Ik wil nog even terug gaan naar de originele opzet van deze posting, 31 Augustus 1974. In de weken ervoor maakte ik alvast voorbereidingen om de laatste weken Veronica Radio te kunnen bewaren.. Ik kocht van mijn spaargeld een grote voorraad "Shamrock" banden, een dikke 30 stuks, en toen ik die naar mijn zolderkamer bracht zag ik mijn moeder zorgelijk kijken..
"Wor heddie die tog allemol vur noddig jongen?" was haar opmerking.. "Ge het ur al zuveul dor boovuh".. Och, in mijn jeugdige overmoed probeerde ik mijn moeder te overtuigen dat deze banden later nog belangrijk zouden worden, tevergeefs, "Oeh werruk, dah is belangrijk", ze stipte dus aan dat mijn functie bij een grote koekbakker in Geldrop nou niet echt was wat ze voor haar zoon had gedacht. Nou, dat is later wel goed gekomen en uiteindelijk heb ik het er 42 en een half jaar bij die koekbakker uitgehouden..
Terug naar mijn zolderkamer, de laatste dagen van Veronica zou ik opnemen, niet op "Shamrock" maar op "Scotch Dynarange", een best wel duur bandje voor 1974, 19,95 gulden per stuk kosten ze en ik kocht er 5... dus bijna 100 gulden..
Toen ik dat aan mijn vader vertelde maakte hij met een knipoog de opmerking dat ik daar ook wel "vleselijke geneugtes bij leuke dames" voor zou kunnen krijgen, maar Pa vond het allemaal wel goed, zijn zoon had werk, deed geen gekke dingen, althans.. dat "dacht" Pa, en zijn hobby daar op die zolderkamer? "Och daar groeit ie wel overheen" hoorde ik hem ooit tegen een van zijn zwagers zeggen.
Enfin, de laatste week was opgenomen en later werden er volop banden uitgewisseld met Douwe Dijkstra, Hans Knot en Dick Ouwerkerk, de PTT beleefde gouden tijden met alle pakketjes die van Geldrop naar Ermelo, Pernis en vele andere steden, dorpen en gehuchten werden verstuurd. Alles werd verwerkt in een mooie lijst, netjes uitgetypt op mijn Remington typemachine die ik voor mijn 18e verjaardag had gekregen.
Ook maakte ik kennis met Marjan van Temmen, een hele leuke en lieve meid die mij constant probeerde over te halen om mee te werken als "Rayon medewerker" voor de VOO, ze kon hier heel mooi over schrijven en sloot haar brieven altijd af met diverse.. "xxxxx"... Toch ben ik daar niet aan begonnen, zo'n Brabants Rayon want als 19 jarige vond ik het voor mij toch een beetje "over the top", toch heb ik nog een paar jaar contact gehad met Marjan, heb vele "xxxx" in haar brieven gehad maar na mijn huwelijk raakten we het spoor bijster en daarna nooit meer iets van Marjan gehoord. Toch vraag ik mij af "hoe zou het nu met haar zijn"? Zou Marjan van temmen nog altijd die Veronica fan zijn?
In de jaren vanaf 1970 heb ik met heel veel "zeezenders fans" contact gehad en bij vele was na een paar jaar het "zeezender lampje" gedoofd en hoorde ik er niks meer van... kan me dus zelf wel in de categorie "diehard fan" plaatsen.
Vele jaren later bleken ook mijn peperdure "Scotch Dynarange" van slechtere kwaliteit te zijn dan mijn goedkope "Shamrock" banden. Al die Scotch banden begonnen rond 2000 te piepen als een gek als ik ze afspeelde en ik heb ze dan allemaal moeten "bakken" en kopieren op Maxell tape om ze te bewaren.
O ja, dat "bakken"... een band 5 uur in een elektrische oven van 50 graden.... ik heb dat ooit eens aan een zwager van me verteld, dat ik "banden bak"... Ik moest de beste man toen uitleggen wat ik bedoelde en daarna kreeg ie een lachbui en keek ie me aan met een blik van "Ja.... daaag.. jij spoort niet!"
En nou juist DAT zijn de leuke dingen aan onze zeezender hobby... Zeker weten dat het vele forumleden hier ook is overkomen.
Groetjes en wordt vervolgd...
Henk Kruize