Doorzoek de gemeenschap

Johnny Dankworth and his Orchestra – African Waltz. Een prachtig instrumentaal nummer dat werd gecomponeerd door Galt McDermott en in 1961 door voornoemd orkest werd opgenomen en als single werd uitgebracht op het Columbia label. In juni 1974 gebruikte Gerard Smit het als filler tot het hele uur in het programma Buitengaats op Radio Noordzee. Johnny Dankworth and his Orchestra - African Waltz. A beautiful instrumental song that was composed by Galt McDermott and recorded by the aforementioned orchestra in 1961 and released as a single on the Columbia label. In June 1974 Gerard Smit used it as a filler for the hour in the program Buitengaats on Radio Noordzee. https://filesender.surf.nl/?s=download&token=1ca5340e-e629-41b1-a419-712d43b1bec8

Woody Herman – Hallelujah Time. Dit nummer heeft al een aantal vermeldingen in de discografie en kan dus worden aangevuld. Hallelujah Time werd gecomponeerd door Oscar Peterson en in 1964 uitgebracht door het orkest van Woody Herman. Het was Ferry Maat op Radio Noordzee die het nummer gebruikte als tune voor het programma ‘Hou Maat’ in 1971. Woody Herman - Hallelujah Time. This song already has a number of entries in the discography and can therefore be completed. Hallelujah Time was composed by Oscar Peterson and released in 1964 by the orchestra of Woody Herman. It was Ferry Maat on Radio Noordzee who used the song as a tune for the programme 'Hou Maat' in 1971. https://filesender.surf.nl/?s=download&token=4ae9d419-f13c-4dbe-8e55-d70e28d2f396

Nite-Liters – K-Jee. Prachtige soultune, gecomponeerd door Harvey Fuqua en Charlie Heardon. Dit nummer kwam in juli 1971 uit op het RCA label en haalde in de Billboard Hot 100 de 39ste plaats. In Nederland werd de plaat ook opgepikt want Tony Berk gebruikte het als eindtune in oktober 1971 in zijn programma op Radio Noordzee, getiteld ‘Berk op Zondag’. Nite-Liters - K-Jee. Beautiful soultune, composed by Harvey Fuqua and Charlie Heardon. This song was released on the RCA label in July 1971 and was 39th on the Billboard Hot 100. In the Netherlands the record was also picked up because Tony Berk used it as a final tune in October 1971 in his program on Radio Noordzee, titled 'Berk on Sunday'. https://filesender.surf.nl/?s=download&token=f7564b90-3725-4baf-a467-b95b0941dc0c https://www.youtube.com/watch?v=6UYU1jvLZ_c

Bestaande info in zeezenderdiscografie bij dit nummer wordt vervangen door onderstaande tekst Casey and the Pressure Group - It Ain't Necessarily Soul. Dit nummer uit de jaren zestig van de vorige eeuw van Cees Schrama, ook wel destijds bekend als ‘Crazy’ Casey, en zijn Pressure Group werd in 1971 op Radio Noordzee ingezet door Joost den Draayer, allereerst als tune voor het gesponsorde programma van Toshiba, dat een tijdje wekelijks gedurende 15 minuten op Radio Noordzee werd uitgezonden. Maar Joost gebruikte het ook voor een commercial voor Toshiba Radio: "Ja Ja Ja Toshiba ..." Voor een bijbehorende foto in een tijdschrift stapte hij zelfs met een transistorradio van Toshiba in een roeibootje richting het zendschip MEBO II. Casey and the Pressure Group - It Ain't Necessarily Soul. This song from the sixties of the last century by Cees Schrama, also known as 'Crazy' Casey, and his Pressure Group was used by Joost den Draayer on Radio Noordzee in 1971, first as a tune for Toshiba's sponsored programme, which was broadcast on Radio Noordzee for 15 minutes every week for a while. But Joost also used it for a commercial for Toshiba Radio: "Yes Yes Yes Toshiba ..." For an accompanying photo in a magazine, he even stepped into a rowing boat with a Toshiba transistor https://filesender.surf.nl/?s=download&token=b971a159-4d03-477e-8602-a0f0e63e8b78

Peter Hamilton Orchestra – Telstar. Van origine natuurlijk een hit van The Tornados nam Peter Hamilton met zijn orkest dit nummer ook op en verscheen onder meer in 1972 op de lp Romance. Het begin van deze uitvoering werd op Radio Noordzee in de laatste nacht gebruikt voorafgaand aan de tune voor het programma van de drie landstudio technici: Pieter Damave, John de Mol jr. en Leo Visser. Wie o wie weet wat het daarop volgende sax nummer is? Peter Hamilton Orchestra - Telstar. Originally a hit by The Tornados, of course, Peter Hamilton and his orchestra also recorded this song and appeared on the Romance album in 1972. The beginning of this performance was used on Radio Noordzee in the last night before the tune for the programme of the three land studio technicians: Pieter Damave, John de Mol Jr. and Leo Visser. Who knows what the saxophone song is? https://filesender.surf.nl/?s=download&token=5939329a-0123-4ec4-8b54-a872ca8ac420

Lovelets, the – I’d love you to want me. Een instrumentale versie van de gigantische hit van de zanger Lobo had natuurlijk in de uitvoering van The Lovelets de saxofoon als hoofdrolspeler. Het nummer uit 1972 komt op een aantal lp’s voor. Het werd door Gerard Smit op Radio Noordzee verkozen om te gebruiken voor een van zijn treurliederen, samen met collega Wil, in te zingen. ‘De toekomst is somber, Noordzee moet verdwijnen’. Lovelets, the - I'd love you to want me. An instrumental version of Lobo's gigantic hit was of course an important role was played by the saxophone in the performance of The Lovelets. The song was the backside of the single 'Slow love' from 1972 but also appears on a number of albums. It was chosen by Gerard Smit on Radio Noordzee to use for one of his songs of mourning, to be sung together with colleague Wil. The future is bleak, North Sea must disappear'. https://filesender.surf.nl/?s=download&token=285ce688-f47e-4c33-adda-119f589e3912 geen you tube beschikbaar

