Klassement

In deze aflevering van mijn nostalgische column aandacht voor de opening van de poptempel Paradiso in Amsterdam in 1968 en de invoering van de kleurentelevisie in ons land. Flits en nog eens flits, maar even schakelen naar een ander televisienet en weer flits en een ander reclameblok. Het is net of alle kanalen op dezelfde tijd reclameblokken uitzenden. Dat was toch in januari 1968 geheel andere koek want reclame was een zeldzaamheid en we hadden slechts Nederland 1 en 2 en bovendien was het aanbod van de reclame, die wel werd uitgezonden, slechts in zwart-wit te zien. En de verwachting destijds was dat de spots ‘voorlopig’ niet op de beeldbuis in Nederland zouden verschijnen. Op dat moment waren er op onze televisie nog maar acht uur aan kleurentv programma’s te zien, wat toen overeenkwam met ongeveer 20% van de totale zendtijd per week. Het zou tevens toch nog geruime tijd duren voor er ook reclamespots in kleur op de beeldbuis zouden verschijnen. Paradiso Amsterdam, foto collectie Rob Olthof In ons land waren rond die tijd pas 15.000 tvkleurentoestellen verkocht en die konden samen voor de adverteerders niet voldoende rendement opleveren om de hogere kosten van de reclamefilms in kleuren commercieel te rechtvaardigen. Dit verklaarde destijds in januari 1968 de heer B. Doyer, gedelegeerd commissaris voor Nederland en België van het Amerikaanse reclame adviesbureau J. Walter Thompson, Deze onderneming was verantwoordelijk voor het aanbod en gedeeltelijke productie van ongeveer 8 procent van alle zwart-wit reclamespots. Hij stelde tevens dat de adverteerders er zeker niet vóór 1970 op mochten rekenen dat er in kleur zou worden aandacht besteed aan hun producten. Zo stelde hij: “Feitelijk loont het pas goed als 10 procent van de kijkers een kleurentelevisie in huis heeft.” Gerekend naar het aantal huishoudens in ons land destijds betekende dit dat in 1970 er 350.000 kleurentelevisieontvangers zouden moeten zijn verkocht. Het was de combinatie van verhoogde kosten met het veel kleinere bereik, dat de reclamewereld destijds nog niet aan kleuren-tv deed denken. De verwachtingen over de invloed van gekleurde reclame waren echter wel hoog gespannen. Uit internationale ervaring wist men bij Walter Thompson dat het produceren van een kleurenspot niet meer dan 20 tot 25 procent duurder behoefde te zijn dan van een zwart-wit spot, terwijl de visuele indruk gemiddeld 30 tot 50 pet hoger lag. Ook zonder kleur stonden de adverteerders zich in Hilversum en Bussum, waar de televisie toen nog een belangrijke zetel had, al te verdringen om aan bod te kunnen komen. Er werd in die tijd zes dagen per week, en dus nooit op zondag, 18 minuten per dag en dus rond de 110 minuten per week, aan reclame via de twee televisienetten uitgezonden. In de VS was de gemiddelde lengte van een reclamespot destijds 1 minuut, terwijl in ons land dit 50% lager lag. In 1968 waren er zeven landen in de gehele wereld, die tot op dat moment beschikten over kleurentelevisie (VS, Canada, Engeland, Duitsland, Frankrijk, Rusland en Nederland). De reclame- in-kleur had alleen haar entree gemaakt in de eerste drie genoemde landen. Uit een onderzoek, dat in opdracht van het adviesbureau Walter Thompson was ingesteld over de prijzen van kleurenontvangers met een beeldbuis van 63 cm., bleek dat deze in Duitsland voor een prijs van f 2000,-- of minder op de markt werden gebracht, in Frankrijk voor ongeveer f 4000,--, terwijl de prijs in Engeland en Nederland ongeveer f 3000,-- bedroeg. Let wel 1968, waarin een modaal inkomen ongeveer rond de f 450,00 per maand lag. Eigenlijk dient gesteld te worden dat in de maand september 1967 de kleurentelevisie al werd geïntroduceerd, daar op de Firato tentoonstelling in de Amsterdamse RAI de nieuwe uitvinding als absolute hoogtepunt werd vertoond. Het had heel wat jaren geduurd voordat het werd geïntroduceerd want in werkelijkheid was met binnen het Philipsconcern al sinds 1941 bezig met het onderzoek naar