Search the Community

UniqueFM-19821204-1300-1400-HansVerlaan-HansVerlaanShow https://pixeldrain.com/u/QpbiPY6x UniqueFM-19821204-1400-1500-FerryVanDerVelde https://pixeldrain.com/u/vM9cQapo

Radio Decibel Amsterdam - 19830405 - 1257-1347 - Tony Huisman https://pixeldrain.com/u/sG4VumzD

Het lag in de bedoeling in de maand december 1962 een drietal voorstellingen te organiseren in Amsterdam. Radio Veronica had afspraken gemaakt met ‘de Vrienden van Veronica’ om deze concerten te organiseren met als doel weer geld te kunnen inzamelen ten bate van charitatieve doelen. Met veel mankracht werden de bijeenkomsten voorbereid. De nodige vergunningen werden aangevraagd, waaronder een eenmalige nachtvoorstelling te mogen organiseren. Weer anderen bemoeiden zich met de inhoudelijke kant van het programma. Zo werd een groot aantal artiesten ingehuurd voor een optreden, waaronder de toen populaire artiesten als Willeke Alberti, The Fouryo’s, Conny VandenBosch, Trio Pim Jacobs, Rita Reys, Jumping Jewels en het duo Johnny Kraaykamp en Rijk de Gooyer. Als gastvrouw was Karin Kraaykamp ingehuurd. Zij verdiende eerder haar boterham door ondermeer als televisieomroepster bij de AVRO te werken. Doordat ze ook free-lance activiteiten voor Radio Veronica deed, was ze al door de directie van de AVRO op een zijspoor gezet. Als grote publiekstrekker wenste men ‘The Sweetheart of the Voices’, ofwel Vera Lynn aan te trekken. Begin november 1962 was er in eerste instantie door de directie van het City theater – waarmee de directie van Radio Veronica in onderhandeling was - een brief gestuurd naar de gemeente Amsterdam. Hierin werd toestemming gevraagd tot het mogen houden van een nachtvoorstelling op zaterdag 15 december en wel omdat op die datum in de avond geen enkele andere grote zaal beschikbaar was. Op 19 november werd door de gemeente aan de leiding van het City Theater de vergunning per brief geweigerd, waarna er direct – nadat men op de hoogte was gesteld, door de directie van Radio Veronica een brief naar de gemeente Amsterdam werd gestuurd. Hierin werd duidelijk aangegeven, dat de opbrengst van de concerten ten bate van charitatieve doelen ter beschikking zou worden gesteld. Hierop kreeg men een negatief antwoord van de burgemeester, die in een brief aangaf dat dergelijke verzoeken in slechts zeer bijzondere gevallen werden toegestaan en dat een dergelijk geval niet aanwezig werd geacht. Het was ‘het Parool’ dat op 3 december 1962 burgemeester Mr. G. van Hall aan het woord liet: “Ik weiger, omdat over de charitatieve doelstellingen in eerste instantie helemaal niet is gesproken.” Ook liet men Hendrik (Bull) Verweij, namens de directie van Veronica, een directe reactie geven: “Een discriminatie, want het is voor het goede doel. Ik vind het erg jammer dat de burgemeester ons verzoek heeft geweigerd. Ieder ogenblik lees ik bovendien in de krant dat er nachtvoorstellingen zijn, dus van die bijzondere gevallen geloof ik niet veel.” Vervolgens stuurde Verweij een protestbrief aan de gemeenteraad in Amsterdam, waarin geprotesteerd werd tegen de weigering van de burgemeester. Volgens het toenmalige artikel 206 van de Algemene politieverordening van de gemeente Amsterdam waren destijds openbare vermakelijkheden verboden. De burgemeester kon hierop, volgens artikel 6 van de APV, ontheffing geven. Echter was dit altijd geheel afhankelijk van de eigen mening van de burgemeester. Maar er was een zijweg want de directie van Radio Veronica besloot voor een bedrag van f 6500,-- twee filmvoorstellingen, die op 15 december waren gepland, uit te kopen, waardoor de zaal als nog in de avonduren voor een concert beschikbaar kwam. Op 14 december 1962 trad Vera Lynn, met een gezelschap nationale en internationale artiesten, al op in het Kurhaus in Scheveningen. Op 15 december vervolgens in het City Theater en het Amsterdamse Concertgebouw was op 16 december de plaats voor het optreden. Alle opbrengsten van deze voorstellingen gingen naar respectievelijk ‘de Nederlandse Bond van Militaire Oorlogsslachtoffers’, ‘De Nederlandse vereniging voor sociaalpedagogische zorg’ ‘de Nederlandse stichting voor het gebrekkige kind’ en ‘de Padvindersgroep Luctor et Emergo’, dat zich richtte op het gehandicapte kind. Hans Knot. 12 juni 2021