Luisteren naar Radio Noordzee was de naam van een report opgemaakt door het Nederlands Centrum voor Marketing Analyses NV, gevestigd aan het Sarphatipark in Amsterdam. Het werd opgesteld ten behoeve van de N.V. Exploitatie Maatschappij Radio Noordzee Internationaal i.o. te Hilversum. I.O. stond voor In Oprichting. Het rapport kwam uit op 21 juli 1971. Voornoemde organisatie had voorheen al twee keer eerder een onderzoek uitgevoerd naar het luisterbereik in Nederland van Radio Veronica, Radio Luxembourg, Hilversum III en Radio Noordzee. Als maatstaf voor het luisterbereik was gehanteerd het aantal personen van 15 jaar en ouder dat in zeven dagen voorafgaand aan de enquêtedatum naar de betreffende stations hadden geluisterd. De enquêteperiode van het eerste onderzoek liep van 13 t/m 19 maart 1971, dus vlak nadat Radio Noordzee met een Nederlandstalige service in de ether was gekomen. In die periode werden 1000 personen ouder dan 15 jaar ondervraagd. De tweede periode was van 6 tot en met 10 april 1971, waarna het derde onderzoek werd gedaan tussen 19 en 25 juni om de ontwikkeling in het luisterbereik te kunnen volgen. Mede was men benieuwd wat de aanslag op het zendschip van Radio Noordzee in opdracht van medewerkers van Radio Veronica tot gevolg had op de luistercijfers. In het voornoemde rapport, waarbij vermeld dient te worden dat bij de twee laatste onderzoeken telkens 500 personen werden ondervraagd, gaf het rapport destijds een vergelijkend onderzoek. Ik zal niet een uitgebreide analyse uit het rapport naar voren halen maar een korte samenvatting geven van de resultaten. Begin april 1971 lag het percentage van luisteraars boven de 15 jaar op 36%. De cijfers voor de andere radiostations lagen respectievelijk op 48% voor Veronica, 17% voor Radio Luxembourg en 63% voor Hilversum III. Eind juni bleek uit het onderzoek dat luisteren naar Radio Noordzee was gestegen naar 41% en Veronica enigszins terugliep naar 45%. Beide andere stations bleven constant vergeleken met het onderzoek uit april 1971. Het onderzoeksbureau had ook een berekening gemaakt geprojecteerd op de totale bevolking boven de 15 jaar van destijds en kwam tot de conclusie dat eind juni 1971 er een bereik was van 4 miljoen regelmatige luisteraars. Na de aanslag op het zendschip van Radio Noordzee steeg het aantal luisteraars tussen de 25 en 34 jaar extreem van 35% in begin april tot 52% eind juni. In de leeftijdsgroep 15 tot en met 24 jaar werd Radio Veronica in juni voorbijgestreefd met 71% aan Noordzee en Veronica dat in die groep op 64% uitkwam. Men had tevens berekend waar in Nederland de grootste groei aan luisteraars was gehaald getuige de cijfers van eind juni 1971. Grote winnaars waren de regio Oost en Zuid respectievelijk van 33 naar 46% en Zuid van 22 tot 38%. Ook kwam uit het onderzoek naar voren dat van de luisteraars naar Radio Noordzee men gemiddeld 4,9 van de 7 dagen per week wel eens op het station afstemde. Begin april stond dit percentage op 4,6 dagen. Opmerkelijke opkomst van Radio Noordzee in de regio Oost en Zuid. Hoe ging het dan met de ontvangst in de regio Oost destijds? Ik heb Herbert Visser bereid gevonden zijn ervaringen van destijds eens aan het papier toe te vertrouwen en hij kwam met de volgende eigen belevingen van destijds en heden ten dage. ‘Bij daglicht waren zowel Radio Veronica als Radio Noordzee prima te ontvangen in Zevenaar. Wel was Radio Noordzee sterker, maar dat was ook logisch. Radio Noordzee draaide op zo’n 20 kilowatt en bij Radio Veronica kwam er hooguit een halve kilowatt uit de antenne (Veronica stopte zo’n 7 a 8 kilowatt in de antenne maar er kwam nog geen halve kilowatt uit). Zodra het donker werd waren beide stations verdwenen op het kleine simpele Nordmende-transistorradiootje dat ik destijds had. Ik kon op dat simpele transistorradiootje vier jaar later ook naar Radio Delmare luisteren. Wel diende ik destijds allerlei toeren uit te halen zoals mijn ene hand op de radio en de andere op de verwarmingsradiator en dergelijke leggen, maar dan kon ik de uitzendingen van Radio Delmare redelijk hoorbaar volgen. En Radio Caroline op 192 kwam ook overdag goed beluisterbaar door, ondanks dat het zendvermogen van Radio Caroline in de jaren zeventig van de vorige eeuw maar twee kilowatt was (bron: Peter Chicago). De multiplexer aan boord van de Mi Amigo kon meer vermogen niet aan terwijl ook Radio Mi Amigo in de lucht was. Aan boord van de Ross Revenge stond een betere multiplexer; en in de periode dat ik daar aan boord was, stond Radio Monique te draaien op 23 kilowatt op 963 kHz en Radio Caroline met een kilowattje of 8 op de 558. Overigens is, Radio Caroline sinds september 1974 nooit zo goed te ontvangen geweest als nu op de 648 kHz Weliswaar waren de signalen overdag vanaf de Mi Amigo en zeker vanaf de Ross Revenge met de hoge zendmast sterker dan nu. Maar zodra het donker was kwamen de signalen door van de buitenlandse rechtmatige gebruikers van de frequenties en werden op bijvoorbeeld de 259 meter de signalen vanaf zee doorspekt met de signalen van de Hongaarse Staatsradio. Nu echter is het signaal op 648 kHz ook in de avonduren nog goed beluisterbaar. Dus heeft over de hele dag beschouwd Radio Caroline anno nu in de Benelux een betere AM-ontvangst dan toen Radio Caroline nog een zeezender was.’ Hans Knot, 24 augustus 2019 Afbeelding: Mebo II (foto Rob Olthof)