de mogelijkheden tot ontwikkeling van de kleurentelevisie, ver voordat de televisie in Nederland werd ingevoerd. Op 14 oktober 1964 begon men bij Philips met experimentele kleurenuitzendingen vanuit het Natuurkundig Laboratorium. In januari 1967 gaf de overheid toestemming om vanaf oktober dat jaar de experimentele kleurenuitzendingen landelijk voort te zetten en vanaf 1 januari 1968 de kleurentelevisie definitief in te voeren. De eerste buitenreportage was de intocht van Sinterklaas in Medemblik op 18 november 1967. De kleurenuitzendingen konden in het begin alleen via de reportagetrein worden uitgezonden, omdat die als enige was uitgerust met kleurencamera's. Aan het eind van 1967 waren er circa 10.000 kleurentelevisies in Nederland. In 1968 werden er 35.000 verkocht en in het eerste kwartaal van 1969 waren dit al 50.000. Voor vele Amsterdammers, maar ook tienduizenden andere Nederlanders, is de datum van zaterdag 30 maart 1968 in hun geheugen gegrift als de datum waarop slechts een aantal van hen kon beleven dat het kosmisch ontspanningscentrum Paradiso in Amsterdam werd geopend. De gemeenteraad van Amsterdam, die zware tijden doormaakte met de provobeweging en de vele hippies, die uit alle uithoeken van Nederland en ver daarbuiten de Nederlandse hoofdstad bezochten, besloot in 1967 dat er een creatieve vrijplaats diende te komen voor allerlei groeperingen vallende onder de categorie ‘jongeren’. Het duurde velen te lang en het was Willem de Ridder, die ook al furore maakte met het blad ‘Hitweek’, die vond dat er sneller actie diende te worden ondernomen dan de gemeenteraad nastreefde. Samen met hem bevriende kornuiten kraakte hij het gebouw, dat eerder werd gebruikt als Verenigingsgebouw van de Vrije Gemeente, aan de Weteringeschans. In deze tijd zouden we het hebben over de geschiedenis van Paradiso als het gebouw dat beschouwd werd als absolute Poptempel van Nederland, waar het neusje van de zalm optrad en nog steeds optreed. In de ogen van de ‘krakers’ was het echter een kwestie van zogenaamde Happeningachtige avonden, gevuld met ‘theater en de vermaeck’. Het was de tijd van bloemen, vloeistofdia’s die tijdens optredens op de achtergrond werden geprojecteerd, de magische acts, het gebruik van hasj en de naaktdansers die schenen door te gaan totdat iedereen met een positief gevoel huiswaarts of naar het park was gegaan. De helaas in 2013 overleden Rob Olthof was een van de eerste bezoekers en had zo zijn herinneringen: ‘Ja, dat klopt. In die tijd kwam ik regelmatig op de Hitweek burelen in Amsterdam Zuid, waar Marjolijn Kuysten en Willem de Ridder de krant in elkaar aan het zetten waren middels zogenaamd knip- en plakwerk. Er was in die tijd nog geen sprake van computergebruik, laat staan van mooie opmaakprogramma's. Marjolijn vertelde me op een dag in 1968 dat de voormalige kerk bij het Leidseplein geschikt werd gemaakt voor ‘alternatieve jongerenprogramma's’, zoals niet el later ook werd gemeld in het blad Hitweek. De allereerste avond in Paradiso heb ik zelf niet meegemaakt, maar kort daarna bezocht ik het wel om groepen als The Moody Blues, Golden Earrings (met een ‘s’ nog in die tijd) Short 66, Man, Cuby and the Blizzards en dergelijke te zien optreden. De lucht in Paradiso was bezwangerd met hasj en wierookgeur, dus na afloop stonk je een uur in de wind. Op het toneel deed Phil Bloom wat half blote dansjes met een laken om haar lijf en soms was er nog een ander dansclubje te ontwaren. De meisjes uit het publiek hadden vaak bloemen in het haar en de jongens droegen bloementjes broeken, eigenlijk geen gezicht. Maar ja het was de tijd van de flower power. Paradiso was voor mij Woodstock in het klein en voor eeuwig onvergetelijk. De laatste keer dat ik naar Paradiso ging, was er een optreden van Cuby and the Blizzards met ‘Groeten uit Grolloo’ een programma dat verder met diverse andere artiesten werd gevuld. Paradiso is en blijft ‘Het Alternatief Sentrum’, weet je wel!” Hans Knot, 10 juli 2017