Decibel-1982-10-02- 2300-0100-John Holden https://we.tl/t-UcEGbxwZHg

Radio Unique Amsterdam De Kletsmeijershow - tijdens Sinterklaas - 1 https://pixeldrain.com/u/PM4Ghs8o Radio Unique Amsterdam De Kletsmeijershow - tijdens Sinterklaas - 2 https://pixeldrain.com/u/LBRJhXMA

Decibel radio met Visser Fiasco 21 - 22 uur 08-10-82 https://pixeldrain.com/u/2mW97Eeo Decibel radio met Visser Fiasco 22 - 23 uur 08-10-82 https://pixeldrain.com/u/gGhwoA6J

Decibel radio Amsterdam- Johan Visser Fiasco 2100 - 2200- 08-10-1982 https://pixeldrain.com/u/LcBLnYQ6

Is al es een keer eerder online geweest. Ik kwam 'm in deze kwaliteit tegen Unique FM geschiedenis deel 2 https://pixeldrain.com/u/yyj9oF8d

In 2 versies Radio Nova 96.6 HHz Amsterdam Peter v.d. Holst.10121980(1)16001700 https://pixeldrain.com/u/7CyWYurS Radio Nova 96.6 HHz Amsterdam Peter v.d. Holst16001700.10121980(1) https://pixeldrain.com/u/TuXDob9W

1983_____Radio Unique uit de lucht https://pixeldrain.com/u/fPogq8sU

Via de Golden Radio NL server 04-03-79 Radio Unique met Frank van der Mast https://pixeldrain.com/u/_GH4nlJj

Cleaned by Oldies 45 Decibel-19820130-1157-1333-TheoVisser&RuudHuijsmans https://pixeldrain.com/u/dI0PGfRl Decibel Amsterdam 1982.01.30 0155-0234FrankvanHoutenen1982.01.31 1200-1257 Ruud Huisman https://pixeldrain.com/u/76JQ9hTq DecibelFM_Amsterdam-19820131-0019-0145-JohnHolden&FrankVanHouten https://pixeldrain.com/u/27FEyhH9

Van de Golden Radio NL server Helaas geen verdere gegevens RadioUnique-Amsterdam-22-11 https://pixeldrain.com/u/gZsxOf1J RadioUnique-Amsterdam-22-11-2 https://pixeldrain.com/u/G3Zs0-lD

Cleaned by Oldies45 Uitgezonden door Radio Unique Unique Amsterdam-19781225-1500-1600-Antonio de Costa & P de Wit & Ad Roberts & RobHudson - Eerste uitzending https://pixeldra.in/u/y2fSje

Radio Noordzee op de Firato Rai Amsterdam 01 09 1973 https://pixeldra.in/u/xfvxrG RNI310874leovdgoot0000-0100 https://pixeldra.in/u/ONEj_q RNI310874LeovdGoot0100-0200 https://pixeldra.in/u/K4zE0q RNI310874Nieuwslezers0200-0300 https://pixeldra.in/u/iwWYMi RNI310874TedBouwens0300-04.00 https://pixeldra.in/u/04pZsf RNI310874Technici0400-0500 https://pixeldra.in/u/xHkyxG Radio Noordzee 14-08-1971 1500-1600 - Toekomstmuziek https://pixeldra.in/u/9pqbrX Radio Noordzee 24-07-1971 1300-1400 Top 50 https://pixeldra.in/u/OleMM4 Radio Noordzee 24-07-1971 1400-1500 Top 50 https://pixeldra.in/u/jmVVkw Radio Noordzee 24-07-1971 1500-1600 Top 50 https://pixeldra.in/u/kRjqQj RNI 2100-2200 last robin banks 30 08 74 https://pixeldra.in/u/_6bmqZ RNI 2300-0000 last hour 30 08 74 https://pixeldra.in/u/XcOP6p rni 2000 2100 last don allen 30 08 74 https://pixeldra.in/u/y2nsZu RNI last brian mackenzie 30 08 74 https://pixeldra.in/u/sXhURh

