hans knot

Jethro Tull – Bourée Dit nummer staat al in de lijst en kan worden aangevuld, Prachtige bewerking van J.S. Bach Suite in E Minor for Flute door Ian Anderson en uitgevoerd door Jethro Tull op de lp Stand up in 1969. Er kan tevens worden gemeld dat het door Tony Allan 10 jaar later werd gebruikt als eindtune van de Negentientig Show op Radio Caroline. Jethro Tull - Bourée This song is already in the list and can be added, Beautiful arrangement of J.S. Bach Suite in E Minor for Flute by Ian Anderson and performed by Jethro Tull on the lp Stand up in 1969. It can also be reported that it was used by Tony Allan 10 years later as the end tune of the Nineteen Show on Radio Caroline. https://filesender.surf.nl/?s=download&token=554a1e2b-fd37-4644-a18d-bd304374d33d

Howdie Doody and Buffalo Bob Smith with the Howdie Doody Cast – It’s Howdy Doody Time. Op Radio Noordzee gebruikte Peter Holland incidenteel een instrumentaaltje, al dan niet ter opvulling van een programma-uur. Hij verwees daarbij naar "Het halvegare koor." Het klinkt enigszins als Spike Jones maar is het niet. Het muziekje is geknipt uit een gelijknamige lp uit 1971 op het RCA label en wel in de categorie Radio Play Comedy. Howdie Doody and Buffalo Bob Smith with the Howdie Doody Cast - It's Howdy Doody Time. On Radio North Sea, Peter Holland occasionally used an instrumental tune, whether or not to fill a programme hour. In doing so, he referred to "The Half-Guy Choir." It sounds somewhat like Spike Jones but is not. The tune was cut from a 1971 LP of the same name on the RCA label and it was in the Radio Play Comedy category. https://filesender.surf.nl/?s=download&token=16a319df-3fb3-4f5e-97dd-e95af2065692

domme correctiefunctie heeft ook bij jou gewerkt Geweldige en niet Gewekdig e dank Ruud

