1 van de meest kenmerkende elementen van de Mi Amigo was het legendarische "dekhuis", in 1960 1 van de grote verbouwingsklussen om van de Olga een zendschip te maken, Bonjour-MagdaMaria en later Mi Amigo, in dat in de kleur WIT.

In 1972 werd de Mi Amigo vrijgekocht en belandde het als interum oplossing in Zaandam alwaar men begon de boel weer bewoonbaar te maken. En dan opeens wordt het dekhuis in N.S< Nederlandse spoorwegen> geel geschilderd met zwarte belettering, kijk hier maar even.......https://www.flickr.com/photos/offshoreradio/sets/72157649434337406/

Helaas kan Jan Kat ons niet meer vertellen waarom en hoezo en door wie, wel zien we in 1976 dat ook de Aegir van Delmare deze kleuren krijgt op delen van dit scheepje.< Delmare weblog foto's voor wie ze nog heeft>

 

Voor de Mi Amigo in 72 weer het ruime sop koos moeten een aantal Caroline puristen hebben gedacht dat deze kleur niet op het dekhuis mocht blijven en eenmaal op zee in de herfst van 1972 was het dekhuis terug in de oude kleurstelling.

 

Hebben we op dit forum deelnemers die hier meer licht op kunnen werpen?

 

Paul de Haan.

 

http://deerhounds-ierse-wolfshonden.webnode.nl/

 

 

 

Veel kan ik er niet over vertellen. Verklaarbaar is het in zekere mate. Gerard had zo zijn kennissen, ook bij NS. Het bleef niet bij de NS verf want voor Delmare wist hij ook nog eens oude lichtmasten te ritselen die ooit bij NS hadden dienst gedaan.

Tja het waarom ..................... ik denk dat het dekhuis er niet bepaald florissant uit zag, natuurlijk mocht het allemaal niet te veel kosten en die gele verf was voor handen. 

De enige die meer licht hierop kan werpen zou Gerard van Dam zelf zijn.

 

Rob V.

Veel kan ik er niet over vertellen. Verklaarbaar is het in zekere mate. Gerard had zo zijn kennissen, ook bij NS. Het bleef niet bij de NS verf want voor Delmare wist hij ook nog eens oude lichtmasten te ritselen die ooit bij NS hadden dienst gedaan.

Tja het waarom ..................... ik denk dat het dekhuis er niet bepaald florissant uit zag, natuurlijk mocht het allemaal niet te veel kosten en die gele verf was voor handen. 

De enige die meer licht hierop kan werpen zou Gerard van Dam zelf zijn.

 

Rob V.

 

Ja, Jan Kat werkte bij de N.S.  Verklaart ook de voorraad verf die ze hadden. Lichtmasten verhaal gaat als volgt, die zijn van de gemeente Den Haag gekocht.

In de ware Caroline traditie, waar nooit iets mag veranderen, was het een zonde om de kleur wit van het dekhuis in geel te veranderen.

Das de achtergrond, ik ben eigenlijk op zoek naar mensen die in 72 daar aanboord waren en zich dit allemaal nog heinneren.

 

We wachten maar af.

 

Paul de Haan.

Gerard bevestigt dat de gele verf inderdaad van de Nederlandse Spoorwegen was en door Jan Kat via de bekende achterdeur werd geleverd. Er was tijdens de opknapbeurt niet veel geld voorhanden en Jan kon bij zijn werkgever gemakkelijk het één en ander 'ritselen'.  Overigens was hij er al vroeg bij als' handlanger' van Gerard. Kat was al aanwezig  bij de aankoop van de Mi Amigo op de veiling.

 

 

Voor alle Delmare schepen was de NS  de 'hofleverancier' van verf, koperdraad, las apparatuur, trafo's, werkoverall's en ander bruikbaar spul. Blijkbaar heeft niemand bij de NS er ooit iets van gemerkt. Opvallend was wel dat de tarieven van de spoorkaartjes ieder jaar omhoog gingen...

 

Salut

Leendert

Wat betreft die verf, ik kan mij herinneren dat deze was afgekeurd omdat de kleur niet goed was (te donker). Klaarblijkelijk hoefde de verf niet geretourneerd te worden aan de leverancier. 

 

Rob V.

Gerard bevestigt dat de gele verf inderdaad van de Nederlandse Spoorwegen was en door Jan Kat via de bekende achterdeur werd geleverd. Er was tijdens de opknapbeurt niet veel geld voorhanden en Jan kon bij zijn werkgever gemakkelijk het één en ander 'ritselen'.  Overigens was hij er al vroeg bij als' handlanger' van Gerard. Kat was al aanwezig  bij de aankoop van de Mi Amigo op de veiling.

 

 

Voor alle Delmare schepen was de NS  de 'hofleverancier' van verf, koperdraad, las apparatuur, trafo's, werkoverall's en ander bruikbaar spul. Blijkbaar heeft niemand bij de NS er ooit iets van gemerkt. Opvallend was wel dat de tarieven van de spoorkaartjes ieder jaar omhoog gingen...

 

Salut

Leendert

 

 

ha Leen, bedankt, weer een stukje van de puzzle opgelost en ingevuld, jammer dat Kat niet meer onder ons is en er over kan verhalen. Zijn schitterende Delmare weblog is helaas ook verdwenen.

 

Paul de Haan.

Wat betreft die verf, ik kan mij herinneren dat deze was afgekeurd omdat de kleur niet goed was (te donker). Klaarblijkelijk hoefde de verf niet geretourneerd te worden aan de leverancier. 

 

Rob V.

 

Die Good Old NS toch. Dat waren pas tijden. NS voor mij volkomen vreemde vorm van vervoer, ik bedenk dat ik in juli 1980 voor het laatst in een trein heb gereisd. Maar das een ander verhaal.