Zaterdag 21 maart 1970 vond het Eurovisie Songfestival plaats in het RAI Congrescentrum, omdat onze eigen Lenny Kuhr het jaar daarvoor een van de winnaars was geweest met ‘De troubadour’. Zowel via radio als de televisie waren vele Nederlanders, Vlamingen maar ook buiten onze landen gekluisterd om niet alleen alle liedjes aan te horen maar vooral om de meningen van de jury’s uit de deelnemende landen te horen, voor welk lied men de voorkeur had gekregen. In ieder geval was het voor de latere winnares tijdens de bekendmaking van de punten, die vanuit alle landen werden gegeven, het op een bepaald moment allemaal iets te veel. Het was nog niet de tijd dat er een megavoorstelling van het Eurovisie Songfestival werd gebracht en werd meer op de individu dan groepen artiesten, omringd door allerlei managers, tekstschrijvers, componisten en verdere aanhang ingezoemd. De nog maar 17-jarige Ierse zangeres was zichtbaar hangend tussen een paar stevige landgenoten, omstuwd door fotografen en met een bezorgde moeder, grootmoeder en overgrootmoeder achter haar aandribbelend, moest ze kort na het winnen van het 15de Eurovisie-songfestival weggedragen worden naar haar kleedkamer, omdat ze dreigde flauw te vallen. De spanning was haar duidelijk te veel geworden. Vooral toen de jury in Brussel haar liefst 9 punten gaf en dus ook de overwinning, want ze kwam op een totaal dat niet meer was in te halen door directe concurrent Engeland. Ierland eindigde als eerste met 32 punten, gevolgd door Engeland met 26 punten en West Duitsland haalde de derde plek met 12 punten. Het programma werd gepresenteerd door Willy Dobbe, destijds omroepster bij de TROS. Er deden nog weinig landen mee mede doordat Portugal, Zweden, Noorwegen en Finland zich hadden terug getrokken omdat in 1969 er liefst vier winnaars waren. Katja Epstein was deelneemster namens West Duitsland. Tijdens de uitzending waren er geen noemenswaardige incidenten waar te nemen. Tijdens de generale repetitie stortte trouwens een deel van het podium in. Op de radio waren enkele aanwezigen te horen en zo noteerde ik destijds dat onder meer Mary Hopkin zich uitliet over de jonge winnares. Ze zei: “Toen ik donderdag het lerse liedje voor de eerste keer hoorde, wist ik bijna zeker dat het zou winnen. Het is lief, het is niet zo commercieel en Dana zingt het schattig.” Voordat ik het vergeet, Nederland werd met 7 punten vijfde terwijl België, waar in 1970 eigenlijk de Walen de Belgen vertegenwoordigden, met 5 punten zesde werd. Helemaal onderaan met nul punten eindigde Luxemburg dat werd vertegenwoordigd door Leon Kleerekoper, die wij als radioliefhebbers nog kennen uit de tijd van Radio 227. Als David Alexander Winter trad hij op voor Luxemburg en nadat de uitslag bekend was geworden had hij geen goed woord over op de uitslag. Op de radio noemde hij het ‘waardeloos, onmogelijk en volstrekt onbegrijpelijk’. Het voelde aan als een miskend talent te zijn. Gelukkig is het allemaal goed met hem gekomen. Het songfestival werd in de Eurovisielanden in 1970 bekeken door liefst 400 miljoen mensen, over radiobeluistering werden destijds geen cijfers bekend gemaakt maar één van hen was uw columnist. Het Metropole Orkest zorgde die dag voor de muzikale begeleiding van het geheel, kom daar anno nu maar eens mee. Dolf van der Linden was de dirigent en orkestleider. Hans Knot, 14 juli 2018

