er volop promotie zal worden verricht om het station onder de aandacht te brengen van het potentiële luisterpubliek. Mede omdat Hilversum 3 een actie was van de bestaande omroepen en de regering in Den Haag om het als alternatief voor het te populaire en in hun oren illegale Veronica te kunnen beconcurreren. Getuige het bovenstaande overzicht van programmanamen werd het me al snel duidelijk, als niet-luisteraar van de beginperiode van Hilversum 3, dat de concurrerende positie van het station ten overstaan van Radio Veronica minimaal zal zijn geweest. Een bij elkaar geraapt geheel aan programma’s dat geheel niet een doorsnee popstation kon worden genoemd.

    Bij research voor dit artikel heb ik me vooral gericht op datgene dat via de Gemeenschappelijke Pers Dienst in de regionale pers naar voren kwam. Niets bijzonders op de dag voor de start van het station in oktober 1965, slechts een korte aankondiging dat Minister Vrolijk het station officieel zou gaan openen. Op de dag van de opening en de dag erna andermaal geen bijzonderheden behalve de programmering voor de volgende dag.

    Pas op zaterdag 13 november, ruim een maand na de officiële start van Hilversum 3, werd er in een langer artikel aandacht besteed aan de programmering en de programmamakers. Zo werd ondermeer vastgesteld dat van de vier betrokken omroepen vooral de KRO de meest frisse en boeiende aanpak van haar programma’s wist te bereiken. Ongetwijfeld had de omstandigheid, dat men voor dit doel en enthousiast team jongeren had aangetrokken, hierop een belangrijke invloed gehad. Uit het artikel werd duidelijk, dat de KRO-uitzendingen werden gekenmerkt door een niet aflatende actualiteit. ‘De jongens zitten in de letterlijke zin bovenop het nieuws. Ze hebben zo nodig verbindingen naar elk punt in Nederland en het buitenland beschikbaar.’
    Als voorbeeld werd genoemd dat Han Mulder enkele dagen eerder op reportage was geweest in Harlingen en omgeving, op zoek naar een zoekgeraakte kist met ammunitie, waarbij de luisteraar door flitsende reportages heet van de naald continue op de hoogte werd gehouden. Over de presentatie werd gemeld dat deze aantrekkelijk was door de volstrekt ongedwongen manier waarop de deejays hun ‘commentaartjes en gezegden ten beste gaven’.
    Gelukkig concludeerde de niet bij name genoemde journalist dat deze vorm van presentatie niet nieuw was daar het door Veronica al eerder werd geïntroduceerd. Wel nieuw was de actualiteitendrift in het programma van de KRO en op dit punt was Veronica in het nadeel omdat de programma’s een week vooraf werden opgenomen en vanaf internationale wateren werden uitgezonden. Maar er was nog een duidelijk verschil volgens de journalist: ‘Persoonlijk mis ik de reclame allerminst. Beter voldoen me de korte, luchtige Hilversum 3 commentaartjes, die niet het opdringerige hebben dat reclamespots nu eenmaal hebben.’
    Kritisch luisteren was zeker gedaan want hij vervolgde met: ‘Uiteraard missen de jongelui nog de rijpheid van de doorgewinterde radiomedewerkers en foutjes en minder geslaagde stuntjes zijn daardoor niet te vermijden. Maar dit vormt aan de andere kant ook weer een boeiend element aan de uitzendingen van Hilversum 3.’ Maar het maken van fouten had volgens hem ook zo zijn charmes getuige: ’Feitelijk maakt de Hilversumse radiofabriek te weinig slippertjes. Wat dat betreft was het in die prille radiotijd interessanter. Het kon toen nog wel eens gebeuren dat een grammofoonmachine plotseling dienst weigerde en ik herinner me ook nog dat Oom Henk (H. F. Oets) van het zo bekende VARA-vragenuurtje voor de kinderen tijdens een uitzending opstond om de openstaande tuindeuren van de studio te sluiten. Er kwam namelijk een onweersbui opzetten en die hadden we via de microfoon toen al eerder horen naderen.’

    Een andere programmamaker bij de KRO was Bert de Winter, destijds 28 jaar en die volledig zichzelf bleef als hij achter de microfoon zat. Feitelijk was hij de vliegende reporter bij de KRO en in die tijd hield hij precies bij hoeveel reportages hij had gemaakt. Hij sprak de verwachting uit dat eind 1965 het aantal van 1000 zou worden gehaald. Een nadeel van het hebben van een eigen programma, twee dagen per week, was, dat hij zich gebonden voelde en niet elk moment er op uit kon vliegen om een reportage te maken. Bert de Winter deed zijn presentatie trouwens voor de vuist weg. Dit in tegenstelling tot Betty Snoek, die alle teksten vooraf schreef. Deze 26-jarige KRO-medewerkster was de dochter van Arie Snoek. Die naam staat bij 60 plussers bekend als de man achter de piano in Ab Goubitz zijn Ochtendgymnastiek op de radio.

    Dat de KRO redelijk aansloeg bij een deel van het Hilversum 3 luisterpubliek had mede te maken met een half jaar durend onderzoek dat een aantal medewerkers had verricht. Gerard Hulshof was destijds continuïteit regisseur op Hilversum 3. Hij stelde in een interview dat het gesproken woord kort en bondig diende te zijn en feitelijke informatie gefixeerd diende te zijn op herkenbare punten.
    Frans Wijsen en Frans de Zwaan hadden voor de start van Hilversum 3 in opdracht van de KRO het onderzoek verricht naar de juiste manier van radiomaken voor het nieuwe station. Men had ondermeer gerenommeerde radiomakers in Engeland, Frankrijk, Duitsland en Amerika geïnterviewd. Mede door de inhoud van de interviews kon Gerard Hulshof, samen met zijn programmamakers, een juiste invulling geven en een programma neerzetten dat in grote trekken, volgens hem, met een ideaal station overeenkwam.
    Men was tijdens het onderzoek er op gespitst er achter te komen op welke uren er meer, en ook wanneer er minder, zou worden geluisterd. Daarom waren vooral de drukke uren tussen 12 en 13 uur en die tussen 17 en 18 uur tijdens de KRO dagen gevuld met veel ‘recht-toe-recht-aan’ muziek. Andere uren waren er voor meer diepgang in de programma’s. Hulshof: “Het is natuurlijk behoorlijk pionieren, we maken lange dagen van 7 tot 19 uur en er wordt veel geïmproviseerd. De ogen van radioveteranen glimmen als ze ons bezig zien.”

    Op 21 december werd bekend gemaakt dat het tijdstip waarop het programma van Hilversum 3 ook via de middengolf zou worden uitgezonden, nog niet vast stond. Van de zijde van de PTT maakte men destijds bekend dat het wachten was op het antwoord van minister Vrolijk, die moest vaststellen wanneer Hilversum 3 te beluisteren zou zijn op de 240 meter middengolf. Frankrijk en Ierland, die ook op deze golflengte met zenders actief waren, hadden al meegedeeld geen bezwaar tegen de komst van Hilversum 3 te hebben, maar Hongarije verzette zich wel tegen de uitzending na zonsondergang, omdat dan de reikwijdte van de Nederlandse zenders zo groot was dat het Hongaarse programma gestoord kon worden.

    De verwachting was dat Nederland rekening zou houden met de bezwaren van Hongarije, dat ook lid was en is van de Internationale Telecommunicatie Unie. De overweging dat een ander land van achter het toenmalige IJzeren Gordijn, te weten Oost-Duitsland, er nut in zag westelijke zenders te storen, wanneer men dat nodig achtte, legde geen gewicht in de schaal. Oost-Duitsland was namelijk1 geen lid van de Internationale Telecommunicatie Unie en was dus vrij te doen wat het wenste. Voor de hand zou liggen Hilversum 3 in de winterperiode eerder uit de lucht te nemen dan in andere jaargetijden.
    Volgens een advies aan minister Vrolijk zou dit in december en een groot deel van januari betekenen dat de AM-zender om half vijf uit de ether diende te worden gehaald. Vanaf 21 januari om vijf uur, vanaf 5 februari om half zes en vanaf 20 februari om zes uur. De termijn van zes weken, waarin buitenlandse regeringen bezwaar konden maken tegen de geplande Nederlandse uitzending op 240 meter, liep tussen Kerstmis en Oudjaar 1965 af.

