Klassement

Bert, we hebben het hier ooit in de nieuwsgroep Google Zeezenders(toen Nico de boel nog niet verpeste), over gehad. Ik ben zo vrij om de tekst van de posting van 2010 grotendeels opnieuw te plaatsen, omdat er sindsdien geen veranderingen zijn geweest. Volgens de wijziging van de Telegraaf en Telefoonwet van 23 januari 1974 om omroepuitzendingen buiten elk nationaal gebied te bestrijden, stond op een overtreding een maximale straf van 6 maanden hechtenis of een geldboete van 5.000 gulden. Er zijn in de Mi Amigo periode diverse medewerkers opgepakt en tot een kleine geldboete veroordeeld. In de Delmare, Caroline, Monique ,Laser tijd zijn er ook diverse medewerkers in de kraag gevat, maar ik kan ik me niet herinneren dat er ooit iemand is veroordeeld tot een gevangenisstraf. Alles valt op staat met de prioriteit die Justitie geeft aan de opsporing. Die was tijdens Delmare erg hoog, maar bij de start van Monique erg laag. Echter eind 1985 wilde opsporingsambtenaar Mart Roumen al ingrijpen, maar werd hij terug gefloten door de officier van Justitie De Wit. Zelf ben ik een aantal keren de klos geweest en is er bijvoorbeeld een bevoorradingsbootje in de haven van Stellendam in beslag genomen. Jaren later kon ik het weer ophalen, omdat de rechter de zaak niet ontvankelijk had verklaard. Het Openbaar Ministerie kon namelijk niet aan te tonen dat het bootje ook daadwerkelijk bevoorraadde. Er was geen bewijsmateriaal(zie bijlage dagvaarding). En zo was het ook met het uitrusten van het zendschip de Morgenster in Maassluis. Opgepakt en een rechtszaak,met als argument dat de zeekaart al een ankerplaats aantoonde. Twee jaar procederen en vrijgesproken. Bij de bevoorrading vanuit Belgie was het wel oppassen. De BOB(Belgische Opsporins Brigade) was alert, maar gaf er geen prioriteit aan en dus bleef ingrijpen uit. Toen in 1985 de Engelsen een observatieschip tussen Laser en Caroline legden, werd het helemaal 'link'. Er zijn diverse trucs uitgehaald om toch te kunnen bevoorraden, maar toen alles was geprobeerd, bleef er niets anders over om een eigen bevoorradingsschip aan te schaffen, met een vreemde vlag en een niet Europese bemanning. Twee Kaapverdianen uit Rotterdam waren op papier de gezagvoeders. In werkelijkheid konden ze amper lezen en schrijven en haalden ze de domste dingen uit. Ik ben een tweetal keren opgepakt en verhoord in verband met de bevoorrading. Het was de dienders niet zozeer te doen om de 'radio',maar om er achter te komen of de Ross Revenge als overslagstation voor drugs werd gebruikt. Bij radio Monique zijn wel medewerkers veroordeeld, maar dat had te maken met fraude van uitkeringen. Zo ontvingen de 'van de Bliekjes', een uitkering en hadden ze tevens inkomsten van radio Monique/558/819. De fraude kwam aan het licht toen Texas investeerder Ravelli bezoek van de fiscus kreeg, die in de boeken ging spitten...

Bert, het is wel een aanslag op mijn geheugen, maar in mijn herinnering kwamen de programma's van Dr. Molly via Ad van der Spek uit Roosendaal. Die had het roer overgenomen nadat Gerard van Dam er de brui aan had gegeven en onvindbaar was. Nog even terug naar juli1979: Geleijn van Oosten,de vriendin van machinist/kapitein Leo Vreugdenhil, valt voor de charmes van Gerard van Dam. Dat wordt niet in dank afgenomen door Leo. Die wordt razend als hij eerder thuis komt en Gerard en Gelijn ziet 'flikflooien'. Een klap met een strijkijzer op het voorhoofd van Gerard (dus geen loden pijp!!!!) door Leo doet van Dam vluchten en in het ziekenhuis belanden. Leo stopt per direct en vindt troost bij Astrid de Jager, de' bedrogen' vriendin van Gerard. Kun je het nog volgen? Astrid en Leo zijn tot op vandaag nog steeds gelukkig bij elkaar. Gerard is vorig jaar overleden. (Op de foto staan Gerard, Astrid, Leo en Geleijn tijdens een bevoorrading met de Mathilde Simonne vanuit Breskens) Eenmaal opgeknapt gaat van Dam ondergronds, omdat Leo tot alles toe in staat is. In die periode is hij telefonisch onbereikbaar en lag de organisatie op zijn 'gat'. Dat heeft op 12 augustus tot de 'muiterij' van Kees Kaas Mulder en Jan Olienoot geleid. Van Dam was daar erg 'pissig' over en molesteerde bij terugkomst van het muitende tweetal in Ouddorp de auto en trailer van Jan Olienoot. Dat was eigenlijk het definitieve einde van Delmare. Van Dam, de inspirator, gaf er de brui aan. De organisatie belandde in een soort 'niemandsland' en werd voortgezet door Ad van der Spek, die een snackbar had in Roosendaal(bij Breda). Het was er op of onder. Ad had diverse goede contacten met platen maatschappijen en probeerde te redden wat er te redden viel. Dr. Molly was een gesponsord programma en werd via Ad binnengehaald. Als er destijds een mobiele telefoon zou zijn geweest, dan zouden de ontwikkelingen anders zijn. Gedane zaken nemen geen keer. Helaas. salut Leendert

