Search the Community
Showing results for tags '1971'.
Found 20 results
-
-
Van de Golden Radio NL server Monte Carlo 00-12-1970 Tommy Vance {Rock Show} https://pixeldrain.com/u/7htCGPkp Monte Carlo International 16-01-1971 Tommy Vance-Dave Cash {First Live From Monaco} https://pixeldrain.com/u/Vz9VNa1K MonteCarloInternational16011971TommyVance-DaveCash0030-0100FirstLiveFromMonaco https://pixeldrain.com/u/XjNkccK8
-
RNI 220 19730818 Top 50 Ferry Maat-Berk Op Zaterdag Tony Berk 13.25-15.08 86m https://pixeldrain.com/u/KKHw3ntp RNI-19711024-1038-1052-KarelPrior-Prioriteiten https://pixeldrain.com/u/KreiYuWu RNI-19711024-1200-1300-TonyBerk https://pixeldrain.com/u/4Z9mydCm RNI-19711024-1500-1530-HanstenHooge-Driemaster https://pixeldrain.com/u/9WbYh336
In deze column blikken we terug naar het jaar 1971 en komen tal van kleinere onderwerpen tegen. En er waren toen ook al de nodige bladen die wekelijks met korte berichtje de nodige gossip onder hun lezers verspreidden. Het destijds vrij nieuwe ‘Veronica 192’ had daarvoor een speciale rubriek ingericht onder de noemer ‘Hé PSSST’ en het was Paul Saint die een aantal van deze nieuwtjes wekelijks deelde. Een willekeurige keuze uit 1971 brengt ons terug in de tijd naar onder meer de Memisa Actie, waarbij geld werd ingezameld voor kinderen in hongerend Afrika. Op samenzwerende toon meldde Saint: ‘Willem Duys, die zo zijn best heeft gedaan tijdens de Memisa-actie voor al die lieve kleine Memisa kindertjes, is van de actie beslist niet armer geworden. Willem zou, volgens vrienden van hem, voor zijn medewerking maar liefst 10.000 gulden hebben ontvangen. Zou daar nu wel iets van in het fonds voor de kindertjes terecht zijn gekomen?’ Waarschijnlijk verdiende Peter Saint met zijn rubriek een mini procentje van het voornoemde bedrag. Maar hij heette dan ook geen Willem Duys, die tijdens de actie liefst 9 miljoen gulden binnenhaalde voor Memisa. In die tijd was hij ook al bekend, Marco Bakker. Absolute topzanger in zijn genre en in 1971 werd hij uitgenodigd om in Ierland de hoofdrol te spelen in de opera ‘De Parelvissers’ en men was uitbundig over zijn optreden. Het zou hem veel applaus en ook de uitnodiging om terug te komen naar Ierland, opleveren. Een crooner, die anno 2022 sinds kort niet meer actief is, scheidde in 1971 van zijn vrouw, met daarbij de verplichting een jaarlijkse alimentatie van 1 miljoen te betalen aan zijn ex, de toen 39-jarige Patricia Bennet. Misschien de reden dat hij in 2010 en 2011 cd’s met unieke duetten opnam om alsnog weer wat geld binnen te halen voor afbetaling van zijn alimentatie. Uiteraard ging het hier om Tony Bennet. Ik kon mijn geluk niet op toen een andere crooner, Dean Martin, aankondigde zich niet terug te trekken uit de muziek en show- wereld. De geruchten deden in 1971 volop de ronde dat hij het voorbeeld van Frank Sinatra zou gaan volgen. Op de Nederlandse televisie had ik in de twee voorafgaande jaren volop genoten van de regelmatige uitzendingen van de in september 2012 overleden Andy Williams en zijn show. Gek genoeg kan ik me zo beelden voor de geest halen van deze serie, die eerst in zwart wit en daarna in kleur op de buis werd gebracht. In 1971 werd de serie opgevolgd door de Dean Martin Show. Trouwens ook Nancy Sinatra besloot zich uit de entertainment terug te trekken toen bleek dat ze in verwachting was van haar eerste kind. Het televisiebezit groeide in Nederland mede doordat de prijsstelling aantrekkelijker werd en dus ook de meer armere gezinnen, al dan niet via het afbetalingssysteem, in staat werden gesteld het kijkkastje in huis te halen. Maar nog lang niet overal was het toegestaan om televisie te kijken. Keer op keer was het in