Jimmy Smith – Uh ruh. Dit nummer werd door Jimmy Smith zelf gecomponeerd en werd onder meer uitgebracht als b-kant van het nummer ‘I know what I want’. Het werd in 1970 als single uitgebracht en in 1973 kreeg het in september als filler behoorlijk airplay op RNI als er in de Nederlandstalige uitzendingen weer aandacht werd besteed aan de Hou em in de luchtactie in combinatie met de uitzendingen van Radio Noordzee vanuit de Hi Fi Rai in Amsterdam. Luisteraars konden daar via de aanwezigen van de Seven Club lid worden van Radio Noordzee maar ook t-shirts kopen, posters en gratis Camel Noordzee stickers krijgen. Als er over werd gepraat in de programma’s dan kwam Jimmy Smith op de achtergrond voorbij met ‘Uh Ruh’. Jimmy Smith - Uh ruh. This song was composed by Jimmy Smith himself and was released as b-side of the song 'I know what I want'. It was released in 1970 as a single and in 1973 as a filler it got a lot of airplay on RNI in September when in the Dutch broadcasts attention was paid to the Hou em in de lucht campaign in combination with the broadcasts of Radio Noordzee from the Hi Fi Rai in Amsterdam. Listeners could become members of Radio Noordzee through the Seven Club, but also buy t-shirts, posters and get free Camel Noordzee stickers. When it was discussed in the programmes, Jimmy Smith came along in the background with 'Uh Ruh'. https://we.tl/t-yq7YxmILRh

Frank Chacksfield and his Orchestra – Trains and boats and planes. Dit nummer is een prachtige compositie van Burt Bacharach en tekstschrijver Hal David uit 1965. Door tal van artiesten is het nummer opgenomen, waaronder Billy J. Kramer, Dionne Warwick en The Everly Brothers. De instrumentale versie van Frank Chacksfield and his Orchestra werd op Radio Noordzee in 1972 gebruikt voor de productie van een in huis reclame voor het blad reizen. Leo van der Goot sprak het in en er werd volop gebruik gemaakt van geluidseffecten van trein en vliegtuig. Immers diende je voor je op vakantie ging ‘Reizen’ te lezen om erachter te komen waar je met jouw beurs het beste de vakantie kon worden doorgebracht. https://filesender.surf.nl/?s=download&token=8f008975-affc-4dd2-a240-21582b221ccc

Helmut Zacharias met seinem Orchester und Chor – Cherry Pink and Apple Blossom White. Er zijn van die commercials die je slechts op één enkele zeezender hoorde en die van Horna Heiloo vielen binnen die categorie. Het bedrijf maakte ook niet gebruik van een gezongen commercial maar liet een van de programmamakers van Radio Noordzee, in dit geval Ferry Maat, de spots inspreken. Voor een speciale Paasaanbieding werd door hem deze muziek van Helmut Zacharias ingezet. https://www.youtube.com/watch?v=56z2uYjfGDw

Colin Blunstone – Her Song. Soms komt er een jingle voorbij waarvan je jezelf kunt afvragen of die ooit op de radio is gehoord. Zo ook met een vreemd ingesproken spot op de Nederlandse service van RNI waarin onder meer werd gezegd: “Ik vind het bepaald niet een programma dat wij binnen onze mogelijkheden zouden willen uitzenden……’. Er is wel mooie muziek voor gebruikt en wel de intro van het nummer ‘Her Song’ dat afkomstig is van de lp ‘One Year’ van Colin Blunstone, die in 1971 uitkwam. https://filesender.surf.nl/?s=download&token=32712338-3650-4b39-b31d-c6291b3e547a

Helmut Zacharias Orchestre – Das ist die Liebe im vorübergeh’n. Kenners horen direct dat het gaat om het nummer ‘Cherry Pink and apple blossom white’ de hit van Mambo Koning Perez Prado. Een ander voorbeeld van gebruik bij reclame voor Horna Heiloo, dat intens werd geplugged op Radio Noordzee. Een zuivelfabriek die later van naam veranderde in achtereenvolgens Melkunie en daarna Campina. Deze laatste onderneming besloot de fabriek in 2008 te sluiten. De reclamespot met gebruik van deze uitvoering van Helmut Zacharias was vooral om met Pasen de slagroom van het bedrijf te promoten. https://filesender.surf.nl/?s=download&token=50060cc3-9af8-4cad-9098-bae65ebd99f9

Herbie Mann – Sultry Serenada. Deze prachtige opname stamt uit de tweede helft van de jaren vijftig van de vorige eeuw. Af en toe laten we een reclame toe om behandeld te worden, maar dat dient dan wel specifiek een commercial te zijn die op een bepaalde zeezender is gebruikt en niet op een andere. Ferry Maat was het die de commercials insprak voor Horna Heiloo, een bedrijf dat haar zuivelproducten aan de vrouw probeerde te slijten via Radio Noordzee. Hij maakte er twee verschillende en voor deze gebruikte hij het nummer Sultry Serenade. https://filesender.surf.nl/?s=download&token=5a90e394-c031-9ba0-a8bf-98b2289130da

John Barry – Soundtrack Diamonds Are Forever/ Bond Smells A Rat. Dit item staat al vermeld in de discografielijst. Er kan aan worden toegevoegd: Het was Gerard Smit die op de melodie van ‘Bond Smells A Rat’ een hele lange intro insprak voor het avondprogramma ‘Buitengaats’ op RNI, uiteindelijk tot de conclusie te komen dat Buitengaats bekend was als de wanhoop van opvoedend Nederland. Frank Pourcel – 007. Het was Gerard Smit die op de melodie van ‘Bond Smells A Rat’ een hele lange intro insprak voor het avondprogramma ‘Buitengaats’ op RNI, uiteindelijk tot de conclusie te komen dat Buitengaats bekend was als de wanhoop van opvoedend Nederland. De laatste 51 seconden in de spot kwam van dit nummer 007 in uitvoering van het orkest van Frank Pourcel. Zie ook John Barry met ‘Bond Smells a rat’. https://www.youtube.com/watch?v=WneVftbN9_A&feature=youtu.be https://filesender.surf.nl/?s=download&token=dcfaba93-8aab-d7cf-ae21-58f7cb238f48

