20 juli 1964. Surf- en Hot Rod-liefhebbers komen ruimschoots aan hun trekken het eerste uur, met Jan & Dean, The Superstocks en natuurlijk The Beach Boys, dit keer met het ultra-korte Drive-In; duurt ruim anderhalve minuut, maar lijkt bovendien na 1.10 al afgelopen te zijn…. The Beatles zijn er natuurlijk ook, met een nummer uit hun speelfilm A Hard Day’s Night, Tell Me Why. Engeland wordt verder nog vertegenwoordigd door Dusty Springfield en Bobby Shafto. Orenspitsers van de week: Gene Pitney met It Hurts To Be In Love, een van zijn meer smartelijke nummers, en als tegendeel het zoet-verleidelijke Hey Girl Don’t Bother Me van The Tams.

Het tweede uur staat weer stijf van de (vooral Engelse) groepsnamen, het was nu eenmaal de bloeiperiode voor groepen, maar het woord ‘beat’ past langzamerhand niet meer, gewoon ‘pop’ dus maar? De meeste bekende namen komen voorbij, maar let vooral op Manfred Mann met Do Wah Diddy, dat een megahit gaat worden, en op The Zombies met de achterkant van She’s Not There, You Make Me Feel Good. Amerikaanse groepen zoals The Gentrys en The Buckinghams nemen dit aantrekkelijke nummer van de hand van bassist Chris White maar wat graag op plaat op. De wat meer exotische muziek komt van de hand van Enrico Macias, Michelle Torr (een beetje vroeg in Kerstsfeer!) en Los Marcellos Ferial, met Sei Diventata Nera. Nooit van gehoord? Dan heb je in 1964 niet aan een Italiaans strand gelegen.

20 juli 1964. Surf- en Hot Rod-liefhebbers komen ruimschoots aan hun trekken het eerste uur, met Jan & Dean, The Superstocks en natuurlijk The Beach Boys, dit keer met het ultra-korte Drive-In; duurt ruim anderhalve minuut, maar lijkt bovendien na 1.10 al afgelopen te zijn…. The Beatles zijn er natuurlijk ook, met een nummer uit hun speelfilm A Hard Day’s Night, Tell Me Why. Engeland wordt verder nog vertegenwoordigd door Dusty Springfield en Bobby Shafto. Orenspitsers van de week: Gene Pitney met It Hurts To Be In Love, een van zijn meer smartelijke nummers, en als tegendeel het zoet-verleidelijke Hey Girl Don’t Bother Me van The Tams.

Het tweede uur staat weer stijf van de (vooral Engelse) groepsnamen, het was nu eenmaal de bloeiperiode voor groepen, maar het woord ‘beat’ past langzamerhand niet meer, gewoon ‘pop’ dus maar? De meeste bekende namen komen voorbij, maar let vooral op Manfred Mann met Do Wah Diddy, dat een megahit gaat worden, en op The Zombies met de achterkant van She’s Not There, You Make Me Feel Good. Amerikaanse groepen zoals The Gentrys en The Buckinghams nemen dit aantrekkelijke nummer van de hand van bassist Chris White maar wat graag op plaat op. De wat meer exotische muziek komt van de hand van Enrico Macias, Michelle Torr (een beetje vroeg in Kerstsfeer!) en Los Marcellos Ferial, met Sei Diventata Nera. Nooit van gehoord? Dan heb je in 1964 niet aan een Italiaans strand gelegen.