Ik ben van 1948, kocht mijn eerste radio van de Persil emmertjes, een Sharp dus.
In de Noordoostpolder, waar wij woonden, kwam Veronica in 1961-1963 erg slecht door. De eerste keer dat ik ze goed kon ontvangen was toen we van school uit naar het zomerkamp op Terschelling fietsten, en ergens in de buurt van Harlingen waren ze er opeens.
Die programma's waren zo veel beter dan dat Hilversumse gebeuzel...
Maar toen kwam Caroline, en even later Atlanta. Als de een een waardeloze plaat had, draaide je iets verder of terug aan de afstemknop, en Bingo, weer goede muziek. Veronica was vergeten. Ruim een half jaar later kwam Radio London, met een knoert van een signaal, en strakke programmering en prachtige jingles en Kenny Everett en Dave Cash. Caroline was zo ineens ingehaald en knockout.
Daarna heb ik nog wel eens naar City en 270 geluisterd, maar die maakten geen blijvende indruk. Tot SRE met een daverend signaal de anderen probeerde in te halen, SRE was Boss (zeiden ze zelf) maar te amerikaans in de presentatie.
Wel een gave muziekkeuze. Zo goed als tot augustus 1967 is de radio nooit meer geweest. Het heeft blijvend indruk gemaakt op mij. Zo zelfs, dat ik deze week bij Norman Barrington bij het instarten van The Incrowd van Ramsey Lewis aan het beginapplaus de plaat herkende... En de reclames voor Horlix en Weetabix nog steeds kan meezingen. Weetabix zag ik een paar jaar geleden bij AH in het schap liggen...
Dank zij dit internet kan ik er nog steeds van die tijd genieten.
Bedankt een ieder voor al jullie bijdragen.
Jan