Vandaag 50 jaar geleden in de muziekgeschiedenis...

[Paul]

Vandaag is het 50 jaar geleden dat 'Pet Sounds' verscheen, het album van The Beach Boys dat in eerste instantie maar mager ontvangen werd, maar in de afgelopen 50 jaar een reputatie heeft verworven als een van de meest innovatieve platen uit de geschiedenis van de popmuziek. Ik heb er vandaag nog maar eens naar geluisterd, gevolgd door een van die andere vernieuwende elpees uit dat jaar, Revolver van The Beatles. Beide platen staan nog steeds als een huis.

 

Het Amerikaanse radioprogramma Sound Opinions (van de publieke omroep NPR) staat er deze week uitgebreid bij stil. ik heb het zelf nog niet beluisterd, maar ik weet uit ervaring dat het programma vaak zeer de moeite waard is. Hier te beluisteren en (als je rechts klikt met de muis) te downloaden: Please login or register to see this link.

 

Het programma is ook als podcast beschikbaar via iTunes.

 

Paul

16 mei 2016 bewerkt door Paul
correctie

[Paul]

Kleine, maar niet onbelangrijke aanvulling: op dezelfde dag (16 mei 1966) verscheen ook het dubbelalbum Blonde on Blonde van Bob Dylan.

 

Geen onaardige dag dus voor popliefhebbers...

[Juul]

Ik ga het in ieder geval downloaden Paul. Dank je.

[Gast]

Petsounds geniaal? Zeker. Een Beach Boy mijlpaal? Welnee. Muv Brian Wilson liepen de overige bandleden koffie rond te delen tijdens opname sessies van deze Elpee. De echte credits moeten dus, zoals we feitelijk al wel langer wisten, gaan naar the Wrecking Crew. Een select gezelschap studiomuziekanten die de zogeheten grootheden in de popmuziek tussen 60 en 70 naar huis speelden en een goede verklaring zijn voor het feit dat de supergroepen uit die tijd live zwaar teleurstelden.

Vrijdagavond jl via Belgie 2 Canvas in bijna twee uur werd de Wrecking Crew belicht. Ze zijn feitelijk verantwoordelijk voor bijna alle grote USA hits van vele supergroepen in die tien jaren. Geniale hits die vooral vanaf de plaat via de radio fenominaal klonken. De hits in die tijd komen dus op conto van deze studioartiesten en de recordproducers, zij zijn de ware hitmakers.

De zwarte tegenhanger was het fenomeen Funkbrothers binnen Tamla Motown.

Via terugkijken weer te zien, ga er maar voor zitten!  Please login or register to see this link.

Meer hier:Please login or register to see this link. en hier Please login or register to see this link.

 

 

[Hans van Rijswijk]

Paul,

 

Pet sounds was wel degelijk een mijlpaal in de carrière van the Beach Boys. Niet voor niets is Brian Wilson (weer) op tournee met een integrale opvoering van dit meesterwerk. De opmerking over de bandleden vind ik nogal ongepast. Kennelijk heb je de documentaire waar je naar verwijst zelf niet gezien. Dan had je kunnen weten dat zij meestentijds op tournee waren. Onderwijl werkte  Brian in diverse studio's aan Pet sounds. 

 

Je gaat er overigens voor het gemak aan voorbij dat nogal bepalend voor de sound van the Beach Boys de zangpartijen zijn. En die werden niet door een troepje studiomuzikanten ingezongen! Verder is de opmerking dat de Wrecking Crew  "feitelijk verantwoordelijk voor bijna alle grote USA hits van vele supergroepen in die tien jaren" nogal uit de lucht gegrepen. Nog afgezien van wat je verstaat onder "supergroep".

 

De documentaire is, hoewel hak-op-de-takkerig, een aanrader. Pet sounds, een mijlpaal voor de Beach Boys én de popmuziek in het algemeen, een nog veel grotere aanbeveling waard!  

[Paul]

Ik sluit me graag aan bij de reactie van Hans. The Wrecking Crew bestond uit een stel briljante musici, maar de hele plaat is toch echt bedacht, geschreven en gearrangeerd door Brian Wilson. Onder andere Hal Blaine (drummer van The Wrecking Crew) heeft daar ook uitgebreid over verteld. En je kunt het terughoren op de Pet Sounds-boxset, waar je kunt meeluisteren met de talloze opnamesessies die onder leiding stonden van Brian. Hij was degene die met de ideeën kwam, zij voerden die (tamelijk briljant) uit. Affijn, er zijn boeken over volgeschreven.

 

Het opnameproces duurde weken en al die tijd was de rest van de groep gewoon op tournee. Pas later kwamen ze de studio in om de zangpartijen op te nemen. Niets ten nadele van die jongens trouwens: er zijn tal van live-opnames waaruit blijkt dat ze die liedjes ook op het podium perfect konden uitvoeren.

