Leendert Vingerling

Het is inderdaad waar, maar hij is niet ontslagen. Het verminderen van de modulatie en vermogen gebeurde onopvallend. Hij was een zeezender'freak' en deed het 'ongemerkt. Salut Leendert

Paddy was zijn bijnaam, omdat hij van Ierse afkomst was. Bijna iedere Ier wordt enigszins neerbuigend door de Engelsen 'Paddy' genoemd. Ik zou het aan Stuart Vincent moeten vragen of hij nog zijn echte naam weet. Stuart werkte veel met hem samen aan boord. Iets in mijn geheugen zegt dat zijn voornaam Patrick was(Paddy is daar ook weer een verkorting van). Bijgaand nog een paar foto's waar hij op staat. Paddy loopt al enige tijd niet meer op deze planeet rond. Salut Leendert Leuk ,om deze foto te zien. Als 'reisleider en -'lijder' van de boottochten was het tegelijkertijd een mooi moment om ook wat foto's te maken. Herinner me dat Helmut er bij was. De foto die ik toen heb genomen is deze: Salut Leendert

Het is voor veel boord medewerkers toch wel de tijd van hun leven geweest. Iedere dag was weer een nieuwe onvoorspelbare dag. Wat doet het weer, blijft de zender in de lucht, houdt het anker het, komt er bevoorrading, waarom ligt er een marineschip in de buurt, waarom wordt er boven het schip door defensie gevlogen, wat eten we vanavond? Allemaal vragen. Niet iedereen kon met deze onzekerheid leven en ook nog eens het leven aan boord delen met anderen. Een eigen hut met bed was er niet altijd. Privacy was alleen voor de kapitein weggelegd. Om onder zulke omstandigheden toch proberen programma's de presenteren vraagt om meer respect dan de generatie van voor 1 september 1974 die hun programma's opnamen in verwarmde studio's met normale werkuren. Een enkeling toen ging naar boord. De bevoorrading was inderdaad de zwakste schakel. Verse aanvoer van voedsel, genotmiddelen(alcohol, tabak), platen, dj's deed bij velen aan boord de stemming verhogen. Ik heb jarenlang meegemaakt hoe belangrijk die paar uur van langzij liggen met de bevoorrading was. En het was door de strafbaarheid een helse klus om iedere keer uit handen van de opsporingsambtenaren te blijven. Het was een heel verschil met vroeger toen er vanuit Scheveningen een soort pendeldienst was, waarbij je binnen een uurtje je al naast de zendschepen lag. Varen vanuit België en Frankrijk naar de Ross Revenge duurde afhankelijk van de zeegang tussen 6-10 uur. Ik sluit me aan bij Walter en Harm. Ik heb er ook van genoten en ben dankbaar het te hebben meegemaakt. Salut Leendert

Je hebt gelijk Jan. Ik heb dit over het hoofd gezien. Hij was niet aan boord, omdat hij dat niet meer wilde. Walter Simons/Zwart heeft hem in 1985 nog in Play de Aro gesproken tijdens de diverse roadshows van radio Monique. Volgens Walter was René zeer geïnteresseerd in Radio Monique, maar over Delmare wilde hij niet praten. En moet dus wel iets ernstigs zijn gebeurd tijdens de Delmare tijd. We zullen het nooit meer te weten komen. Volgens een onderzoek neemt één op de drie Nederlanders een geheim mee in zijn graf. René is dus geen uitzondering. Salut Leendert