het Reformatorisch Dagblad te lezen dat men er niet op gesteld zou zijn dat in de gezinnen die het RD lazen, de aanwezigheid van een televisietoestel zou worden geconstateerd. Deze krant werd in 1971 opgericht met als doelgroep de zogenaamde bevindelijk gereformeerden, die tezamen een orthodox-protestante Nederlandse groepering vormden. Men had harde standpunten, die van de kansel maar ook bij huisbezoeken telkens weer er in werden gehamerd. Zo was en is het plegen of laten plegen van abortus een absoluut verbod, wat hetzelfde van kracht was voor euthanasie. Ook het openlijk praktiseren van de homeseksualiteit was verboden. In een groot percentage van gezinnen binnen deze gemeenschap was het bezoeken van bioscoop en theater ook uit den boze, terwijl het in het bezit hebben van televisie in het algemeen niet gebruikelijk was in 1971. Politiek gezien herkende men zich toen in de leidraad van de SGP, de Staatkundig Gereformeerde Partij. Zoals gesteld werd in het nieuwe Reformatorisch Dagblad geprobeerd dergelijke gedragslijnen, waaronder het verbod op televisiekijken, bij herhaling onder de aandacht van de abonnees te brengen. Eind 1971 had ongeveer zes procent van de Nederlandse bevolking van twaalf jaar en ouder, 600.000 mensen, de gelegenheid thuis naar een kleurentelevisie te kijken. Bijna een kwart van de Nederlandse bevolking had echter nog nooit een kleurenuitzending gezien. Dit zijn resultaten van een onderzoek dat destijds het NOS-bureau voor studie en onderzoek in mei van dat jaar had verricht onder een voor de Nederlandse bevolking representatieve groep van 1500 personen. Gevraagd naar hun mening over de kwaliteit van de kleurenbeelden, streepte zestien procent van de geënquêteerden de kwalificatie ‘erg mooi’ aan. De kleurenkwaliteit werd ‘mooi’ gevonden door 25 procent van de ondervraagden. De keuze ‘het gaat wel’ werd door 6 procent aangegeven terwijl 1% het maar niets vond. Een ander 1 procent had geen mening. Ook bracht de NOS in oktober 1971 de uitkomsten bekend van een onderzoek naar de kijkdichtheid en waardering van de televisie-uitzendingen over de maanvlucht van de Apollo 15. Daaruit bleek dat de kijkdichtheid voornamelijk werd bepaald door het tijdstip van uitzending en vooral door de vraag of de uitzending viel in de gewone zenduren 's avonds, of daarbuiten. Het was daarom moeilijk aan de hand van de kijkdichtheid van de voornoemde Apollo-uitzendingen na te gaan of de belangstelling ervoor tanend was. Hans Knot, 2 april 2022
Gershon Kingsley - Hey Hey. Dit nummer werd al behandeld in de discografie en kan dus worden aangevuld: Het was Terry Davis eind december 1971 die ons vertelde wat er zoal aan programmering was te verwachten op Oudejaars avond op RNI en hij gebruikte daarbij ‘Hey Hey’ als achtergrondmuziekje. Gershon Kingsley - Hey Hey. This song has already been covered in the discography and so can be added to: It was Terry Davis in late December 1971 who told us what kind of programming to expect on New Year's Eve on RNI and he used 'Hey Hey' as a background tune. https://filesender.surf.nl/?s=download&token=7f39bd3b-e399-4beb-9f46-0fff5f345aaf
RNI-19710306-1000-1100-JanVanVeen-JoostDenDraaier https://pixeldrain.com/u/s9TbizD9 RNI-19710306-1100-1200-JanVanVeen-JoostDenDraaier https://pixeldrain.com/u/586JhKMQ RNI-19710306-1200-1312-JoostDenDraaier-top50 https://pixeldrain.com/u/a1U5HLWK
Cleaned by Oldies 45 RNI-19711023-1300-1400-(FM)-JoostdenDraaier-Top50 https://pixeldrain.com/u/XHC28nHQ RNI-19711023-1400-1459-(FM)-JoostdenDraaier-Top50 https://pixeldrain.com/u/gShwyJJW RNI-19711024-1123-1332-TonyBerk-JoostDenDraaier-FerryMaat https://pixeldrain.com/u/f8C5cxXS