 

Hoe goed de heren en de dame van The Wrecking Crew ook waren, ze hadden visionaire figuren als Phil Spector en Brian Wilson nodig om echt gedenkwaardige opnames te maken. Zoals ook the Funk Brothers profiteerden van een paar uitstekende producers in Detroit.

[Gast]

7 uur geleden zei Hans van Rijswijk:

Paul,

 

Pet sounds was wel degelijk een mijlpaal in de carrière van the Beach Boys. Niet voor niets is Brian Wilson (weer) op tournee met een integrale opvoering van dit meesterwerk. De opmerking over de bandleden vind ik nogal ongepast. Kennelijk heb je de documentaire waar je naar verwijst zelf niet gezien. Dan had je kunnen weten dat zij meestentijds op tournee waren. Onderwijl werkte  Brian in diverse studio's aan Pet sounds. 

 

Je gaat er overigens voor het gemak aan voorbij dat nogal bepalend voor de sound van the Beach Boys de zangpartijen zijn. En die werden niet door een troepje studiomuzikanten ingezongen! Verder is de opmerking dat de Wrecking Crew  "feitelijk verantwoordelijk voor bijna alle grote USA hits van vele supergroepen in die tien jaren" nogal uit de lucht gegrepen. Nog afgezien van wat je verstaat onder "supergroep".

 

De documentaire is, hoewel hak-op-de-takkerig, een aanrader. Pet sounds, een mijlpaal voor de Beach Boys én de popmuziek in het algemeen, een nog veel grotere aanbeveling waard!  

Een mijlpaal was de elpee , zo gaf ik aan. Voor Wilson en the W crew. Ik heb de docu uiteraard gezien, ander zou ik er niet over schrijven. The sound die de elpee Pet sounds ozo eigen maakt is natuurlijk het resultaat van Wilson en de sessie mensen bij elkaar .  In de geheel docu wordt steeds aangetoond dat het vooral de producers zijn die het geheel maken.Live is bijvoorbeeld het Good Vibrations met de overige BB leden van een heel ander niveau.Heb ik ooit in een ander van kunnen "genieten", anders gezegd niet om aan te horen.

Het op tournee zijn vd groep staat erbuiten maar geeft wel aan dat ze bijvoorbaat niet tijdens de opname sessies gebruikt zouden worden met de kennis van het feit dat men de kwaliteiten vd W  crew hoger inschatte dan de kwaliteit van de overige BB leden.  Verder verwijs ik je naar de uitgebreide lijst in Wiki van de hits waar de W Crew op een rij zijn gezet.

Met Supergroepen bedoel ik in hoofdzaak de groepen die tot circa 68 de Hits in the US hadden. Vanaf 68 zie je een kentering en werden de muzikale eisen die de bands zich zelf stelden  belangrijker.

Duidelijk heb ik aangegeven dat de sound op de hits in die tijd bepaald werden door enerzijds producers en anderzijds sessieleden van buiten de bands. Het eindproduct klonk vooral goed op de radio en tijdens playback optredens van de bands in 1 vd vele grote tv shows in die tijd.

Pet sounds is schitterend maar maar om nu direct dit op conto van the Beach boys te zetten, wat mij betreft had de elpee de volgende title moeten hebben:  Pet Sounds van Brian Wilson and the Wrecking Crew met vocals van The other BB's. Was gepaster geweest.

 

Mickey Dolenz heeft in de docu schitterend aangegeven hoe het toe ging in de muziekfabrieken. Zonder de schijn te willen wekken dat Monkees en BB's van dezelfde orde zijn.

[hans558]

Een interessante discussie. Ik heb The Wrecking Crew weliswaar nog niet gezien.. maar pas wel de documentaire over The Beach Boys Endless harmony. Eigenlijk waren er 2 "Beach Boys"  een studio en optredens versie.

Wat in de Beach Boys docu te zien is dat Brian zich op een gegeven moment steeds meer terugtrok en toen veranderde de situatie nogal. Maar voor mij zijn de lp's Sunflower en Surf's Up  en vooral die laatste de beste BB albums...

[Juul]

Het maakt mij allemaal niet uit. Ik geniet en krijg kippenvel van The Beach Boys en de The Wrecking Crew.

En vooral ook de verhalen van en over de laatste.

 

Zij hebben ook geschiedenis geschreven.

[Paul]

 

2 uur geleden zei Paul de Haan:

  In de geheel docu wordt steeds aangetoond dat het vooral de producers zijn die het geheel maken.

 

 

 

In het geval van Pet Sounds was Brian Wilson die producer. Hij was degene die het roer in handen had.

