Beste John,

 

Namens, ik vermoed, alle deelnemers aan dit forum een gelukwens met de verkoop van Talpa dat na al die jaren een last voor jou werd, immers alle fun was er uit, het ging alleen nog maar om cijfers en eeeeiiiindeloooos vergaderen, terwijl jou in het bloed zit dat creatieve, vrije handelen in media zaken. Feitelijk begon deze beknotting al in de 70s toen je van senior wel de platen mocht draaien in Branding op Radio Noordzee maar verder geen creatieve uitingen via de microphoon mocht doen behalve dan het vlak en kort opnoemen van de bedrijven die de platen hadden aangevraagd en die elke dag tussen 9 en 10 via de 220 middengolf het ruime sop kozen. Daar en onder die omstandigheden begon de beknelling die je nu geheel terecht van je afwerpt.

 

Wij, de bezoekers van het Internet radiocafe, willen je verder op weg helpen naar het hervinden van geluk en voldoening in een werksfeer waar geen plaats is voor vergaderen en zeker niet voor die poespas om die paar Euro's.

 

Ga met ons in zee! We vragen alleen van je dat je een Groninger coaster van circa 500 ton op de kop tikt, in toepasselijke kleuren verft<we hebben het kleurschema van de Mebo nog op de plank liggen>, daarna mastje erop, zendertje erop en maar zenden. Natuurlijk als RNI, vanaf 31-8-2015 op 747 kHz, in voor ons geliefde meters is dat 402 meter middengolf, 100kw is okay! Wij benaderen enkele pensionados zoals Hans ten Hooghe, Nico Steenbergen en vooruit Leo halen we ook weer van stal.

Voor jou niet langer de beperking van alleen maar de plaatjes nonstop maar nu elke plaat aan en afkondigen en als garantie 1x per week ga je Driemaster presenteren.

 

Wij zijn overtuigd dat dit alles zal bijdragen naar een terugkeer van jouw gemoedstoestand van voor 31-8-74, toen scheen de zon elke dag, dat willen we weer!

 

John.....welkom aanboord van zullen we maar zeggen jouw  Mebo 3.

 

Namens<zeker en vast> alle Internet radio kroeglopers alvast onze grote dank!

 

Paul de Haan.

Leuke brief Paul.

Maar ik denk dat het antwoord-resultaat nog even op zich laat wachten..........hi

 

John is wel een aardige gozer. Ik heb hem nog meegemaakt als TROS collega, we waren allebei "vanaf zee" gekomen. Hij naar de TV en ik naar de Radio.

Als radio afgevaardigde woonde ik wel eens z.g TV amusement vergadering bij. Ralph inbar ( † ) was toen baas.

Bij de rondvraag van Ralph aan het eind van de vergadering, die altijd steevast om 08.00 uur ! op maandagmorgen plaatsvond, was Ralph bij John aangekomen; "junior, jij nog wat?". John;" wanneer krijg ik nu eindelijk verantwoordelijk werk hier ?"...........

Later hebben wij er nog veel om moeten lachen........

Later als ik John nog wel eens bij de TROS tegenkwam was er altijd de hartelijke begroeting. Want ja, we hebben toch een stukje gemeen in onze carriére........"we kwamen van zee, dat is goed volk", zei Ome Joop Landré ( † ) altijd.

We komen van zee, een prachtige vaststelling Juul.

 

Paul de Haan.

Ik wil daar nog even verder op' borduren'. Iets gemeen hebben schept altijd een band. Of je nu postzegelverzamelaar ,kattenliefhebber, Rolling Stones fan, PVV stemmer, of medewerker aan een zeezender bent geweest. Die laatste categorie is natuurlijk wel heel speciaal, bijna elitair, want dat was maar voor weinigen weggelegd. Misschien is de binding daardoor nog heviger. Het idee daar onderdeel van te zijn geweest maakt het héél exclusief.

 

Ik kan niet voor Juul of John de Mol spreken, maar in 'mijn zeezendertijd '(1977-1989), speelde de  onderlinge binding een zeer grote rol omdat het meewerken illegaal was. Je moest elkaar kunnen vertrouwen, want de ander zou ook wel eens een informant van de opsporingsdienst kunnen zijn.  Daarnaast speelde het een rol om iedere minuut van de dag  opgepakt kunnen worden en zoiets smeedt natuurlijk een speciale band.

 

Samen in een situatie op een zendschip zitten zonder voldoende drinkwater, voedsel en verwarming schept op de één of andere manier ook een band voor het leven. Soldaten in oorlogstijd hebben ook zoiets dergelijks.

 

Die ontberingen laten je nooit los. De herinneringen blijven,vervagen nooit en komen altijd weer terug. De zeezenders zijn een litteken in mijn geheugen geworden. Altijd voelbaar en herkenbaar. 

 

Het probleem is helaas dat ik er maar met heel weinig mensen over  kan praten, want niet velen hebben het meegemaakt. Maar.. degenen die nog leven hebben allemaal hetzelfde gevoel.  Als één van mijn zeezender makkers in de problemen zit dan help ik hem. Zo ondersteun ik al enkele jaren een oud medewerker. Hij heeft het moeilijk , we kennen elkaar, zijn vrienden en hebben hetzelfde meegemaakt. Ter vergelijking bij een vriend zonder zeezender achtergrond ben ik gereserveerder.

 

Dus ja, de zeezenders scheppen een hele speciale, soms irrationale, band.

 

 

Salut

Leendert

Tja, ik ben bang dat de Mol jr niets ziet in een radio-scheepje op zee.

Ergo, even uit de school en de zakelijke contacten geklapt, hij (Talpa) ziet niets in nog meer radio, zeker niet in iets nieuws

En AM al helemaal niet. De 1008 die ik nog aan hem heb mogen verkopen voor Radio 10 was zo ongeveer het laatste. Daarna nog even op de 828 (had ook meteen gekund in 2003, stond gelijk te koop met de 1008 en had een hoop geld gescheeld)

 

Kortom, Paul vergeet het maar, Johnny boy gelden alleen maar winstgevende TV formats.

(De 747 is wel hier in de picture om er iets moois op te doen)