RNI - 1971 08 01-1500-1800-Crispian St John-Superhit 50 https://we.tl/t-7ZcyNrtZYj
RNI - Hou Maat - Ferry Maat - 19710721 - 1500 - 1600 https://pixeldrain.com/u/bfXUNofP Cleaned by Oldies 45 Soul Top10 RNI 1973-11-04 https://pixeldrain.com/u/FLsavwzu Soul Top10 RNI 1974-06-09 https://pixeldrain.com/u/KHJCa7qU
Eigenlijk komt het al decennia lang voor dat in de maanden juli en augustus we in de Dagbladpers en andere media worden verrast met berichtgeving waarbij al vrij snel de gedachten opkomen van ‘wat dienen we daarmee weer te doen’. Ook dit jaar in juli verscheen weer, zonder enige vorm van onderbouwing, een aantal berichten waarbij bij mij naar voren kwam of de inhoud geloofwaardig was ofwel wat we verder met de berichtgeving dienden te doen. Opmerkelijk was dan wel dat het vaak bij één enkel bericht bleef en de gedachten daarna ook al vrij snel verdwenen. Zo zag ik onder meer heel snel een bericht voorbij komen dat spoedig een fusie is te verwachten tussen Talpa en RTL Nederland. Zonder enige vorm van serieuze onderbouwing kwam het bericht in een aantal van de media, dat bekend staat om vooral sensationele berichten. Een dag later zag ik nergens het bericht in de meer serieuze kranten terug. Het is natuurlijk van alle jaren dat je kunt spreken van komkommer nieuws in de zomerperiode, wanneer je favoriete krant niet alleen een stuk dunner is dan in andere maanden maar ook het nodige aan onzinnige berichten bevat, en dat wel weer tegen de normale abonnementsprijs. In de zomer van 1971 vond ik ook een bericht dat ik destijds heb uitgeknipt en in dat in dezelfde categorie bevond. Het was Cees Grávendaal die in de kranten, vallend onder de Gemeenschappelijke Persdienst, een regelmatige rubriek had met medianieuwtjes en eigen meningen daarover. Hij meldde dat er een hardnekkig gerucht was in ons land dat de zeezenders – door hem piraten genoemd – Veronica en Radio Noordzee zouden gaan fuseren. Grávendaal ging verder met te melden dat een dag voordat de rechtszaak van start zou gaan tegen Veronica’s Bull Verweij, Jürgens en een drietal duikers aangaande de aanslag op de MEBO II van RNI in mei van dat jaar, er bij de officier van Justitie er een opvallend lief briefje was binnengekomen van de directeur van Radio Noordzee, John de Mol Sr. Hij vroeg daarin om clementie voor de Veronicadirecteur. Of dit briefje daadwerkelijk heeft bestaan is verder niet te toetsen maar Grávendaal schreef verder: ‘Insiders weten zelfs te vertellen dat de fusie helemaal rond is, maar om de een of andere reden maar er nog niets bekend worden gemaakt. De zendapparatuur van Radio Noordzee is inmiddels zo sterk dat het zendschip rustig voor de Spaanse kust kan worden verankerd. Als de Nederlandse regering ooit nog eens het Verdrag van Straatsburg ondertekend, zal Radio Noordzee voor de Spaanse kust gaan liggen. Dit omdat dit land het Verdrag ook niet ondertekend heeft. Het is de enige keer dat ik waar dan ook over een eventuele fusie heb gelezen in de toch uitgebreide archieven inzake beide radiostations, die tot en met 31 augustus 1974 vanaf internationale wateren actief waren. Grávendaal had destijds het niet geheel juist. Immers had Nederland al vele jaren eerder het Verdrag van Straatsburg ondertekend maar niet eerder de Nederlandse wetgeving op dit Verdrag aangepast, waardoor het wettelijk niet van kracht kon worden. Ook de opmerking dat het zendschip MEBO II van Radio Noordzee voor de Spaanse kust kon gaan uitzenden was natte vingerwerk. Er is destijds alleen gesuggereerd dat – mocht er een wetswijziging plaats vinden – het mogelijk was de bevoorrading van zendschepen vanuit een Spaanse haven te verzorgen. Ook dit laatste was natuurlijk niet te realiseren en het zou later, met andere stations die wel de Nederlandse wetgeving gingen overtreden, zo zijn dat uit diverse havens in Nederland, België, Frankrijk en Engeland illegaal werd bevoorraad. Hans Knot, 19 september 2020
