Spring naar bijdragen

Doorzoek de gemeenschap

Toont resultaten voor tags '1962'.

  • Zoeken op tags

    Voer tags gescheiden door een komma in.
  • Zoek op auteur

Soort bijdrage


Forums

  • Radio
    • Nederland
    • België
    • Verenigd Koninkrijk
    • Overige landen
    • LPAM (kleinvermogen AM)
    • Zeezenders
    • Radio Veronica
    • Radiovormgeving
    • Radiotechniek
  • Overig
    • MediaPages
    • Stamtafel
    • Help
    • Mededeling
    • Niet geregistreerde gebruikers

Blogs

  • Column
  • Nederland
  • Dossier
  • Recensie
  • België
  • Hitnoteringen
  • Testblog
  • Radio Erfgoed
  • Afspraken van Beheerders
  • Afspraken van Hitnoteringen
  • Blog van Radiotunes

Vind resultaten in...

Vind resultaten die bevatten...


Datum aangemaakt

  • Start

    Einde


Laatst bijgewerkt

  • Start

    Einde


Filter op aantal...

Geregistreerd

  • Start

    Einde


Groep


Website


Facebook


Twitter


Skype


Woonplaats


Interesses

18 resultaten gevonden

  1. Liefst zestig jaar terug in de tijd om te vermelden dat op een goede dag in de maand augustus 1962 niet één berichtje was terug te vinden over de toen zogenaamde wilde zender, vooral bekend als Radio Veronica, maar vele artikelen op een en dezelfde dag. Een doorsnee overzicht in dit artikel. Zo werd er melding gemaakt over het inzicht waarom huisvrouwen vooral luisterden naar Radio Veronica. Het was terug te vinden in een onderzoek ingesteld door het bureau voor psychologisch en economisch onderzoek Ogilivie, destijds gevestigd in Amsterdam. Een deel van het daaruit voorkomende onderzoek werd gepubliceerd in ‘Revue der Reclame’ en kwam daardoor vervolgens ook in diverse dagbladen terecht, zoals het Parool van 25 augustus 1962. Het voornoemde onderzoek vond plaats tussen 19 en 29 maart plaats in grote delen van Noord Holland, geheel Zuid Holland en de provincie Utrecht. Men had steekproefsgewijs 515 mensen aan het onderzoek laten deelnemen, allemaal huisvrouwen in de leeftijdscategorie tussen 29 en 60 jaar. Gekozen was voor voornoemde gebieden daar Veronica in dat deel van Nederland in die periode redelijk goed was te ontvangen. De cijfers gaven aan dat 61% van de ondervraagden regelmatig afstemde op de 192 meter. Van degene die stelde dat men niet luisterde gaf 51% aan dat men het station totaal niet kon ontvangen. Als men de huisvrouwen vroeg waarom men eigenlijk naar Veronica luisterde en niet naar de programma’s van Hilversum 1 en 2 kwam vrij snel het antwoord dat het aanbod aan muziek van Radio Veronica zeer aantrekkelijk werd bevonden, in vergelijk met de toenmalige omroepen. Liefst 82% van de ondervraagde huisvrouwen gaf aan dat men zeer positief was op de muziekkeuze van Veronica. Uiteraard was het een commercieel station, ook in de begindagen. Maar voor 29% van de huisvrouwen bleek het een ondergeschikt motief te zijn om af te stemmen op de 192 meter. 18% van hen vond het een positief gegeven zodat de gebrachte reclame zeker van invloed kon zijn op hun aankoopgedrag. Om nog een stapje verder te gaan gaf 5 % van de ondervraagden aan dat de gebrachte reclamespots, al dan niet in specifiek gesponsorde programma’s, een vermakelijk onderdeel was. 3% was van oordeel dat men specifiek naar de reclame luisterde om te horen wat er zowel te koop was. Opzienbarend was uit het onderzoek te ontdekken dat 21% van de huisvrouwen, ondervraagd in genoemde gebieden, op Radio Veronica specifiek afstemde omdat men het niet eens was met datgene dat door de omroepen via Hilversum 1 en 2 destijds werd gebracht. Opmerkelijk was ook ruim zestig jaren geleden dat vrouwen, die Veronica niet konden ontvangen, er minimaal 25 % van hen zeker de radio op de uitzendingen via de 192 zouden afstemmen als ontvangst wel mogelijk was. Een maand eerder, in juli 1962, had het NIPO, dat zich richtte op opinieonderzoek, bij een representatieve landelijke steekproef bij huisgezinnen gevraagd: ‘Hebt U of heeft iemand in uw gezin gelezen over de oprichting van de Stichting Vrienden van Veronica?’ 59% van de ondervraagden gaf aan er van hebben gehoord, dan wel gelezen. De overige 41% had er noch van gehoord noch van gelezen. Aan dient te worden gegeven dat Veronica slechts in het westen en een deel van het midden van ons land in die tijd was te ontvangen. Er was nog een tweede, daarop volgende vraag, waarin werd gewezen op het feit dat men voor 1 gulden lid kon worden van deze nieuwe stichting. De vraag was: ‘Hebt U of een van uw gezinsleden een gulden overgemaakt of denkt U dit te gaan doen, of gaat U dit zeker niet doen?’ Er bleek bijna niemand positief te hebben geantwoord met de opmerking al geld te hebben overgemaakt. Negen procent was eventueel van plan dit wel te gaan doen, maar 56% was van mening dit zeker niet te gaan doen. Er bleven tenslotte nog 35% van de ondervraagden over die geen antwoord wisten te geven. Opgericht werd de Stichting Vrienden van Veronica met de bedoeling officiële erkenning te krijgen voor het toen buiten territoriale wateren actieve radiostation. Volgens het bericht in een van de knipsels dacht men tenminste te rekenen op 1 miljoen deelnemers. Het was een vreemde dag met veel publiciteit in diverse kranten. De aantekeningen voor dit artikel komen uit het archief van Max Lewin, dat vele jaren geleden in het bezit kwam van de Stichting Media Communicatie en onder mijn beheer kwam. Jammer is dat bij lange na niet aantekeningen zijn gemaakt uit welke kranten de berichten kwamen maar wel op 25 augustus 1962. Zo werd in een van de knipsels gemeld dat het zendschip van Radio Veronica uiterst moeilijk grijpbaar was ondanks dat de organisatie achter het station het Geneefs Verdrag zou hebben geschonden. ‘Het bestaan en de werkzaamheden van het zendschip van Veronica is voor de gewone toeschouwer door een waas van geheimzinnigheid omgeven.’ Vervolgens werden met enkele juridische aspecten geprobeerd tot verheldering te komen. Zo werd gesteld dat Radio Veronica het reglement van radiocommunicatie had geschonden, behorende bij het internationale verdrag van Géneve van 1959. De journalist baseerde zich op paragraaf 7 van dit verdrag waarbij aan werd gegeven dat illegale radiostations waren verboden. Echter werd er niet direct ingegaan waarom Veronica illegaal was. Zo meldde men dat het Nederlandse strafrecht wel van toepassing was op Nederlands grondgebied en op schepen varende onder onze nationale vlag. En dus was de conclusie dat Radio Veronica op dat moment ongrijpbaar was voor de overheid in Nederland. Alleen als men er achter kon komen onder welke vlag het zendschip op zee, in internationale wateren, verankerd was, kwam er de mogelijkheid met vertegenwoordigers van het vlaggenland contact op te nemen met de vraag om eventueel maatregelen te nemen waardoor, in samenwerking met de vreemde natie, eventueel tot actie kon worden over gegaan. Veronica was in 1962 actief via de 192 meter, een golflengte die volgens de internationale regelgeving onder meer was toegewezen aan Zweden. Aangezien men niet zo maar een golflengte in gebruik kan nemen was Radio Veronica duidelijk in overtreding. De toen meest recente afspraken inzake de golflengteverdeling werd in het najaar van 1961 in het Zweedse Stockholm gemaakt op de Europese Conferentie van de ‘meter en decimeter golflengten’ voor omroepdoeleinden. Hans Knot, 3 december 2022
  2. Tijd om eens in de nostalgie te duiken van 1962, het jaar dat ikzelf bewust allerlei dingen uit radiobodes, kranten en leesportefeuilles begon te knippen. Dat laatste was vooral mogelijk daar mijn ouders een abonnement hadden op de editie die zes weken achter liep op de verschijningsdatum van de bladen. Dit betekende dat de bladen, nadat er andermaal een map was gekomen, mochten worden behouden. Ze verdwenen dat enige tijd onder in een bank in de kapsalon waar opbergruimte was gecreëerd. Eigenlijk zonder nostalgische gedachten werden de knipsels, klein en groot, in een oude enveloppe gedaan en destijds bewaard. En inderdaad al die decennia later zijn die knipsels nog steeds in mijn bezit en zijn met 4 verhuizingen meegegaan naar een ander adres. Het lijkt mij leuk een aantal van die knipsels naar voren te halen. Ik heb bij lange na niet bij elk knipsel een datum gezet maar wel het jaar van afkomst en dus 1962. Er heerste bij ons thuis een heerlijke warme familiesfeer waar veel gezamenlijk werd gedaan en waarbij, naast het kerkelijke gebeuren dat toen een redelijk centrale plek had, vooral ontspanning via radio en in matigheid de televisie een rol speelde. Dat laatste had de entree gedaan in het begin van 1960, hoewel mijn oudste broer Jelle een ander jaar als binnenkomst aangeeft. Ikzelf herinner mij dat ik in 1960 een ernstig ongeluk had gehad dat een lang herstel in ziekenhuis en thuis noodzakelijk maakte. Mijn eerste herinneringen van kijken naar televisie zijn dan ook de beelden, uiteraard in zwart-wit, van de Olympische Zomer Spelen, die dat jaar in Rome werden gehouden. Wilma Rudolph komt daarbij op mijn oogspiegel. Maar radio was en is nog steeds de belangrijkste manier van beleving binnen de familie. Het eerste knipsel wat uit de map 1962 tevoorschijn kwam betrof een serie hoorspelen waarnaar binnen ons en vele andere gezinnen naar werd geluisterd. En vele decennia later besef ik mij met volle teugen dat wij toen bezig waren via het luisteren naar radio, een beleving visueel te maken door intense aandacht. Ik was 13 jaar toen in 1962 één van de hoorspelen met meer dan normale aandacht werden gevolgd. Leeftijdgenoten zetten zich meteen schrap als ik de naam ‘Paul Vlaanderen’ noem. In 1962 was er ‘Het Margo Mysterie’ in acht afleveringen die om 9 uur in de avond wekelijks werd uitgezonden op de