Het niet geplande interview met Gerard kent een lange voorgeschiedenis.
Jan Kat en ik hadden Gerard al een 'eeuwigheid' niet meer gezien en wisten ook niet precies waar hij woonde. En of hij nog wel leefde. De laatste keer voor was mij 1984, toen hij in Kapelle- Biezelinge woonde en een drukkerij had.(REVA)
Eind december 2002 verscheen Gerard ineens in een TV uitzending van Spoorloos(KRO). De reden: Twee jaar geleden overleed zijn moeder en bij het opruimen van haar appartement vond hij in een kistje een brief.
Daaruit bleek dat hij wel eens een halfzus zou kunnen hebben. Gerard's vader was met de noorderzon vertrokken. Hij zou een pakje sigaretten kopen, maar kwam niet meer terug. Gerard heeft zijn vader ook nooit meer gezien en is door zijn moeder opgevoed.
Van Dam verzocht Spoorloos om zijn mogelijke halfzus op te sporen .En warempel ... ze werd gevonden in het Duitse Dresden. Gerard vond ik toen aardig aangekomen, maar sprak nog altijd zoals vroeger. Beeldend en met een zachte krakende stem.
De zoektocht naar de man met wie ik veel Delmare avonturen had gedeeld duurde lang, maar lukte wonderwel. Eenmaal gevonden ,wilde hij niets meer met het zeezenderverleden te maken hebben en er dus ook niet meer over praten. De correspondentie verliep via de mail.
Gaandeweg werden er toch herinneringen opgehaald en verbeterde het contact. Hij runde een low-cost taxi -en busbedrijf in Weert. Doordat hij geen BTW afdroeg en niet alle sociale lasten voor de chauffeurs betaalde, lag een aanhouding door Justitie in het verschiet. Dat voorkwam hij door zich in Hongarije te vestigen.
Daar hebben Jan Kat en ik hem in september 2010 opgezocht om weer eens een paar dagen met elkaar op te trekken. Net zoals vroeger. Voor de zekerheid had Jan zijn video camera meegenomen.
Na een paar dagen vroeg ik of Gerard nog iets wilde zeggen tegen de 'fans'. Een diepe zucht volgde en hij zei dat hij er over moest nadenken,' maar... als ik het doe ,is het niet meer dan 5 minuten' .
De volgende ochtend stapten we in de auto voor een toeristisch tochtje en stopten we bij een Servisch kerkje met klooster. Gerard kocht daar een ketting met een kruisje , deed dit om zijn nek en ging op een bankje voor het kerkje zitten.' Zo, ouwe makker, jij wilde toch dat ik iets zei? Kom maar op met de camera.'
Totaal overrompeld en onvoorbereid kwam dit interview er uit rollen. Jan Kat kon moeilijk staan ivm overgewicht en suikerziekte en zat op een bankje tegenover ons. Het camera standpunt kon helaas niet aangepast worden.
Het was Gerard ten voeten uit. Impulsief. Als hij het van te voren had aangekondigd, dan hadden we een draaiboek kunnen maken. Maar dat is achteraf.
Alex van den Hoek heeft de video mooi bewerkt , waardoor het toch nog 'iets' is geworden.
Salut
Leendert