Natuurlijk kun je die plaat van Marco en Ali B opzoeken op YouTube of Spotify, maar daar gaat het niet om. Het gaat erom dat Rob zichzelf voor het 10e jaar op rij belangrijker vindt dan zijn luisteraar. En als ie schrikt van de kritiek, snel laf roepen dat ie in tijdnood zat. Tuuuuuurlijk, het gebeurt alleen “toevallig” bij Borsato.
Waar komt toch de drang bij Stenders vandaan om jezelf belangrijker te vinden dan een hitlijst of de luisteraar?
Waarom moet hij zo nodig kritiek leveren op iets waar veel van de luisteraars op gestemd hebben? Waarom moet het altijd weer over hemzelf gaan?
Radioliefhebbers voelen altijd maar de drang om Rob te verdedigen “omdat ie zijn smaak
durft door te laten klinken”. Wat heeft de luisteraar aan dit soort kinderlijke acties van Rob? Niks.
“Rebels zijn” of “de gevaarlijke persoonlijkheid uithangen” kan leuk zijn (Ruud de Wild kan dat bijvoorbeeld goed), als dat mooie radio oplevert. Maar dit is gewoon het eeuwige ego van Rob Stenders dat weer aandacht nodig had. Geen mooie radio. Levert niemand iets op, alleen Rob. En zijn adorerende radio-vriendjes bewieroken hem weer.
Het staat vast zwart op wit: in de Top 2000 van 2020 gaat Rob weer iets soortgelijks doen, want dan heeft ie weer aandacht nodig. En alle Rob-fans gaan het weer geweldig vinden. Lekker het kinderachtige mannetje verdedigen.
Maar Rob heeft zijn doel inmiddels weer bereikt: hij heeft weer aandacht. Heeft het jochie blijkbaar hard nodig.