    Ondertussen gingen de doorsnee gezapige programma’s op Hilversum 3 door en werd bij lange na niet de doelstelling, de concurrent van Radio Veronica te worden, gehaald. De luistercijfers van Hilversum 3, dat later zowel op FM als de AM uitzond, waren pas in de jaren zeventig hoger dan die van Radio Veronica.

    Hans Knot, 29 november 2014
  17. Vincent
    Let's get Digital, het oude hitje van Olivia Newton John, Olijfje voor intimi, Physical, is in tekstuele aanpassing het promotie liedje van DAB+. Want de campagne is in de herhaling gegooid, nadat de eerste nou niet direct heeft geleid tot een run op de winkels met DAB+ radio's. De 3% van de huishoudens die nu een DAB+ ontvanger heeft is een mager resultaat. Met een groei van 1% per jaar duurt het in dit tempo bijna 50 jaar voordat de helft, en niet meer dan dat, een DAB+ doos in huis heeft staan.

    Kortom, DAB+ is nog geen succes. Hoe kan dat nou. Het klinkt zo veel belovend, veel radio zenders in prachtige digitale kwaliteit, daar kan toch niemand omheen. Maar Mien van driehoog achter is kennelijk nog niet overtuigd. Of ze begrijpt het niet. Digitale radio, die kocht ik tientalen jaren geleden al. In plaats van aan afstem knopjes te draaien kan je op knopjes drukken en staat ie altijd automatisch goed op de zender. Met wat geluk nog wat voorkeurszenders. Digital Radio, wat is dat? Hé, op mijn kabel heb ik digital radio, tientallen zenders in inderdaad goede kwaliteit. O nee, dat bedoelen ze niet, het is een portable en auto-radio, kan geen kabel zijn. Met een beetje geluk snapt de verkoper in de winkel dat je DAB+ bedoelt. Leo van der Goot heeft het in het nieuwe spotje nu wel over DAB+. Maar je moet wel naar de site van Digital Radio. Nou ja.

    In de auto dan, handig, veel stations, makkelijk te vinden. Je mag van geluk spreken als de auto-verkoper je niet voor gek verklaard als je om DAB+ in je al dan niet nieuwe voiture vraagt. Hij weet niet waar je het over hebt. En als hij na wat speurwerk het nieuwe autoradio fenomeen heeft gevonden sla je stijl achterover van de prijzen. Ingebouwde autoradio's, alleen in de duurste modellen gratis, kosten honderden Euro's. En moet er ook nog een andere antenne op het autodak. Voor een paar honderd Eurootjes. Dat kan in totaal tot boven de duizend Euro oplopen, zelfs een echte radio-liefhebber met DAB+ zendvergunning die ik ken was dat te gortig.

    En die portable in huis doet het nog niet zo goed. Op veel plekken is zogenaamde indoor ontvangst nog niet echt perfect.
    Met één DAB+ radio heb je dus één oude analoge radio vervangen. Logisch, maar euh, wat met de radio in de keuken, en de slaapkamer, de garage, de schuur, op zolder. Een huishouden heeft gemiddeld zes radio's ter beschikking. Die moeten dus eigenlijk allemaal vervangen worden wil je in het hele huis en omgeving lekker digitaal naar al die mooie zenders willen luisteren. Kwantum korting bedingen misschien? De huiskamer Hifi stereo installatie hangt als het goed is aan de kabel-FM. Met 30 zenders in prima kwaliteit.

    Kan DAB+ daartegen op? Nee, want de digitale kwaliteit is volgens kenners niet beter dan de FM-kwaliteit. De mensen die DAB+ beter vinden klinken waarderen de afwezigheid van de agressieve audio-processing op FM. Dit heeft dus niets met digitale kwaliteit te maken.

    Maar al die nieuwe zenders dan die je uit de lucht kan plukken? Toegegeven, DAB+ maakt het verdwijnen van Arrow Classic Rock en Classic FM uit de FM-ether weer helemaal goed. Al is de zogenoemde bitrate, lees kwaliteit, van Arrow wel wat beperkt. De andere nieuwe zenders zijn helaas nou niet grote publieks trekkers die DAB+ even snel over de streep trekken. Het is niet Duitsland waar populaire commerciële omroepen bijna overal van de FM geweerd worden, die nu opeens in DAB+ wel aldaar in de ether zijn te ontvangen. Of Zwitserland waar de FM ontvangst zo slecht is met zo weinig zenders wegens de bergjes, dat je met een DAB+ ontvanger maar een klein aantal zenders kan ontvangen. No, this is Holland. Ik krijg hier meer dan 20 zenders op de FM, te veel om op de autoradio voor te programmeren. Hier kregen commerciële zenders wel redelijk wat ruimte op FM, en bergjes, behalve in Zuid Limburg, zijn er niet.

    Ook wordt de FM ontvangst hier niet zwaar gestoord door een leger piraten, zoals in Londen. Daar heeft de drugsmaffia de FM ether zo ongeveer overgenomen, met een bak met geld zijn ze ook niet te bestrijden. Een inbeslaggenomen zender is minuten later al weer teug in de lucht. De luisteraar van de BBC en andere normale zenders koopt dan maar uit arre moede een DAB+ ontvanger.

    Eigenlijk leven we in mooi land, zo mooi dat je niet eens een DAB+ radio nodig hebt. Tenzij de criminele gedachte post gaat vatten dat we die DAB+ gewoon door de strot gaan duwen door de FM keihard af te schakelen. Want hier en daar en met name in sommige kringen lijkt DAB+ wel een soort religie of sekte te zijn geworden. Ze geloven er heilig in, ondanks het gebrek aan succes en de bezwaren. Zoals het ontbreken van ruimte om fatsoenlijk alle lokale omroepen op DAB+ te krijgen, zelfs als die zich beperken tot 50 streek zenders. En natuurlijk de trage verkoop van de ontvangers, de consument wil geen DAB+.

    En dat hebben we het niet gehad over het digitale alternatief van DAB+, Internetradio, in al zijn verschijningen. Radio op je mobieltje, kan je weer schaamteloos met een zakradiootje rondlopen die nu wel honderd duizenden zenders kan ontvangen. Uit binnen en buitenland, het is meteen een wereldontvanger. En kost weinig tot niets extra. Mobiel Internet wordt spectaculair uitgebreid, na de 800 MHz wordt nu ook al gedacht aan de 700 MHz. En verder. Capaciteit is geen probleem meer, en de zenders zijn af van de verdeel stuipen van de overheid. Digitale Radio leuk, maar of het DAB+ wordt?

    Lets get Digital, maar eerlijk gezegd ga ik met Olijfje liever Physical.....

    Ruud Poeze (Stichting Middengolf, Radio Paradijs), 6 april 2015
  18. Vincent
    Met de start van het middagprogramma van Frank van der Lende heeft 3FM een begin gemaakt de vernieuwing van de programmering, die in augustus wordt voltooid. Oudgedienden Rob Stenders en Gerard Ekdom maken dan (naar verluid vrijwillig) plaats voor de jonge garde. Hoewel dat laatste relatief is. Timur Perlin, die samen met Rámon Verkoeijen het lunchprogramma gaat verzorgen, werd vorige week 39 jaar.

    Zenderbaas Wilbert Mutsaers liet in diverse interviews doorschemeren dat hij op geen enkele manier bezig is met paniekvoetbal, zoals wel werd gesuggereerd toen enkele maanden geleden kort na elkaar Coen & Sander én Gerard Ekdom hun vertrek van ‘3’ aankondigden. Intussen verdwijnen hun programma’s veel eerder van de zender dan ze zelf hadden verwacht. Gá dan maar, moet Multsaers hebben gedacht. De opvolgers, eigen kweek van 3FM, stonden allang klaar.