 

Verder vind ik de vocalen van The Beach Boys nog altijd ijzersterk en zeer herkenbaar, ook in de concerten die zijn vastgelegd in de jaren zestig en begin zeventig. Brian Wilson zelf was zich ook zeer bewust van die kwaliteiten. Zo twijfelde hij er geen moment aan dat 'God Only Knows' gezongen moest worden door zijn broer Carl. Het engelachtige stemgeluid van Carl is onlosmakelijk met dat liedje verbonden.

 

Ik heb sinds 2004 drie keer Brian Wilson in concert gezien met zijn huidige band. Dat is een goede band, maar de harmonieën zijn toch net iets vlakker en minder karakteristiek dan die van The Beach Boys. Dat hoor je ook terug op de Smile-versie van 2004. Je mist gewoon de stemmen van met name Carl en Mike. (Bijkomend probleem is dat Brian zelf een oude man is die live nog nauwelijks toon kan houden, nog maar een schaduw van degene die hij ooit was. Ik heb dan ook besloten om niet meer te gaan kijken.)

 

En Hans558 heeft wat mij betreft ook een punt: albums als Sunflower, Surf's Up en Holland tonen aan dat ook de rest van de band muzikaal gezien heel wat in zijn mars had.

 

 

22 mei 2016 bewerkt door Paul
correctie

[Hans van Rijswijk]

Paul,

 

Je begon je eerste bijdrage met "Een Beach Boy mijlpaal? Welnee". Dat is echt iets anders dan "Een mijlpaal was de elpee , zo gaf ik aan". Heb door de jaren heen veel gelezen, gezien, maar vooral gehoord over de productie van Pet sounds. Daaruit word duidelijk dat de vrinden van the Wrecking Crew precies moesten spelen wat Brian Wilson in zijn hoofd had. Soms mochten ze komen voor een "sessie" van een minuut of tien. Natuurlijk was er af en toe een suggestie van een muzikant, maar Brian's wil was wet. En terecht!

 

Het feit dat de rest van de groep veelal op tournee was terwijl Brian in de studio werkte aan platen had natuurlijk een puur praktische reden. Er moest brood op de plank komen. Voor zes bandleden (Bruce Johnston verving Brian on stage) plus aanhang. Brian wilde niet meer toeren dus dat gaf hem tevens de vrijheid om in de studio te werken. Dit in een tijd dat de meeste Amerikaanse albums nog in een paar dagen werden opgenomen. Heeft dus niets met de kwaliteiten van de bandleden te maken. Je hoort op een plaat echt niet of Hal Blaine danwel Dennis Wilson de drummer is. Maar hij moest niet gaan zingen....... Dat konden alleen leden van the Beach Boys  zelf. En laat dat nou net het belangrijkste element zijn. 

 

Met Supergroepen werden toentertijd met name bands bedoeld die bestonden uit muzikanten die eerder al hun sporen hadden verdiend. Cream, Blind Faith, Emerson, Lake and Palmer, die categorie. Natuurlijk zou je ook the Beatles en de Stones supergroepen kunnen noem achteraf gezien. In tegenstelling tot Engeland had Amerika midden jaren '60 minder in de popmuziekmelk te brokkelen. Ze waren nog de British invasion aan het ondergaan. Niet voor niets was Rubber soul van the Beatles de inspiratie voor Brian om Pet sounds te maken. 

 

"Pet Sounds van Brian Wilson and the Wrecking Crew met vocals van The other BB's" is niet kort door de bocht, maar frontaal tegen de muur! Je kan de credits voor een albumklassieker niet geven aan een wisselende groep sessiemuzikanten die (voor de insiders) één naam hadden, maar vooral broodspelers waren. Goede broodspelers, dat dan weer wel......

 

 

 

[Paul]

Trouwens wel grappig dat The Beatles in datzelfde jaar 1966 besloten om niet meer te gaan touren en meer tijd door te brengen in de studio, waar ze (samen met George Martin) konden experimenteren met alle mogelijkheden die de opname-apparatuur hen bood. Brian was in zijn eentje al tot datzelfde besluit gekomen.

 

Dat sluit aan op de documentaireserie 'Soundbreaking', waarin wordt verteld hoe de opnamestudio een steeds belangrijker rol begon te spelen in de ontwikkeling van de popmuziek.

[Gast]

4 uur geleden zei Hans van Rijswijk:

Paul,

 

Je begon je eerste bijdrage met "Een Beach Boy mijlpaal? Welnee". Dat is echt iets anders dan "Een mijlpaal was de elpee , zo gaf ik aan". Heb door de jaren heen veel gelezen, gezien, maar vooral gehoord over de productie van Pet sounds. Daaruit word duidelijk dat de vrinden van the Wrecking Crew precies moesten spelen wat Brian Wilson in zijn hoofd had. Soms mochten ze komen voor een "sessie" van een minuut of tien. Natuurlijk was er af en toe een suggestie van een muzikant, maar Brian's wil was wet. En terecht!