Laten we wat betreft Hilversum even kijken wat er, in doorsnee, zoal stond te lezen in de ingezonden rubrieken inzake ‘Veronica’. Ik neem een blik in de Televizier van 5 april 1965, toen Radio Veronica op een haar na vijf jaar bestond. Zo was er een ingezonden brief uit Heemstede van R. Prijs, die schreef: ‘Hoe men ook over Radio Veronica denkt, een feit is dat dit station goede, lichte en ontspannende muziek brengt. Ik beweer niet dat de programma’s geschikt zijn om er 18 uur per dag naar te luisteren, maar als men op elk uur van de dag dan ook lichte muziek wil horen, dan heeft men die ook. De huisvrouw wil ze graag ’s morgens onder het huishouden en ’s middags de mensen in fabrieken en bedrijven. De jeugd laat in de middag en vroeg in de avond. En vele nachtwerkers houden ook wel van lichte muziek onder het werk. Mocht Radio Veronica dus verdwijnen, dan zullen de omroepverenigingen hun programma’s moeten veranderen en om te beginnen het gesproken woord drastisch in te korten. Alleen dan kan een leemte, die door het verdwijnen van Veronica zeker zal ontstaan, opgevuld worden. Nog beter natuurlijk is een legalisatie van Veronica.’ Maar er was nog een tweede reactie in de serie ‘Veronica in de branding’ in Televizier en wel van F. de Hond uit Amsterdam, die kort en krachtig schreef: ‘Als Veronica verdwijnt, zou de behoefte aan lichte muziek volgens de plannen gedekt moeten worden door het derde radionet (toekomstige Hilversum 3). Dit net wordt echter alleen opgebouwd uit FM zenders, zodat velen die een oudere radio hebben, de programma’s niet kunnen horen. En de FM-band zit ook niet op autoradio’s, zodat ook velen – die beroepshalve dagelijks op de grote wegen rijden, geen vervanging krijgen voor het station waar muziek in zit. Waarom Veronica niet legaal gemaakt?’ Tja, en dan waren er in 1965 ook nog de sporadische programma’s voor de jeugd waarin aandacht werd besteed aan de door deze leeftijdsgroep geliefde muziek, die bij lange na niet altijd werd gewaardeerd door hun ouders. Maar niet alleen de muziek telde mee bij de benadering van deze tieners en twens, zoals ze in de volksmond werden genoemd. Musical items, ballet, toneel en beroepsvoorlichting maakten ook onderdeel van een paar programma’s die voor hen werden gemaakt. Een dergelijk programma werd gemaakt door een toen 22 jarige ambitieuze jongeman uit Tilburg, die nog woonachtig was bij zijn moeder. Hij werkte voor de AVRO en moest het opnemen tegen een programma als ‘Top of Flop’ bij de VARA, dat werd gepresenteerd door Herman Stok. Velen waren destijds, al dan niet positief, over Stok zijn inzet voor de beatmuziek. De presentator van Combo was zijn radioloopbaan al vier jaar eerder begonnen. Hij was lid van de zogenaamde ‘hoorspelkern’, die voor verschillende omroepen werkte. Tevens sprak hij incidenteel reclameboodschappen in, die werden gehoord op het enige commerciële station dat ons dagelijks van muziek voorzag, Radio Veronica. Over de baan bij de hoorspelkern stelde hij eens in een interview: ‘Een vaste baan betekende het, waarbij je oud kon worden met een ambtenarensalaris en een pensioen.’ Maar het ging niet zoals hij wenste. Toen hij een keer een schnabbel elders had, meldde hij zich ziek maar werd door een collega verlinkt. Daarover stelde hij later: ‘Als ik niet in ongenade was gevallen, omdat ik mij ziek had gemeld, kende nu nog niemand mij. Daarom ben ik de collega, die mij destijds verraden heeft, nog dankbaar. Al snel werd hij ‘de mooie jongen met de zwoele stem’ genoemd en vele vrouwen vielen voor de manier hoe hij telkens zijn programma eindigde met het zwoele ‘dag’. Afbeelding: promotiefoto AVRO Jos Brink Maar hij had duidelijk, naast het presenteren van televisieprogramma’s, meer ambities. Hij zag toekomst in de kleinkunst en dus het cabaret. In 1965 ging hij voor het derde jaar in successie met zijn kleine cabaretgroepje het land in en speelde rolletjes bij een kindertoneelgroep. Hij stelde zich veel voor van een idee, waarmee hij rondliep en wat hij ‘Carpe Noctem’ noemde, een platenprogramma van goede lichte muziek, dat voor middernacht en dus het slapengaan, zou moeten worden uitgezonden: ‘Weet je wel, zo’n droomuitzending voor romantische mensen, die nog een night cap nodig hebben voor ze onder de dekens kruipen. Het liefst héél laat in de avond.’ De presentator van ‘Combo’ was niemand anders als de later zeer succesvolle duizendpoot ‘Jos Brink’. Maar naast de eerder gememoreerde Herman Stok en Jos Brink konden de tieners zich ook laven aan onder meer de toen 26-jarige en voormalige sportinstructeur Wim-Jaap van der Laan. Hij was destijds presentator van het programma ‘Wauwer’. Hij had zijn baan binnen de platenindustrie op een laag pitje gezet in ruil voor die van presentator. Bovendien was hij de man van Anneke Grönloh en toekomstig vader van een kind. Hij wilde niets te maken te hebben met de loopbaan van zijn vrouw, hoewel hij in een interview verklapte af en toe wel eens achter in een zaal te gaan zitten om te zien hoe ze presteerde. En over zijn eigen rol op de televisie meldde hij eens in een interview: “Wie ben ik nu, dat ik zo populair zou moeten zijn. Er zijn zelfs deejays en presentatoren die zelf platen opnemen. Maar moét dat nou? Dat zijn toch twee dingen, een platen ster en een presentator. Ik wil juist zo gewoon mogelijk doen en dus niet expres leuk. Ik wil gewoon bij de mensen binnenkomen en gewoon ‘hoi’ kunnen zeggen en gewoon wat muziek kunnen presenteren.” Trouwens eerder had hij een programma op Radio Veronica en ging in 1971 ook kortelings voor Radio Noordzee werken. Helaas zijn zowel Brink, Stok als Van der Laan al geruime tijd niet meer onder ons. Hans Knot, 3 juni 2023

