Spring naar bijdragen

Doorzoek de gemeenschap

Toont resultaten voor tags 'vara'.

  • Zoeken op tags

    Voer tags gescheiden door een komma in.
  • Zoek op auteur

Soort bijdrage


Forums

  • Radio
    • Nederland
    • België
    • Verenigd Koninkrijk
    • Overige landen
    • LPAM (kleinvermogen AM)
    • Zeezenders
    • Radio Veronica
    • Radiovormgeving
    • Radiotechniek
  • Overig
    • MediaPages
    • Stamtafel
    • Help
    • Mededeling
    • Niet geregistreerde gebruikers

Blogs

  • Column
  • Nederland
  • Dossier
  • Recensie
  • België
  • Hitnoteringen
  • Testblog
  • Radio Erfgoed
  • Afspraken van Beheerders
  • Afspraken van Hitnoteringen
  • Blog van Radiotunes

Vind resultaten in...

Vind resultaten die bevatten...


Datum aangemaakt

  • Start

    Einde


Laatst bijgewerkt

  • Start

    Einde


Filter op aantal...

Geregistreerd

  • Start

    Einde


Groep


Website


Facebook


Twitter


Skype


Woonplaats


Interesses

  1. VARA 1976-12-21 Abba poprekonstructie deel 1 https://pixeldra.in/u/cWhvX3 1976-12-28 Abba poprekonstructie deel 2 https://pixeldra.in/u/kL8Z8M
  2. Dolf Brouwers - Parlementair medewerker van.de VARA 1 https://pixeldra.in/u/hS2MSS
  3. Gast