Het bericht kwam onverwacht. Erg triest. Zo jong nog. Ik heb René de Leeuw, geboren als Ben Grätz, sinds Delmare niet meer gezien of gesproken. Hij wilde niks meer met Delmare te maken hebben. Het was een 'zwarte bladzijde' in zijn leven, heeft hij ooit gezegd. Ik heb hem leren kennen toen hij nog in de late puberteit zat rond 17 of 18 jaar. Hij had moeilijkheden met zijn ouders en hij woonde bij zijn oma in Amsterdam. De artiestennaam De Leeuw is (meen ik )de familienaam van zijn oma. Nadat de Aegir was binnengesleept, duurde het een paar maanden voordat de Scheveningen 54 de zee op ging als beoogd zendschip. In de tussentijd deed hij de ledenadministratie bij Prodihaag en maakte programma's die gekocht konden worden. Geen vetpot. Het werken in discotheken in Den Haag leverde ook te weinig op. Door het chronische tekort aan geld stopte hij later bij Delmare. René was nog wel bij het plotsklapse vertrek naar de Mi Amigo uit de haven van Scheveningen aan boord van de Scheveningen 54 en bleef een korte periode op de Mi Amigo. Hij zou daar met Peter van de Holst programma's voor Delmare gaan maken in ruil voor een nieuwe generator en dieselolie. De overeenkomst tussen Caroline baas O'Rahilly en Delmare opperhoofd Gerard van Dam kwam er door wederzijds wantrouwen niet. Het overleven met defecte verwarming en weinig voedsel aan boord van Mi Amigo was het laatste zeezenderavontuur van René. Het was mooi geweest. Hij stortte zich daarna op Radio Decibel in Amsterdam, waar hij het wel naar zijn zin had. Het is jammer dat ik hem dus nooit meer heb kunnen spreken. Als we ouder worden, worden we 'milder' en blijken gebeurtenissen in het leven soms toch nog wel mee te vallen. Bijgaand enkele foto's uit de Delmare periode tijdens een bevoorrading, Prodihaaag kantoor en aan boord van de Mi Amigo. Salut Leendert

Ik wil over Jan en de foto's nog wel het één en ander kwijt. Jan Kat en ik hebben als één van weinigen veel foto's gemaakt tijdens de Delmare /DOOperiode(1977-1984) We hebben samen een 'geschiedenis' over Delmare geschreven, waarbij Jan het initiatief had en ik zijn 'oog en oor' was voor eventuele correcties. Jan schreef veel over de eerste Delmare periode, omdat hij daar zeer nauw bij betrokken was, en ik vanaf start Scheveningen 54 en daarna. Toen Jan en ik bij Gerard van Dam in 2006 in Hongarije op bezoek waren is afgesproken dat bij een eventueel overlijden van Jan, ik zijn foto archief kon blijven beheren. Jan had hart- en longproblemen, suikerziekte, overgewicht en woog 130 kilo. Hij gaf zichzelf de schuld van alle ziekelijke ellende, omdat hij jarenlang niet van 'de fles' kon afblijven. De alcohol had hem 'kapot' gemaakt. In Hongarije kon Jan nauwelijks 50-80 meter lopen. Daarna was de energie op en moest hij gaan zitten.(foto Jan met blikje bier) Ik had het echt met Jan te doen. Hij was Gerard's oudste vriend en 'suikeroom' in tijden dat Gerard wat centjes te kort kwam. Jan is helaas in november 2012 overleden (58 jaar). Dan André Zwinkels. Een heuse vriend van me, die ik in het Westland leerde kennen via de discotheken organisatie WDA. Hij was 'bezeten' van de zeezenders .In oktober 1978 deed zich de mogelijkheid voor om zendtijd te kopen via Radio Delmare vanaf de Scheveningen 54. Fred Bolland en Gerard van Dam waren de 'eigenaren' van het station en voor 400 gulden per week kon iedere avond een eigen programma's van een uur met eigen reclames worden aangeleverd. André was één van de disc-jockey's die programma's op cassette heeft gemaakt. Helaas zijn ze nooit uitgezonden. Toen de Scheveningen 54 in januari 1979 werd binnengesleept omdat het schip blijkbaar binnen de territoriale wateren lag, is André bij Delmare gebleven en heeft toen meegewerkt aan de inrichting van de Martina (Delmare schip 3) en werd disc-jockey Ronald Bakker op het schip. Later ging hij mee op de eerste boottrip naar de Ross Revenge in augustus 1983. Hij kende Peter Chicago en het was essentieel dat hij bij de eerste trip mee ging om 'vertrouwen' uit te stralen. (André was namelijk aan boord van de Scheveningen 54 in december 1978 om een generator af te leveren bij de Mi Amigo en heeft toen met Peter gesproken.) Op de foto's heeft André een rood jasje aan. Salut Leendert