    In zijn eerste week bij daglicht moest Frank van der Lende nog wat zoeken naar zijn vorm. Wat al wel duidelijk is, is dat de zender heeft gekozen voor een radicaal ander geluid op dit tijdstip. 3FM bestrijdt Coen & Sander niet met hun eigen wapens –bijvoorbeeld door een duo als Timor & Rámon er tegenover te zetten- maar kiest voor een eigen koers. En koers waarin de muziek weer het belangrijkste ingrediënt is. Frank is open over zichzelf en over wat hem bezighoudt, maar verliest zich niet in minutenlange monologen of tweegesprekken over allerhande onderwerpen. Hij draait platen, speelt er een spelletje bij en vertelt zo nu en dan wat eigenaardigs. Wie meer over Frank wilde weten, kon op de tropische eerste vrijdag van juni naar het Who The Fuck Is Frank-feest in Utrecht komen. In Stairway to Heaven traden van vier tot zes ’s middags drie live-bands op –kom daar maar eens om op een andere landelijke etherzender op vrijdagmiddag- en luisteraars konden Frank vragen stellen. Over de tattoos op zijn armen, over zijn levenshouding –altijd op zoek naar het positieve in elk mens- over zijn favoriete artiest –Jim Morrison!

    Dat Frank een muziekliefhebber is, was al duidelijk uit zijn nachtuitzendingen en uit de daguren die hij in de afgelopen maanden al maakte. Deze 26-jarige ging maandag direct vanuit zijn eerste uitzending naar de Ziggodome om daar naar rockdinosaurussen Fleetwood Mac te kijken en luisteren. Dat hij uit dit concert juist het onder Fleetwood Mac-volgers zeer geliefde nummer pikte om de volgende dag op de radio te draaien, is bijzonder. Landslide uit 1975 –door de nog prille Stevie Nicks geschreven voor ‘haar’ Lindsey Buckingham – staat in geen enkele standaardplaylist. Het is juist dankzij de tand des tijds een monument geworden. De decennia vol coke en persoonlijke wrok zijn voorbij en Stevie en Lindsey lopen in 2015 weer hand in hand het podium op om dit nummer, allebei bijna 70 jaar oud, samen ten gehore te brengen.

    Frank dus, hij was in zijn tienerjaren drummer in punkbandjes en koos, toen hij tussen twee hobby’s moest kiezen, toch voor die andere hobby, de radio, zo vertelde hij vrijdag. Dat kennismakingsprogramma smaakte overigens naar meer. Misschien moet Frank, als zijn bazen het goed vinden, eens overwegen hier een wekelijks uitstapje van te maken: het weekend in vanuit een groot café met livemuziek en rechtstreekse interactie met de luisteraars.

    Zoals gezegd is de komst van Franks middagshow slechts de voorbode van veel meer veranderingen op 3FM. In de programmering, die inmiddels is gepubliceerd, valt een aantal dingen op. De programmering in het weekend wordt radicaal omgegooid. Op de Mega Top 50 na –overigens wel een uurtje korter- zit zowat geen programma na 1 september nog op hetzelfde tijdstip. Mutsaers heeft ervoor gekozen de talenten die de afgelopen jaren zijn opgeleid te laten doorstromen naar de dagprogrammering in het weekend. Daar was ruimte doordat Timur en Rámon, die voorheen de lunch in het weekend deden, opschuiven naar het doordeweekse lunchblok. Elke deejay was blij met de veranderingen, zegt Mutsaers. Inderdaad zullen Annemieke (de verplaatsing van de ochtend naar de late middag is logisch voor iemand met een progressieve muzieksmaak als zij) en Sander Hoogendoorn (lunch in plaats van weekendontbijt) hun verplaatsing beschouwen als promotie.

    Het is nog altijd toe te juichen dat de hitparadeterreur uit de jaren 80 op het toenmalige Radio 3 (elke dag een of meer hitparades) voorbij is. Maar elke zichzelf respecterend muziekstation dient een hitparade te hebben. Bovendien zijn in de jaren negentig gemene loopgravenoorlogen uitgevoerd tussen de Top 40 (terug naar ‘de commerciëlen’ waar die ook is begonnen) en de Mega Top 50 (wat uiteindelijk de publieke lijst werd). Dat 3FM een profiel heeft dat niet op hitparademuziek is gericht, is ook toe te juichen. De zender onderscheidt zich ermee van 538 en consorten. Maar die ene hitparade die ze dan hebben, de Mega Top 50, verdient wel een fatsoenlijke uitzendtijd. Twee uurtjes op zaterdagmiddag is dan wat karig.

    Maar dat is een schoonheidsfout in een programmering die blaakt van het zelfvertrouwen. 3FM vaart al jaren een eigen koers, leidt de eigen talenten op. Die nieuwe namen zijn nu allemaal halverwege de twintig, aldus Mutsaers. Over vijf jaar zijn ze begin dertig. Dan zullen de commerciëlen wel weer bellen, voorspelt hij. Tegenover namen die nu door de commerciële partijen zijn weggekaapt (Coen & Sander, Bart Jan Kuhne van het 3FM nieuws, binnenkort nieuwschef bij 538) staat de komst naar 3FM van Eva Koreman. De voormalige sidekick van Van Inkel is binnenkort te horen op vrijdagavond. Giel Beelen, die elf jaar geleden de strijd aanbond tegen de plaag van deejays met een sidekick, had zijn baas gevraagd of hij op het vernieuwende 3FM ook iets nieuws mocht proberen. Zijn wekelijkse duoshow met Eva Koreman start in september.

    Wél opmerkelijk: de afzonderlijke omroepen en hun achterbannen spelen vanaf 1 september geen rol van betekenis meer op 3FM. Ruim de helft van alle zendtijd is toegewezen aan BNN. De Avro en de TROS daarentegen, in het verleden niet bepaald de kleinste omroepen en vorig jaar door dwang van bovenaf gefuseerd tot AvroTros, zijn na het vertrek van Gerard Ekdom geheel uit de doordeweekse programmering verdwenen. Alleen op zaterdag en zondag zijn nog een paar AvroTros-programma’s te horen. Timur en Rámon wilden graag de lunchshow doen, aldus Mutsaers. In het verleden moest de zenderbaas dan regelen dat zij op papier van werkgever veranderden (de salarisstrook werd dan voortaan door de Avro in plaats van door BNN betaald). Ook vielen ze dan onder de bevoegdheid van de radiobaas van de AVRO of de TROS. Maar ze waren deejays op 3FM en dat bleven ze. Die tussenstap van de aparte omroep is weg. De door de 3FM-baas gewenste lunchshow stopt, hij zoekt vervangers van zijn gading en geeft vervolgens de zendtijd doodleuk aan de omroep waar deze jongens werken. De NCRV heeft formeel nog wél elke dag 3FM-zendtijd. Maar ook dat is een papieren truc. Het programma van Paul Rabbering, dat toch echt uit de KRO-stal komt, staat nu in de programmering als KRO/NCRV. De afzonderlijke omroepen zijn hiermee, in ieder geval op 3FM, definitief lege hulzen geworden.

    Edwin Wendt, 8 juni 2015
  19. Vincent
    Voor de meer dan gemiddeld geïnteresseerde muziekliefhebber lijkt de vraag voor de hand liggend: waarom geen Beach Boys, Doors, Abba en andere grote namen uit het verleden prominent in de ‘ultieme 50 jaar 3FM Top 100’?
    Ik heb me dat ook afgevraagd en ben tot de volgende conclusie gekomen.

    3FM, een halve eeuw geleden ontstaan omdat de omroepen een derde radionet wilden vullen met hoogstaande cultuur en- toen daar geen geld voor was-  tegen hun zin maar plaatjes zijn gaan draaien –dat kostte niks- vierde afgelopen weekend de 50ste verjaardag. Drie dagen lang draaiden de deejays ‘desert island discs’ van henzelf en van hun luisteraars. Dat waren vooral platen van de afgelopen 20 jaar.