King Crimson – Larks’Tongues in Aspic part 1. Dit instrumentale nummer komt van de gelijknamige lp die in 1973 als vijfde studioalbum van deze Britse groep werd uitgebracht. Rond 3.30 min op dit lange nummer is de start van het deel dat op RNI in 1974 werd gebruikt voor de promotie van het programma Topper, dat op de vrijdagavond via de internationale service van het station werd uitgezonden en de Top 20 van dat moment bevatte, evenals enige tracks van de beste albums van dat moment. King Crimson - Larks'Tongues in Aspic part 1. This instrumental song is from the eponymous LP released in 1973 as the fifth studio album by this British group. Around 3.30 min on this long song is the start of the part used on RNI in 1974 to promote the programme Topper, which was broadcast on Friday nights via the station's international service and featured the Top 20 of the moment, as well as some tracks from the best albums of the time. https://filesender.surf.nl/?s=download&token=104ec306-e52a-4ce6-a38e-845d79b39e13

Rob Hoeke en Hein van der Gaag – Fingerprints. Een nummer van de gelijknamige lp door Philips in 1975 uitgebracht, met als ondertitel ‘Boogie Woogie Adventure with….’ Beide heren hebben deze lp volgespeeld door gezamenlijk op één piano te spelen. Het was Stan Haag die het nummer gebruikte ter afsluiting van Stan Haag Vandaag op Radio Mi Amigo in juni 1977. Rob Hoeke and Hein van der Gaag - Fingerprints. A track from the eponymous LP released by Philips in 1975, subtitled 'Boogie Woogie Adventure with....'. Both men filled this LP by playing together on one piano. It was Stan Haag who used the song to close Stan Haag Vandaag on Radio Mi Amigo in June 1977. https://filesender.surf.nl/?s=download&token=5e5327d9-9bc2-405a-a8ea-72e7060e2b8d no you tube version

Pim Jacobs – Gotta be this or that. Een nummer dat voor het eerst in 1945 aan het vinyl werd toevertrouwd door Benny Goodman en in 1975 op de lp Ball of the Band van Pim Jacobs verscheen via CBS. Het nummer werd gecomponeerd door Sunny Skylar en de productie van de lp was in handen van Ruud Jacobs. De uitvoering van Pim kwam regelmatig voorbij in 1975 als eindtune van het programma tussen 8 en 9 uur in de morgen van Joop Verhoof op Radio M i Amigo. Pim Jacobs - Gotta be this or that. A song first committed to vinyl in 1945 by Benny Goodman and released on Pim Jacobs' 1975 LP Ball of the Band via CBS. The song was composed by Sunny Skylar and the production of the LP was by Ruud Jacobs. Pim's rendition passed regularly in 1975 as the end tune of Joop Verhoof's programme between 8 and 9 in the morning on Radio M i Amigo. https://filesender.surf.nl/?s=download&token=7116aa90-d8b6-493d-babf-caeaeb55dc5a