Weet je nog wie nummer 1 en 2 waren? Een gokje: 1)Bull Verweij 2) Rob Out Salut Leendert Ben erg nieuwsgierig naar de briefwisseling met Delmare /Prodihaag. Ik kende de situatie maar al te goed, dus het is een klein wonder dat er 'überhaupt' correspondentie is geweest. Zie foto's kantoor Prodihaag in de Daguerrestraat in Den Haag met René de Leeuw en Gerard van Dam achter het bureau en de andere foto met Marcel Stevens en André Zwinkels op de gele fauteuil( =dj Ronald Bakker). Salut Leendert

Sinds 1995 woon en werk ik in Zuid- Frankrijk. Heb toen vaak naar Nostalgie geluisterd, want er was niets anders. Nog geen satelliet of internet met veel radiostations. Het station was toen mateloos populair, maar verloor luisteraars in de loop der jaren. Het format is te beperkt, slechts 180-200 songs die roteren en teveel reclame. Het station is onbeluisterbaar geworden. Beetje zoals destijds Mi Amigo of nog erger, de Nederlandstalige Caroline. De laatste luistercijfers laten een verschuiving zien naar de informatiezenders. https://www.acpm.fr/Les-chiffres/Frequentation-Radios/Classement-des-Radios-Digitales/Par-marque/Classement-France Waarom zou je nog naar een muziekstadion luisteren, terwijl er zoveel alternatieven zijn. Een kennis van me is eigenaar van 15 radiostations hier in het zuiden en ziet met lede ogen de teloorgang van de originele muziekstations aan. Hij heeft te laat begrepen dat de wereld in rap tempo verandert. Voor Nostalgie voorspel ik Nederland geen grote toekomst. Salut Leendert

Het was een mooie en spannende tijd. Alles was illegaal. Ook het bezoeken van het schip. Jij was één van de weinige Duitsers die mee ging. Ik herinner me verder de gebroeders Flache,(zie foto tegen reling achterdek), Gerhard Folke, Wolff Brünte uit Berlijn, Martin van de Ven , Hans Backhus-Gerecht en Harvey Schütz(zie foto) . Zal er nog wel eentje zijn vergeten. We voeren toen nog met een motorzeilboot uit Colijnsplaat in de Oosterschelde. Een tocht die wel 11-13 uur duurde. Aan boord van de Ross Revenge komen ging toen nog via het overstappen in een rubberboot.(zie foto) Jij had toch ook een interview met Stuart Vincent?(zie foto) Je introduceerde je als Tom van Dauven, je alter ego. Pas jaren later werd je geboortenaam bekend. En je was een éééénorme spraakwaterval. Is die nu opgedroogd? Salut Leendert

Niets is onmogelijk Piet. De Koude oorlog was toen nog niet voorbij en onderzeeboten van Russen, Fransen en Britten voeren soms in het Kanaal. Een vissersboot uit Breskens is door een Franse onderzeeër ook zo aan zijn zeemansgraf gekomen. De Hosanna ligt ergens op de bodem in het Kanaal. Een onderdeel daarvan is het smalste stuk zee tussen Frankrijk en Engeland. De Fransen noemen dat het Nauw van Calais( Pas de Calais) en de Engelsen Straat van Dover(Strait of Dover). In de volksmond wordt eigenlijk alles op één hoop gegooid en spreekt men over het Kanaal.(The Channel (UK) of La Manche(Fr) Als de politie zegt dat het schip is gelokaliseerd in het Nauw van Calais, dan hoeft dat niet per sé bij Calais te zijn, maar ergens tussen Dover en Calais. Salut Leendert