    Rob Stenders Popdossier 2003 VARA

    Rob Stenders Popdossier 2003 VARA
  4. Goede Vrijdag viel in 1965 op 16 april. Het was voor de RONO, de Regionale Omroep Noord en Oost, dat destijds slechts beperkt zendtijd had, bijzonder dat er voor de Goede Vrijdag een speciaal samengesteld programma tussen kwart voor 7 en kwart voor acht in de avond werd uitgezonden. Het bijzondere was het interregionale karakter dat ontwerper en producer van het programma, Jan Peters, in deze uitzending had gelegd. In nauw overleg en in samen werking met de Friese, Groningse en Drentse redacties was het hem gelukt verschillende dialecten van de vier RONO-streektalen tot één geheel te componeren. Er was voor acht onderwerpen gekozen die handelden rond algemeen menselijke lijdensbeelden, samenhangend en in verband gebracht met Goede Vrijdag. Het gebruikelijke Oost programma, dat normaal op de vrijdag werd uitgezonden, kwam te vervallen. In plaats daarvan leverde de redactie Oost onderwerpen aan voor het interregionale dialecten programma. Op Goede Vrijdag werd ook bekend gemaakt dat in het Zuid-Vietnamese Da Nang agent La Daoe was terecht gesteld. Enkele weken daarvoor was hij aangehouden omdat hij in een draagbare radio explosieven vervoerde. Bij verhoor bekende hij lid te zijn van de communistische Vietcong en tevens dat hij opdracht had gekregen een Amerikaans hotel in Da Nang op te blazen. De executie van La Daoe vond plaats door een vuurpeloton van Zuid Vietnamese militairen in het voetbalstadion van Da Nang, dat voor het publiek trouwens was gesloten. Wel werd de terechtstelling bijgewoond door vertegenwoordigers van de pers. Ook was er onrust in Hilversum, en wel naar aanleiding van een aankondiging dat er spoedig verspreiding zou plaats gaan vinden van een nieuw omroepblad, gratis uit te delen, in de grotere steden van Nederland. Op een bijeenkomst van vertegenwoordigers van de destijds bestaande omroepverenigingen, die binnen een gezamenlijke federatie actief waren, werd bekend gemaakt dat wanneer derden onrechtmatig omroepgegevens zich toeëigenden en publiceerden, maatregelen zouden worden genomen om verdere publicatie te voorkomen. De auteursrechten van de omroepgegevens lagen bij de omroeporganisaties, wat zowel betrekking had op de uitgebreide gegevens die in Nederland werden gepubliceerd in de omroepgidsen als wel de korte gegevens die beschikbaar werden gesteld voor publicatie in het buitenland. Vele malen in de daarop volgende decennia zou het onderwerp telkens terugkeren wanneer weer een uitgeverij of krantenredactie met het idee kwam alle gegevens zondermeer te publiceren. Dan was er nogal wat onrust in de kringen van de VARA. In mei 1965 kwam naar buiten dat er besloten was een aantal programma’s geen doorgang te laten gaan op de televisieavonden van deze omroep. Zo bleek een gepland programma ‘Te Gast bij Yoka’ door de leiding van de omroep niet goed genoeg bevonden was voor uitzending en dus geschrapt werd uit de planning. Presentatrice van het programma was Yoka Berretty, een van het presentatieteam van het roemruchtige ‘Zo is het toevallig ook nog een keer’. Te gast was de cineast Jan Vrijman die in het programma enkele vrienden ontmoette en zijn favoriete artiesten liet optreden. Het programma, onder regie van Nico Knapper, werd door de leiding van de VARA niet goed genoeg bevonden. Het lag afhankelijk in de bedoeling dat een serie van deze programma’s zou worden gebracht waarin telkens een bekende Nederlander te gast was en tevens zijn medegasten mocht uitnodigen. Maar de leiding stelde dat het idee van deze programma’s goed was maar beslist niet goed was uitgewerkt. Joop Simons was destijds hoofd gevarieerde programma’s van de VARA en stelde destijds gevraagd zeer teleurgesteld te zijn en dat het niet uitzenden van het programma en grote klap was voor Vrijman en Berretty. Wel voegde hij er aan toe dat het heel duidelijk was afgesproken dat het om een proefprogramma zou gaan. Ook een ander programma, waarvoor een proefaflevering was gemaakt, bleek niet door te gaan. Het was een showprogramma rond Tobby, de toeteraar, Rix en zijn zoon Jerry. Daar was echter een andere reden voor het niet uitzenden, namelijk dat beide heren teveel geld vroegen. Als klap op de vuurpijl maakte de VARA leiding bekend dat een voor zondag 23 mei geplande uitzending van ‘Anders dan Anderen’, waarin Mies Bouman bekende Nederlanders op slinkse wijze naar de studio leidde en confronteerde met voor haar of hem bekende personen, niet doorging. Reden was dat de redactie van het programma erachter was gekomen dat de betreffende persoon voor die zondag geen zin had plaats te nemen in het programma van Mies Bouman. Het is niet bekend geworden om welke persoon dit ging. Hoeveel leden de VARA die week door de negatieve publiciteit heeft verloren is niet te achterhalen. Hans Knot, 8 september 20018 Foto: Yoka Berretty (Wikipedia)
  5. Hilv.3 VARA 19811027 Felix M. 0800-0900
  6. VARA-H1-1970 04 18-Veronica10 jaarI n De Lucht https://pixeldra.in/u/TySBKY