In deze aflevering van de Nostalgische Column neem ik je mee naar de vroege jaren zeventig van de vorige eeuw. In de maand februari 1972 maakte Willem van Kooten bekend dat hij bij Radio Noordzee zou vertrekken. Die aankondiging baarde nogal wat opzien, niet in de laatste plaats omdat hij daarbij zijn twijfels uitte over de toekomstmogelijkheden van de zeezenders. In het eerste jaar van zijn bestaan werd Radio Noordzee, de Nederlandse service van RNI, vooral populair door de programma's van Jan van Veen en Joost den Draaijer. Opkomende sterren als bijvoorbeeld Peter Holland en Tony Berk moesten nog even wachten. Pas na het vertrek van de beide grootmeesters van de platenpresentatie, zouden zij hun kans krijgen. Enige tijd na de start van Radio Noordzee viel wel al de live-programmering te beluisteren met onder meer Leo van der Goot en Hans ten Hooge. Maar slechts een klein deel van de luisterschare gaf daar toen al de voorkeur aan. De grootste populariteit genoten de ingeblikte programma's, die aanvankelijk in Hilversum en later in Naarden werden opgenomen. Dat waren dus onder meer de programma's van Jan van Veen en Joost den Draaijer. In februari 1972 zou daar echter drastisch verandering in komen. Toen besloot Willem van Kooten, destijds 31 jaar, namelijk zijn biezen te pakken. Nog enkele maanden kon het station gebruikmaken van de geduchte talenten van de man achter de radionaam "Joost den Draaijer". Daarna was het afgelopen. Volgens eigen zeggen zag Van Kooten het maken van programma's voor Radio Noordzee niet meer zo zitten. Daarnaast, zo gaf hij aan, kon hij die activiteit niet meer combineren met de drukke werkzaamheden voor zijn eigen platenmaatschappij en muziekuitgeverij. Bovendien, had hij groeiende twijfels over de toekomstmogelijkheden van de zeezenders. In een interview in de Telegraaf stelde Van Kooten op 17 februari 1972 al: “Ik geloof dat het tijdperk van de piratenradio voorbij is ... let wel, ik zeg 'ik geloof'. Weten doe ik het niet. Of Radio Veronica en Noordzee gaan verdwijnen is een andere zaak. Zonder een goed station, dat deze beide piraten moet gaan vervangen, gaan deze schepen voor mij nog niet uit de lucht." Verbazing alom. Men vroeg zich af, hoe een man, die eerder acht jaar voor Radio Veronica had gewerkt, het piratendom opeens daadwerkelijk op een zijspoor kon zetten. In Hilversum en omgeving deden in die periode geruchten de ronde als zou Van Kooten weer eens ruzie hebben gemaakt met een van de kopstukken van de organisatie achter het station, de directie van de onderneming Strengholt. Van Kooten zelf zei daarover: “Dat is echt allemaal nonsens. Ik kon mij niet meer helemaal voor de programma's inzetten. Als ik iets doe, wil ik het ook goed doen. Toegegeven, naast deze programmamoeheid heb ik ook nog enkele privéaangelegenheden met de directie van Radio Noordzee. Dat er echter geen ruzie is, blijkt wel uit het feit dat ik waarschijnlijk de Top 50 bij Radio Noordzee blijf presenteren. Zeker is dat echter nog niet. Eind deze week ga ik met vakantie en dan wil ik er nog eens rustig over nadenken." In die tijd deed ook het gerucht de ronde, dat de gebroeders Verweij, eigenaren van Radio Veronica en eerder al werkgevers van Van Kooten, hem een fors salaris hadden geboden om terug te keren op het oude nest. Van Kooten: "Dat kan toch niet. Als ik bij Radio Noordzee wegga omdat ik er geen zin meer in heb om dat soort programma's te presenteren, dan ga ik toch zeker niet naar Radio Veronica. Dan kan ik net zo goed bij Radio Noordzee blijven. Niet dat ik iets tegen Radio Veronica heb. Ik kan uitstekend opschieten met de Verweij's, de deejays en de technici, maar ik wil gewoon geen programma's meer presenteren. Ik wil mijn tijd besteden aan mijn eigen productiemaatschappij. Je moet eens opletten wat er dit jaar gebeurt met platen van Hollandse artiesten. Een internationale doorbraak en daar wil ik een graantje van meepikken. Binnenkort kom ik met platen van Golden Earring, Greenfield en Cook en Shocking Blue en dan kan ik het niet meer langer opbrengen me volledig, voor honderd procent te geven én voor Radio Noordzee én voor mijn eigen bedrijf." John de Mol sr., destijds directeur van de Nederlandse service van Radio Noordzee, had de bui al zien hangen. Hij zei: “Ik zag het wel aankomen. Willem is een jongen die enorm veel hooi op zijn vork durft te nemen. Door zijn veelzijdigheid moet hij wel in moeilijkheden komen. Hij gaat nu eerst met vakantie en daarna komt hij weer hier en dan gaan we met zijn allen om de tafel zitten. Over een eventuele vervanger is dan ook nog niet gesproken.” Het sprankje hoop dat in de uitspraak van De Mol doorklonk, was vergeefs. Bij terugkomst gaf de man met zijn eeuwige sigaar te kennen, dat hij nog even doorging met de Top 50, totdat Ferry Maat de presentatie in juni 1972 van hem overnam. Voor de presentatie van de doordeweekse uren van Van Kooten werd niet veel later Tony Berk ingehuurd. Berk was al in dienst voor de presentatie van het programma "Branding", een platenprogramma voor bedrijven dat iedere doordeweekse dag tussen 9 en 10 uur in de ochtend via de "220" werd uitgezonden. Zijn uitspraak dat het piratentijdperk ten einde was, zal Van Kooten wel nooit hebben betreurd. Het versterkte zijn reputatie van iemand met een fijne neus voor de ontwikkelingen in medialand. Later zag hij overigens nog kansen en mogelijkheden genoeg in de zeezenders. Zo probeerde hij in 1978, in eerste instantie via "de Hoge Noot BV", zendtijd te huren van Ronan O'Rahilly, de directeur van de Caroline-organisatie. Onder de naam Radio Hollandia zou het station als vervanger gaan dienen van Radio Mi Amigo. Programmabanden, met onder meer Jan van Veen, Will Luikinga en Joost zelf, waren - volgens geruchten - al aan boord van het zendschip van Radio Caroline, de MV Mi Amigo, toen de generator het begaf. We hebben het dan over oktober van dat jaar. Ook waren Rob Hudson (Ruud Hendriks, nu: EndeMol) en Marc Jacobs (Rob van Dam, nu: RTV Noord) al benaderd om als boordteam te gaan functioneren. Beiden werkten op dat moment voor Radio Mi Amigo. Door de technische mankementen en tegenwerking van de kant van Radio Mi Amigo kwam het echter niet tot een Radio Hollandia. Na het mislukken van Radio Hollandia heeft Van Kooten, uiteraard met anderen, nog twee pogingen ondernomen om een zeezender op te zetten. Zo presteerde hij het een aantal mensen aan "boord" van Rough Sands, een voormalige marinefort in de Noordzee, te zetten om voorbereidingen te treffen voor het opstarten van een nieuw station. Dit speelde zich eveneens in 1978 af. Onder deze personen bevond zich zijn zwager Hans Lavoo die door de eigenaar van het fort, Prince Roy Bates, werd gegijzeld. Toen ook deze poging uiteindelijk op niets uitliep, besloot Van Kooten zich enige jaren op de achtergrond te houden. Totdat zich in 1984 de mogelijkheid voordeed om een Nederlandse service te beginnen vanaf de MV Ross Revenge, het nieuwe zendschip van de Caroline-organisatie. Voor dit station, Radio Monique, maakten Van Kooten en Tony Berk enige tijd programma's. Later, in 1987, begon hij tot slot met andere loyale vrienden het satelliet-radioproject Cable One. Helaas, want ik beschouw het nog steeds als een van de beste satelliet-radiostations die via de kabel in Nederland werden verspreid, is dit project in de kiem gesmoord. En zo kan ik nog wel enkele andere initiatieven bedenken. Hans Knot, 15 september 2018