In het weekblad Privé staat deze week een artikel over de verdwijning van de Hosanna Z592. Het Cold case team Haaglanden meldt dat de Hosanna op de bodem van de Noordzee is gelokaliseerd en dat de familie van de opvarenden daarvan op de hoogte is gesteld. De Hosanna zou in het Kanaal zijn overvaren door de tanker 'Derbyshire'. De aanvaring is een aanname, geen zekerheid. Journaliste Loes Leeman heeft zich in de zaak verdiept en een reconstructie geschreven. Loes was eindredacteur van TROS Vermist en heeft destijds er ook aandacht op TV aan geschonken. Ze kent de zaak. Ben ook door haar benaderd ,evenals door het Cold Case team Haaglanden. Ik heb gisteren ook over dit artikel eerder geschreven, maar de geplaatste scans vallen onder copyright en zijn op verzoek van de uitgever van de Privé verwijderd. De hele posting is toen geannuleerd. Er is nog niet op het schip gedoken en dus kan er mijns inziens niet met zekerheid gesproken worden dat het ook daadwerkelijk de Hosanna is. Bovendien zal een duikinspectie meer informatie kunnen verschaffen, want het kan ook een Russische of Franse onderzeeboot zijn geweest die het schip heeft getorpedeerd. Er voeren destijds diverse vissersschepen in het Kanaal die als dekmantel voor spionage dienden. Hopelijk komt er meer duidelijkheid na een duikonderzoek. Tot die tijd blijven speculaties aanwezig. Salut Leendert

Dat klopt. Het was helaas de enige keer dat bezoekers niet aan boord konden komen van de Ross Revenge. We hebben wel langzij gelegen en gesproken met Grant Benson, Jay Jackson en Diane Lauren (zie foto) Zij vonden het ook heel vervelend, maar er waren instructies van 'hogerhand' om die dag niemand toe te laten. Achterweg bleek dat 'Zijne 'Heiligheid' Ronan O'Rahilly met een financier het schip zou bezoeken. Dat bezoek is echter niet doorgegaan, maar toen waren we al weer op de terugreis. Het was dezelfde trip dat Eduard van Loon, de redacteur en uitgever van de Caroline Radioclub , niet aan boord kon. Erg sneu, want hij wilde voor zijn blad foto's maken. Salut Leendert

Dag Juul, Je hebt helaas mijn vraag niet goed begrepen.Ik vroeg of ‘Ik doe wat ik doe ‘van Astrid Nijgh nog problemen heeft opgeleverd of deze plaat gedraaid zou kunnen worden. Er was in 1969 namelijk een plaat van Serge Gainsbourg en Jane Birkin , Je T’aime’ ..moi non plus ,waarbij het gesteun en gekreun moest worden weggedraaid. Salut Leendert

Klopt. Heb mijn tekst verduidelijkt. De vraag is of Veronica aanvankelijk ook moeilijk deed over de tekst van het liedje. ( vergelijkbaar met het kaliber Je t’aime van Jane Birkin.) Salut Leendert

Dag Juul, Komt van Wikipedia: https://nl.wikipedia.org/wiki/Ik_doe_wat_ik_doe Astrid Nijgh schreef zelf de muziek, aan boord van hun schip 'De Jonge Jacob'. Het werd in opdracht van televisieregisseur Rob Touber geschreven en aanvankelijk uitgevoerd door Jenny Arean. Die uitvoering was eenmalig, en na de scheiding van Astrid en Lennaert besloot Astrid Nijgh het nummer zelf op te nemen. Mede door haar zware stem (een contra-alt) en de openheid over prostitutie deed het nummer nogal wat stof opwaaien. De single werd aanvankelijk niet gedraaid, maar Ted Bouwens van Radio Noordzee tipte hem. Hij werd ervoor op het matje geroepen, maar bleef standvastig. Het nummer bleef in de tipparade en werd terstond een hit. De single bereikte de zesde positie in de Nederlandse top veertig. Astrid Nijgh werd er in één klap beroemd mee in Nederland. Salut Leendert