radio. Van origine geschreven door Francis Durbridge en voor Nederland vertaald door Johan Bennik. Zoals destijds bij elk hoorspel diende er muziek ter begeleiding worden gecomponeerd en gebracht, waarvoor in Nederland destijds Koos van der Griend verantwoordelijk was. Bekende en minder bekende namen uit de hoorspelkern van die tijd waren er te horen, waaronder Jan van Ees, Eva Janssen, Wiesje Bouwmeester, Dick Scheffer, André Carrell (de vader van) en Donald de Marcas. In totaal werden er vanaf 30 september 1962 door de AVRO acht afleveringen uitgezonden op zondagavonden. Tot mijn verrassing zijn delen uit de serie terug te vinden op internet. Speciaal voor diegene die het nog een keer wil horen maar ook voor diegene die graag wil beleven wat destijds via de radio anderen iedere keer weer kon boeien. https://www.google.com/search?client=firefox-b-d&q=margo+mysterei Radio luisteren is een gezonde ziekte gebleken waarbij als jonge knaap toch bepaalde dingen gingen opvallen. Zo was er een grote variatie aan Nederlandstalige programma’s op Radio Luxembourg, waarvan ik graag het programma ‘Discolunch’ noem dat op de dinsdagmiddag werd gepresenteerd door Pierre van Ostade. Het kwam dan ook heel vreemd over dat dezelfde presentator opeens ook op Radio Veronica was te beluisteren en wel iedere dinsdag en donderdagmiddag om half 6 met ‘Het Platenpallet’. Kijk eens naar het overzicht van de Nederlandse programma’s op Radio Luxemburg in 1962, misschien vallen er namen op. In ieder geval is er een naam vet gedrukt en dat was dan ook de man die op dat moment verantwoordelijk was voor het merendeel van de programmering. Guus Janssen Jr. kwamen we later weer tegen bij Strengholt en had derhalve ook weer een vinger in de muzikale pap bij de zeezender Radio Noordzee. Maar Guus Janssen Jr. was in 1962 niet alleen bij Radio Luxemburg actief want hij was tevens hoofdredacteur van het blad Muziek Parade. Onder hem was een aantal later bekende lieden actief met het interviewen van artiesten en het schrijven van artikelen, waaronder Willem O Duys, Joop van Rhijn, Michiel A. de Ruyter en Cees van Zijtveld. Een ander knipsel, dat ik uit die tijd heb bewaard, is een pagina met songteksten die in de maand februari 1962 werd afgedrukt in Muziek Parade. Eén van de teksten betrof het nummer ‘No more’ van Elvis Presley dat in een van de uitzendingen van VARA’s Top of Flop (wie keek er niet naar) hevig werd bekritiseerd door panellid Ria Valk, wat vele van de Elvis Presley fans niet pikten. De song haalde de hitparade in Nederland nooit maar dit had niets met de kritiek van Ria Valk te maken. ‘No more’ was een song uit de film ‘Blue Hawaii’ en werd door RCA alleen op de Soundtrack LP van de film op de markt gebracht. Maar er waren natuurlijk veel meer gebeurtenissen dan radio beluisteren die de moeite van het herinneren waard zijn. In Amerika was er allereerst een opmerkelijk bezoek toen Gherman Titov, de Russische kosmonaut, een bezoek bracht en daarbij werd vergezeld door zijn jonge echtgenote Tamara. John Glenn, de eerste Amerikaanse ruimtevaarder, begeleidde hen en liet het duo ondermeer de Freedom 7 zien, een toestel van waaruit astronaut Shepperd de eerst sprong in het heelal maakte dan wel een ruimtewandeling. Veel publiciteit trok het bezoek en men wilde de Rus zoveel mogelijk laten zien, waaronder een filmvoorstelling van ‘The West Side Story’, een film waarmee dat jaar een Oscar werd gewonnen. Gherman Titov was al eerder vanuit Amerika uitgenodigd om vooral Cape Carnaveral te bezoeken, waarop hij niet was ingegaan. Na aankomst hebben zijn gastheren vele malen het verzoek herhaald maar hij zou de Amerikaanse ruimtevaartbasis niet bezoeken, dit zeer tegen de zin van de Amerikaanse autoriteiten in, die wereldwijd hadden willen stunten met verslaggeving van het bezoek. Soms denk je wel eens terug aan al het lekkers dat in die jaren werd geboden. Zo herinner ik me opeens de speciale koekjes met krentjes erin die waren te vinden in pakje met tien soorten koekjes van het merk ‘Verkade’. Verpakt waren ze in een doosje met tien vakjes voorzien van knisperend papier in de kleur rood. Daarnaast onder meer ‘Café Noir’’ en ‘Lange Vingers’. Terecht dat het advertentiebureau achter de onderneming de producten van Verkade aanprees als ‘daadwerkelijk onweerstaanbaar’ en dat alles was afkomstig uit Zaandam. Op de Duitse televisie, wij hadden het geluk signaal te kunnen ontvangen via de steunzender ‘Aurich’ even over de Duitse grens, keek je ook naar de reclame, iets waarop wij in Nederland nog jaren op dienden te wachten via de Hilversumse omroepen. En wat me direct te binnenschiet zijn de klinkende reclames voor ‘4711’, Eau de Cologne, en voor een drankje die werd aangeprezen door een persoon met een bijzondere warme en tevens donkere stem. ‘Asbach Uralt’ werd trouwens ook in de Nederlandse dagbladen aangeprezen als een ultieme belevenis. Een volgende keer meer omtrent herinneringen aan 1962 Hans Knot, 30 april 2022