In deze aflevering van mijn nostalgische column aandacht voor de opening van de poptempel Paradiso in Amsterdam in 1968 en de invoering van de kleurentelevisie in ons land. Flits en nog eens flits, maar even schakelen naar een ander televisienet en weer flits en een ander reclameblok. Het is net of alle kanalen op dezelfde tijd reclameblokken uitzenden. Dat was toch in januari 1968 geheel andere koek want reclame was een zeldzaamheid en we hadden slechts Nederland 1 en 2 en bovendien was het aanbod van de reclame, die wel werd uitgezonden, slechts in zwart-wit te zien. En de verwachting destijds was dat de spots ‘voorlopig’ niet op de beeldbuis in Nederland zouden verschijnen. Op dat moment waren er op onze televisie nog maar acht uur aan kleurentv programma’s te zien, wat toen overeenkwam met ongeveer 20% van de totale zendtijd per week. Het zou tevens toch nog geruime tijd duren voor er ook reclamespots in kleur op de beeldbuis zouden verschijnen. Paradiso Amsterdam, foto collectie Rob Olthof In ons land waren rond die tijd pas 15.000 tvkleurentoestellen verkocht en die konden samen voor de adverteerders niet voldoende rendement opleveren om de hogere kosten van de reclamefilms in kleuren commercieel te rechtvaardigen. Dit verklaarde destijds in januari 1968 de heer B. Doyer, gedelegeerd commissaris voor Nederland en België van het Amerikaanse reclame adviesbureau J. Walter Thompson, Deze onderneming was verantwoordelijk voor het aanbod en gedeeltelijke productie van ongeveer 8 procent van alle zwart-wit reclamespots. Hij stelde tevens dat de adverteerders er zeker niet vóór 1970 op mochten rekenen dat er in kleur zou worden aandacht besteed aan hun producten. Zo stelde hij: “Feitelijk loont het pas goed als 10 procent van de kijkers een kleurentelevisie in huis heeft.” Gerekend naar het aantal huishoudens in ons land destijds betekende dit dat in 1970 er 350.000 kleurentelevisieontvangers zouden moeten zijn verkocht. Het was de combinatie van verhoogde kosten met het veel kleinere bereik, dat de reclamewereld destijds nog niet aan kleuren-tv deed denken. De verwachtingen over de invloed van gekleurde reclame waren echter wel hoog gespannen. Uit internationale ervaring wist men bij Walter Thompson dat het produceren van een kleurenspot niet meer dan 20 tot 25 procent duurder behoefde te zijn dan van een zwart-wit spot, terwijl de visuele indruk gemiddeld 30 tot 50 pet hoger lag. Ook zonder kleur stonden de adverteerders zich in Hilversum en Bussum, waar de televisie toen nog een belangrijke zetel had, al te verdringen om aan bod te kunnen komen. Er werd in die tijd zes dagen per week, en dus nooit op zondag, 18 minuten per dag en dus rond de 110 minuten per week, aan reclame via de twee televisienetten uitgezonden. In de VS was de gemiddelde lengte van een reclamespot destijds 1 minuut, terwijl in ons land dit 50% lager lag. In 1968 waren er zeven landen in de gehele wereld, die tot op dat moment beschikten over kleurentelevisie (VS, Canada, Engeland, Duitsland, Frankrijk, Rusland en Nederland). De reclame- in-kleur had alleen haar entree gemaakt in de eerste drie genoemde landen. Uit een onderzoek, dat in opdracht van het adviesbureau Walter Thompson was ingesteld over de prijzen van kleurenontvangers met een beeldbuis van 63 cm., bleek dat deze in Duitsland voor een prijs van f 2000,-- of minder op de markt werden gebracht, in Frankrijk voor ongeveer f 4000,--, terwijl de prijs in Engeland en Nederland ongeveer f 3000,-- bedroeg. Let wel 1968, waarin een modaal inkomen ongeveer rond de f 450,00 per maand lag. Eigenlijk dient gesteld te worden dat in de maand september 1967 de kleurentelevisie al werd geïntroduceerd, daar op de Firato tentoonstelling in de Amsterdamse RAI de nieuwe uitvinding als absolute hoogtepunt werd vertoond. Het had heel wat jaren geduurd voordat het werd geïntroduceerd want in werkelijkheid was met binnen het Philipsconcern al sinds 1941 bezig met het onderzoek naar de