  7. Eind juni nam Helga van Leur afscheid als weervrouw op RTL. Zij, die helemaal niet op de televisie wilde, werd de meest succesvolle weervertolker in Nederland en werd tijdens haar loopbaan zelfs één keer uitgeroepen tot de beste weervrouw van de gehele wereld. Weer kunnen we overal vandaan halen. Zelf bezocht ik in de jaren negentig van de vorige eeuw ook de studios van The Weather Channel, voor een reportage die ik schreef voor het Veronicablad. Dat betekende 24 uur per etmaal informatie inzake het weer in de breedste zin van het woord. Dat was vroeger dan wel eens geheel anders, het waren, tot 13 maart 1968, alleen medewerkers van het KNMI die de weervoorspelling op de televisie verzorgden en dan niet eens dagelijks. Daarna werd het weer gedurende een lange periode uitsluitend via een kaart getoond, waarbij de aanvullende informatie werd verstrekt door een niet-weerkundige, aanwezig in de televisiestudio in Bussum destijds nog het hart van de televisie in Nederland. Uiteraard werden we via de kranten op de hoogte gehouden. Zo wist het GPD te melden dat bij de laatste beurt het niet misplaatst geweest zou zijn de weerman even in het volle licht te plaatsen en hem een interviewtje af te nemen, temeer omdat het drs. C. J. van der Ham betrof, die dienst had. Hij was de nestor onder de televisieweermannen en had zijn commentaren al vanaf het najaar van 1951 gegeven. Het nieuwe systeem, dat in maart 1968 werd ingevoerd, had een voor en een tegen. Een verbetering van de service was ongetwijfeld de grotere frequentie (zes maal per week), waarmee informatie werd gegeven; als een verlies zag men het voortaan ontbreken van de persoonlijke toets van de mannen uit De Bilt, waar het KNMI haar burelen had. Het weer stond echt in de spotlight want uit persoonlijke notities zag ik recent terug dat een paar dagen later, op 17 maart 1968, er een documentaire over ´het weer´ was gebracht als onderdeel van de serie ´Verkenning en Wetenschap´, een serie die liep van Nederland 2. Het betrof een 25 minuten durende documentaire onder redactie van Rens Groot. In het programma werden enige geheimen rondom de weerverwachting verteld, bijvoorbeeld waarom het soms voor het KNMI zo moeilijk was om bij een bepaalde luchtcirculatie een kloppende weerverwachting samen te stellen. Ook werden de mogelijkheden ter sprake gebracht die er destijds waren om betere weerverwachtingen te krijgen. De cameraploeg had bij het KNMI op dit gebied interessante opnamen mogen maken. Zo werd ondermeer aandacht besteed aan de toenmalige nieuwe technieken ais radarwaarneming, weersatellietfotografie en de verwerking van gegevens door de computer, in een poging langs statistische weg tot lange termijnverwachtingen te komen. Let wel we hebben het over 1968! Weer een dag later werd door de Nederlandse Vereniging voor Slechthorenden bekend gemaakt dat er een winnaar was voor de door de Vereniging ingestelde prijs voor de best verstaanbare televisie- spreker voor het jaar 1967. De prijs werd toegekend aan Cor Witschge, ofwel Pipo de Clown. Het jaar daarvoor viel de prijs ten deel aan Eugenie van Westhreenen-Herlaar, nieuwslezer van het NTS-journaal, de voorganger van het NOS Journaal. In 1968 reageerden vooral de jeugdige slechthorende en dove kijkers op het verzoek van de Vereniging voor Slechthorenden om met een naam voor een kandidaat te komen. Met overgrote meerderheid spraken de jongeren zich uit voor Pipo en zijn gezelschap! Zij gaven daardoor te kennen dat, behalve duidelijk en goed gearticuleerd spreken, ook de gelaatsmimiek alsmede het beeldende karakter van de verhalen tot een ‘goed verstaan’ bijdroegen. De onderscheiding bestond uit een oorkonde en een gouden horloge met inscriptie. En dan was er opeens weer behoefte aan hanengedrag binnen de omroep. Eind april 1968 meldde VARA bestuurder Rengelink tijdens de jaarvergadering van de verenigingsraad dat de VARA-haan weer eens krachtig diende te kraaien. Hij bedoelde niet dat het volume van de haan, waarmee het VARA programma vroeger opende, omhoog diende te gaan, maar dat er een steviger links ideëel tegenwicht diende te worden gemaakt ten opzichte van de enorme ruk naar rechts, die volgens hem in de radio en televisiewereld in Nederland was gemaakt. Hij doelde vooral op de concentraties, die meer en meer ontstonden bij dagbladen en geïllustreerde bladen om op allerlei manieren samen te werken waardoor productiekosten zouden kunnen dalen. Volgens Renglink waren deze samenwerkingsverbanden zeer gevaarlijk te noemen, in het bijzonder voor het behoud van de democratie en de vrijheid van meningsuiting in Nederland. Hij stelde ondermeer: “Wij moeten oppassen voor de ondemocratische en fascistische krachten, die in Nederland weer de kop opsteken.” Rengelink had het dus niet erg begrepen op die persconcentraties, waarbij het dan wel ogenschijnlijk om technisch samenwerking ging, maar volgens hem zich echter volkomen aan het oog van de publieke opinie onttrok. “De media worden steeds meer ondergeschikt aan het bedrijfsleven." De steeds verdergaande verbrokkeling door de mini-omroepen en de wens van bijna elke streek en grote stad om een eigen omroep in het leven te roepen, zag de heer Broeksz, toenmalig voorzitter van de VARA, als ‘een op mossen schieten met de kanonnen van radio en televisie’. Hij stelde verder: “Radio en televisie zijn massa-media, ze worden onjuist gebruikt, wanneer ze gericht worden op het nu voor kleine afgeronde groepen”. Duidelijk is dat de wereld van radio en televisie de afgelopen halve eeuw drastisch is veranderd. Hans Knot, 29 juli 2017
  8. Recentelijk kreeg ik een vraag voorgelegd van een lezer inzake Dick Harris, wat ertoe leidde dat ik niet alleen het antwoord kon geven middels een duik te nemen in mijn archief maar ook om eens een nostalgische terugblik op deze vooral bekende televisieregisseur, uit de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw, te schrijven. Als je de gegevens op Wikipedia, waaraan iedereen kan meewerken, opzoekt dan lees je dat Dick Harris in 1927 in Den Haag is geboren en zijn artiestenleven een aanvang nam als goochelaar en jongleur, vervolgens muzikaal begeleider werd en uiteindelijk televisieregisseur, die zowel in ons land als het buitenland actief was. Zo is hij jarenlang persoonlijk adviseur en regisseur van Rudi Carell geweest. Wat vooral niet mag ontbreken is het vermelden dat hij de regisseur was van het programma van Rudi Carell uit 1964, waarmee een ‘Zilveren Roos van Montreux’ werd gewonnen. Carell was in deze show een soort van Robinson Crusoë waarbij de chimpansee ‘Vrijdag’ een rol van belang speelde, evenals een zeemeermin in de persoon van de toen beroemde zangeres Esther Ofarim. Ik heb me wel eens afgevraagd waarom