Radio Noordzee - Eerste soulshow - Ferry Maat - 04-11-1973 14.00 - 15.00 uur, met aandacht voor deze tevens eerste autoloze zondag. Bron: internetradiocafe Wim

Radio Noordzee - Soulshow - Ferry Maat - 02-12-1973 Wim

Jodler Trio Fuerk – Lustig und Froh. Een compositie van Heinz Fuerk van de LP Holiday in Austria op het Carinia label. Een lp vol jodelliedjes. Lustig und Froh werd door Ferry Maat ingezet voor de tune van het item: ‘Nederlands Jodelkampioenschap’ op Radio Noordzee. In de zomer van 1972 was deze competitie 5 weken lang op woensdag, donderdag en vrijdag in zijn programma te beluisteren, waarbij deelnemers vanuit de studio hun kunsten konden laten horen. Aan het einde werd door Olga Lowina de winnaar gekozen, die een reis van 2 weken voor 2 personen naar Oostenrijk kreeg aangeboden, verzorgd door sponsor Neckermann Reizen. https://filesender.surf.nl/?s=download&token=83200d66-67f5-baea-2b38-b491cf8b0838

RNI-19730718-1200u1400-TonyBerk-InUitvoering Wim

Zomertijd betekent ondermeer dat de nieuwe aanwinsten meer onregelmatig zullen voorbij komen. In september weer normaal Prince Buster – Al Capone. In combinatie het nummer Chump Change van het orkest onder leiding van Quincy Jones werd de scheurende intro van het nummer Al Capone gebruikt door Ferry Maat op Radio Noordzee voor een spot. Het ging om een antislipcursus op het circuit van Zandvoort bij Rob Slotemaker. Leden van Radio Noordzee hadden op vertoon van hun lidmaatschapskaart 10% korting. Quincy Jones and his Orchestra – Chunp Change. Dit nummer staat al in de lijst en kan worden aangevuld. In combinatie met de scheurende intro van ‘Al Capone’ door Prince Buster werd het nummer Chump Change ook gebruikt door Ferry Maat op Radio Noordzee voor het inspreken van een spot. Het ging om een antislipcursus op het circuit van Zandvoort bij Rob Slotemaker. Leden van Radio Noordzee hadden op vertoon van hun lidmaatschapskaart 10% korting. https://filesender.surf.nl/?s=download&token=996cf075-2e50-b070-08cd-d4a183e56c2a https://www.youtube.com/watch?v=R6OHSfBfCe4

Radio Noordzee super top 50 08-06-1974 met Ferry Maat. Wim Bron: offshore radio archive