mogelijkheden tot ontwikkeling van de kleurentelevisie, ver voordat de televisie in Nederland werd ingevoerd. Op 14 oktober 1964 begon men bij Philips met experimentele kleurenuitzendingen vanuit het Natuurkundig Laboratorium. In januari 1967 gaf de overheid toestemming om vanaf oktober dat jaar de experimentele kleurenuitzendingen landelijk voort te zetten en vanaf 1 januari 1968 de kleurentelevisie definitief in te voeren. De eerste buitenreportage was de intocht van Sinterklaas in Medemblik op 18 november 1967. De kleurenuitzendingen konden in het begin alleen via de reportagetrein worden uitgezonden, omdat die als enige was uitgerust met kleurencamera's. Aan het eind van 1967 waren er circa 10.000 kleurentelevisies in Nederland. In 1968 werden er 35.000 verkocht en in het eerste kwartaal van 1969 waren dit al 50.000. Voor vele Amsterdammers, maar ook tienduizenden andere Nederlanders, is de datum van zaterdag 30 maart 1968 in hun geheugen gegrift als de datum waarop slechts een aantal van hen kon beleven dat het kosmisch ontspanningscentrum Paradiso in Amsterdam werd geopend. De gemeenteraad van Amsterdam, die zware tijden doormaakte met de provobeweging en de vele hippies, die uit alle uithoeken van Nederland en ver daarbuiten de Nederlandse hoofdstad bezochten, besloot in 1967 dat er een creatieve vrijplaats diende te komen voor allerlei groeperingen vallende onder de categorie ‘jongeren’. Het duurde velen te lang en het was Willem de Ridder, die ook al furore maakte met het blad ‘Hitweek’, die vond dat er sneller actie diende te worden ondernomen dan de gemeenteraad nastreefde. Samen met hem bevriende kornuiten kraakte hij het gebouw, dat eerder werd gebruikt als Verenigingsgebouw van de Vrije Gemeente, aan de Weteringeschans. In deze tijd zouden we het hebben over de geschiedenis van Paradiso als het gebouw dat beschouwd werd als absolute Poptempel van Nederland, waar het neusje van de zalm optrad en nog steeds optreed. In de ogen van de ‘krakers’ was het echter een kwestie van zogenaamde Happeningachtige avonden, gevuld met ‘theater en de vermaeck’. Het was de tijd van bloemen, vloeistofdia’s die tijdens optredens op de achtergrond werden geprojecteerd, de magische acts, het gebruik van hasj en de naaktdansers die schenen door te gaan totdat iedereen met een positief gevoel huiswaarts of naar het park was gegaan. De helaas in 2013 overleden Rob Olthof was een van de eerste bezoekers en had zo zijn herinneringen: ‘Ja, dat klopt. In die tijd kwam ik regelmatig op de Hitweek burelen in Amsterdam Zuid, waar Marjolijn Kuysten en Willem de Ridder de krant in elkaar aan het zetten waren middels zogenaamd knip- en plakwerk. Er was in die tijd nog geen sprake van computergebruik, laat staan van mooie opmaakprogramma's. Marjolijn vertelde me op een dag in 1968 dat de voormalige kerk bij het Leidseplein geschikt werd gemaakt voor ‘alternatieve jongerenprogramma's’, zoals niet el later ook werd gemeld in het blad Hitweek. De allereerste avond in Paradiso heb ik zelf niet meegemaakt, maar kort daarna bezocht ik het wel om groepen als The Moody Blues, Golden Earrings (met een ‘s’ nog in die tijd) Short 66, Man, Cuby and the Blizzards en dergelijke te zien optreden. De lucht in Paradiso was bezwangerd met hasj en wierookgeur, dus na afloop stonk je een uur in de wind. Op het toneel deed Phil Bloom wat half blote dansjes met een laken om haar lijf en soms was er nog een ander dansclubje te ontwaren. De meisjes uit het publiek hadden vaak bloemen in het haar en de jongens droegen bloementjes broeken, eigenlijk geen gezicht. Maar ja het was de tijd van de flower power. Paradiso was voor mij Woodstock in het klein en voor eeuwig onvergetelijk. De laatste keer dat ik naar Paradiso ging, was er een optreden van Cuby and the Blizzards met ‘Groeten uit Grolloo’ een programma dat verder met diverse andere artiesten werd gevuld. Paradiso is en blijft ‘Het Alternatief Sentrum’, weet je wel!” Hans Knot, 10 juli 2017