Link verwijst ook naar Amazon maar dan nl

Recensie Stay Tuned … I could say something brilliant at any moment! Auteur: Ray Clark Poppublishing 2023 337 pagina’s met illustraties Burnham-on-Crouch Met een voorwoord van Emperor Rosko De in 1954 geboren Ray Clark heeft andermaal herinneringen aan zijn rijke radioloopbaan aan het papier toevertrouwd. In het eerste hoofdstuk neemt hij ons mee door zijn eerste jongensjaren, waarbij warme herinneringen naar voren worden gehaald over beleving van een eerste lied dat is blijven hangen (Volare) maar ook de bakelieten radio werd opgewarmd om vervolgens aan de knoppen kon worden gedraaid om programma’s als Family Favorites te kunnen beluisteren. In die jaren werd naast de BBC ook Radio Luxembourg ontdekt totdat in 1964 en de daarop volgende jaren het scala aan radiostations drastisch werd uitgebracht door de komst van de eerste generatie zeezenders. Aandoenlijk is hoe Ray de jaren beschreef dat de eerste transistorradio en de bandrecorder binnen het gezin kwamen en op zijn slaapkamer als het ware de eerste schreden werden gemaakt op het mooie radio-pad, dat hij vervolgens zou bewandelen. In de slaapkamer een echte imitatie maken van wat hij hoorde op de radiostations. Maar ook de doordeweekse dagen in de bus naar en van de middelbare school, waar soms wel vier radiostations uit diverse transistorradio’s waren te beluisteren, juist vanaf zendschepen. Na de invoering van de MOA en maanden later het uit de ether halen van Caroline werd het een moeilijke tijd. Eerder had hij al waargenomen dat Radio One van de BBC echt niet een goede opvolger van de Britse zeezenders was. Aandoenlijk is het hoofdstuk waarin hij zijn eigen ervaring als landpiraat, hoewel met een minimum aan luisteraars, was. Radio Viking was het avontuur. Op de middelbare school werd de jacht ingezet, deels via tweedehands singles, naar een mooie collectie platen. En heerlijk om te lezen dat op school een speciale versie van Juke Box Jury werd uitgevoerd met als absolute topper ‘Je t’aime moi non plus’. De woorden werden dan wel niet echt verstaan maar de jonge puber begreep best waarover het begon. Lerares Frans was het totaal niet eens met de keuze van de leerlingen, voor haar begrijpelijk maar…… Het was 1970 dat Ray de Grammer school verliet en RNI inmiddels zijn favoriete station werd. Werken wilde hij zo snel mogelijk en een van de sollicitaties leverde, hoewel bij een tweede poging, een job binnen het administratieve apparaat van de BBC op. Hij beschrijft in het betreffende hoofdstuk hoe hij bekende mensen als DLT en Rosko ontmoette maar ook, zeer herkenbaar, de speciaalzaken voor platen en elektronica in Londen. Echt radio maken ging hij in Maldon, thuis bij een schilder. K I N G, hoewel slecht voor enige weken want de meisjes kregen opeens meer de aandacht. Vele jaren later kreeg Ray een opname op cd waarin hij was te horen in een van zijn programma’s op K I N G, niet te verwarren met het gelijknamige offshore radio station. Van de BBC besloot hij op 18-jarige leeftijd afscheid te nemen en een rol als bus conducteur de voorkeur te geven en vervolgens sleept Ray ons op een prachtige en diepgaande wijze door de radio- en muziekbelevenis in de eerste helft van de jaren zeventig inclusief de opkomst van de ILR en het gegeven dat hij resident deejay werd in The Ship Inn. Zou dat een voorbode zijn geweest dat hij ooit een deel van zijn radioloopbaan vanaf de Ross Revenge voor Radio Caroline zou gaan werken? Ik kan het U aanraden het boek zo snel mogelijk te bestellen. Ik heb nog geen derde deel van ‘Stay Tuned … I could say something brilliant at any moment!’, maar ik weet zeker dat bij het verder lezen van dit prachtige boek er nog vele mooie anekdotes voorbij zullen komen. Advies: snel bestellen die prachtige boek. Hans Knot, May 2023. https://www.amazon.nl/STAY-TUNED-something-brilliant-moment/dp/B0C522XY2M/ref=sr_1_28?crid=25HYI8KNM1EEW&keywords=ray+clark+books&qid=1684699045&sprefix=ray+clark%2Caps%2C95&sr=8-28

maar het is niet voor iedereen altijd maar alles om te volgen. Het stond dus ook nog niet in de discografielijst. Bij de volgende update dus wel.