sommige artiesten en mensen uit deze artistieke wereld zich anders willen voordien als ze zijn en/of waarom ze door anderen anders worden voorgespiegeld aan de medemens. In dit geval doel ik op het gegeven dat Dick Harris in Den Haag zou zijn geboren. In mijn archief vond ik aantekeningen terug uit een artikel dat ooit in de maand mei 1968 werd gepubliceerd in de kranten van de GPD, de Gemeenschappelijke Persdienst. Het artikel had betrekking op het gegeven dat Dick Harris net veertig was geworden. Rudi Carell en Dick Harris (Foto VARA archief) Volgens voornoemd artikel was hij al 23 jaar binnen de showbusiness actief en had hij op 17-jarige leeftijd zijn naam laten veranderen in Dick Harris. In werkelijkheid heette hij Dickie Hemmes en was hij geboren in Groningen. Het bleek dat zijn succes met ‘het Gouden Roos programma’ hem dermate veel positieve pluimen en reacties had opgeleverd dat in mei 1968 al werd gesproken over een eventueel internationaal succes als regisseur. Harris, die we al tegenkwamen als regisseur bij de activiteiten van RTV Noordzee, dat vanaf het REM-eiland in 1964 haar programma’s uitstraalde, vertelde in het interview waarom hij van naam was veranderd: “Ik heb in Duitsland gewerkt, veel in België, Italië en Scandinavië. Vandaar ook dat ik voor ‘Harris’ heb gekozen. Kijk, ‘Hemmes’ klinkt voor het buitenland te moeilijk. ‘Harris’ is veel meer internationaal. Ik heb die naam gepakt en hem maar gehouden ook.” Behalve de optredens in het binnen- en buitenlandse amusementsgebeuren waren er voor Dick Harris in de eind jaren vijftig van de vorige eeuw vrij spoedig engagementen bij de Nederlandse radio. Zo praatte hij diverse programma’s aan elkaar en was tevens in diverse programma’s voor kleuters te horen, terwijl ook lichte muziekprogramma’s op de Hilversumse radio zijn stem toebehoorden en wel via de VARA. Dick Harris en televisie werd het pas in 1961. De NTS begon met de eerste regisseurscursus. Harris werd door zijn werkgever naar deze eerste cursus gestuurd en de ontwikkeling ging zeer voorspoedig en Dick bleef drie jaren bij de VARA aan de slag. Vijfendertig programma’s waren in die periode uitgezonden onder zijn eindregie, waaronder 17 shows met Rudi Carrell. De naam van Dick Harris ging na de winst in Montreux de internationale pers in en bleef hangen bij de belangrijke mensen uit het vak. Harris stelde in mei 1968 echter (voorlopig) in Nederland te blijven en stelde zelf: ‘’Ik pionier graag. Vlak na die Zilveren Roos in Montreux werd in 1964 de REM opgericht. Ik dacht: dat is iets voor mij. Helpen opbouwen van een nieuw station en tevens een beetje pionieren, zoals ik altijd graag doe.” Dick Harris was practisch vanaf het begin van RTV Noordzee betrokken en zei daarover in 1968: “Enfin, je weet hoe het allemaal gelopen is. Ik ben bij de REM gebleven, van de oprichting tot de liquidatie." Niet veel later na het verdwijnen van RTV Noordzee, in december 1964, werd het vooral Duitsland als het ging om de werkzaamheden van Dick Harris. Men had de prestatie van het winnen van de Zilveren Roos niet vergeten en dus werden De Rudi Carrellshows er gretig afgenomen. De directie van de Duitse televisie had er echter bij bedongen dat Dick Harris de shows zou komen regisseren. Een kleine jaar lang bleef Dick Harris vervolgens in Duitsland hangen. In die tijd begon hij — naar eigen zeggen – pas zo’n beetje te begrijpen hoe het televisiewerk echt werkte. Maar hij bleef er niet lang hangen. De reden van zijn terugkeer naar Nederland had alles te maken met de start van een nieuwe omroep, de TROS, die was voortgekomen uit het RTV Noordzee project. Dick Harris daarover in 1968: “Ik dacht dan gaan we maar weer eens fijn pionieren bij de TROS. Maar niets is minder waar want de TROS draait gewoon mee, net als de andere omroepen. Er zijn echter alleen wat minder regisseurs. Hier moet ik zo ongeveer op alle terreinen wat doen. Krankzinnig, maar het is niet anders". Hoewel men in Hilversum regelmatig beweerde dat Harris op dat moment de enige TROS-regisseur was, die er echt iets professioneels van maakte, bleek de TROS-periode voor Harris toch niet zó geslaagd en leek hij in 1968 onzeker over zijn toekomst. “Ik weet nog niet wat ik ga doen. Per 1 augustus loopt mijn contract daar af. Misschien blijf ik — als ze me tenminste een nieuw contract willen aanbieden. - Aan de andere kant wil ik wel graag terug naar Duitsland. Ik heb een aanbieding uit Stuttgart maar ik weet nog helemaal niet voor welk soort programma's. Ik wil beslist graag terug naar Duitsland gaan. Duitsland en Nederland zijn op televisiegebied in geen velden of wegen met elkaar te vergelijken. Dat zou net zoiets zijn als Shakespeare tegenover de inhoud van ‘dé Lach’ te stellen. Ze hebben er meer geld, meer ruimte, meer mensen en meer tijd en dat alles is te brengen ónder de grote noemer: meer geld.” Over de televisie in Nederland stelde Dick Harris destijds dat het een heel vervelend iets was geworden: “Men is hier volkomen verstrikt geraakt in een enorme papierwinkel. Als je nagaat dat er bij de NTS zo’n 1700 mensen werken van wie er 1400 op het kantoor zitten. Dat slaat toch nergens op. Dat wil zeggen dat 300 man het programmawerk dienen te doen. Het komt hier voor dat een regisseur in vier weken tijd voor vijf programma’s dient te zorgen. Waanzin.” In Duitsland maakte hij er één programma per maand, maar dan ook goed. Andermaal Harris: “We hebben hier in Nederland genoeg capabele mensen. Ze werken hard, te hard omdat ze wel moeten. Snel kunnen werken als het nodig is heeft natuurlijk voordelen. Maar geef mij dan Duitsland maar.” Jarenlang bleef hij er fantastische programma’s produceren maar belastingproblemen in het land zorgde ervoor dat Harris vluchtte naar de Filipijnen. In 2010 kwam Dickie Hemmes in Den Haag, dat dan wel weer, te overlijden. Hans Knot, 28 oktober 2017
  9. hans knot

