Jump to content

De nostalgische column van Hans Knot 13 april 2024: 1949 deel 2


hans knot

572 views

Het is toch een hele belevenis om de columns een tijdje te besteden aan datgene in mijn geboorte jaar zoal was te beleven en wel heel gericht op de maanden september tot en met december, waarin ik het levenslicht al bevatte. Niet dat ik daadwerkelijk al iets van alles meemaakte maar toch een heerlijkheid om erachter te komen wat er in die periode zoal speelde.

 

Tweelingbroer Egbert en ikzelf kwamen ter wereld als 5 en 6de kind van Rie en Jelle Knot en wel in het Rooms Katholieke Ziekenhuis aan de Verlengde Hereweg 92 in Groningen. Het was nog de tijd dat vooral de nonnen de verzorgende factor waren en met grote kappen rondliepen en jonge moeders ondersteunden na de geboorte van hun kind en er voor zorgden dat de nieuwgeborenen gedurende de eerste levensdagen optimaal werden vertroeteld, zodat moeder de nodige rust kon krijgen.

 

Uiteraard kon niemand van de familieleden bedenken dat in de kelder van het ziekenhuis, onder de afdeling G2, twintig jaar later ik mijn eerste stappen maakte binnen het radiogebeuren. Een simpele studio met een oude mengversterker en nog oudere microfoon. Een kleine recorder en twee draaitafels waren genoeg om via lijn 4 de zieken per week met enige uren te verpozen met vooral verzoekplaten, die deels ook religieus getint waren. Gelukkig hadden de zusters, die eerder actief waren met radio, de nodige platen van dat soort achtergelaten.

 

Vele jaren zou ik actief blijven en zou de ziekenomroep vanaf 1973 een zeer professionele status krijgen waarbij de nodige talenten de kans kregen een stap verder te maken. Groot voorbeeld is daarvan Rob van Dam, die als Marc Jacobs eerst grote successen behaalde om vervolgens onder eigen naam zijn mooie loopbaan te vervolgen.

 

Maar goed terug naar 1949. In de maand september ontving een radio zendamateur uit Helmond een bericht van een collega zendamateur uit België waarin deze meldde dat in Lokeren er een kind van drie dagen jong was dat in grote nood verkeerde door een scheurende buikvlies. Er werd aan toegevoegd dat de plaatselijke arts zelf verder niets kon doen maar dat hij had gehoord dat er in Utrecht een professor was die via een operatieve ingreep de reddende factor kon zijn. Maar helaas was er in België niet bekend om welke professor dit ging evenals dat zijn adresgegevens ontbraken.

 

Gevraagd werd contact op te nemen met zendamateurs in de regio Utrecht, die wel achter de informatie konden proberen te komen. De zendamateur in Helmond kwam meteen in actie en het lukte hem om binnen een paar minuten contact te krijgen met een zendamateur uit Utrecht die beloofde op zoek te gaan naar de gegevens. Maar vrijwel tegelijkertijd kreeg de man uit Helmond, via een vertegenwoordiger van het plaatselijke ziekenhuis, al de gewenste informatie.

 

Maar ook de collega in Utrecht wist snel info te verkrijgen en na een paar minuten kwam hij terug in de ether met een verlossend bericht. De kleine baby kon met spoed van de universiteitskliniek van Professor dr. Nubeer worden gebracht en daar werd, in samenwerking met dr. Klinkenbergh van het Sint Antoniusziekenhuis uit Utrecht, de operatie uitgevoerd.

 

En dus werd dezelfde avond nog de baby vanuit België naar Utrecht vervoerd. En eind september werden de zendamateurs met een verblijdende bericht verrast en wel dat, mede dankzij hun snelle acties, de operatie was geslaagd en dat het patiëntje vrijwel geheel hersteld naar de ouders in Lokeren was teruggekeerd. Ook in 1949 bleek dus al dat deze vorm van communicatie tot een mooi vervolg kon leiden.