Het is toch ook wel weer leuk even te neuzen in de vele aantekeningen die ik in 1970 neerpende en bewaarde. Er gingen behoorlijk veel over luisteren naar de radio met vooral veel over het destijds nieuwe station Radio Nordsee International, dat in de startperiode een tijd in het Duits en het Engels programma’s verzorgde in de internationale wateren voor de Nederlandse kust. Later vertrok het zendschip naar de internationale wateren voor de Britse oostkust. Daar was enige tijd de naam van RNI zelfs gewijzigd om als Radio Caroline vooral de luisteraars vanaf 18 jaar bij de toenmalige landelijke verkiezingen op te roepen verstandig te zijn en te stemmen voor de Conservatieve partij, daar men hoopte dat de storingen, veroorzaakt in opdracht van de toenmalige Labour regering, tot een einde zouden komen. Maar ook aangaande de Nederlandse radio is het een en ander uit 1970 bewaard gebleven. Zo was er in de maand september in de kranten te lezen dat er in ons land meer werd gedaan aan blokradio. Men kwam hierop omdat de radio en televisieredacties van de kranten van mening waren dat uit de winterschema’s, die de omroepverenigingen rond die tijd hadden gepubliceerd, er een verandering was in het radiospectrum in ons land. Men vond dat er een nieuw soort radio diende te komen om de aandacht van een de luisteraar te vangen. Namelijk niet de luisteraar, die zijn gids als een spoorboekje hanteerde en tevens aan turfde wat hij/zij wenste te beluisteren. Nee de nieuwe luisteraar diende volgens het plan meer geprikkeld te worden met informatie en flinke brokken muziek en wel om de radio aan te laten. De VPRO hanteerde de nieuwe radiomethode al een jaar en dat voorbeeld diende gevolgd te worden. En dat gebeurde want niet alleen de VARA maar ook de NCRV bleek inmiddels voor deze vorm van radiomaken geporteerd te zijn. Maandag 5 oktober 1970 ging ‘NCRV en Bloc’ de ether in. Het was een nieuw informatief vooravond programma van anderhalf uur lengte en inderdaad met veel afwisseling van muziek, nieuws, achtergrondinformatie, commentaar en ontspanning. De Studio-3 van de NCRV werd speciaal voor dit programma verbouwd en technisch aangepast, zodat de NCRV-radio op het moment van de uitzending over de eerste speciale werkplaats voor dit soort geïntegreerde programma's beschikte. De deur naar die studio ging tijdens de uitzendingen niet op slot. Zowel verslaggevers als mensen, die in het nieuws waren, konden in- en uitlopen. De NCRV ging tevens de portie educatieve programma's in haar radiopakket uitbreiden. Vandaar dat men tevens begon met het nieuwe veertiendaagse programma ‘Bij de tijd’, dat volwassen radioluisteraars de achtergronden van recente ontwikkelingen in de samenleving uitlegde. De NCRV had tevens de federatie van vormingscentra in dit project betrokken. Als eerste resultaat daarvan was de samenwerking tussen NCRV en het Slotemaker de Bruine instituut, een vormingsinstituut van de christelijk sociale beweging. Het werd destijds allemaal bekend gemaakt op een speciale bijeenkomst waarbij het de eer aan de toenmalige adjunct directeur Geerink Bakker was de presentatie te doen. Hij had nog veel meer nieuws maar ook kritieken, waarvan daags erna in de kranten werd gesteld dat er zelden een dergelijke openhartige en vernietigend oordeel was uitgesproken over datgene er via Hilversum 3 aan programma’s was te horen. Hij had namelijk volmondig verklaard dat hij nooit gelukkig was geweest met het verschijnsel Hilversum 3 en het meer zag als een doodgeboren kindje. Harder had hij het als Christen niet kunnen verwoorden. Hij stelde onder meer: “het derde radionet is een bastaard, een onecht kind, dat niet ontstaan is uit een wettelijk huwelijk, maar verwekt werd tijdens een onderonsje tussen de minister en de programmaleiders. Zo'n kind, als het opgroeit, geeft later het risico van het verspreiden van kwaad gerucht en dat is dan ook gebeurd. Hilversum-3 heeft een twijfelachtige politieke herkomst en is een instrument in de strijd tegen Radio Veronica. Het is niet uit zuivere voorwendsels opgezet. Het programma van het derde radionet staat niet voorgeschreven in de omroepwet, komt niet voort uit de statuten van de NOS en ook niet uit de doelstellingen van de omroepverenigingen. En daar zitten we dan met acht omroepen de zendtijdtijd te verdelen. We zitten bij Hilversum- 3 in de boot en we moeten nog loyaal meevaren ook." We zijn 53 jaar later en kijk waar de opvolger van de opvolger van Hilversum 3 is aangeland in de luisterhitparade. Slechter kan het niet en stilletjes lach ik in de vuistjes om de toenmalige uitspraken van Geerink Bakker. Hans Knot, 20 mei 2023

Maria Neuhaus – Die Sonne bist du. Soms komen verrassingen plotseling voorbij, ja zelfs een halve eeuw nadat het betreffende nummer in een speciale versie is uitgebracht op het BASF label in Duitsland. Dankzij Werner Tschoepe weten wat dit nummer een liedtekst heeft gekregen door P. Mathäus en dat de compositie, die eerder een instrumentaal succes was en werd gebruikt als station tune voor RNI, een speciale versie is van The Man of Action van Les Reed. Maria Neuhaus - Die Sonne bist du. Sometimes surprises come suddenly, yes even half a century after the song in question was released in a special version on the BASF label in Germany. Thanks to Werner Tschoepe, we know what this song was given lyrics by P. Mathäus and that the composition, which was previously an instrumental success and was used as a station tune for RNI, is a special version of Les Reed's The Man of Action.