  3. Het lag in de bedoeling in de maand december 1962 een drietal voorstellingen te organiseren in Amsterdam. Radio Veronica had afspraken gemaakt met ‘de Vrienden van Veronica’ om deze concerten te organiseren met als doel weer geld te kunnen inzamelen ten bate van charitatieve doelen. Met veel mankracht werden de bijeenkomsten voorbereid. De nodige vergunningen werden aangevraagd, waaronder een eenmalige nachtvoorstelling te mogen organiseren. Weer anderen bemoeiden zich met de inhoudelijke kant van het programma. Zo werd een groot aantal artiesten ingehuurd voor een optreden, waaronder de toen populaire artiesten als Willeke Alberti, The Fouryo’s, Conny VandenBosch, Trio Pim Jacobs, Rita Reys, Jumping Jewels en het duo Johnny Kraaykamp en Rijk de Gooyer. Als gastvrouw was Karin Kraaykamp ingehuurd. Zij verdiende eerder haar boterham door ondermeer als televisieomroepster bij de AVRO te werken. Doordat ze ook free-lance activiteiten voor Radio Veronica deed, was ze al door de directie van de AVRO op een zijspoor gezet. Als grote publiekstrekker wenste men ‘The Sweetheart of the Voices’, ofwel Vera Lynn aan te trekken. Begin november 1962 was er in eerste instantie door de directie van het City theater – waarmee de directie van Radio Veronica in onderhandeling was - een brief gestuurd naar de gemeente Amsterdam. Hierin werd toestemming gevraagd tot het mogen houden van een nachtvoorstelling op zaterdag 15 december en wel omdat op die datum in de avond geen enkele andere grote zaal beschikbaar was. Op 19 november werd door de gemeente aan de leiding van het City Theater de vergunning per brief geweigerd, waarna er direct – nadat men op de hoogte was gesteld, door de directie van Radio Veronica een brief naar de gemeente Amsterdam werd gestuurd. Hierin werd duidelijk aangegeven, dat de opbrengst van de concerten ten bate van charitatieve doelen ter beschikking zou worden gesteld. Hierop kreeg men een negatief antwoord van de burgemeester, die in een brief aangaf dat dergelijke verzoeken in slechts zeer bijzondere gevallen werden toegestaan en dat een dergelijk geval niet aanwezig werd geacht. Het was ‘het Parool’ dat op 3 december 1962 burgemeester Mr. G. van Hall aan het woord liet: “Ik weiger, omdat over de charitatieve doelstellingen in eerste instantie helemaal niet is gesproken.” Ook liet men Hendrik (Bull) Verweij, namens de directie van Veronica, een directe reactie geven: “Een discriminatie, want het is voor het goede doel. Ik vind het erg jammer dat de burgemeester ons verzoek heeft geweigerd. Ieder ogenblik lees ik bovendien in de krant dat er nachtvoorstellingen zijn, dus van die bijzondere gevallen geloof ik niet veel.” Vervolgens stuurde Verweij een protestbrief aan de gemeenteraad in Amsterdam, waarin geprotesteerd werd tegen de weigering van de burgemeester. Volgens het toenmalige artikel 206 van de Algemene politieverordening van de gemeente Amsterdam waren destijds openbare vermakelijkheden verboden. De burgemeester kon hierop, volgens artikel 6 van de APV, ontheffing geven. Echter was dit altijd geheel afhankelijk van de eigen mening van de burgemeester. Maar er was een zijweg want de directie van Radio Veronica besloot voor een bedrag van f 6500,-- twee filmvoorstellingen, die op 15 december waren gepland, uit te kopen, waardoor de zaal als nog in de avonduren voor een concert beschikbaar kwam. Op 14 december 1962 trad Vera Lynn, met een gezelschap nationale en internationale artiesten, al op in het Kurhaus in Scheveningen. Op 15 december vervolgens in het City Theater en het Amsterdamse Concertgebouw was op 16 december de plaats voor het optreden. Alle opbrengsten van deze voorstellingen gingen naar respectievelijk ‘de Nederlandse Bond van Militaire Oorlogsslachtoffers’, ‘De Nederlandse vereniging voor sociaalpedagogische zorg’ ‘de Nederlandse stichting voor het gebrekkige kind’ en ‘de Padvindersgroep Luctor et Emergo’, dat zich richtte op het gehandicapte kind. Hans Knot. 12 juni 2021
  4. Ik kwam dit nog tegen. Heb geen idee of het al eerder geplaatst is. Leek me een leuk artikel. Veronica - 1962-07-28 Pionier of martelaar (Zeeuwsch dagblad) Veronica - 1962-07-28 Pionier of martelaar (Zeeuwsch dagblad)-geconverteerd.pdf
  5. Veronica Advertentie 1962-11-03 Topvorm meubelen. Iedere Zondagmiddag 1330-1345 operaprogramma door Leo Riemens.
  6. Advertentie 1962-11-10 Ezet met de driehoek dekens. Elke zaterdag op Radio Veronica om 1200 uur
  7. Met dank aan de Stichting Norderney en Radio 192 Radio192_20011111_1000-1100(Flashback-1961-GerAnne&1962-PierrevanOstade) https://pixeldrain.com/u/9nYTz87f Radio192_20011111_1100-1200(Flashback-StanHaagShow) https://pixeldrain.com/u/dLyGWPnP
  8. martinja