    Hans Knot: Pete Felleman deel 1

    Op 16 februari 2000 overleed op 78-jarige leeftijd Pete Felleman, voor velen een radiomaker bij uitstek in de jaren voordat de echte popradio tot ons kwam. Vlak voor zijn overlijden schreef ik voor een tijdschrift een artikel over zijn vroege radioperiode, welke ik graag deze en volgende zaterdag met jullie deel in de nostalgische column: Pete Felleman introduceerde in 1949 de eerste hitparade op de Nederlandse radio. Maar Felleman was al eerder bekend vanwege zijn muziekprogramma "Swing & Sweet, from Hollywood & 52nd Street" uit 1947. In dat programma etaleerde Felleman zijn grote kennis van de jazz en de swing en bracht Nederland zo muzikaal bij de tijd. Ik dook diep in mijn archief, herlas de eerste jaargangen van het muziekblad Tuney Tunes en vond daarin een interview met Felleman uit 1948 over dit programma. ‘Al gravend in de geschiedenis van de hitparade, gingen mijn gedachten terug naar het eind jaren vijftig. Ik herinnerde me, hoe mijn tien jaar oudere broer mij inwijdde in de geheimen van de radio en zo een verrassende wereld voor mij openlegde. Hij liet me niet alleen de Engelstalige uitzendingen van Radio Luxembourg horen, maar ook enkele andere "hitgevoelige" programma's op de Nederlandse, Britse en Duitse radio. Op de Nederlandse radio liet hij mij kennis maken met de stem van Pete Felleman. Het gevolg was dat de radio voor mij een fascinatie werd. Ik begon steeds meer te ontdekken en vanaf de begin jaren zestig ben ik dan ook daadwerkelijk begonnen met het verzamelen van allerlei zaken die te maken hebben met het medium "radio". Daarbij hoorden ook allerlei artikelen die over radio in verschillende tijdschriften werden geschreven. Daaronder vond ik nu een artikel terug uit de "Tuney Tunes" van april 1947 met een interview met de man die destijds de nieuwste ontdekking was op de Nederlandse radio: Pete Felleman. Als je het over het muziekblad "Tuney Tunes" hebt, dan wordt algemeen aangenomen dat het gaat om een muziekblad dat in het tweede deel van de jaren vijftig en de jaren zestig enorm populair is geweest. Iedere maand weer kon je een exemplaar in de losse verkoop halen dan wel via een abonnement toegestuurd krijgen. Het blad stond vol leuke verhalen, mooie foto's, hitlijsten en bovenal songteksten. Na het lezen was je was weer helemaal bij de tijd. Maar het blad was al eerder op de markt. In werkelijkheid kwam het eerste exemplaar als illegaal tijdschrift al tijdens de Tweede Wereldoorlog uit. Het werd gedrukt in Eindhoven onder leiding van J. Van Haaren. In 1942 verscheen het eerste nummer en na een bomaanslag, datzelfde jaar, verscheen het geruime tijd niet om vervolgens in januari 1943 weer geleverd te worden. Het was een klein blaadje van slechts acht pagina's met een geel kartonnen omslag. Helaas werd de drukkerij na twee maanden alweer gebombardeerd en verscheen het daarop volgende nummer pas in september 1944, toen het zuiden van Nederland verlost was van de Duitse bezetter. Hoewel de eerste afleveringen "illegaal" waren, zal je het tijdschrift hoogstwaarschijnlijk niet aantreffen in de archieven van het Rijksinstituut voor Oorlogsdocumentatie. Ook als je elders zoekt, zal je moeite hebben de eerste uitgaven van het blad terug te vinden. De eerste afleveringen gingen namelijk niet onder de naam "Tuney Tunes" naar de lezer, maar als "Het populaire songbook Tuney Tunes," aangevuld met "het bevat teksten der laatste Engelsche songs van Film, Radio en Grammofoon.". In totaal verscheen het blad tijdens de oorlog acht keer in een oplage van enkele honderden exemplaren. Heel slim was dat er een prijs van 5 Franc op de oorlogse exemplaren stond, waardoor de bezetter zou kunnen denken dat het om een Belgische productie ging. Ooit zei de weduwe van J. van Haaren in een interview tegen Henk van Gelder over de achtergronden van het ontstaan van "Tuney Tunes" onder meer: "Jan was de zoon van een drukker die een enorme hekel had aan die akelige Duitse muziek. Voor de oorlog had hij al eens tegen zijn vader gezegd dat er wel eens een markt zou kunnen zijn voor een blaadje met songteksten, want ze bestonden wel in Engeland en Amerika en dus was er ook ruimte in Nederland voor een dergelijk blad." De oude van Haaren zag er niets in en vader en zoon botsten op een felle manier, hetgeen zelfs leidde tot een tijdelijke verwijdering tussen beiden. Jan besloot daarop zelf maar met een blad te beginnen en hij kwam aan de teksten door illegaal naar de verboden radio te luisteren en de teksten zo snel mogelijk op het gehoor over te schrijven. Gemiddeld moest een liedje drie keer worden beluisterd, voordat de betreffende tekst in zijn geheel was overgepend. Terug naar Pete Felleman. Eén van de personen uit de radiowereld die in de tweede helft van de jaren veertig regelmatig voorkwam op de pagina's "Tuney Tunes" was de eerder gememoreerde Pete Felleman. Ik vond een interview uit april 1948, van de hand van Frits Versteeg. Het stuk — inclusief de schrijfstijl — geeft een treffend tijdsbeeld, dat ik de lezer niet wil onthouden. ‘Op 6 juni 1947 weerklonk 's avonds om 10.15 de, nu zo bekende "Trumpet Blues" gespeeld door Harry James and his Musicmakers. Dat was het sein, dat de VARA de liefhebbers van goede jazz, swing en sweet uit Amerika eens zou gaan trakteren. Een traktatie in de dubbele zin des woords. Vooreerst het tijdstip: Vrijdagsavonds 10.15 kan dus goed beluisterd worden. Verder is het programma uiterst deskundig samengesteld. Er worden regelmatig de nieuwste opnamen in voorgesteld en men krijgt tevens de gelegenheid om, door middel van een goed gedocumenteerde tekst, met des swing wel en wee op de hoogte te blijven Zo komt het, dat wij enkele weken geleden Pete Felleman jr, de samensteller van het programma, eens opzochten in zijn flat in Amsterdam (die flat, een eldorado voor elke muziekliefhebber). Waar men kijkt grammofoonplaten. Kasten en rekken vol. Overal goede lectuur uit Engeland, Frankrijk, Amerika en zowaar in een hoekje een hele stapel Tuney Tunes ... dat deed ons hart goed. Pete, hoe ben je ertoe gekomen om "Sweet and Swing" te gaan samenstellen? Dat is eigenlijk gebeurd naar aanleiding van het feit dat Sanny Day en Ab de Molenaar bij de VARA wonderen hadden verteld over mijn platenverzameling. Ik kreeg daarop een verzoek bij monde van de heer de Boer, of ik de VARA niet eens van die platen — voldoende voor tien uitzendingen — wilde leveren. Ik deed een tegenvoorstel, dat inhield dat ik de programma's in zijn geheel zélf zou gaan verzorgen. "Go Ahead," zei Nico de Boer en binnen een week waren er 5 Swing en 5 Sweet uitzendingen klaar. Zo begon ik. Er kwam echter zo veel fanmail op mijn uitzendingen binnen, dat besloten werd ze voor onbepaalde tijd te verlengen En nu draait "Sweet and Swing" al tien maanden in plaats van de geplande tien weken. Pete vertelt dan verder dat het samenstellen van deze programma's niet altijd even vlot verloopt. Ambitie en platen zijn in ruime mate aanwezig. Maar hier schuilt juist een moeilijkheid. Van sommige orkesten en solisten bezit hij meer dan dertig opnamen en om daar nu juist de beste platen uit te zoeken is niet eenvoudig. Het voornaamste is afwisseling, geen swing contra sweet maar ook afzonderlijke uitzendingen. Een powerhouse arrangement na een slome blues, een instrumentaal na een solo disc, een sweet ballad met vioolbegeleiding laten volgen door een pittig melodietje met een forse koper background. Maar nooit twee platen in eenzelfde toonaard achterelkaar. Mijn succes heb ik ook in belangrijke mate te danken aan de medewerking der VARA. Zij laten mij vrij werken en hinder van allerlei conservatieve opvattingen ondervind ik nooit. Dat is in de allereerste plaats de oorzaak dat de uitzendingen "real top sessions" worden. Ik mag mijn technicus Luc Ludolph niet vergeten. Hij is het die de platen zo treffend na een aankondiging laat invallen. En dan niet te vergeten mijn omroeper Coen Serré. Hij werkt met veel ambitie en dat merken de luisteraars ook wel. Trouwens ons trio houdt ontzettend van swing en dat scheelt vanzelfsprekend een heel stuk.’ Volgende week zaterdag deel 2 van deze nostalgische column met het tot 2000 zoekgeraakte unieke interview met Pete Felleman. Hans Knot, 3 februari 2018 Afbeeldingen: Archief Freewave Nostalgie
  10. hans knot