Universal Energy – Universal Energy. Persoon een zal deze muziek, gecomponeerd door de Fransmannen Bernard Estardy en Jean Pierre Bourtayre zien als Electronic Funk, weer een ander als healing music. In ieder geval kwam het uit in 1977 en was het Frank van der Mast die het in oktober dat jaar gebruikte als eindtune van het woensdagmiddag programma ‘School’s Out’, dat er tussen 5 en 6 uur werd uitgezonden op Radio Mi Amigo. Universal Energy - Universal Energy. Person one will see this music composed by Frenchmen Bernard Estardy and Jean Pierre Bourtayre as Electronic Funk, yet another as healing music. In any case, it was released in 1977 and it was Frank van der Mast who used it in October that year as the closing tune of the Wednesday afternoon programme 'School's Out', which aired there between 5 and 6 on Radio Mi Amigo. https://filesender.surf.nl/?s=download&token=f553ae28-04b5-4db5-8e20-7958f8b88c14

Recentelijk maakten we een vroege fietstocht tijdens een heerlijk lentezonnetje, terwijl de temperatuur slechts 3 graden Celsius was. Vanuit het centrum van Groningen door fietsen langs het Hoendiep richting Hoogkerk kom je dan op een bepaald moment langs de ouderwetse koekenbakkerij van de familie Knol. Het lijkt ouderwets maar achter de originele muur bevind zich wel een ‘historisch winkeltje’ maar is er ook sprake van een ultra moderne bakkerij. Dit werd mogelijk nadat er tot twee keer toe een felle brand had gewoed en de verzekering het nodige geld uitkeerde voor herbouw van het bedrijf. Het mooie, is wanneer je in de richting van de bakkerij rijdt, dat je al spoedig de geur van warme koek tot je neemt. Er voorbij fietsen heb je dan een zeer goed gevoel. Ik denk dat in andere plaatsen van ons land zulke waarnemingen zeker ook mogelijk zijn. Echter fietsten we honderd meter verder, over de spoorbaan en kruisten we een snelweg, waarna meteen een slecht gevoel ons overkwam. Duidelijk dat daar sprake was van een grote McDonald, alwaar via digitale bestelling het nodige snel hapbare was te kopen. Maar vooral de hedendaagse bezoeker, die op het terras of in de auto de burgers en meer tot zich neemt, heeft het niet zo op met het gebruik van vuilnisbakken. Nee men gooit het materiaal uit het raam van de auto dan wel gooit het blindelings weg in de omgeving. Het bracht mij tot een herinnering aan het jaar 1971 toen de eerste McDonald in ons land geopend werd in Zaandam, waar we destijds nog op kleinschalige manier, al dan niet, konden genieten van het Amerikaanse fastfood. Via de Nederlandstalige uitzendingen van Radio Noordzee kregen we via de 220 meter al te horen waar in Nederland het mogelijk was een hamburger of een andere Amerikaans preparaat te nuttigen. Deejays van het station werden zelfs uitgenodigd om de nieuwe winkel te openen. Een paar jaar later, in 1976, had het grote McDonald concern zich nog verder op de wereld uitgebreid en ook anderen maakten dankbaar gebruik van het nieuwe product, dat ze zelf ook wel in een speciaal jasje konden bereiden. In Hong Kong bijvoorbeeld – dat op dat moment nog jaren verwijderd was van de opslokking door China, waren vele Chinese restaurateurs uitgewaaid over de westerse wereld en diende dus ook het oosterse volk aan een westers product gebracht te worden. Je kan dit op diverse manieren doen maar in 1976 leek het de eigenaren van een nieuw hamburgerrestaurant, een product dat na de Tweede Wereldoorlog vanuit Duitsland was overgewaaid naar Amerika, het een goede manier het product ‘op het water’ te brengen. Een bootje bemand met twee mannen en een enorm hoge whopper kabbelde door de wateren in het dichtbevolkte Hong Kong. In België bracht het wekelijkse muziekblad voor jongeren, Joepie, de resultaten van een poll bekend waarin diverse categorieën onderverdeeld, de populariteit werd bepaald en gepubliceerd. De Belgische kijkers hadden klaarblijkelijk in het jaar 1975 niet zoveel op het gebied van pop via de televisie voorgesteld gekregen want men riep ‘AVRO’s Top Pop’ uit als favoriet televisieprogramma. In de categorie ‘Favoriete presentator op TV’ werd dan ook Ad Visser, die