Al een tijdje verdiep ik mij wat meer in de geschiedenis van het eerste Veronicaschip, de Borkum Riff of eigenlijk de Veronica. Over de begintijd is heel veel te vinden maar over de jaren erna maar weinig. Tijdens het zoeken op internet stuitte ik op een passage die mij nogal verbaasde: 'Na 4 jaar gebruik in 1964 was het schip er slecht aan toe. Dit had iets te doen met de inwerking van de radiostralen op het schip. Er kwamen gaten in de huid en dat zou gevaar op kunnen leveren.' In het boek De Veronica sage kwam ik hier nog iets over tegen: 'Het schip (de Norderney) is rondom voorzien van zink-annodes om de romp te beschermen. Door de grote statische elektriciteit die zo'n liggend schip ontwikkelt, zou de romp van het schip kunnen gaan werken als een batterij. Het materiaal van de scheepshuid zou aangetast kunnen worden. Vandaar de zink-annodes, die de batterijfunctie als het ware overnemen en dan ook herhaaldelijk vervangen moeten worden.'

Eerlijk gezegd had ik nog nooit gehoord van dit 'ziektebeeld' bij zendschepen. Dan moeten andere schepen met veel sterkere zenders zoals de Mebo en Mi Amigo daar nog veel meer last van hebben gehad. Kortom, is dit een feit of fabel, wie weet meer?

<admin: afbeelding verwijderd>

alle schepen hebben annodes op de romp. het zoute water tast het minst edele metaal het eerst aan.

Het is een reactie die optreed bij een schip in het water, o.a. de schroef en de huid van het schip zijn van verschillende metalen en omdat deze metalen "geleidend zijn verbonden" in het zeewater, geeft dit een bepaalde reactie die het zwakste metaal aantast. Dit schrijft wikipedia erover...

• Galvanische corrosie:

  Wanneer twee verschillende metalen zich in een geleidende vloeistof (zoals zeewater) bevinden, ontstaat er een elektrisch potentiaalverschil. Dit kan leiden tot galvanische corrosie, waarbij het minst edele metaal wordt aangetast en weggevreten. 

• Bescherming door anodes:

  Anodes zijn gemaakt van een metaal dat minder edel is dan de metalen die ze beschermen, zoals de schroef, schroefas of romp van de boot. Doordat de anode sneller corrodeert, wordt de corrosie van de andere metalen onderdelen voorkomen. 

• Soorten anodes:

  Er zijn verschillende soorten anodes, zoals zink, magnesium en aluminium, elk geschikt voor verschillende vaargebieden. Zink wordt vaak gebruikt in zout water, terwijl magnesium beter werkt in zoet water, en aluminium geschikt is voor zowel zoet als zout water. 

• Controle en vervanging:

  Anodes moeten regelmatig worden gecontroleerd en vervangen, omdat ze na verloop van tijd corroderen en hun beschermende werking verliezen. Een anode die bijna helemaal is weggeroest, heeft goed gewerkt en moet worden vervangen. 

Henk Kruize

Op de pagina van de Ross wordt er melding van gedaan dat ze een mooie lading zink anodes gekregen hebben.

Deze zullen door duikers aangebracht worden op de huid onder de waterspiegel.

Theo

3 uur geleden zei SternRadio:

Al een tijdje verdiep ik mij wat meer in de geschiedenis van het eerste Veronicaschip, de Borkum Riff of eigenlijk de Veronica. Over de begintijd is heel veel te vinden maar over de jaren erna maar weinig. Tijdens het zoeken op internet stuitte ik op een passage die mij nogal verbaasde: 'Na 4 jaar gebruik in 1964 was het schip er slecht aan toe. Dit had iets te doen met de inwerking van de radiostralen op het schip. Er kwamen gaten in de huid en dat zou gevaar op kunnen leveren.' In het boek De Veronica sage kwam ik hier nog iets over tegen: 'Het schip (de Norderney) is rondom voorzien van zink-annodes om de romp te beschermen. Door de grote statische elektriciteit die zo'n liggend schip ontwikkelt, zou de romp van het schip kunnen gaan werken als een batterij. Het materiaal van de scheepshuid zou aangetast kunnen worden. Vandaar de zink-annodes, die de batterijfunctie als het ware overnemen en dan ook herhaaldelijk vervangen moeten worden.'