Nostalgisch terugblikken kan herinneringen terugbrengen waarbij je lang niet stil hebt gestaan. In mijn geval worden ze opgeroepen door de vele aantekeningen, die ik in de loop van de afgelopen zes decennia heb gemaakt, knipsels die ik veelvuldig en vooral zorgvuldig heb geknipt en vergaard, maar ook door intensief oude radioprogramma’s te beluisteren. Ze zijn er met duizenden en in minder aantal de televisieprogramma’s waaruit ik herinneringen kan ophalen. En dankzij internet en you tube hebben weer anderen veel plezier om oude fragmenten van televisieprogramma’s terug te zien. De maand februari 1975 is in dit artikel mijn ijkpunt in de eeuwige tocht naar nog meer herinneringen. Was het niet het jaar dat in Amsterdam uitgebreid werd stil gestaan bij het gegeven dat de stad haar 700-jarig bestaan vierde op 25 oktober van dat jaar? Het lijkt als gisteren maar is al weer liefst 42 jaar geleden. Het 700-jarig bestaan van de stad werd gevierd met allerlei initiatieven, waaronder de eerste editie van SAIL, het eerste Kwakoe Festival en het eerste Amsterdam Tournament. De stad kreeg 700 nieuwe bomen en er hing sfeerverlichting aan de bruggen in de binnenstad. In die tijd was ik nog een intense televisiekijker, iets wat ik me niet meer kan voorstellen en al in februari van dat jaar 1975 was het de TROS die aandacht besteedde aan het 700-jarig bestaan van Amsterdam middels een muzikaal programma onder regie van een ras Amsterdammer, Ralph Inbar. Hij besloot ter gelegenheid van het prachtige jubileum de TROS voor te stellen te komen met een muzikaal programma waarin diverse artiesten een ‘rondje Amsterdam’ zouden gaan doen. Uiteraard diende het programma geopend te worden met een dagopener, waarbij werd gekozen voor het prachtige lied ‘Amsterdam ontwaakt’, waarbij Willeke Alberti het voortouw nam. Liesbeth List volgde met ´Kinderen een kwartje’, maar ook Tante Leen, die nog in leven was, mocht niet ontbreken en zong een onvervalste smartlap via ´Amsterdam zonder Pierement´. Iemand die je wel eens tegenkwam, als je op bezoek was in de hoofdstad van ons land, was Ramses Shaffy. Hij was bereid ´Het is stil in Amsterdam´voor zijn rekening te nemen, terwijl Leen Jongewaard eens niet als opa optrad maar ´Het kroegenlied´ ten gehore bracht. Wie anders dan Adele Bloemendaal was geschikt om met een heerlijk Amsterdams accent het lied over ´de rosse buurt´ ten gehore te brengen. Het internationale tintje mocht van Inbar niet ontbreken en hij koos er voor een groep, die destijds aardig aan de weg te timmerde, uit te nodigen het lied ´Let´s go to town´ te zingen. Het ging om de Britse formatie Sailor, die op een toen recente LP ondermeer het lied ´the girls from Amsterdam´ bracht. En ja, dan de presentatie, die was ook al weer in handen van een alom bekende Amsterdamse. In eerste instantie verscheen Sylvia de Leur op het scherm als een Amerikaanse hippie, die in Amsterdam woonde en al een beetje Nederlands kende. Uiteraard had Ralph Inbar ervoor gezorgd dat een van de beste tekstschrijvers uit die tijd werd ingehuurd. Eli Asser, die ooit zijn loopbaan in de reclamewereld begon, maakte er iets heel speciaals van, wat ook gezegd kon worden van het decor. Gelijk aan Amsterdam leek het erop dat de setting op palen was gebouwd. Als altijd bleef Inbar een bescheiden man want in een interview stelde hij: “Zie het als een eenvoudige hommage aan Amsterdam. Een leuk programma met mooie liedjes”. Zoals al gemeld was de officiële datum van het 700-jarig bestaan 27 oktober 1975. Het was toen precies op de dag af zeven eeuwen