Top Pop in die tijd presenteerde, als de absolute nummer 1 verkozen. In de soortgelijke categorie maar dan gericht op de radio, werd onze landgenoot Stan Haag tot de nummer 1 verkozen. En legaal of illegaal maakte niets uit bij de samenstellers van de Poll want ‘De Mi Amigo Top 50’, die wekelijks vanuit internationale wateren werd uitgezonden, werd uitgeroepen tot het populairste programma van België. Nederland mocht in 1976, nadat het nummer ‘Ding a dong’ van de groep Teach Inn namens Nederland een jaar eerder in Stockholm als absolute winnaar waren verkozen, de organisatie in handen nemen van het Eurovisie Songfestival. Erg vroeg in het jaar, al op 3 april, werd het 21ste Eurovisiefestival gehouden in Den Haag. Als winnaar kwam uit de bus de formatie ‘Brotherhood of Man’. De V.O.O. maakte haar debuut op de televisie op 21 april 1976. Ontstaan uit de zeezender Veronica kreeg de Veronica Omroep Organisatie in 1975 een aspiranten licentie hetgeen onder meer inhield dat men vanaf april 1976 om de drie weken liefst 3,5 uur televisiezendtijd kreeg die gevuld werd tussen half negen en twaalf uur in de avond. De eerste uitzending vond plaats 16 jaar nadat Radio Veronica haar eerste officiële uitzending vanaf zee verzorgde. Kosten noch moeite waren gespaard om, in samenwerking met de NOS, een sfeervolle gala-avond uit te zenden, die gelukkig bewaard gebleven is en sinds kort in mijn archief op DVD zichtbaar is. Het programma zat vol met amusement met nostalgische waarde, informatie en een 20 minuten durende film over de zeezender Veronica. Ook werd er verbinding gelegd met de werf in Zaandam, waarop dat moment de MV Norderney afgemeerd lag. Vandaar richtten Rob Out en Lex Harding zich tot de nieuwe kijkers en traden George Baker Selection en Earth and Fire, twee groepen groot gemaakt door de zeezenders, op vanaf het dek van het voormalige zendschip. Ook werd daar een gigantisch vuurwerk ontstoken, waardoor onder meer de tekst ‘Veronica aan land’ in de lucht verscheen. Vanaf negen uur in de avond werd vervolgens verbinding gezocht met Utrecht, waarin het Congrescentrum het voornoemde Galaprogramma werd uitgevoerd, waarbij de nationale en internationale artiesten zeer vakkundig werden aangekondigd door wie anders dan Tom Collins. Vader Abraham en Mieke zongen een nostalgisch lied over Veronica op de woelige baren, waarbij twee mooie foto’s van de Norderney op internationale wateren, afwisselend, waren te zien. Foto´s die enkele weken eerder ter beschikking waren gesteld door de sterfotograaf der zeezenders, de uit Hamburg afkomstige Theo Dencker. Natuurlijk dienden er ook volop nieuwe leden geworven worden en daarvoor had de PTT een extra telefooncentrale geïnstalleerd in Utrecht, die bemand werd door veertig bekende Nederlanders. In de pauze van het Gala was er een interview te zien met Harry van Doorn, de toenmalige minister van Cultuur, Recreatie en Maatschappelijk Werk. Verantwoordelijk voor het respectievelijk de nek omdraaien van de meeste zeezenders en het toekennen van een voorlopige uitzendlicentie aan de V.O.O. werd aan hem enkele vragen gesteld, waarna Tineke, Lex Harding en Will Luikinga de kijkers op de hoogte brachten van de toekomstige programma´s op de televisie. Het ging daarbij in het begin van de televisieperiode van de V.O.O. om het programma ´Veronica Totaal’, dat zoals gemeld iedere drie weken eruit ging. Ingepakt in het totaal programma was er telkens een quiz met Will Luikinga, een sportitem, een programma voor problemen die jongeren bezig hielden, het Pop Journaal, een blik in de Top 40 en onder meer een aantal televisieserie, waarvan de absolute topper destijds ´Starsky and Hutch´ zou worden. Het informatieve deel werd afgesloten met een speciale wens, die was ingesproken door Wolfman Jack, die in Nederland destijds gehoord kon worden via zijn populaire shows op AFN. In het tweede deel van de show mochten we onder meer genieten van typische Veronica artiesten, die veel vanaf zee de ether in waren geslingerd: Silver Convention, Maggie Mc Neal, Marianne Rosenberg en vele anderen. Hans Knot, 6 mei 2023