Terwijl ik deze herinnering schrijf, luister ik naar een live programma van zondag 8 augustus 1971, Sangria, vanaf een schommelende Norderney, het toenmalige zendschip van Radio Veronica. Met in vrolijke presentatie van Rob Out en geboren Groninger Will Luikinga. Een herinnering aan een mooi muziek jaar waarin Nederland was geschokt door de aanslag op de MEBO II van RNI en de schuldigen werden gevonden bij mensen die in opdracht van de directie van Veronica hadden gehandeld. Ook de personeelsleden van Radio Veronica waren helemaal niet blij met de negatieve publiciteit en besloten een actie op gang te zetten om het luisterpubliek achter hun te krijgen onder het motto: ‘Veronica blijft als U dat wilt…’ Kaarten en speciale stickers konden overal in Nederland worden opgehaald en ingevuld en met duizenden kwamen ze dagelijks binnen op de burelen van het station aan de Utrechtseweg in Hilversum. Een speciale song, met een Nederlandse tekst van Peter Koelewijn, werd door de medewerkers opgenomen, een plaat die dagelijks meerdere malen door de ether via de 192 meter schalde. Het originele nummer was trouwens van Uli Martin getiteld ‘Monika’. Maar er was tegelijkertijd ook het nodige aan negatieve te lezen in de dagbladpers. Zo was in het Nieuwsblad van het Noorden een bericht te vinden van Kees Wiese, een columnist van die krant. Hij schreef onder meer: ‘Het einde van de clandestiene zender Veronica lijkt nabij. Nog het huidige, demissionaire kabinet zal de ondertekening van het Verdrag van Straatsburg — aan de tot stand koming waarvan Nederland in het begin van de jaren '60 ijverig meewerkte — voorbereiden. Als het volgende kabinet het aandurft de daarbij behorende wetsontwerpen bij de Tweede Kamer in te dienen kan de zaak in een klein jaar beklonken zijn.’ Als met een giftige pen geschreven zonder de juiste feiten neer te zetten. Immers het Verdrag van Straatsburg was in de eerste helft van de jaren zestig van de vorige eeuw door een aantal landen, waaronder Nederland, al ondertekend. Alleen werd het Verdrag nooit door de Nederlandse regering geratificeerd; tenminste niet tot het moment van het artikel in het Nieuwsblad van het Noorden. Bovendien had Wiese direct al aan het begin van zijn artikel zichzelf laten struikelen door te stellen dat het om een clandestiene zender ging. Pas nadat de toegevoegde artikelen, de geschiedenis ingegaan als de anti-zeezenderwet, in september 1974 in de Staatscourant waren gepubliceerd, zou het uitzenden illegaal zijn geweest, dan wel Veronica een clandestien station genoemd kunnen worden. Echter toen was Radio Veronica al niet meer vanaf internationale wateren te horen. Maar de columnist was nog niet uitgeraasd want hij schreef verder onder meer: ‘Als dat gebeurt (de ratificatie HK) — en ik hoop, dat dat zal gebeuren — komt tevens een einde aan een typerend stukje rechtsongelijkheid in onze rechtsstraat. Wat is immers het geval? Toen het zendschip van Veronica in april 1960 de haven van Emden verliet, voor Noordwijk buiten de territoriale wateren voor anker ging en zich de 183 meterband toe-eigende, verschilde zij slechts in één enkel opzicht van alle andere piratenzenders. Ook van die, welke sindsdien snel en meedogenloos door PTT werden opgespoord en waarvan de eigenaren hun apparatuur in beslag genomen en zichzelf strafrechtelijk veroordeeld zagen. En dat enige verschil was geld.’ Omdat de piraat – hij doelde op Radio Veronica - over enig kapitaal beschikte kon het station buiten de territoriale wateren worden gebracht en daarmee buiten de toen geldende wet worden geplaatst. De kleine radiopiraatjes, de mannen die beboet werden en van wie de moeizaam bijeen gespaarde zender verloren ging, beschikten volgens Wiese nog niet over voldoende geld om een zeewaardige kano te huren — anders waren ook zij ongestraft gebleven. Maar het gif was daarmee nog niet volledig op want hij vervolgde met ‘Daarom is Radio Veronica een typerend voorbeeld van witte-boordenmisdaad’. Zoals vele journalisten in de daaraan voorafgaande 11 jaren al hadden gepleit vond hij ook dat de Nederlandse overheid de wet al lang had dienen aan te passen. Daarmee verwees hij op de kabinetten De Quay, Marijnen, Zijlstra, Cals en De Jong, die het niet meer durfden de wet te wijzigen en dat altijd uit politieke overwegingen. Immers was Radio Veronica zo populair geworden dat de sympathie bij de bevolking voor de regering zou inboeten. Volgens Wiese was dat altijd een zwakke overweging geweest: ‘In eerste plaats kon Radio Veronica alleen maar populair worden door geld, dat verdiend werd op een wijze waarvoor anderen werden en worden gestraft. In de tweede plaats was volgens Wiese die zogeheten populariteit van Radio Veronica een even wassen neus als de mogelijkheden tot concurrentie, die aan Hilversum 3 werden gegeven.’ In de derde plaats vond Wiese het natuurlijk te fout wanneer de overheid witte boorden-misdrijven of andere misdrijven toeliet uit angst impopulair te worden. Ik neem aan dat hijzelf geen Veronica-luisteraar is geweest want hij vroeg zich openlijk af of het niet eerder mogelijk was geweest via een noodwetje, vooruitlopen op de ratificatie van het Verdrag van Straatsburg, in het eerste jaar van Veronica in te grijpen. Ook hier sloeg hij de plank volledig mis want in het eerste jaar was er helemaal nog geen sprake van een Verdrag van Straatsburg. Ik ken een aantal mensen dat zich in de door mij beschreven periode ernstig heeft opgewonden over de manier waarop het station door de geschreven pers en later door de overheid is aangepakt en dat men anno nu nog steeds geen enkel programma van Radio 3, en ook niet van de voorganger Hilversum 3, heeft beluisterd. Enigszins kan ik dit wel begrijpen als je voornoemde vorm van afkraken leest, waar er trouwens nog veel meer voorbeelden van zijn. Hans Knot, 16 november 2019
Bladerend door een aantal knipsels uit de maand juni 1971 kwam bij mij de gedachte op dat er in die tijd, een kleine halve eeuw geleden, toch wel erg vaak via commentaren en ingezonden brieven tegen de toen actieve omroepen werd aangetrapt. Doordenkend is het natuurlijk logisch gezien het toen beperkte aanbod aan televisieprogramma’s want we het dienden te doen met Nederland 1 en Nederland 2. Tel daarbij op dat er een veel beperkter aantal uitzenduren was en eigenlijk heel veel van het aanbod werd aanschouwd. Reden genoeg dus om te mopperen over programma’s, programmabladen en meer. Een bloemlezing uit de maand juni 1971 uit de toenmalige kranten en omroepbladen. Een veel voorkomende klacht destijds was de soms slaapverwekkende oproepen, in korte spotjes, waarin de omroepen hun eigen huis mochten promoten en de kijkers mochten oproepen om vooral een lidmaatschap te nemen in ruil voor prularia. Het gevecht om de kijker dus. Vooral de TROS wist aandacht te trekken door zeer passende muziekjes in te zetten en op een bepaald moment zelfs een LP op de markt te laten brengen door een bevriende platenmaatschappij, die dan weer ruimte kreeg in de TROS Kompas, het omroepblad van deze omroep. Waarschijnlijk met gesloten portemonnee. De omroepen hadden het ook bepaald niet gemakkelijk in die tijd. Dit getuige onder meer een artikeltje in de NCRV gids waarin het programmaprobleem werd aangesneden door de heer G.A. Kieft: ‘Wat moet er van de winterprogramma's terecht komen nu de herverkaveling van zendtijd voor het komende seizoen nog niet bekend is? Wij varen in de mist. En dat geldt dan vast niet alleen de NCRV. Maar de NCRV houdt het wel fijn.’ Kieft was Kamerlid voor de ARP, wethouder in Utrecht maar ook secretaris voor de N.C.R.V.. Een dubbelrol, zoals zo vaak het geval was in die tijd. Maar zijn overdenking ging verder met: ‘Wiens schuld het wel is? Nee, namen noemen we niet’. De VARA-gids vonden vele lezers kleurloos, maar men ging daar wel in op de actualiteit want voor de redactie van de publicatie was de aanslag in opdracht van een tweetal in de top van Radio Veronica op het zendschip MEBO II van concurrent Radio Noordzee een geredeaanleiding om een pleidooi te houden voor het verbieden van dit soort etherpiraten. G. P. Bakker citeerde in het blad zelfs een paar voorbeelden van kranten die zich kritisch opstelden: ‘Ja, ja. Niemand is vervelender dan hij die voortdurend zichzelf citeert, moet Bakker gedacht hebben’ was een van de reacties op zijn opmerkingen. De Mies Bouwman-programma's waren, zo legde de redactie van de VARA-gids bloot, toch te kleurloos. Zelf zei Mies Bouwman destijds: “Ik zeg elk jaar, dat ik met een programma ophoud wat willen we nou?” KRO-Studio, de omroepgids van de Katholieke Radio Omroep, had een redactioneel hoofdartikel waarin de nadruk lag op de verdwijnende mini-omroepen, die volgens het artikel overbodig waren geworden. Het ging om de NVSH, de Bond zonder Naam, De Morele Herbewapening en HIRO, miniomroepen met minimale zendtijd om hun meningen te kunnen verspreiden. ‘De NVSH had in het begin een functie gehad’, aldus het artikel in Studio, ‘maar nu de grote omroepen regelmatig onderwerpen als geboorteregeling en abortus aan de orde stellen, heeft de NVSH zich in feite overbodig gemaakt. Dat is natuurlijk wel een geheel eigen voorstelling van zaken, want het wil er alsnog niet in, dat de NVSH zoveel inspraak heeft gehad bij het maken van programma's van de grote omroepen. De Minister van CRM heeft bij de NOS gedaan gekregen, dat de op deze manier vrijgekomen zendtijd ook uitbreiding van het programma ‘Zienswijze’ oplevert. Misschien kunnen de grote omroepen ook wel wat meer zienswijze laten zien’. Dan was er het omroepblad Televizier dat de kranten haalde want er werd aandacht besteed aan het gegeven dat men een kijkje had genomen in de klerenkast van de toen populaire actrice Trudy Labij. Dit was gedaan omdat de redactie wel eens wenste te weten hoe een Nederlandse actrice er zich privé bezig zou houden met het verschijnsel mode. Het commentaar was niet mis want men vond Labij een bedroevende consument. Ze mocht dan wel gemiddeld 200 gulden per maand aan kleding uitgeven maar de gekozen kledij viel niet goed bij de keurmeester van Televizier. Tenslotte was er in Vrije Geluiden, het lijfblad van de VPRO, die week een mening te lezen van Eddy van Vollenhoven waarbij hij stelde dat de ledenraad van deze omroep een debatingclub was die zich regelmatig in details verloor: ‘Inspraak geeft daarbij toch tal van problemen maar op de lange duur moet daar onvermijdelijk een opener, beweeglijker en zakelijker structuur uit tevoorschijn komen dan dit verenigingsbanden kunnen toelaten. Als je een structuur dat alles wil meegeven, zit je eigenlijk bij voorbaat al op de lange duur.’ De vraag is of elke luisteraar of kijker, die de VPRO destijds een warm hart toedroeg, de bedoeling van deze mening begreep. Dan kwam een andere opmerking, in het programmablad Studio van de KRO denk ik beter over bij de ‘clubleden’. “Koffie, koffie, lekker bakje koffie, zult u nog vaker horen, maar leve de man die het bier uitvond niet meer”. Ik stop ermee voor deze column en ga voor een eigen gemaakte coffee de crème uit een koffiemachine die er in 1971 nog lang niet was. Hans Knot, 16 maart 2019
