ha die Bert,
Ik heb de zeezenders niet echt als een' goed doel' gezien. Wel als een overtuiging, een soort jeugdig idealisme. Tegenwoordig zou je daarvoor zomaar het stempel 'fundamentalist' kunnen krijgen.
De strijd voor 'vrije radio', was natuurlijk een holle kreet, maar dat wist ik toen ook nog niet echt. Het monopolie van de staatsradio omver werpen, was het doel. Natuurlijk win je het nooit van de overheid, maar daar kwam ik ook pas later achter.
In al mijn fanatisme heb ik gelukkig geen al te zware problemen ondervonden. Ben wel een paar keer aangehouden, heb ook daarom een paar keer in de cel gezeten, ben gedagvaard en voor de rechtbank verschenen. Tender spullen zijn in beslaggenomen ,telefoons zijn afgeluisterd, opsporingseenheden lagen 's nachts in de tuin, mijn vrouw is ook opgepakt en heeft ook vastgezeten.
Heb veel geld verloren, en ook niet kunnen verdienen gedurende een periode van tien jaar. Daar staan onvergetelijke herinneringen tegenover, die niet in geld uit te drukken zijn. En als de balans op moet worden gemaakt in de herfst van mijn leven, dan ga ik toch voor de herinneringen. Ik heb het gelukkig kunnen doen, omdat mijn vrouw er geen problemen mee had.
Ben wel heel blij dat er geen ongelukken zijn gebeurd. Heb een paar keer een blinde jongen meegnomen, die helemaal gek van Caroline was. Op het commando springen, sprong hij van de tender naar de Ross, zonder te zien, waar hij terecht zou komen.
Er hebben zich nog meer hachelijke situaties voorgedaan, maar die komen te zijner tijd wel een keer aan bod, anders wordt het verhaal te lang.
Ik zou dat risico nu niet meer nemen. Achteraf levensgevaarlijk. Gerard van Dam met wie ik de laatste tien jaar weer goed contact had, vertelde me dat de dood van één van zijn mensen(Chris Klinkenberg) in Duitsland aan boord van de Condor hem zijn hele leven heeft achtervolgd. Ook al kon hij er niets aan doen.
Dat is mij gelukkig bespaard gebleven.
Salut
Leendert