Ik heb diverse zeezenders van dichtbij meegemaakt. De 'exploitatie' hangt af van factoren zoals schip, zendvermogen en wel/niet betalen van personeel.
De uitgaven:
Bij radio Monique lagen de onkosten hoog. Bij de start eind 1984 bedroeg de huur van het zendschip met zender 75.000 gulden, later werd dat verlaagd naar 50.000 gulden. Daarboven op kwam nog de betaling van discjockey's à 75 gulden per boorddag.
De 'overhead' kosten voor het 'runnen' van een organisatie bedroegen ongeveer 20.000 gulden per maand voor pand, telefoon ,auto's, zakelijke lunches, etc
Globaal kom je dan op ongeveer 75-80.000 gulden per maand
Dan de inkomsten:
Een plugplaat bracht 1000-2000 gulden per week op.
Commercials leverden verschillende bedragen op. Afhankelijk van lengte en aantal spots per uitzenddag. Moeilijk te vergelijken. Panasonic adverteerde voor een langere periode, dus voor een lagere prijs, dan een bedrijf dat twee weken een commercial liet uitzenden.
Richtprijs was 2000 gulden voor 30 spots van 15 seconden per week.
De dominee's brachten na aftrek van commissie rond de 12000 gulden op( Johan Maasbach en Van Gendt).
Zoals je ziet, geen winstgevende onderneming. Bij Radio 558/819 was Alphons Ravelli (Texas shag) de suikeroom die zijn merk in de markt wilde zetten en garant stond voor exploitatie verliezen.
Op zich niet verkeerd gedacht in een tijd waarin reclame voor tabaksproducten was verboden. Hij had echter het tij tegen: slechte en onregelmatige ontvangst en een veranderend radiolandschap waarin lokale en regionale omroepen beter zouden worden beluisterd.
Salut
Leendert