    Hans Knot: Pete Felleman deel 2

    Vorige week was deel 1 te lezen van de nostalgische column waarin ik je mee terug nam naar de ontstaan historie van Tuney Tunes evenals de populariteit van VARA-presentator Pete Felleman in de jaren vijftig van de vorige eeuw. Onderdeel was een teruggevonden interview uit april 1948, van de hand van Frits Versteeg, waarvan deze dag het tweede gedeelte. Zeg Pete, nu moet je de lezers eens iets over je zelf vertellen. Postzegels heb ik nooit verzameld. Op mijn twaalfde was ik al een verwoede aanhanger van Nat Gonella, Joe Danniëls, Billie Cotton en dergelijke. Dat waren de jazzmusici voor mij bij uitstek; totdat mijn zuster een plaat mee nam van Louis Amstrong. Ik weet het nog goed het was "I'm ding dong daddy". Die plaat heb ik grijsgedraaid en toen hield ik van echte jazz. Vanaf dat moment volgde ik alles wat vanuit Amerika uitkwam op de voet en ik ben zodoende heel wat aan de weet gekomen. Juist door deze intensieve bestudering heb ik enorme bewondering gekregen voor de musici als Woody Herman, Harry James, Stan Kenton e.d Nu je zelf zo de hele dag in de muziek zit zal je wel een bepaalde voorkeur hebben. Wat zijn je favoriete solisten? Ik heb een heel rijtje: hier komen ze, trompet Louis Amstrong en Charlie Shavers. Trombone Dickie Wells en Jay Higginbotham. Clarinet Edmond Han en Joe Marsela. Op sopraansax natuurlijk Sidney Bechet en voor altsax is mijn keuze Benny Carter. Tenorsax Charlie Venturo, Illinois Jacquet en Eddie Miller. Piano Eddy Heywood en Milt Buckner. Maar ... there'll never be another Fats! Drummers: Big Sid Catlett en George Wettling. Gitaristen Teddy Bunn en Floyd Smith. Voor bas Oscar Pettiford en Eddie Safrinski. Op de vibraharp tenslotte Lionel Hampton, Red Norvo en Milt Jackson. En laat ik Ernie Felice en Joe Mooney's accordeon niet vergeten. Door hen heb ik mijn jarenlange vooroordeel tegen dit instrument laten vallen. Pete zijn vocalisten zijn Art Lund en Peggy Lee voor de zgn. ballads en Louis "Satchmo" Amstrong en Billie Holiday voor swing stuff. Pete wat denk je van New Orleans? De bakermat van de jazz dreigt thans vermoord te worden door een groep van fanatici, die deze spontane muziek aan allerlei voorschriften willen binden. In hun ijver te bewijzen dat hun New Orleans style de enige is, gaan ze gewoonlijk niet verder dan al het andere af te breken ... Overigens wordt The Crescent City Jazz met de meeste "terug naar de natuur" propaganda à la Bunk Johnson, een heel slechte dienst bewezen Aan ons is het Pete en de VARA te bedanken voor de uitstekende serie uitzendingen "Swing and Sweet from Hollywood and 52nd Street." Een lang leven zij hen beschoren. Dat was het interview van de Tuney Tunes uit april 1948 met Pete Felleman. Op de voorlaatste regel staat het goed. Het programma heette inderdaad "Swing & Sweet", en niet omgekeerd "Sweet and Swing". Een echt lang leven was het programma overigens niet beschoren. Al in 1951 veranderde de naam in "LP Parade". Als zodanig stond dit programma naast de Hitparade die Felleman in 1949 op de Nederlandse Radio introduceerde (Bostyn, Knot en Tillekens, 2000). De "LP Parade" had meerdere rubrieken, variërend van "Combo Classics" tot "Live Sessions". "Hier kon ik alles in kwijt'', zei Felleman achteraf in een vraaggesprek (Kuyper, 1997). Vanaf 1953 was hij werkzaam in de platenbranche — vooral Motown — en richtte hij het blueslabel Chess op. In de jaren zestig produceerde en presenteerde hij televisieprogramma's voor de AVRO rond zangeres Sarah Vaughan, trompettist Miles Davis en Archie Shepp. Zijn radio-come-back maakte Felleman in 1985 toen hij de muziekprogramma's "Soul van Pete Felleman" en "Jazz van Pete Felleman" ging maken voor de VPRO-radio. In 1992 werd hij op het North Sea Jazz Festival beloond met een "Bird Award" voor — in de woorden van het juryrapport — zijn "grote verdiensten voor de jazzmuziek." Op 16 februari 2000, overleed Pete Felleman. Pete Felleman werd 78 jaar oud. In de NRC schreef Henk van Gelder ondermeer de volgende toepasselijke volzinnen naar aanleiding van het programma Swing & Sweet: "Felleman groeide door zijn goed gedocumenteerde aankondigen, zijn bronzen bariton en zijn voorliefde voor bloemrijke alliteraties ("een voortreffelijk voorgedragen vers vol vurig verlangen") als snel uit tot een radio-coryfee