    Top 100 1962 Tros

    Van de Golden Radio NL server Top 100 1962 Tros https://we.tl/OXBTcEjkM3
  9. Met dank aan Stichting Norderney en Radio 192 Veronica 192 - 04061961 - Cees Van Zijtveld + Tineke - Zondagmiddag Magazine https://pixeldrain.com/u/bF-d8Pak Veronica 192 - 13051962 - Tony Vos & Tineke - Uit De Koers https://pixeldrain.com/u/NOoVQWO8 ==================================================================== Veronica 192 - 21091966 - 1500-1548 Uur - Rob Out - Hits A Go Go https://pixeldrain.com/u/ncZZ7z59
  10. Bladerend door allerlei mappen besef ik mij toch dat vooral in 1962, op de leeftijd van 13 jaar, ik mij bewust ging bezig houden met het uitknippen van allerlei onderwerpen die op dat moment speelden. Uiteraard kregen radio en muziek daarbij een heel belangrijke rol en het was in de maand april van dat jaar dat menig knipsel werd toegevoegd betreffende Cliff Richard. Mijn broer Jelle, bijna 10 jaar ouder, was een geduchte fan van de Britse zanger en bracht dit gevoel over aan de rest van het gezin gelijk als een van de zussen de adoratie voor Vico Torriani overbracht. Begin april 1962 kwam Cliff Richard, uiteraard begeleid door de leden van The Shadows, naar Nederland toe en werden op Schiphol ontvangen door een voornamelijk uit mannen bestaand ontvangstcomité, tenminste als we de beelden van het toenmalige Polygoon Journaal willen doen geloven. Het was op de 6de april dat jaar dat hij rond kwart over twaalf in de middag per vliegtuig uit Londen aankwam en via de trappen Schiphol vanuit het vliegtuig betrad om vervolgens de destijds gebruikelijke minuten voor de fotografen en de pers zich ter beschikking stelde. De kranten meldden de volgende dag dat de Britse Cliff Richard vooral als 21-jarige zich enorm zelfverzekerd en geroutineerd opstelde. Het doel van zijn bezoek aan Nederland waren optredens in Amsterdam, Rotterdam en Den Haag als ook het zingen van een aantal liedjes in de Rudi Carellshow op de televisie. Zoals een van de kranten schreef: ‘En overal zal het tienervolk hem toejuichen en bespringen en indien mogelijk de kledij van zijn lichaam scheuren’. Cliff tijdens een persconferentie, in de ruimte die gereserveerd was voor alleen belangrijke mensen die destijds op Schiphol aankwamen, zei: “Tieners zijn overal bijna hetzelfde behalve in Engeland want daar zijn ze rumoeriger.” Naast de vele mannen die je kon terugzien in de oude opname van het Polygoon Journaal was er een veertig tal vrouwelijke fans naar Schiphol gekomen om zo dicht mogelijk in de buurt van de geadoreerde zanger te kunnen komen, waarbij enkelen zelfs waren doorgedrongen tot het ontvangstplatform waar een jeugdige vrouwelijke fan het uitschreeuwde van de zenuwen omdat Cliff tegen haar ‘oh how silly’ tegen haar had gezegd. Het zal de toenmalige jonge fans goed hebben gedaan dat de Britse zanger tijdens de persconferentie vertelde dat hij geen trouwplannen had, er zelfs geen verloofde was en dat hij alle meisjes leuk vond. De woorden sprak hij uit te midden van een groot aantal bloemstukken dat hij van diverse mensen kreeg aangeboden en achteraf gewoon achterbleef in de desbetreffende persruimte. Over de hobby’s die hij, waar mogelijk, nog kon beoefenen, noemde hij autorijden, badminton en het verzamelen van grammofoonplaatjes met Elvis Presley, Ricky Nelson, Connie Francis als grote favorieten. Vol trots verhaalde hij dat Prinses Margaret naar een optreden van hem in Londen was geweest. De kunstredactie van de Telegraaf wist destijds te melden dat 21-jarige Cliff niet alleen grote bewondering had onder de Britse tieners maar onder de jeugd van het volledige westelijke halfrond. Het was 14 oktober 1940 dat Harry Rodger Webb werd geboren. Wat velen niet weten is dat het op de wereld komen gebeurde in de Indiase plaats Lucknow, toen nog onderdeel van het grote Britse Rijk. In de vijftiger jaren nam hij twee songs op met zijn begeleidingsgroep The Drifters, die later de naam Shadows ging voeren. De reden was natuurlijk de populariteit die de Amerikaanse formatie met dezelfde naam had. Het waren de nummers ‘Lawdy Miss Clawdy’ en ‘Breathless’. De plaat werd echter niet uitgebracht en bestaat dus alleen als een proefpersing. Successen volgden er echter snel en tevens talrijk. Zo maar een handvol titels dat voor april 1962 hits werd: ‘Movin’, ‘Dynamite’, ‘The Young Ones’, ‘Living Doll’ en ‘Where is my heart’. Beschrijvingen in de kranten maakten destijds gewag van details die je heden ten dagen gewoon kunt vergeten: ‘De Engelse rock and roll koning met zijn zwarte haar en bruine ogen heeft ook reeds in drie films gespeeld. Het waren rollen in ‘Serious Charge’, ‘Expresso Bongo’ en ‘The Young Ones’. De platen en filmrollen hebben hem geen windeieren opgeleverd. Cliff Richard bezit twee auto’s van grote allure. Een Cadillac en een Thunderbird. Hij loopt in London vrijwel nooit over straat, hoogstens met een donkere bril op, omdat er anders vrijwel zeker verkeersopstoppingen ontstaan als de Britse tieners hem in de gaten krijgen.’ Ook ongebruikelijk voor deze tijd was dat er toen al bekend werd gemaakt wat Cliff Richard die avond op de televisie voor liedjes ging zingen in ‘De Rudi Carrell Show’, namelijk ‘The Young Ones’, ‘The girl in your arms’ en ‘Do you want do dance’. Bovendien waren the Shadows te horen en te zien met het nummer ‘Wonderful land’. Het optreden zou plaats vinden in zaal Concordia in Bussum en, zo werd ook vermeld, gingen er 200 teenagers uit alle delen van ons land de show bijwonen. Met bussen werden ze voor die keer feestelijk naar Bussum gereden. Het programma dat een soort van warenhuisshow was, werd geregisseerd door Piet ten Nuyl. Na de uitzending verlieten Cliff Richard en The Shadows Bussum om te overnachten op een onbekende plek om de dagen daarop volgend een aantal concerten te geven in Nederland. Dat het daarbij uit de hand zou lopen had niemand bij voorbaat verwacht. Daarover een andere keer meer. https://nl.pinterest.com/pin/538954280377475881/ Afbeelding: De Rudi Carrell Show met Cliff Richard (Foto Nationaal Archief 913-7390 Harry Pot/Anefo)
  11. Bob en Brenda (Krijn Torringa en Freda Keuker) van Veronica. Advertentie 28-09-1962 (Het Parool). Waarschijnlijk ging het op deze manier sneller.
  12. Antwerpen101962fragmenten https://pixeldra.in/u/xermpd
  13. In de maand december 1962 werd in tal van kranten bericht dat er toch maatregelen te verwachten waren van regeringszijde tegen de activiteiten van Radio Veronica. Het was ‘de Telegraaf’ die op 21 december het volgende bracht: ‘Wettelijke maatregelen tegen het doen van omroepuitzendingen buiten het nationale territoir zijn in voorbereiding. De minister voor Verkeer en Waterstaat pleegt overleg hierover met het ministerie van Justitie. Mede in verband hiermee is het bezwaarlijk thans mededelingen te doen betreffende de termijn, binnen welke zodanige maatregelen kunnen worden tegemoet gezien, alsook om de aard van deze maatregelen tegen ondermeer Radio Veronica, zo blijkt uit de memorie van antwoord op de begroting van Verkeer en Waterstaat.’ Op de laatste dag van 1962 werd er in een krant, die in Amsterdam werd uitgegeven maar waar helaas geen naam in het archief van Max Lewin werd vermeld, de vraag gesteld wat het jaar 1963 ging doen met het schip van Radio Veronica. Op grond van de recente uitlatingen destijds vanuit de Haagse regeringskringen was er bij de betreffende redactie de wetenschap dat de voorbereiding van de slag tegen de drijvende zender Veronica nog steeds aan de gang was. In de inleiding van het verhaal ging men over tot een vergelijking. ‘Door de geruchten, die er over de aard van de te treffen maatregelen gaan, lijkt het een en ander een beetje op de toestanden, die aan de in 1961 mislukte invasie onder Amerikaans patronaat van Castro’s Cuba voorafgingen. Door de vele details van deze jammerlijke verlopen vertoning, destijds in scene gezet door de Central Intelligence Agency en wel door de afdeling ‘dirty tricks’ – zoals de Amerikanen het zelf zeggen. In Washington, waren reeds vele, later waar gebleken, bijzonderheden bekend. Dit gebeurde nog voordat de eerste in Miami gestarte Cubaanse vrijheidsstrijders in Castro’s moerassen omsingeld raakten. Niet de CIA was de bron van deze voortijdige publicaties in de grote Amerikaanse pers; wel Fidel Castro zelf!’ De redactie van de krant vond een vergelijking met het bovenstaande van kracht op de zaak ‘Veronica’: ‘Zo is het ook met de oorlog tegen Veronica. Uit de met deze omroepspeeldoos verbonden kringen van radiotalent en reclame komen hardnekkige berichten over de strategie, die de regering tegen het exterritoriale vaartuig wil toepassen. Er zou, willen deze berichten, een verbod komen voor Nederlanders aan programma’s van Veronica, die op het vasteland worden geproduceerd en ingeblikt, op enigerlei mee te werken. Kan een dergelijke weg werkelijk bewandeld worden? Is er in dit opzicht iets van een wet te maken die klopt met constitutionele, burgerlijk rechterlijke en strafwettelijke bepalingen?’ Door alle jaren dat Radio Veronica als zeezender in de ether is geweest is er ook telkens in diverse publicaties gesuggereerd dat er spoedig maatregelen waren te verwachten, zo ook in het betreffende artikel van 31 december 1962: ‘De tijd zal het spoedig leren. Zeker is dat de ambassadeurs der Hilversumse zuilenbelangen in ons parlementaire leven niet zullen aflaten aan te dringen op een zo snel mogelijke terdoodveroordeling van Radio Veronica, middels wettelijke bevoegdheden.’ Ook ging men in op het gegeven dat op het Jaarcongres van het Genootschap voor Reclame bekend was geworden dat Radio Veronica in een jaar tijd een omzet van 12 miljoen gulden had gehad: ‘Of dit zakenleven oppositie zal voeren tegen een verdwijnen van de reclame-omroep lijkt, op grond van dit bedrag, niet geheel denkbeeldig. Er zijn heel veel mensen, die nooit naar Veronica luisteren omdat de programma’s vol van levensliederaars met een ‘beat’ vol muzikale teenagerromantiek (waaraan overigens ook de huisvrouwen zich gaarne overgeven omdat er zo’n prettige achtergrond bij het strijken uit resulteert) hun niets te zeggen hebben.’ Maar natuurlijk was het merendeel van het Nederlandse volk vol tegenstander van maatregelen door de regering in te voeren. Immers waren de argumenten, die waren aangedragen, niet van doorslaggevende aard om in te stemmen met de plannen van de regering. Het artikel ging verder met: ‘Men heeft geprobeerd ons volk tegen Veronica in te nemen met publicaties, die het onveilig worden van lucht- en scheepvaart, door het vrijmoedig innemen van een radiogolflengte voor Elvis Presley en Willeke Alberti midden uit zee, suggereerden. Daar is vervolgens niet zoveel meer over vernomen, omdat dit punt niet uit de verf kwam. Radio Veronica kwam in Mies Bouwmans langste televisiedag opdraven met de toezegging van een aanzienlijk bedrag en het RAI-gebouw te Amsterdam stortte haast in elkaar van de ovaties. De ‘AVRO’ zei trouwens ook niet ‘nee’ tegen deze bijdrage voor Het Dorp; wat de geste van twee Nederlandse liefdadigheidsfondsen, die zelf wel ‘nee’ zeiden toen Veronica met aanbiedingen op het tapijt verscheen, in een ietwat vreemd daglicht stelde.’ Een eventuele behandeling van de zaak ‘Veronica’ in het Parlement kon dus een intense belangstelling tegemoet zien. Ook dient eraan te herinnerd worden dat het eigenlijk onmogelijk was in die tijd een onafhankelijk mening van de Parlementariërs te verwachten. Tot schade van de reputatie van het toenmalige Parlement werd er veel gesproken en geschreven over de invloeden die de monopolistische zuilenomroepen, daarin zouden kunnen laten gelden. Ook werd er in publicaties gesuggereerd dat Radio Veronica de zender zou kunnen gaan gebruiken voor het uitzenden van ongewenste, anti-regeringsprogramma’s. Men vervolgde met: ‘Democratieën om een voorbeeld te noemen, zijn kwetsbaar en vijanden van democratieën zijn zonder scrupules. Dit is wat het huidige Radio Veronica aangaat zuivere theorie, daar de heren Verweij, de eigenaars van de tot nu toe stormvast gebleken omroep, energieke en brave kooplieden zijn, die allerminst op piraten lijken.’ Er was trouwens meer dat speelde en het maakte de gehele situatie nog moeilijker, daar tegelijkertijd diende te worden gediscussieerd over de invoering van een eventueel derde Nederlands radioprogramma, en dat zich gegadigden, met de zuilenomroepen voorop, hadden aangemeld. Een groot deel van het luistervolk wist wel welke organisatie dit derde net diende te vullen: Radio Veronica. De beschouwing ging verder met: ‘Moet Veronica wijken, dan is het de moeilijke en delicate taak van Den Haag de vele vrienden van het schip, die straks trouwens weer naar de stembus gaan, duidelijk te maken, dat de noodzaak geen ‘groepsbaatzuchtige’ is doch in essentieel landsbelang wortelt. Men zal te maken krijgen met uitingen van openbare verontwaardiging, die veelal niet anders dan exploderende emoties zullen zijn, doch die Nederlandse opvattingen over democratie en politiek, waarover de gemiddelde Nederlander zich toch al dikwijls schamper placht te uiten, een niet onbedenkelijke knauw kunnen geven.’ Van een wettelijk ingrijpen kwam het zeker het daarop volgende jaar niet, laat staan van een massale uiting van emoties door het Nederlandse volk. Daar dienden we nog meer dan tien jaar op te wachten, toen – op 18 april 1973 – massaal een grote vertegenwoordiging van de luisteraars van Veronica naar Den Haag trok om te protesteren tegen te nemen maatregelen door de Nederlandse regering. Hans Knot, 3 november 2018
  14. Van de Golden Radio NL server Radio Nord - 19620630 - The Last Hour Of Radio Nord https://pixeldra.in/u/v3SVrP
  15. cdb