Recentelijk stuitte ik in de archieven op een oude krant van 24 februari 1971 waarin een verhaal is terug te vinden over een ontevreden schipper, de toen 37-jarige, C.J. de Ridder afkomstig uit Urk. Hij had zijn schip, de ‘Linda’, al bijna een jaar liggen in de haven van Scheveningen en hem was al een paar keer door een ambtenaar van de Havendienst erop gewezen dat het afmeren van een schip in de haven van Scheveningen bijna onmogelijk was zonder de vergunning, waarin duidelijk omschreven werd dat het betreffende schip werd ingezet voor bepaalde activiteiten die te maken hadden met handel gericht op Scheveningen en Den Haag. Omdat De Ridder totaal niet reageerde op het verzoek van de ambtenaar om te vertrekken en elders een ligplaats te zoeken, kwam in de derde week van februari, in de holst van de nacht, een sleepboot - die dienst deed voor Rijkswaterstaat- op last van de gemeente Den Haag, de kotter ‘Linda’ uit de Scheveningse haven wegslepen. Volgens een woordvoerder van de Dienst had De Ridder geen vergunning om er zijn schip af te meren en verbleef hij er dus illegaal. In eerste instantie werd de ‘Linda’ ingezet, zoals vele schepen actief vanuit Scheveningen, voor het vissen op de Noordzee, maar werd ook voor andere doeleinden ingezet. Eerder die maand werd bekend dat het beslag op de MEBO I, dat in 1970 werd ingezet voor de bevoorrading van de MEBO II van Radio Nordsee International, nog immer aan de ketting lag in de haven van Scheveningen. Het beslag was gelegd in opdracht van de Panama Overseas Shipping Company, een onderneming opgezet door ir. Heerema. Deze maatschappij stelde nog een vordering te hebben op MEBO Ltd, de moedermaatschappij achter RNI en eigendom van de Zwitsers Meister en Bollier. Details werden niet vrijgegeven. Heerema was, ondermeer met vriend Kees Manders, verantwoordelijk voor een poging tot kaping van het zendschip van RNI in de maand augustus 1970. Manders had ook een vordering op de Zwitsers maar die zou met beide heren tot een regeling zijn gekomen. In de tweede week van februari 1971 werd bekend gemaakt dat RNI, dat eind september 1970 met uitzendingen was gestopt, spoedig weer een serie testprogramma’s wenste uit te zenden om daarna te beginnen met uitzendingen in het Nederlands en het Engels. Hiertoe werd de Exploitatie Maatschappij Noordzee N.V. opgezet, waarvan de muziekuitgeverij Basart een van de vennoten was. Als streefdatum voor de start van RNI in 1971 werd aangegeven dat deze tussen 20 februari en 1 maart zou komen te liggen. Daar het zendschip, het zei met een beperkte bemanning, nog steeds in internationale wateren voor Scheveningen voor anker lag, diende er dus met bepaalde regelmaat te worden bevoorraad. Hiervoor maakte de onderneming gebruik van boten van een aantal scheepseigenaren uit Scheveningen, maar ook van het schip van De Ridder. Voordat het schip ‘Linda’ werd weggesleept had de schipper gedurende twee weken met regelmaat de MEBO II bevoorraad, iets wat de havenautoriteiten ook was opgevallen. Via een wel heel grote omweg kwam de ‘Linda’ vanuit Scheveningen in de Laakhaven in Den Haag terecht. Het schip werd van Scheveningen via Hoek van Holland en de waterweg naar Rotterdam, via binnenwateren, naar Den Haag gesleept. Als reden gaf de directeur van de Havendienst, Mr. W.C.A. Riem Vis, aan dat De Ridder geen vergunning had activiteiten vanuit Scheveningen te verrichten. De sleeptocht werd in de nacht van 23 februari gedaan om de scheepvaart in de binnenwateren zo weinig mogelijk te hinderen en om geen opzien te baren. Ook vond men het niet nodig de eigenaar, die om half 1 in de nacht het schip had verlaten, op voorhand te informeren. Riem Vis destijds: “Hij is al lang genoeg gewaarschuwd. Hij wist dat dit zou gebeuren als hij voor de twintigste van deze maand niet vertrokken was. Wij vinden het dan niet nodig hem te verwittigen. Hij heeft trouwens ook nooit iets van zich laten horen.” In de ochtenduren deed De Ridder aangifte bij de politie wegens diefstal van de ‘Linda’. Ook hierop reageerde Riem Vis: ‘Diefstal, dat is geen diefstal. Het is het verplaatsen van een vaartuig, dat volgens een verordening mag. Hij zal wel de kosten moeten betalen.” De kosten werden destijds trouwens op rond de 2000 gulden geschat. Achteraf had De Ridder die nacht de boot van Rijkswaterstaat wel in de omgeving zien varen maar had hij niet door met wat doel: ‘Als ik geweten had dat even later ze mijn bootje zouden kapen, was ik erbij gebleven en hadden ze nog een grote rel mee kunnen maken. Maar ze zijn nog niet met me klaar. Dat stiekeme gedoe lust ik niet. Ik heb een advocaat ingeschakeld om de zaak voor me te redden.” Een woordvoerder van de gemeente Den Haag stelde dat de overtallige schepen in de haven van Scheveningen al meerdere malen onderwerp van gesprek waren geweest en dat de situatie in de haven steeds chaotischer werd en dus ingegrepen diende te worden om de schepen, waarvoor wel een vergunning was, een ligplaats te kunnen geven. Het is daar razend druk en als deze sportvissers, die niet in de haven thuis horen, er maar hun gang gaan wordt de chaos steeds groter.” De Ridder was het met deze verklaring niet eens en stelde dat Scheveningen een vrije haven was en dat ieder schip, goedgekeurd door de scheepvaartinspectie, daar mocht komen. De gemeente Den Haag ging echter uit van het standpunt dat de haven allereerst bestemd was voor Scheveningers en dat men diende aan te tonen dat men zich met handel of visserij bezig hield. Wel waren er rond die tijd vele jachten die door een besluit uit het verleden er tevens een ligplaats hadden. Hoe het uiteindelijk is afgelopen is niet duidelijk want na die enkele berichtjes in februari 1971 is er niets meer van Schipper De Ridder en zijn ‘Linda’ vernomen. De MEBO I in Scheveningen haven in 1971. Foto: Leen van Oeveren Hans Knot, 13 mei 2017