 

Het feit dat de rest van de groep veelal op tournee was terwijl Brian in de studio werkte aan platen had natuurlijk een puur praktische reden. Er moest brood op de plank komen. Voor zes bandleden (Bruce Johnston verving Brian on stage) plus aanhang. Brian wilde niet meer toeren dus dat gaf hem tevens de vrijheid om in de studio te werken. Dit in een tijd dat de meeste Amerikaanse albums nog in een paar dagen werden opgenomen. Heeft dus niets met de kwaliteiten van de bandleden te maken. Je hoort op een plaat echt niet of Hal Blaine danwel Dennis Wilson de drummer is. Maar hij moest niet gaan zingen....... Dat konden alleen leden van the Beach Boys  zelf. En laat dat nou net het belangrijkste element zijn. 

 

Met Supergroepen werden toentertijd met name bands bedoeld die bestonden uit muzikanten die eerder al hun sporen hadden verdiend. Cream, Blind Faith, Emerson, Lake and Palmer, die categorie. Natuurlijk zou je ook the Beatles en de Stones supergroepen kunnen noem achteraf gezien. In tegenstelling tot Engeland had Amerika midden jaren '60 minder in de popmuziekmelk te brokkelen. Ze waren nog de British invasion aan het ondergaan. Niet voor niets was Rubber soul van the Beatles de inspiratie voor Brian om Pet sounds te maken. 

 

"Pet Sounds van Brian Wilson and the Wrecking Crew met vocals van The other BB's" is niet kort door de bocht, maar frontaal tegen de muur! Je kan de credits voor een albumklassieker niet geven aan een wisselende groep sessiemuzikanten die (voor de insiders) één naam hadden, maar vooral broodspelers waren. Goede broodspelers, dat dan weer wel......

 

 

 

 

 

Ik volg de muziek sinds 1964, lange tijd dus.Supergroepen zoals je noemt Blind Faith and Emmerson Lake etc zijn er vanaf 1968.

Dat zijn veelal zelfbenoemde of in de bladen benoemde supergroepen, of moeten we er Supergroepen met een hoofdletter van maken. De s<S>upergroepen waar ik r heb zijn de hitgroepen uit de USA vanaf 1962 tot circa 67/ 68 toen er een wending in de muziek kwam en de elpee voorkeur kreeg boven 45. De hits uit die vroege periode 62 to 67/68 verkochten als broodjes door toedoen van de Top40 format<is iets anders dan de hitparade top 40> radiostations in de States, sterker nog vele hits werden speciaal geproduceerd om vooral goed op de radio te klinken, voornamelijk middengolfradio. In die hits hadden de leden van de WC forse vingers in de pap, zij brachjten die hits op een hoger nivo, is uitvoerig in de docu over gesproken en uitgelegd. Eind zestiger jaren kreeg FM radio de voorkeur en werden elpees en vooral concept elpees steeds belangrijker en was er bij de muzikanten binnen de bands de wil om zelf op hoger nivo te presteren , ergo de WC verloor terrein.

Pet sounds blijf ik zien als het product van anderen dan de meeste Beach Boy leden, de rol van Wilson gaf ik al aan. Overigens gaven de leden van de WC ook aan dat ze zicht ergerden aan het feit dat ze op de elpee nimmer werden genoemd. Alle eer moest vooral naar de leden van de s<S>upergroepen gaan, zij haaldende roem en sterren status naar zich toe. Ook de Beach Boys zijn gewoon een marketing tool, een product dat gesleten moest worden. Er wordt mbt de BB vaak te elitair gewichtig gesproken. Het resultaat van de docu is dat voor veel liefhebbers ook deze ballon is doorgeprikt.

Intussen heb ik Do you like worms van de elpee<nou ja cd> Smile nog maar eens opgeleg, draai ik de komende weken in mijn uurtje op RNI Internet station.Maar das geheel andere koek.

 

 

 

[hans558]

The Beach Boys richtten niet voor niets hun eigen label Brother records op.... Ze hadden weinig creatieve vrijheid en Capitol zag ze ook gewoon als hitfabriek. Ik heb inmiddels het eerste stuk van  de WC documentaire gezien. Ze verdienden toch goed vertelden ze, alleen kregen ze niet de eer die ze verdienden. Dat is gelukkig nu goed rechtgezet..

[Juul]

Vooral het verhaal van bassiste Carol Kay vind ik fascinerend, tussen al die kerels.

 

Please login or register to see this link.