Mooi verhaal weer Hans over de KleurenTV. Op Aruba kreeg ik foldertjes in handen van Amerikaanse KTV ontvangers, grote kasten mer ronde, boven afgeplatte beeldbuizen, double D. Die moesten we hebben... Ik was zo naïef om te denken dat je met zo'n ding kleur kon zien. Er werd pas ver na 68 op Aruba kleuren TV uitgezonden, terwijl de programmering voor meer dan 80% uit Amerikaanse series bestond, waarvan de meeste ......in kleur waren opegnomen. In de titelrol stond dan ook "Color, where available", niet bij ons dus. De eerste kleuren TV zag ik ook in Amerika, op het vliegveld van Syracuse waar we moesten wachten, stond er een aan, overdag al!! Zag er mooi uit, niet die slechte NTSC kleuren, waarschijnlijk zeer goed afgesteld. In New York een rondleiding door de NBC studio's gehad, kleuren studio's, de camera's heden een half uur nodig om op te warmen voor gebruik, aldus de tekst. We kwamen ook precies in 68 in Nederland, zonder TV, ander systeem op Aruba. En hadden de keuze tussen een kleuren TV, voor 3000 gulden inderdaad, of een nieuwe zwart/wit. Toch maar voor het laatste gekozen, ondanks dat we in Doetinchem ook de Duitse TV konden ontvangen die al veel meer in kleur uitzond. In Engeland zorgde de kleuren TV voor een complete omschakeling van 405 naar 625 lijnen. Lange tijd werd BBC1 en ITV dubbel uitgezonden, 405 in Z/W en 625 in kleur. BBC 2 was de eerste zender in 625 lijnen op de UHF en was dus niet op oude TV"s te zien.

dit is de eerste officiele uitzenddag van Delmare vanaf de Aegir 2. Ze waren al op 5 juni 79 beginnen testen. het was als ik me niet vergis eerst de bedoeling om op zaterdag 9 juni te starten maar wegens technische problemen werd het 10 juni officieel om 12u, daarvoor werd al de top 30 uitgezonden die voor de zaterdag bedoeld was. Er waren al speciale programma's met muziek van 1974 tot 1979 gemaakt, die eigenlijk in mei in de lucht hadden moeten komen. Een zaak ben ik niet meer zeker, ik dacht dat ze ook een jingel gemaakt hebben dat ze de enige zeezender waren, maar met Pasen was Caroline opnieuw in het Nederlands begonnen en eind juni was Mi Amigo daar ook terug met Wim de Groot die eerst ook al programma's had opgenomen voor mei 79. Komen en gaan ging erg snel in 79.

Klopt, ik zie op mijn tapelijst: 1485. Delmare 192 First official day of broadcasting from the Aegir II with Kees‑Kaas Mulder 9.17‑10am 10‑6‑79 43’ 1486. Delmare 192 live first official day of broadcasting with Ronald van de Vlught presenting Delmare top 30 10‑12h 10‑6‑79 120’ 1487. Delmare 192 meter 1566 kHz live from the Aegir II Official opening of the station Peter van de Holst 12‑13h 10‑6‑79 60’ 1488. Delmare 192 live Sundayspecial 13‑17h Peter van de Holst, Ronald Bakker and Kees‑Kaas Mulder ‑6‑79 220’ 1489. Delmare 192 live last half hour of the first official day of broadcasting from the Aegir II Peter van de Holst 18.27‑19‑05 10‑6‑79 38’

Het was wel de openingsdag (dus eerste "officiële") van Delmare in 1979.........

Is dit misschien de eerste uitzending van een bepaalde diskjockey? Het is nl. geen testuitzending en ook niet de eerste uitzending van Delmare.

KRO-R3-19870315-1500-1600-TomBlomberg-TijdVoorToen

KRO-R3-19880424-1800-1900-TomBlomberg-Hitweek