    Donalds draaitafels

    Oudshoorn radio tv - Luister Zondagmiddag tussen 5.45 en 6.00 naar Donalds draaitafels. Advertentie 31-08-1962
  16. Verslag van de bijeenkomst P.J.G.U.en de Jong. Holl. Mij van landbouw met spreker Gerard Hoek in De Dubbele sleutel in Woerden 1962.
  17. martinja

    BBC Radio 1967

    BBC Light 02 08 1967 Tony Blackburn 1st time https://pixeldra.in/u/eGS1pA BBC Light Pick Of the Pops 26.8.62 https://pixeldra.in/u/DUCw9s BBC Light Simon Dee 31.7.67 https://pixeldra.in/u/a2JWdo BBC Merseyside 00.00.1976 Kenny Everett Interview https://pixeldra.in/u/enKzAm Beatles-12-Radio Show Part 2 (Kenny Everett's BBC Sgt Pepper Show https://pixeldra.in/u/COxH8r Radio 1 27 04 1969 John Peel Top Gear https://we.tl/EoufPRzrpB Radio 1 30.9.67 Tony Blackburn part 1 https://pixeldra.in/u/YdSr3f Radio 1 30.9.67 0700-0815 Tony Blackburn https://pixeldra.in/u/mlUshp Radio 1 30.9.67 0700-0833 Tony Blackburn https://pixeldra.in/u/r1GIb4
×
×
  • Nieuwe aanmaken...

Belangrijke informatie

Door gebruik te maken van deze website ga je akkoord met Gebruiksvoorwaarden, Privacybeleid en Richtlijnen.