Dit keer neem ik U in een tijdsmomentje mee naar de maand juni 1973. In het gebouw van Tweede Kamer in Den Haag werd er eerder dat jaar, op 18 april, een hoorzitting gehouden waarbij tal van bekende Nederlanders hun woordje deden tot behoud van de zeezenders. Dezelfde dag trok er een enorme menigte, vooral jongeren, vanaf het Malieveld door de straten van Den Haag richting de Tweede Kamer om te demonstreren voor het behoud van Radio Veronica en de andere actieve zeezenders. Eerder al was er in 1971 een actie geweest onder het motto: ‘Veronica blijft als U dat wilt’ en al vrij snel na de happening in april 1973 bleek dat er weinig hoop was dat de zeezenders zouden mogen blijven uitzenden zonder dat de medewerkers strafbare feiten konden plegen. Met andere woorden er zat een wijziging van de wetgeving aan te komen. Reden genoeg om actie te ondernemen vonden zowel de directie van Radio Veronica als die van Radio Noordzee. Het was in die tijd voor velen een kwestie vergelijkbaar als die met de Rolling Stones en The Beatles een tiental jaren eerder. Je was voor het ene radiostation en niet voor allebei. Wat betreft de voorkeur voor een radiostation in 1973 viel bij mij de keuze al een paar jaar op Radio Noordzee en haar Engelstalige zusje RNI. Ik vond dat er veel meer leven in de brouwerij zat bij het beluisteren van de programma’s dan bij die van Radio Veronica. Dit kwam voornamelijk omdat de internationale service van RNI totaal live vanaf boord werd uitgezonden en dat een deel van de programma’s van Radio Noordzee ook live werden gepresenteerd door een team dat ook verantwoordelijk was voor de nieuwsvoorziening vanaf het zendschip MEBO II. En het waren niet zo maar jonge kerels die de programma’s van de Nederlandse service presenteerden. Een groot deel van hen had een gedegen opleiding gehad binnen een van de beste scholen op dit gebied destijds, de ziekenomroep Lucas van het gelijknamige ziekenhuis in Amsterdam. Daar hadden ze wel geleerd wat productiewerk was; hoe ze prachtige jingles konden maken en welke presentatiestijl het beste gevolgd kon worden. Bovendien had men een schat aan kennis inzake instrumentale muziek die voor productiedoeleinden kon worden ingezet. Beide voornoemde radiostations zetten zich vervolgens in te komen tot een grote schare luisteraars die zich in de toekomst als lid wilden beschouwen van of de VOS, de latere VOO, dan wel de Stichting RTV Noordzee. Prachtige jingles werden er voor de actie geproduceerd terwijl in de startweek van de actie een lied werd voorgesteld, dat elk uur werd gebruikt in de uitzendingen van de Nederlandstalige service. Het was het nummer ‘Geef Ons Een Kans’ - Radio Noordzee Koor met Peter Holland als lead-vocalist (Elf Provinciën). Op de b-kant van de single waren jingles van Radio Noordzee terug te vinden. Op 22 juni werd de actie vanaf de Noordzee met live programma’s begeleid en vier dagen later werd het duidelijk dat de wet tegen de zeezenders er zeker zou komen daar de leden van de Tweede Kamer hadden besloten dat het Verdrag van Straatsburg zou worden ondertekend. Aangezien Jacob Kokje en ikzelf eerder dat jaar, in de maand mei, de RNI dubbellp, die deels in samenwerking met medewerkers van RNI was geproduceerd, ten doop hadden gehouden, lagen er al de nodige contacten ten burele van John de Mol sr. Vrij snel werd duidelijk dat men een ledenwerfactie wenste op te zetten onder het motto ‘Radio Noordzee Hou em in de lucht’. Men wilde dit gaan doen met inzet van particulieren als ook een eigen promotieteam en winkeliers. Jacob kwam met het idee via de telefoon om gezamenlijk ook mee te gaan doen aan deze werving. En zo kregen we de beschikking over een heus pakket aan promotiemateriaal bestaande uit posters, de welbekende ‘Hou em in de lucht’ stickers en inschrijflijsten voor mensen die zich bereid voelden zich in te schrijven als lid voor de periode 1973/1974 van de Stichting RTV Noordzee, die als postbusadres 338 in Bussum had. In een begeleidende brief was instructie te vinden evenals dat werd aangegeven in hoeverre de administratie diende te worden bijgehouden als ook hoe de ingehaalde gelden dienden te worden overgemaakt naar de Stichting RTV Noordzee. Als ik me zo herinner na vele decennia zijn we destijds ondermeer 2 discotheken in het Groninger Winschoten in geweest. Het was de discotheek van Royal York en die met de mooie naam Just Fancy. De laatste was vernoemd naar een van de grote hits van de formatie The Ro-d-ys, die uit Oude Pekela in de directe omgeving van Winschoten, afkomstig was. Een van de voormalige leden van de groep had die discotheek opgericht. In die discotheken en later in Groningen hebben we een ontelbare hoeveelheid stickers uitgedeeld, maar zover ik kan herinneren hebben we geen lijsten bijgehouden, noch gelden geïnd. Het was de snelste manier om zoveel mogelijk mensen de mogelijkheid tot lidmaatschap onder aandacht te brengen. En wees eerlijk inschrijven in een swingende discotheek lijkt niet verstandig. De actie van het promotieteam van Radio Noordzee, ondersteund door het programmateam van het station en vele vrijwilligers, had echter niet het resultaat dat men verwacht had. Niet meer dan 35.000 Nederlanders hadden zich als lid aangemeld waardoor het indienen van een licentieaanvraag er niet werd gedaan en er na 31 augustus 1974, toen de allerlaatste uitzending van Radio Noordzee werd uitgezonden via ondermeer de 220 meter middengolf, geen sprake meer was van ‘Hou em in de lucht’. En de stickers en posters die over waren kregen een plek op de slaapkamer muur. Hans Knot, 11 november 2017