    Vooropgesteld: het ene uur was bepaald het andere niet. De gelegenheidsduo’s (door loting op een bepaald tijdslot bij elkaar gezet) hadden ook allemaal hun eigen tasjes met LP’s en cd’s bij zich. Muziekliefhebber Annemieke Schollaerdt kwam met Endgame, een verrassende keus van het REM-doorbraakalbum Out Of Time uit ’91, maar tien minuten later werd ook Wild Is The Wind van Bowie (’76) gedraaid. En zondagmorgen draaide Herman Hofman Wouldn’t It Be Nice (66) van The Beach Boys. Uit de statistieken van Vincent blijkt dat The Beatles gelukkig niet zijn vergeten.

    Waarom staan zij en The Doors dan slechts één keer in de Top 100 en Janis Joplin of The Beach Boys helemaal niet?
    Het feestje dat werd gevierd was de 50ste verjaardag van 3FM. Als ik naar mezelf kijk, ik ben geboren in ’67 en mijn ‘relatie’ met Hilversum III startte begin 1976, toen Bohemian Rhapsody net van de nummer 1 af was. Willempie had die plek inmiddels ingenomen. Het waren de respectievelijke eerste singletjes van mij en mijn 2 jaar jongere zusje.

    Veertig jaar later staat Bohemian Rhapsody op 2 in de Top 100 van 50 jaar 3FM, Willempie is daar ‘net’ buiten gevallen.

    Ik ben Hilversum III/Radio intensief blijven volgen tot medio jaren negentig. Verkering/huwelijk/kinderen zorgden ervoor dat ik de zender daarna uit het oog verloor. In de periode van de net gestarte horizontalisering (Carola Hamer/Magic Friends/Arbeidsvitaminen) had ik er ook weinig te zoeken. Dat veranderde rond 2005 weer. Giel volgde langslaper Stenders op als dagopener, Ekdom en Veenstra kwamen op stoom en er werd steeds meer niet-hitparadegerelateerde muziek gedraaid. In de afgelopen jaren is gelukkig de invloed van de deejay op de gedraaide muziek weer toegenomen. Feitelijk kiest de deejay nu weer zelf zijn plaatjes, zoals het hoort. En dat merk je, als aandachtig luisteraar. Anders dan andere zenders worden echt oude platen op deze zender gedraaid: of ze nu Chuck Berry of Aretha Franklin heten, Janis Joplin of The Lovin’ Spoonful, anders dan op andere ‘jongerenzenders’ komen ze op 3FM (gedoseerd) voorbij.

    Waarom dan maar beperkt tijdens de driedaagse op Pampus en helemaal summier in de top 100?

    Zoals gezegd: 3FM zag Abraham en vierde dat. Wat doe je zelf als je 50 word? Dan nodig je je vrienden uit. Je vrienden van nu. De jochies waarmee je op de kleuterschool speelde, zullen geen uitnodiging krijgen.

    Ikzelf was ‘bevriend’ met 3FM van 1976 (ik was 8, de zender was toen 11 jaar oud, op weg naar de brugklas) tot 1995 (3FM 30 jaar, ‘gesetteld in de Vinexwijk’). Daarna verloren we elkaar uit het oog, tot een jaar of zes, zeven geleden. Maar de vriendschap is nu wel eenzijdig. Ik volg de zender van afstand, kan de (meeste) nieuwe muziek die ze draaien waarderen, al mag het wel wat scherper, en ben blij met de regelmatige ‘duik in het hitverleden’. Ik hoop dat mijn kinderen, behalve via mijn platenkast ook via 3FM op Hendrix, The Beatles en The Doors uitkomen. Met The Peppers en Nirvana (ook al ‘oudgedienden’ he?) is dat ook gelukt. Maar ik ga natuurlijk als bijna-vijftiger niet meer meedoen aan de spelletjes op de zender.

    Samenvattend: ik heb zelf op geen enkel moment de neiging gevoeld me aan te melden voor de ‘bonte avond’ met de deejays op Pampus. Maar ik gun ze hun feestje. En eerlijk gezegd ben ik blij dat vanaf vandaag alles weer als normaal is. Want door het jaar heen draaien ze minstens net zo’n goede mix van oude en nieuwe muziek als tijdens het jubileumfeest.

    Edwin Wendt, 5 oktober 2015
  20. Vincent
    Zolang ik muziekfreak ben, sinds begin 1976, ben ik ook gek van muziekradio. Het overlijden van grote artiesten is altijd een goede lakmoesproef die de deejays moeten doorstaan.
     
    Felix Meurders slaagde in 1980 en 1981 groots bij de dood van John Lennon en Bob Marley, die beide op dinsdagochtend bekend werden gemaakt. De VARA maakte er beide keren onvergetelijke radiodagen van. Kurt Cobain's dood werd bekend op zaterdagochtend. de TROS vond toen hitpar...ades belangrijker, Amy Winehouse werd passend herdacht op zaterdagavond op Radio 2 door Hans Schiffers.
     
    Giel Beelen (NPO 3FM) en Gerard Ekdom (NPO Radio 2) kregen op 11 januari rond achten Bowie voor hun kiezen. Beiden gooiden direct hun programma's open, draaiden alleen nog Bowie en maakten een afgewogen keuze tussen classics en wat minder bekende nummers, afgewisseld met luisteraarsreacties en terzake doende telefoontjes: Ivo ten Hove, die tot op het laatst met Bowie werkte, en een journalist die hem in '97 interviewde.
    Naar de kommersjeelen heb ik niet geluisterd, dus misschien heb ik veel gemist, maar op 2 en 3 heb ik tussen 8 en 12 (tussen het werk door, zappend in de auto onderweg) vrijwel alles gehoord wat ik wilde horen. Wild is The Wind werd toevallig tegelijk gedraaid op beide zenders even na negenen, minpunten voor Giel (weet helaas meer van de muziek van nu dan van de popgeschiedenis) die aangaf dat hij het nummer eigenlijk niet kende en het afkondigde als 'origineel van Johnny Mathis'... .
     
    Bonuspunten voor Bart Arens op NPO Radio 2, die er om kwart over tien de volledige Station To Station (ruim tien minuten in gooide. Nee, dat had zijn TROS in 1980 nog niet gedaan. Kort voor twaalven maakte een 3FM-luisteraar de cirkel rond bij Michiel Veenstra met zijn verzoek voor Little Wonder (1997-drum 'n' bass avant la lettre).
     
    Enige nadeel van de radio anno 2016: een documentaireprogramma als Poster of Het Steenen Tijdperk is er helaas niet meer, dus doen we dat ook niet over Bowie. Misschien moet de hoop gevestigd zijn op diezelfde Veenstra, die bij Arjan Snijders in de 50 jaar 3FM serie liet weten dat hij de portretten met interviews erin graag maakt. Hij versnippert ze nu in blokjes in zijn ochtendshow. Maar hij kon zich zo'n Poster-achtig uurtje op een weekendavond ook anno 2016 wel voorstellen op NPO 3FM.
     
    Edwin Wendt, 11 januari 2016
  21. Vincent
    Ga je gang maar, zei Lex Harding tegen Bert van Breda. Lex had het inmiddels wel gehad met dat eeuwige terugblikken op de zeezenders. Maar gaandeweg werd hij steeds enthousiaster over een zeezendermuseum op een leegstaande etage in Nijkerk. Zo kon het gebeuren dat ook Lex er voluit voor ging, al zijn oude contacten aanhaalde zodat naast de oude programmatapes van Radio Veronica (in beheer bij oud-Veronicatechnici Ad Bouman en Juul Geleick) nu ook de privé-archieven van andere oud-Veronicanen in het museum zijn uitgestald. En Lex zat zich op de warmste dagen van 2016 drie slagen in de rondte te werken om mooie teksten over de Veronicageschiedenis uit zijn pc te toveren.
     
    Apetrots verzorgde Lex de opening, samen met oer-Veronicanen Tineke en Joost den Draaijer. Uiteraard op 31 augustus, uiteraard om zes uur ’s avonds. De geïnteresseerde snapt de symboliek van dit tijdstip. Joost maakte zich in ’68 al niet druk om wat men van hem vond, liep gewoon weg bij het populaire radiostation omdat de bazen niet wilden wat hij wilde. Bij de inmiddels 75-jarige Joost is niks veranderd, zo bleek. Misschien waren er wel meer bezoekers die een kleine omissie of tikfout aantroffen in de tekstjes van Lex. Maar alleen Joost durft tijdens de officiële opening zijn pen uit zijn zak te pakken en Hardings nog nauwelijks gedroogde tekstpaneeltjes voor het oog van Lex en de andere bezoekers eigenhandig te ‘redigeren’.
     
