Oldies Project

Er waren inderdaad wat méér plannen. Eentje daarvan was het plan om een nationaal bekende DJ (naam zal ik maar ff niet noemen) de Billboard top 100 te laten presenteren voor Monique (en Royaal natuurlijk). Ik ben daarover nog bij Cable One geweest, om die DJ daarover te spreken, en vervolgens nog even bij de fabrikant van Texas sigaretten. Ik weet niet precies meer hoe ik bij e.e.a. betrokken ben geraakt, maar het had iets met een "schip met 3 masten" te maken (ik zie die mannen nog binnen komen). Er is uiteindelijk allemaal niks van terecht gekomen, maar ik hield er toen wel een kofferbak vol met rookwaren aan over. Dat was dan wel weer grappig....

Hoi Martin, Dat was voor mijn tijd. In 1983 was ik nog in Engeland. Ik kan me mijn tijdvak bij Royaal niet meer precies herinneren maar het moet ergens tussen eind 1984 en 1986 zijn geweest. Het was in ieder geval de tijd dat de zender te horen was tot aan Harderwijk en van de grote adverteerders, zoals Singapore airlines, Texas sigaretten e.d, die werden binnen gebracht door een paar vage figuren die iets met Monique te maken hadden. Die "boekhouder" waar je het eerder over had heeft er dik geld aan overgehouden. De rest van de jongens wat minder...

Grappig, ik heb in mijn zondige jeugd ook een tijdje bij Royaal rond gehangen. Het grootste deel van de tijd was dat toen Royaal nog in de schuur op de Kluizerdijk zat. De verhuizing naar de St Odilialaan heb ik nog net meegemaakt, maar kort daarna was ik er klaar mee. Wat nu zo grappig is, dat ik maar een paar namen herken van de DJ's in de opnamen die hier worden geplaatst (Peter Hartman is er daar één van, want die zat - als mijn geheugen me niet in de steek laat - na mijn dagelijkse live programma achter mij op band) terwijl ik me nog al wat namen herinner van mensen die niet in de opnamen voor komen. Ron

En het is ook niet alleen John Edwards, maar ook de London DJ's Ian Damon, Mark Roman en Keith Skues die hun medewerking aan het project hebben gegeven. Dank je overigens voor het plaatsen. Ik heb normaliter geen tijd om te luisteren en het klinkt m.i., dank zij de optimod, beter dan de originele master. Groet, Ron

Mooi dat je dit is opgevallen. Ik heb al minstens 10 jaar een wav file van het nummer en ik heb nooit gemerkt dat het inderdaad een foutieve filenaam heeft, omdat het de B kant is. Het beroerde is dat als zo'n nummer eenmaal in het systeem zit, dan kijk ik er meestal niet meer naar om omdat er nog zoveel duizenden andere nummers zijn die ik nog moet verwerken. Ik zou er waarschijnlijk ergens in de toekomst wel achter zijn gekomen van de wav file van de A kant zit in mijn "te bewerken" map met de filenaam van de B kant. Dit soort hulp om de onvermijdelijke foutjes uit het systeem te halen is dan ook meer dan welkom. Ik ga het probleem oplossen en het desbetreffende deel van het programma aanpassen, zodat Theo dat alsnog als vervanging kan plaatsen. Groet, Ron

Verwijderd

Bij 45cat geven ze een release datum van 21 november 1966 op Fontana. Het is echter het enige nummer van zeven nummers waar geen hoes voor afgebeeld wordt. Mail is verzonden

Geen probleem, maar ik heb geen mail adres...

Vandaag gedraaid in "A month in a life" voor de maand November 1966. Moet nog steeds een cd van de Symbols vinden... dat wil niet echt lukken. Ook ik heb alleen maar een vinyl versie van Canadian Sunset... Er zit overigens weer een verhaaltje aan dit nummer. Pak er "Run baby run" van de Newbeats uit 1965 maar eens bij en vergelijk ze maar eens. Overigens de credits voor "Run baby run" gingen naar Melson en Gant. Voor Canadian Sunset zijn ze opeens voor Gimbel en Heywood. Ik denk er het mijne maar weer van...

Na het voorval hadden de heren er niet veel zin in om nog veel te veranderen, dus het is gebleven bij het toevoegen van wat overdubs aan het eind van het nummer.

In de thread van Oktober 1966 had ik nog over de demo versie van "My mind's eye", zonder te beseffen dat uitgerekend die versie deze maand zou worden gedraaid als Big L # 1.