Recentelijk stuitte ik in de archieven op een oude krant van 24 februari 1971 waarin een verhaal is terug te vinden over een ontevreden schipper, de toen 37-jarige, C.J. de Ridder afkomstig uit Urk. Hij had zijn schip, de ‘Linda’, al bijna een jaar liggen in de haven van Scheveningen en hem was al een paar keer door een ambtenaar van de Havendienst erop gewezen dat het afmeren van een schip in de haven van Scheveningen bijna onmogelijk was zonder de vergunning, waarin duidelijk omschreven werd dat het betreffende schip werd ingezet voor bepaalde activiteiten die te maken hadden met handel gericht op Scheveningen en Den Haag. Omdat De Ridder totaal niet reageerde op het verzoek van de ambtenaar om te vertrekken en elders een ligplaats te zoeken, kwam in de derde week van februari, in de holst van de nacht, een sleepboot - die dienst deed voor Rijkswaterstaat- op last van de gemeente Den Haag, de kotter ‘Linda’ uit de Scheveningse haven wegslepen. Volgens een woordvoerder van de Dienst had De Ridder geen vergunning om er zijn schip af te meren en verbleef hij er dus illegaal. In eerste instantie werd de ‘Linda’ ingezet, zoals vele schepen actief vanuit Scheveningen, voor het vissen op de Noordzee, maar werd ook voor andere doeleinden ingezet. Eerder die maand werd bekend dat het beslag op de MEBO I, dat in 1970 werd ingezet voor de bevoorrading van de MEBO II van Radio Nordsee International, nog immer aan de ketting lag in de haven van Scheveningen. Het beslag was gelegd in opdracht van de Panama Overseas Shipping Company, een onderneming opgezet door ir. Heerema. Deze maatschappij stelde nog een vordering te hebben op MEBO Ltd, de moedermaatschappij achter RNI en eigendom van de Zwitsers Meister en Bollier. Details werden niet vrijgegeven. Heerema was, ondermeer met vriend Kees Manders, verantwoordelijk voor een poging tot kaping van het zendschip van RNI in de maand augustus 1970. Manders had ook een vordering op de Zwitsers maar die zou met beide heren tot een regeling zijn gekomen. In de tweede week van februari 1971 werd bekend gemaakt dat RNI, dat eind september 1970 met uitzendingen was gestopt, spoedig weer een serie testprogramma’s wenste uit te zenden om daarna te beginnen met uitzendingen in het Nederlands en het Engels. Hiertoe werd de Exploitatie Maatschappij Noordzee N.V. opgezet, waarvan de muziekuitgeverij Basart een van de vennoten was. Als streefdatum voor de start van RNI in 1971 werd aangegeven dat deze tussen 20 februari en 1 maart zou komen te liggen. Daar het zendschip, het zei met een beperkte bemanning, nog steeds in internationale wateren voor Scheveningen voor anker lag, diende er dus met bepaalde regelmaat te worden bevoorraad. Hiervoor maakte de onderneming gebruik van boten van een aantal scheepseigenaren uit Scheveningen, maar ook van het schip van De Ridder. Voordat het schip ‘Linda’ werd weggesleept had de schipper gedurende twee weken met regelmaat de MEBO II bevoorraad, iets wat de havenautoriteiten ook was opgevallen. Via een wel heel grote omweg kwam de ‘Linda’ vanuit Scheveningen in de Laakhaven in Den Haag terecht. Het schip werd van Scheveningen via Hoek van Holland en de waterweg naar Rotterdam, via binnenwateren, naar Den Haag gesleept. Als reden gaf de directeur van de Havendienst, Mr. W.C.A. Riem Vis, aan dat De Ridder geen vergunning had activiteiten vanuit Scheveningen te verrichten. De sleeptocht werd in de nacht van 23 