    In zijn dankwoord aan de medewerkers aan deze ‘permanente expositie’ noemde Lex onder meer Het Instituut voor Beeld & Geluid in Hilversum. Opmerkelijk, want van de zeezenders is in het B+G-pand hoegenaamd niets te vinden. Een half mensenleven nadat de strijd tussen ‘piraten’ en de overheid door de laatste werd gewonnen, moet het onderscheid tussen publiek en commercieel kennelijk nog steeds in stand worden gehouden. Het valt Lex en de zijnen dus niet kwalijk te nemen dat zij hun eigen boontjes doppen. Maar de samenwerking die wel mogelijk is, wordt ook niet gezocht.
    Jacqueline en Jaap waren er woensdag ook bij in Nijkerk, van het na wateroverlast net weer geopende RockArt Museum in Hoek van Holland. Een deel van hun inventaris is verhuisd naar Nijkerk, want daar zijn nu twee volledige Veronica-radiostudio’s ingericht, één uit de 192-tijd en één uit de latere 538-jaren. Ook is een zaal in het 192-museum ingericht met de geschiedenis van de nederpop, een geste aan sponsor Universal. Deze platenmaatschappij gooit momenteel hoge ogen met een omvangrijke serie cd’s rond de grootste nederpop- en nederbietacts uit de 60s en 70s. (Binnenkort verschijnen er overigens vier cd’s in deze serie samengesteld door de al genoemde Joost den Draaijer).
     
    Maar het is diezelfde nederpop die zo royaal wordt behandeld in het museum in Hoek van Holland. Het is de vraag hoe groot én hoe verschillend de groep is die beide musea gaan bedienen. Zou samenvoeging en concentratie geen beter eindresultaat opleveren? Nu zijn er twee musea op allesbehalve ideale locaties. Nijkerk is weliswaar in de achtertuin van de initiatiefnemers, maar het ligt niet op een toeristische A-locatie. Bovendien is te hopen dat zij de collectie niet voor zichzelf tentoonstellen. RockArt heeft al eens laten doorschemeren dat het Hoek van Holland graag voor de Haagse regio zou verruilen. De meest logische plek voor een zeezender- en nederpopmuseum, is dat niet die plek op het strand van Scheveningen, waar iedereen tot 42 jaar geleden in de verte die twee scheepjes zag liggen?
     
    De Pier is toch weer open?
     
    Edwin Wendt, 1 september 2016
  22. Vincent
    Niet alleen omdat 3FM sinds kort een nieuwe zenderbaas heeft, staat de zender voor de tweede keer in iets meer dan een jaar op een kruispunt. Vorig jaar was het noodzakelijk opvolgers te vinden voor publiekstrekkers Coen & Sander en Gerard Ekdom, die daags na elkaar hun vertrek bekendmaakten.
     
    Het einde van de ochtendshow van Giel Beelen werd vorige week bekendgemaakt , een paar dagen later gevolgd door de mededeling dat ook Timur Perlin ermee ophoudt. Hij maakt de lunchshow, met ‘sidekick’ Rámon Verkoeijen. Intussen is duidelijk dat ook Paul Rabbering, maker van RAB Radio (14:00-16:00 uur) 3FM gaat verruilen voor Radio 2. Sowieso verdwijnen, vrijwel of helemaal tegelijkertijd, dus de presentatoren van de uren van 06:00 tot 10:00 en van 12:00 tot 16:00 (misschien zelfs van 12.00 tot 18.00). 3FM begint dus écht met een schone lei aan 2017.
     
    Of het vertrek van Giel en Paul vrijwillig is of niet, feit is dat 3FM met Giel een gezichtsbepalende kracht kwijtraakt ‘in de spits’. De twee andere belangrijke ‘blokken’ zijn de lunchuren (die dus ook veranderen) en de middag-‘drivetime’. Naar verluidt maakt ook Frank van der Lende de verwachtingen in de late middag niet waar. Misschien voldoet hij wel aan de inhoudelijke verwachtingen van zijn bazen, de luisteraars weten zijn programma onvoldoende te vinden. Dat er iets moet veranderen, was al duidelijk voordat in de laatste weken de stoelendans op 3FM (en ook op Radio 2) bekend werd. Als publieke zender hoeft 3FM niet direct in paniek te raken als ze op de belangrijke uren voorbijgestreefd worden door de (commerciële) concurrentie, maar er zit wel een ondergrens aan. Met een marktaandeel van rond de 6% wordt de voormalige ‘verdienzender’ van de publieke omroep zo langzamerhand een marginale speler.
     
    Dan kun je twee dingen doen: óf op zoek gaan naar een manier om dat tij te keren of je écht helemaal gaan concentreren op de publieke taak en een werkelijk eigen rol gaan spelen in muziekkeuze en programmavormen. Dan zou het huidige 3voor12-Radio de nieuwe norm kunnen gaan worden, zij het enigszins vertaald naar middag- en ochtendmaatstaven. Weg met de door 538 en Radio 10 (Evers, Van Someren) geclaimde lolbroekerij en sidekicks, meer aandacht voor nieuwe muziek, met het zwaartepunt op rock en alternatieve dance, interviews en live-muziek en verantwoorde keuzes uit het muziekverleden.
     
    Als helemaal voor dat laatste gekozen wordt, zullen sommige van de huidige deejays een spoedcursus ‘minder ego, meer muziekkennis’ moeten gaan volgen, enkele moeten als ‘niet geschikt’ worden afgevoerd, andere zouden er wellicht bij opbloeien. Mark van der Molen (nu elke nacht van 12 tot 2 te horen – onthoud die naam!) zou dan wel eens een belangrijke rol kunnen gaan spelen in de lunchuren of de late middag. Hij heeft zich in het verleden al bewezen bij het muziekliefhebbersstation Kink FM, dat ooit werd opgezet (in 1995 al) door Rob Stenders en Jan Hoogesteijn onder de vlag van het toen net commercieel geworden Veronica.
     
    Ook Annemieke Schollaardt weet hoe ze een programma moet maken waarin de muziek centraal staat. Luister maar op zaterdag- en zondagmiddag. Roosmarijn doet dat ook al elke avond en Michiel Veenstra heeft zich in het verleden bewezen als maker van een muziekprogramma met vaart in de vroege avonduren. Ook bij Herman Hofman (elke zaterdag- en zondagochtend vroeg) draait het om de muziek. Hij heeft in de 50 jaar 3FM-serie op KX Radio al te kennen gegeven dat hij ‘ooit in de toekomst’ de ochtendshow wel eens zou willen doen, ver voor het nieuws rond Giel bekend werd. Domien Verschuren (nu in de vroege avond) wordt in de media nu genoemd als vervanger van Giel in de ochtendshow, maar het is zeer de vraag of hij sterk genoeg is om de concurrentie met Ekdom (Radio 2), Evers (538) of Mattie & Wietze (Q) aan te gaan.
     
    Dan blijven over de huidige weekendnamen Sander Hoogendoorn (‘een eigenwijs punkertje’ noemt die zichzelf), hitparademan Barend van Deelen en zijn duopartner Wijnand Speelman (hoewel zij zich tegenwoordig liefst ook zoveel mogelijk los van elkaar profileren) en de straks ‘dakloze’ sidekick van Timur, Rámon Verkoeijen.
     