die zijn stem op on-Nederlandse wijze kon laten swingen. Hij bereidde zijn uitzendingen altijd met grote precisie voor; tot op de seconde vulde hij de hem toegemeten tijd, met als extra stelregel dat er nooit twee platen in eenzelfde toonaard direct achter elkaar zouden worden gedraaid." Bronnen: Bostyn, Jean-Luc, Hans Knot en Ger Tillekens (2000), De prehistorie van de hitparade. Over Billboard's uitvinding van de hitparade en hoe die de Lage Landen bereikte. In: Soundscapes, januari 2000. Cornelissen, Igor (1997), "Kom bij Felleman niet aan met onzinverhalen, hij ontzenuwt ze." Vijftig jaar Pete Felleman. In: VPRO-Gids, 22, 1997. Gelder, Henk van (2000), Pete Felleman (1921-2000). Bronzen radiostem. In: NRC, 16 februari 2000. Kuyper, Amanda (1997), "Pete Felleman geeft jazz een stem." In: NRC, 6 juni 1997. Hans Knot, 10 februari 2018
  11. Gisteren plaatste ik al een uurtje 'Spitsbeeld' uit juli 1976. Peter Holland was, net als Frits Spits, in januari 1976 bij de VARA begonnen. Beiden hadden een programma van 2 tot 4, alleen Peter 's nachts en Frits overdag. In juli '76 ging Frits een paar weken op vakantie en deed Peter 'Het Holle Beeld' tussen 14 en 16 uur. Hij is hier al bezig met de geluidjes en stemmetjes die later het handelsmerk van Hollands Handwerk (en de NOS-nachten) werden. De cassettes kreeg ik van Erik Post. Hij was, net als Peter, ex-RNI deejay en was later de vaste producer van Peter bij de VARA. Erik tapete de uitzendingen in de studio op BASF-cassettes. Dertig jaar later was hij mijn collega bij Radio Rijnmond en mocht ik de bandjes van hem lenen. Dit is 20 juli '76 van 15 tot 16 uur. Veel plezier. https://pixeldra.in/u/eOxpjJ Edwin
  12. Zoals beloofd! Peter Holland, die in januari '76 bij de VARA in de nacht was begonnen, verving Frits Spits, die tegelijk met hem ook bij de VARA was gestart, maar dan van 14 tot 16 uur. https://pixeldrain.com/u/rKj1F3 Edwin
  13. Met dank aan Harm Koenders voor het opnemen en omzetten Vara-Hilv3-19741001-0700-0830-LeoVdGoot-FirstShow https://pixeldra.in/u/HM18bI
  14. In het fotoalbum staan nu van een aantal jaren (gedeeltelijk) de radioprogrammaoverzichten uit de gidsen online. Wordt dit overzicht nog aangevuld? Ze geven vaak veel gedetailleerdere info dan de kranten uit die tijd.
  15. Datum: zondag 14 maart 1982. VARA Hilversum 1, VARA's muzieknacht. Tijd: 5:35 tot 6:00, Nieuwsbulletin van 6:00, vervolg tot 6:14 Downloadlink: http://www.mediafire.com/file/n6f0la2m623xur6/VARA-H1-19820314-0535-0614-VARAsMuzieknacht.mp3 Technische gegevens: Bron: Reel to reel 4 spoor 9,5cmps; Tape: BASF LP35 Opgenomen met Akai GX-635D; Afgespeeld met Dokorder 1120 -> M-Audio Audiophile USB -> Audacity -> Lame MP3 encoder 320kbit; Niets gefilterd/EQ/etc. aan het geluid gedaan.
  16. Nadat René al een voorzichtig begin maakte van de week, wil ik bij deze officieel het VARA-dinsdag verzameltopic openen. Wat mij betreft was deze dag spraakmakend van circa 1974 tot circa 1987. Het begin werd gemarkeerd door de komst van Leo van der Goot, Felix Meurders en Alfred Lagarde (Willem van Beusekom zat er toen al, net als Aad Bos), het einde lag bij mij bij het vertrek van Rob Stenders. Daarna waren er nog leuke programma's (ik mocht er aan twee zelf meewerken in die tijd, het werden echter in toenemende mate 'reservaten'. *Om te beginnen een vroege opname. 20 juli 1976. Peter Holland vervangt Frits Spits in Spitsbeeld tussen 14 en 16 uur. Op dit tijdstip zou hij zelf later Holland's Handwerk doen. (Let op hoe hij 'Tavares' uitspreekt). http://www111.zippyshare.com/v/iYpqk52t/file.html *Het tweede seizoen van VARA's Lijn 3 was in de zomer van 1978. Hier een opname van de laatste dag, 5 september 1978, het uur tussen 16.00 en 17.00 u. Halverwege is er een stukje tussenuit. De krakende radio (of zendermicrofoon) is een beeld van de tijd, zullen we maar zeggen. Je hoort Felix, Alfred, Frits en Willem. http://www111.zippyshare.com/v/tWgCfNW4/file.html * In 1980 was Normaal te gast in het Betonuur van Alfred Lagarde tgv hun nieuwste LP. Deze opname is niet van mezelf, dank aan de oorspronkelijke uploader. http://www111.zippyshare.com/v/uDe2L5qi/file.html Edwin
  17. VARA met Peter Holland - 01-02-1983 - 13:00 VARA met Peter Holland - 01-02-1983 - 14:00 eerste 25 minuten Uit het archief van Ton van Draanen. Peter
  18. rauhfaser