Ik ben bij vijf radioschepen en vele bevoorradingsschepen betrokken geweest.Van het bevoorradingsschip Bellatrix is zeker dat ze begin jaren 90 een aantal drugtrips heeft gedaan. Dat was overigens nadat de laatste zeezender Caroline al was gestopt. Er zijn daarnaast twee twijfelgevallen: De Hosanna van de Belg Ackcx uit Zeebrugge die de Mi Amigo bevoorraadde, en de Communicator nadat Laser Hot Hits was gestopt. Bij Ackcx ben ik een paar keer aan boord geweest om te onderhandelen over een levering van olie voor de Mi Amigo en de Scheveningen 54 van Delmare die voor de kust van Scheveningen voor anker was gegaan, maar onvoldoende dieselolie had. Als onderdeel van de 'deal' met O'Rahilly moest Delmare ook dieselolie voor de Mi Amigo leveren om zodoende zendtijd te kunnen krijgen. Had in december 1978 ongeveer 5000 gulden in mijn binnenzak, maar de Belg wilde niet. We dronken een glas, deden een plas, maar alles bleef, helaas, zoals het was. Hij durfde het niet aan. De Communicator is een ander verhaal. Het schip lag eind 1987 na het geflopte station Laser Hot Hits voor de kust van Duinkerken lag te wachten totdat het zou worden verkocht aan de 'Ondergrondse Kerk' ,die het evangelie in Oost-Europa wilde verspreiden. We mochten op doorreis naar de Ross Revenge wel aan boord komen, maar niet in de vertrekken. Dezelfde bemanning als voorgaande jaren, weigerde plotseling de toegang benedendeks. Het verhaal gaat dus dat er daar drugs waren opgeslagen. De Ross Revenge heeft één keer als tijdelijke bewaarplaats gediend voor een partij van 10.000 pakjes Holborn shag. Ik herinner me dat nog goed, omdat ik de plastic zakken zelf aan boord heb gezet. Het zat zo: Schipper Danny die de Ross Revenge vanuit Nieuwpoort bevoorraadde kon niet alleen leven van dat éne tripje per week. Hij kon nog wat 'bijverdienen' door pakjes Holborn naar Engeland te smokkelen. Hij kocht legaal, dus met BTW, bij alle supermarkten en tabakszaken de pakjes. In Engeland kostte hetzelfde pakje een pond meer. In de tachtiger jaren was een pond ruim vier gulden waard. Er zat een behoorlijke winstmarge voor een ieder op. Dus de moeite waard om te smokkelen. Danny kreeg een halve gulden per pakje. Hij vervoerde de pakjes naar een van te voren afgesproken plek op de Noordzee en daar zou het worden overgeladen in kleine rubberbootjes. Die brachten het spul dan weer aan land om daarna naar de tabakshandelaren te gaan. Die konden in hun winkels dan mooi wat extra's verdienen. Het noodlot met de 'Holborn trip' was dat bij de afgesproken boei aan het begin van het Knock Deep helaas geen rubberbootjes kwamen opdagen. In een tijd zonder mobiele telefoon, zat er niets anders op dan na drie uur wachten terug te varen naar de Ross Revenge en de boel daar tijdelijk op te slaan. Terugvaren naar België was namelijk te risicovol en dus geen optie. Toen we weer langzij legden bij de Ross Revenge was de bemanning zeer verrast. Vier uur daarvoor waren we na een bevoorraading vertrokken. Aan ' verantwoordelijke van dienst' Tom Anderson werd de situatie uitgelegd en die ging accoord met de overslag op voorwaarde, dat ze ook zelf tabak mochten gebruiken uit de plastic zakken. Danny vond dat al snel goed. Hij wist namelijk dat er toch geen 'vloetjes' in de zakken zaten, om de shag in te rollen... Salut Leendert

De Italië constructie voor radio Delmare was natuurlijk wel een geweldige vondst van Gerard van Dam. Je moet er maar op komen. Hij was zijn tijd ver vooruit. In 1988 gekopieerd door Jeroen Soer van radio 10 via een station in Milaan. Van Dam wilde ook radio via de TV uitzenden. Ook dat was een baanbrekend idee. Evenals zijn idee om met O'Rahilly televisie uitzendingen vanuit een vliegtuig te lanceren. Terugkomend op de vraag of er veel programma's zijn uitgezonden. Antwoord is nee. Zender begaf het vrij snel en Johan Rood(vanwege zijn rode haar) moest naar het schip om daar de boel verder te installeren. Johan bleek een parel voor Delmare. Aanbevolen en geïntroduceerd door Ben Bode van radio Paradijs. Ben was namelijk een korte periode tijdens de Aegir betrokken bij Delmare, maar vertrok na onenigheid over het beleid. Op papier was de Italië constructie waterdicht en dat was het belangrijkste. Het bewijs is dat de adverteerders van Delmare ook nooit zijn vervolgd . Of dat ook kon worden gezegd van de Mi Amigo constructie' Voor u gelezen in de Joepie' is mij niet bekend. Salut Leendert

Het was oorspronkelijk Jan Olienood, met een verwijzing naar de nood aan olie. Echter de naam werd verkeerd gespeld door degene die het programma overzicht voor Delmare maakte. Olienood veranderde in Olienoot. En zo is het dus gebleven. De Mathilde Simonne werd eind 1979 vrijgegeven en kon de Entrepothaven in Rotterdam verruilen voor een ligplaats in de tweede binnenhaven van Scheveningen. Daar is de boot opgeknapt, maar nooit meer gebruikt voor bevoorradingen. De onkosten voor het onderhoud werden te hoog . Het was een oude houten logger. Leo heeft de boot toen verkocht. We hebben er nog wel een aantal tochtjes meegemaakt. Zie foto's.