    Nu Frank van der Lende het kennelijk niet in zijn eentje redt, zouden Sander & Frank als duo misschien een publieke concurrent voor Coen & Sander kunnen zijn. Ook Barend en Wijnand hebben chemie als duo. Of we zien straks Mark van der Molen (alleen of in een duo) in de middag-drivetime.
    Net als Giel en Paul, die dus al dan niet vrijwillig plaatsmaken, loopt ook Michiel Veenstra tegen de veertig. Michiel zit bij BNN en dat zendt alleen op 3 uit. Een ‘natuurlijke’ carrière via 2 en uiteindelijk 5 (zoals vorig jaar bij Stenders en Ekdom en nu bij Paul Rabbering en bij Hans Schiffers, die 2 voor 5 verruilt) is bij hem dus alleen mogelijk als hij van werkgever verandert. Dat kan overigens heel makkelijk, als de zenderbazen iemand graag willen houden. Zo werd Ekdom (AVRO op 3) het afgelopen jaar ineens VARA op 2 en Stenders (POWNED op 3) werd AVROTROS op 2. En voor Radio 2-baas Jurre Bosman maakt het écht niet uit voor welke omroep Ruud de Wild zijn uurtjes gaat maken. Wil KRO/NCRV niet? Dan zijn zij hun twee uurtjes op 2 kwijt en gaan die naar de omroep die Ruud wel wil hebben.
     
    Terug naar 3: wat gaat die zender doen met al die oude en nieuwe namen?
     
    Grote kans dat Mark van der Molen, Herman Hofman en Eva Koreman meer zendtijd op doordeweekse dagen overdag krijgen. Frank verdwijnt helemaal of hij wordt gekoppeld aan een duopartner (Sander of Eva), Giel verschuift naar het weekend of verdwijnt helemaal van de zender. Wat er met Michiel Veenstra gebeurt, hangt af van de koers die 3FM gaat kiezen. Wordt vastgehouden aan het voorzichtige ‘left of center’ wat de zender nu uitstraalt, dan kan Veenstra nog wel een tijdje mee in de oude Arbeidsvitaminen-uurtjes.

    Giel én Michiel ‘verbannen’ naar het weekend lijkt niet verstandig, want daarmee wordt het weekend, nu nog de plek waar nieuwe talenten warmdraaien voor een plekje doordeweeks, echt heel duidelijk een ‘afvoerputje’ van 3FM.
     
    In de nieuwsberichten over het einde van Giel’s ochtendshow lieten zowel Domien Verschuuren als de nieuwe 3FM-baas Basyl de Groot doorschemeren dat er in het nieuwe jaar veel verandert op 3. De Groot heeft een hoop te doen. Welke kant het op gaat, is voor de buitenwacht nog onzeker. Maar het is wel leuk om te weten dat hij 21 jaar geleden debuteerde op de al eerder genoemde, legendarische ‘alternatieve’ zender Kink FM.
     
    Stenders zat er destijds elke dag van 17:00 tot 19:00 uur leuke nieuwe en oude plaatjes te draaien, Basyl de Groot van 19:00 tot 21:00 uur. Het is hetzelfde Kink FM waar 3FM inmiddels Mark van der Molen vandaan heeft gehaald en – op de achtergrond- Menno Visser, de muzieksamensteller van 3 voor 12 Radio. De nieuwe baas van alle muziek die op 3 wordt gedraaid, Diederik van Zessen, komt via een omweg – Pinguin Radio- ook van Kink. Internetstation Pinguin werd opgezet door de achterblijver van Kink FM toen dat moest stoppen. Van Zessen is de opvolger van De Groot, die zijn functie als ‘hoofd muziek’ moest opgeven om de zendercoördinator van 3FM te worden. Misschien laat De Groot, nu hij echt de baas van ‘drie’ gaat worden, iets meer van die ‘roots’ doorklinken op de publieke zender?
     
    Edwin Wendt, 26 september 2016
  23. Vincent
    Jarig worden is geen prestatie. Maar het feit dat de nationale popzender van de publieke omroep 50 jaar werd, is toch iets om bij stil te staan. Op Hilversum 3, later Radio 3 en nu (NPO) 3FM, hebben alle belangrijke dj’s van Nederland gepresenteerd, iedereen is met een stukje 3FM groot geworden en de zender heeft een enorme invloedrijke historie. Daar zou de publieke omroep trots op moeten zijn, dat verleden moeten ze koesteren en dat zouden ze uitbundig moeten vieren.

    Toen ik ontdekte dat dit verjaren amper aandacht zou krijgen, vond ik dat zo’n gemis dat ik dat eerbetoon en historische overzicht zelf maar ben gaan verzorgen. Allereerst door een boek te schrijven, 50 jaar 3FM – van Vrolijke Puinhoop naar Serious Radio, de radiobijbel en musthave voor elke radioliefhebber. Maar ook door er een radioserie bij te maken, waar je kon horen wat er op de zender was gebeurd en waarbij de dj’s en oud dj’s hun verhalen konden vertellen over die tijd op 3. Een RadioReeks met historisch besef, met kennis over de begintijd in de sixties tot de verhalen van het tobbende 3FM van nu. Waarbij alle belangrijke dj’s langs moesten willen komen en waarin de beste fragmenten van alle relevante programma’s een plekje verdienden.

    Een enorm ambitieus plan. Zeker als je bedenkt dat dit For The Love Of Radio moet plaatsvinden. Lees; voor noppes, want centjes zijn er niet voor zo’n RadioReeks. Over elk radiojaar een aflevering maken en dan nog wat thema-uitzendingen over 1 onderwerp erbij. Eén aflevering per week. Meer dan een jaar radio maken dus. Gasten produceren, dj’s overhalen, fragmenten zoeken en monteren, pffff… Maar ook: hoe mooi kan dat worden! Hoe terecht zou het zijn om voor eens en voor altijd zo’n ambitieus project rondom deze verjaardag uit te voeren? Dus toch maar doen omdat je hier later waarschijnlijk met veel voldoening op terug gaat kijken? Ja, dat laatste!
     

    Arjan Snijders, André van Duin en Ferry de Groot tijdens 50 jaar 3FM (foto Vincent Schriel)

    Dus ging ik op zoek naar een bron voor al die fragmenten van de radioshows. Bij de omroepen zelf is vrijwel niets bewaard gebleven en ook Beeld en Geluid heeft niet gek veel in de archieven. Edwin Wendt is een verzamelaar van radio opnames die ik leer kennen bij het schrijven van het 3FM boek. Voor dit bijzondere doel wil hij zijn audioschatten wel delen en ook wekelijks de juiste fragmenten bijeenzoeken. Opnames van liefhebbers, van radiofreaks, die dat vroeger op tape of cassette hebben opgenomen. Een onmisbare bron voor deze serie en dus de basis van de RadioReeks 50 jaar 3FM. Samen met producer Eline Maarse benader ik al die (oud-)radiomakers. Gelukkig heb ik een groot netwerk dankzij twintig jaar bij de landelijke radio werken en 10 jaar de RadioRing organiseren. Henk Peeters wil de show wekelijks opnemen en schoonknippen om na afloop van uitzenden er een mooie podcast van te maken. De uitzendplek is ook snel duidelijk. Op 3FM is terugblikken not done, zeker niet als het verder dan een jaar of tien terug gaat. Bovendien moet alles hap-snap snel en ik wil zo lang praten en zo diep gaan als maar nodig is. Gelukkig is er KX Radio, het themakanaal zonder format waar we lang mogen ‘nerden’ over De Radio. Ik maak daar al tien jaar een programma en, laat ik dat eens onbescheiden gewoon claimen, ik heb die zender gered toen het als zelfstandig station zou omvallen door het binnen de veilige haven van de AVRO te loodsen, waar ik toen eindredacteur radio was. Dan mag ik toch wel even uitpakken op datzelfde KX Radio?

    Het avontuur gaat van start! Op 1 juli beginnen we de minstens 50-delige RadioReeks met de grote pretenties. In de hoop om ze allemaal te strikken. Felix Meurders, Frits Spits, Rob Stenders, Giel Beelen, Leo van der Goot, Ruud de Wild, noem ze maar op. En het lukt. Het kost soms maanden bellen, veel praten en overhalen, maar ze komen allemaal! Erik de Zwart wil niet meewerken en hij is nu even (nog wel?) baasje bij Radio Veronica en hij verbiedt de dj’s daar, zoals Jeroen van Inkel, Rick van Velthuysen, Patrick Kicken en Bart van Leeuwen, allen oud-3FM dj’s, om langs te komen. Maar we houden vele helden over want er is ontzettend veel om uit te kiezen. Ik vind het zo’n grote eer om Felix Meurders drie uur tegenover me te zien staan en hem nog enthousiast te krijgen ook voor dat omroepverleden wat hij al lang achter zich heeft gelaten. Of om urenlang met Frits Spits, die echt niet meer wilde terugkijken, toch te praten over passie en bezieling op de radio. Om Ruud de Wild, Sander de Heer en Jeroen Kijk in de Vegte na meer dan tien jaar weer voor het eerst weer in één radiostudio te krijgen. De lijst met radiohelden is eindeloos!

