Op 95-jarige leeftijd is maandag 1 december Michel van Hulten overleden. Van Hulten was staatssecretaris voor de politieke partij PPR (een van de voorlopers van GroenLinks) in het kabinet-Den Uyl van 1973 tot 1977. Hij was, samen met PPR-minister Van Doorn, verantwoordelijk voor de wet waardoor medewerking aan zeezenders strafbaar werd gesteld. Daardoor moesten de zeezenders Radio Veronica, Radio Noordzee en Radio Atlantis hun uitzendingen op 31 augustus 1974 staken, terwijl Radio Mi Amigo en Radio Caroline gedwongen waren om de medewerking aan en bevoorrading van hun zendschip anders te organiseren. Van Hulten was samen met Van Doorn verantwoordelijk voor en ondertekenaar van de anti-zeezenderwet, die op 1 september 1974 in werking trad. Formeel was het een wijziging van de Telegraaf- en Telefoonwet 1904. Elke medewerking aan zeezenders werd hierdoor strafbaar, zoals onder andere het presenteren van programma's, het adverteren op de zenders en de bevoorrading van de zendschepen. Veronica, Noordzee en Atlantis kozen er daarom voor om bij het van kracht worden van de wet hun uitzendingen te beëindigen, terwijl de Mi Amigo, het zendschip van Mi Amigo en Caroline, uitweek naar de Engelse kust. Persoonlijk heb ik een bijzondere herinnering aan Michel van Hulten. Van 1971 tot in 1974 werkte ik in een boekhandel in mijn woonplaats, en Michel van Hulten was een broer van de eigenaresse van deze winkel. Hij kwam daarom regelmatig op bezoek. Toen hij staatssecretaris van Verkeer en Waterstaat werd kwam hij altijd langs in een bij de functie behorende dienstauto met chauffeur: een Mercedes. Interessant vond ik toen de mobilofoon die in de auto zat, wat je indertijd nog niet veel zag. Als hartstochtelijk fan van de zeezenders heb ik hem een paar keer gesproken over het plan om deze zenders te gaan verbieden. Volgens mij vond hij mij als jongeling maar een geinig iemand, en begreep hij niet zo goed waarom mensen zich zo druk konden maken over iets wat in zijn ogen volstrekt logisch was: het verbieden van commerciële zenders die volgens hem ook nog eens illegaal waren. Overigens stond Van Hulten ook bij zijn mede-bestuurders uit het kabinet-Den Uyl bekend als iemand die geen water bij de wijn wilde doen en wars was van het sluiten van compromissen. Dat leverde hem als staatssecretaris de nodige aanvaringen op met zijn verantwoordelijke minister op het departement van Verkeer en Waterstaat: Tjerk Westerterp (KVP). Die ontnam Van Hulten zelfs een paar beleidsterreinen, omdat Westerterp zich niet kon vinden in sommige standpunten van Van Hulten. Piet van der Vooren.