Ik ben bij vijf radioschepen en vele bevoorradingsschepen betrokken geweest.Van het bevoorradingsschip Bellatrix is zeker dat ze begin jaren 90 een aantal drugtrips heeft gedaan. Dat was overigens nadat de laatste zeezender Caroline al was gestopt.
Er zijn daarnaast twee twijfelgevallen: De Hosanna van de Belg Ackcx uit Zeebrugge die de Mi Amigo bevoorraadde, en de Communicator nadat Laser Hot Hits was gestopt.
Bij Ackcx ben ik een paar keer aan boord geweest om te onderhandelen over een levering van olie voor de Mi Amigo en de Scheveningen 54 van Delmare die voor de kust van Scheveningen voor anker was gegaan, maar onvoldoende dieselolie had.
Als onderdeel van de 'deal' met O'Rahilly moest Delmare ook dieselolie voor de Mi Amigo leveren om zodoende zendtijd te kunnen krijgen. Had in december 1978 ongeveer 5000 gulden in mijn binnenzak, maar de Belg wilde niet. We dronken een glas, deden een plas, maar alles bleef, helaas, zoals het was. Hij durfde het niet aan.
De Communicator is een ander verhaal. Het schip lag eind 1987 na het geflopte station Laser Hot Hits voor de kust van Duinkerken lag te wachten totdat het zou worden verkocht aan de 'Ondergrondse Kerk' ,die het evangelie in Oost-Europa wilde verspreiden. We mochten op doorreis naar de Ross Revenge wel aan boord komen, maar niet in de vertrekken. Dezelfde bemanning als voorgaande jaren, weigerde plotseling de toegang benedendeks. Het verhaal gaat dus dat er daar drugs waren opgeslagen.
De Ross Revenge heeft één keer als tijdelijke bewaarplaats gediend voor een partij van 10.000 pakjes Holborn shag. Ik herinner me dat nog goed, omdat ik de plastic zakken zelf aan boord heb gezet. Het zat zo: Schipper Danny die de Ross Revenge vanuit Nieuwpoort bevoorraadde kon niet alleen leven van dat éne tripje per week. Hij kon nog wat 'bijverdienen' door pakjes Holborn naar Engeland te smokkelen.
Hij kocht legaal, dus met BTW, bij alle supermarkten en tabakszaken de pakjes. In Engeland kostte hetzelfde pakje een pond meer. In de tachtiger jaren was een pond ruim vier gulden waard. Er zat een behoorlijke winstmarge voor een ieder op. Dus de moeite waard om te smokkelen. Danny kreeg een halve gulden per pakje.
Hij vervoerde de pakjes naar een van te voren afgesproken plek op de Noordzee en daar zou het worden overgeladen in kleine rubberbootjes. Die brachten het spul dan weer aan land om daarna naar de tabakshandelaren te gaan. Die konden in hun winkels dan mooi wat extra's verdienen.
Het noodlot met de 'Holborn trip' was dat bij de afgesproken boei aan het begin van het Knock Deep helaas geen rubberbootjes kwamen opdagen. In een tijd zonder mobiele telefoon, zat er niets anders op dan na drie uur wachten terug te varen naar de Ross Revenge en de boel daar tijdelijk op te slaan. Terugvaren naar België was namelijk te
risicovol en dus geen optie.
Toen we weer langzij legden bij de Ross Revenge was de bemanning zeer verrast. Vier uur daarvoor waren we na een bevoorraading vertrokken. Aan ' verantwoordelijke van dienst' Tom Anderson werd de situatie uitgelegd en die ging accoord met de overslag op voorwaarde, dat ze ook zelf tabak mochten gebruiken uit de plastic zakken. Danny vond dat al snel goed. Hij wist namelijk dat er toch geen 'vloetjes' in de zakken zaten, om de shag in te rollen...
Salut
Leendert