Welkom in "het bos" dat al jaren mijn wereld is, Rob! Wat ik tot dusverre boven water heb gekregen is dat de UK Penny Farthing 4 minuten lang zou zijn. Dit komt van iemand die de single zelf heeft. Helaas kan hij er geen mp3 van maken (de digitale wereld is een beetje aan hem voorbij gegaan) en is de timing gedaan met een stopwatch. Verder wijst de ervaring uit dat Engelse releases van Nederlandse artiesten over het algemeen dezelfde afspeelduur hebben als de Nederlandse single. Of dat in dit geval ook opgaat weet ik niet, want ik heb nog geen exemplaar van de Negram kunnen vinden. Grt Ron

Vlak Chris Blackwell, de oprichter van Island records ook niet uit.

En dan geven de heren zichzelf gewoon uit als auteur, terwijl ze het in werkelijkheid gewoon "geleend" hebben. De echte geschiedenis van Whole lotta love begint in 1962, als Willy Dixon het nummer "You need love" schrijft voor Muddy Waters. Een paar jaar later zoeken de Small Faces een B kant voor hun nieuwe single en nemen Dixon's nummer op als "You need loving".... en die versie is, weer een paar jaar later, de inspiratie voor de Zep's En Jimmy Page maar roepen dat hij het geschreven had......

Er werd niet alleen in Nederland wat aangerommeld (soms)... in Engeland en Amerika gebeurde dat net zo. Zo was de eerste Amerikaanse hitsingle van de Ohio Express, "Beg steal and borrow", gewoon hetzelfde nummer dat één jaar eerder door the Rare Breed, een bandje uit New York, was opgenomen. Ze namen niet eens de moeite om er een eigen versie van te maken en plakten dus gewoon een nieuw label op een oude single. Waarschijnlijk ging dat ook niet anders want Ohio Express bestond helemaal niet. Het was een soort hobby project van Jerry Kasenetz's en Jeffry Katz. En in Engeland maakte Don Arden het ook bont. Hij was de manager van de Small Faces, die net nieuw materiaal aan het opnemen waren. Arden gaf een demo versie van het, nog niet klaar zijnde, nummer "My mind's eye" aan Decca, die daarop prompt die versie als pre-release demo aan alle radio zenders gaf. Terwijl de band onderweg was naar een optreden werd opeens op Radio London "My mind's eye" aangekondigd als de nieuwe single. Het kwam als een volkomen verrassing voor de band omdat het nummer niet eens klaar was. Er was toen geen weg meer terug. "My mind's eye" zou de nieuwe single worden en het enige wat de groep nog moest doen was het nummer voltooien. Echter, omdat ze dat niet vóór de geplande release datum van 11 november voor elkaar kregen, werd voor de officiele release, tijdens de eerste persing, gewoon de onvoltooide demo versie gebruikt. Nadat de groep het nummer had voltooid werd de feitelijke single versie alsnog gebruikt voor latere persingen. Hele boeken zijn over dit soort dingen te schrijven....

Helaas komen dat soort dingen vaker voor dan je zou wensen. Vooral bij mp3's vind je regelmatig compleet verkeerd benoemde titels en/of artiesten.

Covers zijn van alle tijden. Ook in de 60's en 70's werden er nummers gecoverd. De lijst van covers is oneindig.... Maar dat is een ander gesprek dan we hier hadden over juiste single versies....

Het origineel van What's the matter, baby is van Timi Yuro en stamt uit 1962 Maar ik snap wat je zegt. De generatie van nu kent bv "Every time we touch" van Cascada en heeft er geen weet van dat Maggie Reilly het origineel zong in de 90's. Dat is een generatie kwestie die alleen maar erger wordt, als je het mij vraagt. Ik luister niet veel meer naar de radio, maar als ik het een keer doe hoor ik regelmatig nieuwe versies van nummers die ik ken uit mijn jeugd. Ik weet dan wie het origineel zong, maar een kereltje van 16 of zo die kan dat helemaal niet schelen.

De naam is Ron

Tony Windsor... Maar als je dat moet vragen, heb ik waarschijnlijk de verkeerde voor ogen. Excuses.. Ook vervelend is dat ik kennelijk nog niet goed weet hoe dit forum werkt. Ik plaatste net een reaktie en die dook opeens op in een antwoord en daarna was hij helemaal verdwenen. Ik heb overigens geen flauw idee hoe ik aan die R als avatar kom....