februari gedaan om de scheepvaart in de binnenwateren zo weinig mogelijk te hinderen en om geen opzien te baren. Ook vond men het niet nodig de eigenaar, die om half 1 in de nacht het schip had verlaten, op voorhand te informeren. Riem Vis destijds: “Hij is al lang genoeg gewaarschuwd. Hij wist dat dit zou gebeuren als hij voor de twintigste van deze maand niet vertrokken was. Wij vinden het dan niet nodig hem te verwittigen. Hij heeft trouwens ook nooit iets van zich laten horen.” In de ochtenduren deed De Ridder aangifte bij de politie wegens diefstal van de ‘Linda’. Ook hierop reageerde Riem Vis: ‘Diefstal, dat is geen diefstal. Het is het verplaatsen van een vaartuig, dat volgens een verordening mag. Hij zal wel de kosten moeten betalen.” De kosten werden destijds trouwens op rond de 2000 gulden geschat. Achteraf had De Ridder die nacht de boot van Rijkswaterstaat wel in de omgeving zien varen maar had hij niet door met wat doel: ‘Als ik geweten had dat even later ze mijn bootje zouden kapen, was ik erbij gebleven en hadden ze nog een grote rel mee kunnen maken. Maar ze zijn nog niet met me klaar. Dat stiekeme gedoe lust ik niet. Ik heb een advocaat ingeschakeld om de zaak voor me te redden.” Een woordvoerder van de gemeente Den Haag stelde dat de overtallige schepen in de haven van Scheveningen al meerdere malen onderwerp van gesprek waren geweest en dat de situatie in de haven steeds chaotischer werd en dus ingegrepen diende te worden om de schepen, waarvoor wel een vergunning was, een ligplaats te kunnen geven. Het is daar razend druk en als deze sportvissers, die niet in de haven thuis horen, er maar hun gang gaan wordt de chaos steeds groter.” De Ridder was het met deze verklaring niet eens en stelde dat Scheveningen een vrije haven was en dat ieder schip, goedgekeurd door de scheepvaartinspectie, daar mocht komen. De gemeente Den Haag ging echter uit van het standpunt dat de haven allereerst bestemd was voor Scheveningers en dat men diende aan te tonen dat men zich met handel of visserij bezig hield. Wel waren er rond die tijd vele jachten die door een besluit uit het verleden er tevens een ligplaats hadden. Hoe het uiteindelijk is afgelopen is niet duidelijk want na die enkele berichtjes in februari 1971 is er niets meer van Schipper De Ridder en zijn ‘Linda’ vernomen. De MEBO I in Scheveningen haven in 1971. Foto: Leen van Oeveren Hans Knot, 13 mei 2017Important Information
Door gebruik te maken van deze website ga je akkoord met Terms of Use, Privacy Policy en Guidelines.
Account
Search
Configure browser push notifications
Chrome (Android)
- Tap the lock icon next to the address bar.
- Tap Permissions → Notifications.
- Adjust your preference.
Chrome (Desktop)
- Click the padlock icon in the address bar.
- Select Site settings.
- Find Notifications and adjust your preference.
Safari (iOS 16.4+)
- Ensure the site is installed via Add to Home Screen.
- Open Settings App → Notifications.
- Find your app name and adjust your preference.
Safari (macOS)
- Go to Safari → Preferences.
- Click the Websites tab.
- Select Notifications in the sidebar.
- Find this website and adjust your preference.
Edge (Android)
- Tap the lock icon next to the address bar.
- Tap Permissions.
- Find Notifications and adjust your preference.
Edge (Desktop)
- Click the padlock icon in the address bar.
- Click Permissions for this site.
- Find Notifications and adjust your preference.
Firefox (Android)
- Go to Settings → Site permissions.
- Tap Notifications.
- Find this site in the list and adjust your preference.
Firefox (Desktop)
- Open Firefox Settings.
- Search for Notifications.
- Find this site in the list and adjust your preference.