    Het was allemaal meer dan de moeite waard. Zodra je met deze mensen in een studio naar fragmenten en muziek gaat luisteren, levert de gedeelde liefde voor radio altijd mooie verhalen op. Ja, we kunnen de diepte in en gaan veel luisteren en bespreken. Ik sla geregeld de nieuwsuitzendingen op het hele uur gewoon over, zo leuk is het. Ik claim een flexibele eindtijd en de shows worden steeds langer. Bij de praatgrage Henk Westbroek loopt dit het meest uit de hand; vier uur lang lullen we aan eén stuk door! Het is allemaal prachtig. Niet één gast valt tegen, zelfs hen waarvan ik vooraf minder hoge verwachtingen had.

    Stiekem hoop ik aan het einde van de RadioReeks mijn eerste radiohelden in mijn leven te treffen. André van Duin en Ferry de Groot. Zij zijn het die met de Dik Voormekaarshow kleine Arjan eind jaren zeventig vreselijk laten lachen bij de radio. Kleine Arjan gaat zelf ook met tapes en cassettes stoeien, fictieve shows maken, grapjes knippen in liedjes, kortom: Arjan leert de kracht van de verbeelding van radio kennen. Omdat de drukbezette Van Duin en de soms wat knorrige De Groot vast niet zitten te wachten op een zoveelste gesprekje over de Dik Voormekaarshow bedenk ik een list. Via dit filmpje haal ik ze over:
     

    Ik leg uit waarom we hier urenlang de diepte in kunnen en dat ze niet voor drie oppervlakkige en voorgeproduceerde minuutjes naar een studio hoeven. Ik beloof ze dat het leuk wordt. Ze gaan overstag. Bovendien vind ik in Vincent Schriel van de Club Dik Voormekaar (ClubDVM) de schatbewaarder van alle (!) afleveringen die ooit zijn uitgezonden op Hilversum 3 en 3FM. Met zijn enorme archief kom ik tot een sterke dwarsdoorsnee van hun vele jaren heerlijk chaotische en humoristische radio.
    Gewapend, zoals elke show, met veel te veel fragmenten, kies ik ter plekke uit wat er wel niet in het gesprek past en laveer ik door de stapels audio om de mannen te verrassen met fragmenten die ze vaak zelf ook niet (meer) kennen. Zoals altijd laat ik tijdens de fragmenten de microfoons open, de spontane eerlijke reacties zeggen heel veel. André en Ferry zitten heerlijk en aanstekelijk te gniffelen en je hoort waarom de kwajongens hierin elkaar hebben gevonden. Hoe leuk is het om te mogen stoeien met opname apparatuur en een fictieve wereld te scheppen waarom gelachen werd door miljoenen luisteraars. Ik loop op water tijdens deze uitzending, want wederom sta ik met radiohelden prachtige uurtjes mooie tijd te delen. Een prachtige bekroning van een heerlijk radio avontuur, waar ik vele honderden uren werk in het gestoken voor alleen wat schouderklopjes (dank u wel beleefd) maar vooral voor heel veel eigen lol. Om al deze radiohelden nog even op dat podium te hijsen voor hun radiowerk is geweldig bevredigend om te mogen doen. Dj’s, het is niet onopgemerkt gebleven!

    De RadioReeks 50 jaar 3FM is hier terug te luisteren en gratis te downloaden: kxradio.3fm.nl/uitzending-gemist/@@50jaar3fm

    Arjan Snijders, 19 oktober 2016
  24. Vincent
    Mister Toppop. Ad Visser zal voor eeuwig gelinkt blijven aan het tv-programma met de playbackende artiesten van wereldfaam, die naar de AVRO-studio kwamen om daar hun hits te mimen en door Ad aangekondigd te worden. Dat maakte Ad minstens even wereldberoemd in Nederland als David Bowie, Queen en Donna Summer. Omdat Ad Visser voor de camera stond in bij die tijd horende uitbundige kleren met lange wijde pijpen en bonte kleuren, is het na het stoppen van Toppop een plezier gebleven om naar die oude opnames te kijken. Wat toen de enige kans was om jouw popidolen bewegend te zien, heet nu camp.

    Ad Visser zegt zelf niet van terugkijken te zijn. We moeten juist vóóruit, altijd weer iets nieuws willen ontdekken, ons laten verrassen en niet bezig zijn met het verleden. Daarom trad hij een paar jaar terug op met een theatervoorstelling onder de subtiele noemer Fuck The 70’s. Ondertussen stond hij daar datzelfde verleden wel uit te venten. Net als bij een reeks Toppop-terugblikprogramma’s, waarin hij in diezelfde uitbundige kleren van toen weer z’n kunstje stond te doen. Ad is de paradijsvogel geworden van de Nederlandse media, want hij is met dat opvallende uiterlijk, nu alleen met een grijs kapsel getooid, nog steeds een ongebruikelijke verschijning op de tv. Nu niet meer omdat het de tijdsgeest is maar omdat Ad wil blijven opvallen.
     
    Je zou bijna vergeten dat Ad Visser allereerst radiopresentator was. Al twee jaar voordat hij bij Toppop komt, zit hij achter de microfoon. Sinds 1968 is hij bij de AVRO te horen op Hilversum 3, zoals 3FM dan heet. Hij maakt er Superclean Dreammachine. Een afwijkend programma in alle opzichten. Zo waren er veel lange albumstukken te horen van symfonische en experimentele bands. De synthesizer heeft de warme belangstelling van Ad. Progressive Music, heet dat nu. Toen was het de tijdsgeest. Ad presenteerde het programma alsof hij zelf net een slof pretsigaretten had geconsumeerd. Zeer. Rustig. Met een flinke bak galm achter z’n stem, wat het spacey effect verder versterkte. Ad bezigde volzinnen over de progressieve acts en het klonk allemaal vreselijk diepzinnig, weet je wel. Tussen de nummers door maakt Ad zelf muzikale intermezzo’s, musique-concrete volgens Visser. Zo werd hij het boegbeeld van de teenager met een goede smaak. Superclean Dreammachine komt jaren hoog in de populariteitspolls van tienerblaadjes als Muziek Express en de Hitkrant. Een hele prestatie, als je met de oren van nu hoort hoe bepaald niet makkelijk het programma was. En dus is Ad allereerst een populaire radioman. Dat Toppop kwam erbij, was leuk voor de bekendheid. Maar de radio, dáár werd de echt interessante muziek gepresenteerd. Toppop was voor de hitjes, de radio was er juist voor de tegenhanger van die hitmachine. De radio was de droommachine. Waar het utopisch veel beter toeven was.

    De uitzending van 50 jaar 3FM loopt al even als Ad binnenkomt. Hip lichtblauwe leren jasje aan, gescheurde spijkerbroek, plus zeer donkere zonnebril, formaat popster. Die bril gaat pas af als de sfeer erin komt. Als blijkt dat de uitzending niet gaat over de reguliere onderwerpen en bovendien NIET over Toppop maar juist over het radiowerk van Ad Visser. We praten over hoe hij binnenkwam bij de AVRO. “Als je belt naar zo’n omroep, dan laten ze je niet komen natuurlijk. Dus ik ben zelf dat gebouw binnen gelopen en heb me naar de kamer van de directie gebluft. Daar heb ik om vijf minuten spreektijd gevraagd en zo heb ik mezelf naar binnen gepraat.” Hoe hij vervolgens twaalf jaar lang zijn strapatsen in Superclean Dreammachine weet te verkopen? “The art of surviving. Ze hebben echt alles geprobeerd om me weg te krijgen. Ze vonden het onbegrijpelijk wat ik deed. En ik praatte zo vreemd en die muziek was zo raar. Maar wat bleek; het programma was een hit! Bij gevangenen, want die konden nergens heen, en bij studenten. Want die twee groepen durven buiten de regels te denken. Studenten vond de AVRO heel erg belangrijk, omdat die weleens een boek lazen en misschien later weleens lid zouden kunnen worden van de AVRO. Dus zo wist ik jaarlijks de dans te ontspringen.”
     