Eerlijk gezegd had ik nog nooit gehoord van dit 'ziektebeeld' bij zendschepen. Dan moeten andere schepen met veel sterkere zenders zoals de Mebo en Mi Amigo daar nog veel meer last van hebben gehad. Kortom, is dit een feit of fabel, wie weet meer?

<admin: afbeelding verwijderd>

Over ziekte gesproken, waar ik zo langzamerhand een 'tyfus' hekel aan krijg zijn mensen die zonder bronvermelding klakkeloos foto's van anderen plaatsen!

21 juli21 jul bewerkt door Vincent

19 minuten geleden zei Harm:

Over ziekte gesproken, waar ik zo langzamerhand een 'tyfus' hekel aan krijg zijn mensen die zonder bronvermelding klakkeloos foto's van anderen plaatsen!

Er is regelmatig aandacht aan besteed en de degenen die dat toch doen hebben niet de voorwaarden bij registratie of na wijziging blijkbaar gelezen.

Klik op moment dat je het constateert rechtboven het betreffende bericht op de drie puntjes en dan op Rapport. Dan komt er de melding binnen. Dan zal de betreffende foto wordt verwijderd en degene die hem heeft geplaatst krijg een waarschuwing.

23 uur geleden zei Henk-Anna Loog:

Galvanische corrosie:

Wanneer twee verschillende metalen zich in een geleidende vloeistof (zoals zeewater) bevinden, ontstaat er een elektrisch potentiaalverschil

Misschien is dit ook de reden dat de "Norderney" nog in zo'n goede staat is, vanaf 1964 toen het als zendschip ging dienen had het geen schroef dus trad daar deze Galvanische corrosie niet op omdat er geen 2 verschillende metalen waren.....

Henk Kruize

Op 21-7-2025 om 17:21 zei Harm:

Over ziekte gesproken, waar ik zo langzamerhand een 'tyfus' hekel aan krijg zijn mensen die zonder bronvermelding klakkeloos foto's van anderen plaatsen!

Snap 'm, maar ik zie hier geen foto. Of snap ik 'm toch niet zo goed? Overigens wel mee eens, bronvermelding (indien bekend) is wel zo netjes.

Op 21-7-2025 om 17:46 zei de redactie:

Dan zal de betreffende foto wordt verwijderd en degene die hem heeft geplaatst krijg een waarschuwing.

Dit zei de redactie hier over Eric.

Theo

Aha ok Theo. Duidelijk. Grts Eric

Best een interessant onderwerp.

Heb dit onlangs ook gelezen op de pagina van de Ross Revenge.

Had hier eerder nog nooit over gehoord en blijkbaar is het toch heel belangrijk dat deze anodes op een schip zitten.

Op een tekening van de Ross worden deze anodes gemonteerd over de gehele lengte van het schip.

Is er een soort van "protocol/voorschrift" hoeveel van deze anodes en waar ze precies gemonteerd dienen te worden?

Waren deze anodes ook aanwezig op de Mi Amigo? Of was het gebrek of onderhoud hieraan juist de reden dat de scheepshuid in rap tempo zo dun werd als een vloeitje?

Wat betreft die statische elektriciteit, kan me dat bij een varend schip goed voorstellen, maar de zendschepen lagen toch een soort geaard dmv van een ankerketting aan de zeebodem.

Wie kan dit goed uitleggen?

Groet Cas

Als er twee soorten metalen zijn, gaat er altijd een ten onder aan het metaal wat edeler is.

Zout is wat dat aan gaat een prima geleider hier voor.

De Mi Amigo zal vast hier een te dunne huid hebben gekregen, kan vast niet anders.

Daarom worden de schepen ook gecontroleerd op de huid dikte.

Als dit te dun is geworden mogen ze geen certificaat meer hebben, en zonder is het niet te verzekeren enzovoort.

Maar dat kon ze toen met de Mi Amigo natuurlijk niet zo veel schelen.

Theo