geleden dat de toen 21-jarige Floris V, Graaf van Holland, aan mensen die te Amstelledamme woonden, een bepaald privilege gaf, waarmee de graaf de inwoners van Amsterdam het recht verleende tolvrij hun eigen goederen te varen in het gebied dat hij als graaf beheerde. Het verhaal gaat dat Floris V de belofte op perkament heeft vastgelegd en het blijkt waarheid te zijn aangezien het is terug te vinden in het gemeentearchief van Amsterdam, waarin het zorgvuldig word bewaard. Het document, zo wordt historisch gesteld, is het eerste document waarin de oude naam van Amsterdam is vastgelegd op papier. Maar de historie van onze hoofstad gaat veel verder terug dan het jaar 1275 want meerdere historici en archeologen stellen dat de historie van Amsterdam terug gaat naar ver voor 1200. Zo waren de eerste bewoners vissers, die hun verdiensten hadden via vangsten op het IJ dat veel breder was dan nu het geval is. Inmiddels zijn er initiatiefnemers al lang bezig met de voorbereiding voor een volgend jubileumfeest, dat in het jaar 2025 dient te gaan plaats vinden: 750 jaar Amsterdam. Naar buiten is men al gekomen met een oproep: ‘Er is iets minder dan tien jaar tijd tot de mijlpaal van 750 jaar Amsterdam en dat geeft ruimte voor mooie initiatieven. We willen bestuurders, bedrijven én bewoners stimuleren hun talent in te zetten bij het vormgeven van de stad in 2025. Daarom maken we onze ideeën zichtbaar in dit project: Amsterdam 750 jaar. We startten dit programma met elf bij Amsterdam betrokken organisaties. In dit project schoven we onze young professionals naar voren: wie kunnen beter bijdragen aan de ontwikkeling van de stad, dan de bestuurders van de toekomst? We stellen ook deelnemersplaatsen beschikbaar voor young professionals van maatschappelijke en culturele organisaties. Wij zijn ervan overtuigd dat de voorgestelde initiatieven een bijdrage kunnen leveren aan verdere sociale, economische, ruimtelijke en culturele ontwikkeling van de stad. Daarom hopen we dat de ideeën een gesprek in de stad uitlokken. Dat ze prikkelen tot meer ideeën én, nog belangrijker: tot actie!’ Acht jaar dus nog te gaan waarbij de jonge generatie dan ook weer acht jaar ouder is en de ideeën die men ontwikkelt in de komende tijd tot realiteit kan brengen. Er is inmiddels een informatiesite opgezet waarop de komende jaren de nodige informatie zal worden gebracht. Geïnteresseerden kunnen deze site het beste bookmarken om met een bepaalde regelmaat aan te klikken voor meer informatie: http://www.amsterdam750jaar.com/ Hans Knot, 22 juli 2017

Met dank aan Harm Koenders voor het omzetten Decibel-19820925-1100-1300-JohanVisser-VisserFiasco-96.2mhz http://www21.zippyshare.com/v/etARMy2D/file.html

Van de Golden Radio NL server Unique FM - Amsterdam

Van de Golden Radio NL server Lang geleden ooit opgenomen en er stond helaas niets verder op de cassette RadioUnique-Amsterdam1 RadioUnique-Amsterdam2

Van de Golden Radio NL server ontruiming kraakpanden Wel een zeer merkwaardige opname. Het gaat om de ontruiming van de kraakpanden waar ook Radio de Vrije Keyzer vanuit uitzond in Amsterdam

Van de Golden Radio NL server, met dank aan de uploader. Ik ben er weer volop naar aan het luisteren. Het zijn unieke opnamen. In Radiovisie destijds werd er aandacht aan besteed en het kwam zelfs op de voorpagina, de foto van het zend en kraak gebouw. RadiodeVrijeKeyser-Amsterdam-1981 RadiodeVrijeKeyser-Amsterdam2-1981

Commercial voor de film 'Yab-Yum op stelten' uit 1983 ingesproken door Jeroen van Inkel. Commercial: Yab-Yum op stelten Peter