Wie herinnert zich nog de Puch prijsvraag? Luisteren naar de radio kan op vele manieren en diegene die intensief luisteraar was, en daartoe behoor ik zondermeer, herinnert zich vele leuke acties die in de loop van de afgelopen 5 decennia zijn te beluisteren geweest via zowel de publieke omroep als de zeezenders en Radio Luxemburg. De Nederlandse service van Radio Luxemburg had een spel waarbij een benzinepomp in het land werd bezocht en zo maar voorbijgangers een prijs konden winnen. Bij ons thuis stond, wanneer de KRO uitzendtijd had, de radio aan. Programma’s als Moeders Wil is Wet en Raden maar hadden de voorkeur, waarbij ook weer het nodige te winnen was. Bij het eerste programma was het vooral het publiek in de zaal dat prijzen kon winnen. Raden maar was een onderdeel waarbij vooral de luisteraar vast werd gekluisterd omdat zij/hij toch vooral wenste te weten welk te raden geluid er toch werd uitgezonden. Maar zo waren er ook programma’s als Cash Casino, Kassa en meer. Aan een ander programmaonderdeel wil ik graag in deze column, zo vlak voor Kerstmis 2017, ook aandacht besteden. Als je namelijk een willekeurige voormalige luisteraar van Radio Noordzee vraagt welk spelletje zij/hij zich herinnert, zal zeker 90% direct als antwoord ‘Prijsbewust’ geven. Het spel dat werd gespeeld in het programma van Tony Berk was immens populair en sloeg vooral aan bij de vele huisvrouwen van Nederland. Berk, destijds in de leeftijdscategorie onder de 25 jaar, had – volgens eigen zeggen – op sommige dagen wel 2 miljoen luisteraars. In samenwerking met een groot aantal bedrijven was het voor de luisteraar mogelijk de prijzen van bepaalde producten te raden, waarbij een klein percentage mocht worden afgeweken van de echte prijs om de eerlijke winnaar te worden van het aangeprezen product. Variërend van een ‘Goudhaantje’ via een ‘Woepie Wip’ tot een ‘Datsun Cherry’ zaten in een prijzenpakket. Maar ook werden er door Berk vele kleine prijsjes weggegeven om vooral iedereen binnen het gezin van de deelnemer ook blij te maken. En gerekend werd er telkens op de slogan in het programma ‘Prijsbewust’: ‘Aan het einde van de regenboog straalt een pot vol goud’. Speciale jingles werden er voor het programma ingezongen, terwijl in 1974 Tony Berk zelfs een plaat opnam met als titel: ‘Aan het einde van de regenboog…’. Doelend op de pot met geld die er te verdienen was. Maar er waren meer mogelijkheden bij Radio Noordzee, het station dat in Nederland vooral via de 220 meter middengolf werd beluisterd, een prijs te scoren. Eén van de mogelijkheden vond plaats in de periode tussen 28 februari en 12 mei 1973. Op de eerste datum werd de luisteraar voor het eerst opgeroepen mee te doen aan een prijsvraag. Doel was de juiste volgorde van de Top 5 van de eerste volle week van de maand maart te voorspellen, die wekelijks op Radio Noordzee werd gepresenteerd door Ferry Maat. Vanaf 10 maart werd er wekelijks door hem een winnaar bekend gemaakt. Betrof het een man dan kreeg deze een Puch Skytrack en was de winnaar een vrouw dan stond er een Puch Maxi als cadeau klaar. Maar er kwam wel iets meer bij kijken dan alleen het voorspellen van een Top 5, die trouwens op een briefkaart gericht aan ‘Radio Noordzee Top 50, Postbus 117 Hilversum’ diende te worden opgestuurd. In de advertentie, die bij de reclamecampagne was inbegrepen en die ook via folder bij de benzinepompen verkrijgbaar was, werd de eventuele kandidaat er wel op gewezen dat de briefkaart diende te worden voorzien van een postzegel met een waarde van 30 cent, ‘niet vergeten, anders doe je niet mee’. Daar Ferry Maat op de doordeweekse dagen altijd tussen 2 en 4 uur in de middag was te beluisteren en op de zaterdagen tussen 12 en 3 uur in de middag, was het bijna onmogelijk de fout in te gaan bij het raden van de Top 5. Maar de deelnemer diende ook nog het rijmpje af te maken dat wekelijks in de campagne meedraaide. Slechts één originele regel ter aanvulling was voldoende. Maar er werd wel aan toegevoegd dat men zijn/haar best diende te doen, want bij meerdere juiste voorspellingen van de Top 5 besliste de originaliteit van het rijmpje de uiteindelijke prijswinnaar. Men had er voor gekozen een driekoppige jury te vragen wekelijks te beoordelen wie de winnaar ging worden. De jury bestond uit Ferry Maat, Tony Berk en Peter Holland. En in de gedrukte campagnebegeleiding werd bij voorbaat al gemeld dat er niet over de uitslag kon worden gecorrespondeerd. Er was nog een voorwaarde waaronder de deelnemerskaart wekelijks werd geaccepteerd: er diende namelijk een datumsticker op de kaart te worden aangebracht zodat de jury kon zien voor welke week de Top 5 was ingezet. En om aan een dergelijke datumsticker te komen diende je in het bezit te zijn van een Shellina-Super-Sticker-Poster, die dan weer gehaald kon worden bij het Shell benzinestation. Had je dan je wekelijkse Top 5 voorspeld en op de briefkaart, voorzien van een dergelijke datumsticker, dan was het wel wenselijk deze kaart, tevens voorzien van het rijmpje, zeer vroegtijdig op de post te doen daar deze kaarten uiterlijk dienden binnen te zijn bij Radio Noordzee met de ochtendpost van de woensdag, voorafgaand aan de zaterdag dat de betreffende Top 50 werd uitgezonden. Deelnemers mochten onbeperkt meedoen dus meerdere rijmpjes en de Top 5 per week insturen was geen probleem. En de deelnemerskaart met alle informatie kon ook weer bij het tanken van Shellina worden verkregen. In ieder geval was het, mede doordat de actie bij herhaling werd uitgelegd en dus vaak in de programma’s voorbij kwam, een mooie actie waarbij twee producten in een keer werden gepromoot. Uiteindelijk waren niet alleen de tien winnaars blij maar ook de beide fabrikanten. Het is in deze tijd te koud om die nostalgische Puch uit de schuur te halen en dus adviseer ik dit uit te stellen tot het voorjaar en vooral te genieten van de komende periode. Ik wens U allen een warme Kerstperiode en veel voorspoed in 2018, wanneer ik weer terug ben met andermaal een nostalgische column. Hans Knot, 23 december 2017