    VARA's Popkrant 20-9-1988

    Deze uitzending van VARA's Popkrant werd gemaakt door Peter Clement, Henk Westbroek en mijzelf. http://www86.zippyshare.com/v/bogF1buh/file.html Uit mijn eigen collectie, Vincent bedankt voor het digitaliseren. Edwin
  19. Hallo radiovrienden, Een jaar of vier geleden heb ik hier opnames geplaatst van Het Zondagse Gezicht van de VARA op 3 met Aad Bos. Ik zoek die nu, maar kan ze zelf niet meer vinden. Wie heeft zijn archief beter op orde en kan ze even herplaatsen? Dank is onmetelijk groot. Edwin
  20. 1976-12-21 Abba poprekonstructie deel 1 - VARA H3-Willem van Beusekom 1900-2000 1976-12-28 Abba poprekonstructie deel 2 --VARA H3-Willem van Beusekom 1900-2000
  21. Zijn eerste bij de VARA. Voor wie hem nog niet heeft: VARA-H3-19741001-0700-0900-LeoVanDerGoot-Eerste
  22. nielsfm

    stenders eetvermaak

    hallo, heeft iemand nog wat uitzendingen van Stenders Eetvermaak? alvast bedankt, gr niels
  23. Vandaag 28 jaar geleden (de tijd gaat ECHT snel!) de Verukkelijke 15 en bijbehorende tips bij de VARA op Radio 3. Uitgezonden tussen 16:00 en 18:00 in een presentatie van Rob Stenders. http://www76.zippyshare.com/v/56920975/file.html
  24. Geen tijd met Paul van Gelder. Op de zeezender Radio 227 was hij bekend als Harkie. VARA-R1-19990625-0200-0300-PaulVanGelder-GeenTijd-Afl38 VARA-R1-19990625-0300-0400-PaulVanGelder-GeenTijd-Afl38 Opname uit het archief van MusicRadioFan.
  25. Broozen

    VARA jingles

    Heren, van deze jingle voor VARA's Lijn 3 zijn ook VARA-versies gemaakt. Wie heeft die set digitaal op de plank liggen, eventueel om te ruilen? Bedankt! Benno
×
×
  • Nieuwe aanmaken...

Belangrijke informatie

Door gebruik te maken van deze website ga je akkoord met Gebruiksvoorwaarden, Privacybeleid en Richtlijnen.