 

Wat betreft het volgende bericht weet ik, 75 jaar later, niet of we dit serieus dienen te nemen maar het heeft wel te maken met een vorm van communicatie. Want dankzij een voor die tijd nieuwe uitvinding in Amerika was het voor baby’s automatisch mogelijk hun ouders te waarschuwen, wanneer zij een schone luier nodig hadden. Ja zelfs de melk opzetten, als zij midden in de nacht van honger en dorst gingen schreeuwen, was mogelijk.

 

In een destijds nieuw soort luier waren twee thermosplaatjes aangebracht, die uiterst gevoelig waren voor verandering in vochtigheidsgraad en wanneer deze intrad een neonlicht boven de wieg aan het branden bracht. Wanneer de baby van honger ging schreeuwen, werd het geluid in een microfoon opgevangen, die contact maakte en een elektrische spoel aan het gloeien bracht, waardoor een flesje melk gewarmd werd.

 

Wanneer de melk de vereiste temperatuur begon te bereiken, ging een wekker af, waarvan het geluid na korte tijd door een microfoon versterkt werd. Deze uitvindingen werden destijds gedaan in een laboratorium te Washington, waar verschillende jonge vaders werkten, die de lasten van het ouderschap trachtten te verlichten.

 

Over veertien dagen andermaal een aflevering van de serie columns over 1949.

 

Hans Knot,  13 april 2024

 

Afbeelding R.K. Ziekenhuis Groningen

  • reaction_title_1 3

1 Comment


Recommended Comments

"Tweelingbroer Egbert en ikzelf kwamen ter wereld als 5 en 6de kind van Rie en Jelle Knot en wel in het Rooms Katholieke Ziekenhuis aan de Verlengde Hereweg 92 in Groningen."

 

Een Rooms Katholiek ziekenhuis, dat brengt herinneringen bij me terug. In Juli 1965 werd ik opgenomen in het "RK Sint-Anna ziekenhuis" in Geldrop voor een kleine operatie en verbleef er 9 dagen. Nu was de "kinderafdeling" van dat ziekenhuis toen niet te vergelijken met de situatie nu. We werden toen "verzorgd" door 7 nonnen-verpleegsters en dat waren 2 jonge "novices" die echt lief waren voor de kinderen maar de overige 5 waren nonnen die "over hun houdbaarheids datum" waren en zaten in de catagorie "Zuster Serpentia", dus, niet leuk en lief. Wat was ik blij toen ik op een Woensdagmiddag weer naar huis mocht en mijn moeder me op kwam halen. Om me te troosten mocht ik een plaatje kopen bij platenzaak "Foole" in Geldrop, dat werd "I'm alive" van The Hollies.. en nog steeds als ik dat plaatje speel zie ik me weer in dat grote bed in dat oude ziekenhuis in Geldrop.

Even in 1965 blijven, 90% van Geldrop was katholiek en er was maar 1 school voor de protestantse kinderen, zoals ik.

Ik zat op de Grrrrrrristelijke lagere school "Prinses Beatrix" en recht tegenover die school stond de katholieke lagere school met de naam "Nazarteh school". Als onze school in de middag "uit" was en we tussen de middag naar huis gingen om te eten dan stonden de katholieke jongens van de "Nazareth school" ons, protestanten, op te wachten. "Geloven jullie in de Heilige Maria??" was de vraag van de katholieke jongens, en als wij dat dan met "nee!!!!" beantwoorden dan was het rennen geblazen en liep je langzamer dan "de katholieken" dan kreeg je flink klappen van ze.

Kom daar hedentendaage maar eens mee...

Tja, de wereld is echt wel veranderd sinds 1965... maar als ik nu alles lees over wat er nog wel en niet mag dan heb ik zo mijn twijfels...

bedankt voor het leuke artikel Hans

 

Fijne dag

 

Henk Kruize

 

  • reaction_title_1 2
Link to comment
Guest
Add a comment...

×   Pasted as rich text.   Restore formatting

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...


×
×
  • Create New...

Important Information

Door gebruik te maken van deze website ga je akkoord met Terms of Use, Privacy Policy en Guidelines.