In die tijd was het nauwelijks mogelijk om de verschillen per land op te merken. De communicatie middelen die wij nu hebben bestonden gewoonweg niet. Als je wilde weten wat er in Amerika zoal gedraaid werd, dan had je AFN in Duitsland en dat was het wel zo'n beetje. En voor de Engelse markt was er natuurlijk Radio Luxemburg, maar dat was alleen maar in avond uren. De wereld was destijds wat groter dan hij nu, in veel opzichten, is. In 1980 werkte ik een zomer in Spanje en ik kan me nog herinneren dat we met een kleine transitor radio 's-nachts de heuvels in trokken om iets op te vangen van AM uitzendingen uit Nederland en/of Engeland. Ik heb op die manier menige uitzending van Nachtwacht met Tom Mulder gehoord..... Dat kun je je nu helemaal niet meer voorstellen.

de lokale piraat waar ik werkte Dat kon wel eens dezelfde zijn als waar ik destijds een tijdje heb rond gehangen... Had jij niet iets met TW?

Ik viel Marc niet aan. Het was maar een voorbeeld van hoe het ons allemaal kan overkomen. Zelfs een vakman als Keith Skues overkwam het tijdens de BBC Essex "Pirate Radio" uitzendingen in 2007. Ik heb de opname nog ergens liggen. Ik kan me dit nog herinneren omdat ik destijds nog al wat nummers aan die heren heb gegeven omdat ze ze zelf niet meer in het BBC archief konden vinden. Ik weet niet precies meer om welk nummer het ging, maar ik keek heel vreemd op omdat het één van de nummers was die ik ze had bezorgt. Achteraf bleken ze het nummer ook nog ergens op een cd te hebben (de verkeerde versie uiteraard) en die hadden ze gebruikt.... En ja... de tik zit bij ons.... no doubt about it!

Het overkomt ons allemaal wel eens. Onlangs luisterde ik naar een opname van Baken 16 met Marc Jacobs die eind augustus is uitgezonden bij Mi Amigo en hij draaide een versie van "Loving things" van de Marmalade waar mijn tenen krom van gingen staan. Uit nieuwsgierigheid ben ik die titel eens gaan downloaden en van de 20 exemplaren die ik binnen kreeg waren er 14 de heropgenomen versie die Jacobs draaide.

Juul schreef; Ook speelt vaak een rechten kwestie. En dat omzeil je soms met het opnemen van een moderne-bijna echte versie. Klopt helemaal, maar dat is maar één van de manieren. Een andere is gewoon een alternate take gebruiken. In de 60's werden veel nummers in één keer opgenomen, soms zelfs op een twee sporen recorder. In dat soort gevallen ging er nog wel eens wat fout en moest zo'n nummer keer op keer opnieuw worden opgenomen. Uiteindelijk werd dan de beste versie gekozen voor de single en de overige "takes" verdwenen het archief in of werden door studio medewerkers gewoon mee naar huis genomen. Als de rechten voor de juiste single versie gewoon te duur waren, werd er regelmatig gebruik gemaakt van zo'n, veel goedkopere, andere versie. In sommige gevallen waren de verschillen minimaal; bv een stukje tekst dat anders werd gezongen (zoals bv bij Pretty woman van Roy Orbison het geval was), maar in andere gevallen was het arrangement of de afspeelsnelheid gewoon helemaal anders. Soms werden single versies ook gewoon anders gemixed voor een andere markt. De UK versie van Gimme some lovin' - Spencer Davis Group is anders dan de Amerikaanse versie. Idem voor The sun ain't gonna shine anymore - Walker Brothers. Anderzijds zijn sommige verschillen ook gewoon niet te verklaren. In de versie van Leader of the pack van de Shangrilas die in 1971 in Engeland opnieuw werd uitgebracht was gewoon een stuk tekst ("one day my dad said find someone new") uitgeknipt. Een ander voorbeeld is The Locomotion van Little Eva waar iemand opeens op het idee kwam om voor latere her-releases handgeklap aan het nummer toe te voegen. En dan is er natuurlijk nog dat verhaal van een Veronica technicus (ik noem geen namen) die wat ging rommelen met Listen to the music van Doobie Brothers waardoor de versie die in Nederland uitkwam sneller afspeelde dan de versie die de rest van de wereld kent.... 😉 Na verloop van tijd weet niemand meer wat nu precies de juiste single versie is....