    Arjan Snijders en Ad Visser tijdens 50 jaar 3FM (foto Vincent Schriel)

    Hoe werkt dat met het geheugen? Zeker als je niet van het terugkijken zegt te zijn? Dan onthoud je vooral wat je graag wilt onthouden. Dat wat je steeds opnieuw hebt verteld en een canon van zichzelf repeterende anekdotes is geworden. Dus: Ad Visser was op de radio geen hit-dj maar presentator, of nog beter: popdichter. Als tegenhanger van de hitparade-flauwekul en opdringerige schreeuwlelijkerds die zich met hun hit-dj toontje onsterfelijk belachelijk maakten. Maar ja, in deze RadioReeks op KX Radio verrassen we de gasten met geluid uit hun hele oeuvre. Daar hoort bij Ad Visser toch echt ook allerlei hitradio op de AVRO-maandag bij. Ad Visser, die zegt nooit iets terug geluisterd te hebben, we kijken tenslotte alleen vooruit, hoort dan tot zijn eigen gruwel hoe hij klonk in Toppop Disco, een populaire en laagdrempelige middagshow vol hits. Hoofdschuddend luister hij naar zichzelf: “De presentatie vind ik klote hoor. Ik had toch eens wat moeten terugluisteren toen. Ik vind dit echt helemaal niks. Dit is popi: ‘Ja zeg, luister eens even vrienduh!’, dat vind ik allemaal lulkoek. Opgeklopte onzin die ner-gens op slaat. Ik dacht dat ik die toon helemaal niet had. Dus dit valt me van me zelf tegen”, zegt hit-dj Adje Visser.

    Na afloop van de uitzending bomen we nog een paar uur na in het belendende horecadeel. Ad neemt maar één alcoholisch drankje, ondanks dat hij zich laat rijden door een assistent. De verhalenmachine stopt niet, Ad heeft overal een visie op en een anekdote bij. Of ze allemaal kloppen, lijkt hij nu ook zelf ietwat te betwijfelen na zijn ervaring met zijn eigen verleden. We zijn er in deze radioserie niet op uit om oud-dj’s te confronteren met onechtheid in hun oeuvre. Ad Visser blijkt ook niet aangedaan, eerder verbaasd dat hij dit stukje van zijn omroepgeschiedenis kennelijk geblokt heeft. Het geeft hem nieuwe inzichten en dus bagage voor vernieuwende projecten. Ondertussen is hij toch ook erg gecharmeerd van het idee dat er van zijn radioprogramma’s toch zo veel bewaard is gebleven in privé archieven. De mensen hebben het kennelijk de moeite gevonden om op Record te drukken als hij op de nationale popzender weerklonk. Potverdorie, het is niet voor niets geweest! En voort maar weer!

    De RadioReeks 50 jaar 3FM is hier terug te luisteren en gratis te downloaden: kxradio.3fm.nl/uitzending-gemist/@@50jaar3fm

    Arjan Snijders, 2 november 2016
  25. Vincent
    Het vertrek van Giel Beelen uit de ochtend werd door NPO 3FM aangegrepen als startmoment voor een nieuwe koers. Meer aandacht voor nieuwe muziek en voor de plekken waar jongeren elkaar opzoeken, zowel in het echte leven als online.
     
    Twee weken na de start van dit ‘nieuwe 3FM’ blijkt dat de publieke jongerenzender de muzikale koers inderdaad vrij ingrijpend heeft gewijzigd. Het aantal oude platen is drastisch teruggeschroefd, per uur worden er hooguit een of twee gedraaid, afgezien van de late ochtenduren (‘Arbeidsvitaminen’-tijd) waarin alle stations meer ‘gouwe ouwen’ laten horen.
     
    Zoals elk station heeft ook de publieke jongerenzender een ‘playlist’ met nieuwe platen die vaak, regelmatig of af en toe worden gedraaid. De playlist van 3FM staat gewoon op hun site, inclusief een link naar Spotify. Bij 3FM staan daar momenteel 57 platen op, de meeste zeer nieuw, maar ook de bewezen hits. De Megahit (zo heet de hittip van NPO 3FM) van afgelopen week, ‘On Hold’ van The XX, is de meestgedraaide plaat sinds de start van ‘het nieuwe 3FM’. Tussen 15 en 23 november kwam die ruim veertig keer voorbij (bron: Radiologger.nl). Bijna net zo vaak hoorden de luisteraars Call It Off. Wie? Dit punkbandje uit Eindhoven bestaat nog maar kort, maar mag zich de hele maand 3FM Serious Talent noemen en hun ‘Abandoned’ is in bijna elk programma te horen. Ze toeren met de Britse punkers Vant, van wie ‘Peace & Love’ ook in de top-5 van meestgedraaide nummers staat.
    Dit is andere koek dan wat QMusic en 538 laten horen. Toch valt er iets op bij het nieuwe 3FM: de rol van de VPRO. De omroep die sinds eind jaren zestig de voorste linies opzocht in het maatschappelijk debat, maar ook in de popmuziek, had het lang moeilijk op de popzender. Tot begin jaren negentig konden mensen als Fons Dellen, Jan Donkers, en Luc Janssen hun gang gaan, maar toen er één coördinator voor de hele zender kwam, liet die weten dat de VPRO alle luisteraars wegjoeg. De VPRO-uren zorgden voor een ‘luisterlek’. Plagerig noemde de VPRO haar dagelijkse blok voortaan ‘Het Lek’. Erger werd het toen zendercoördinator Paul van der Lugt liet weten dat hij de VPRO liefst helemaal van de zender zag verdwijnen. Het spreekwoordelijke ‘vijf voor twaalf’ leidde tot de programmatitel die nog altijd bestaat, 3voor12.
     
    Drie zenderbazen verder is de VPRO allang uit het verdomhoekje. Die oude titel ‘Het Lek’ kreeg een nieuwe betekenis toen de muziekredactie van de VPRO nauw ging samenwerken met de ‘dagploeg’ en steeds vaker platen via de avondplaylist naar de dagplaylist ‘lekten’. Met ingang van de nieuwe programmering is dat systeem zover doorgevoerd dat een doorsnee uitzending van 3voor12 voor ongeveer de helft bestaat uit platen die ook ’s morgens en ’s middags worden gedraaid. Dat die platen doorstromen, is uitstekend, maar het betekent wel dat het programma 3voor12 op dit moment geen toegevoegde waarde biedt. Als daar niets aan verandert, is dat niet alleen het einde van de al bijna vijftig jaar bestaande voorhoedefunctie van de VPRO-popradio, het betekent ook dat NPO 3FM een voorhoede mist. Om in sporttermen te blijven: met het vertrek van Giel Beelen uit de ochtend werd een spits op de reservebank gezet (hij is in januari terug in de ‘achterhoede’). Opvolger Domien Verschuuren mag nog even in zijn rol van spits groeien. Dat is bovendien een kwestie van poppetjes en het ging bij het nieuwe 3FM om de muziek. Als 3FM overdag de rol van 3voor12 heeft overgenomen, moet de voorhoede worden geherdefinieerd. Luisteraars in de late avond zijn aandachtiger en veeleisender dan dagluisteraars. Veel commerciële stations kennen dit onderscheid niet. Daar stampen de hits 24 uur per dag door. NPO 3FM heeft die hits grotendeels vervangen door eigen keuzes in de dagprogrammering, waarvoor hulde. Maar dan nog moet juist een publieke zender als NPO 3FM ’s avonds verdieping bieden ten opzichte van wat overdag te horen is.
     
    Edwin Wendt, 25 november 2016
×
×
  • Create New...