De Ingøy-radiozender, gelegen op het eiland Ingøya in de gemeente Måsøy, Finnmark, Noorwegen, heeft een rijke geschiedenis die teruggaat tot het begin van de 20e eeuw. In 1911 werd de eerste zender op Ingøya gebouwd, voornamelijk om communicatie te faciliteren met mijnbouwbedrijven die actief waren op Svalbard (Spitsbergen). Deze vroege installatie speelde een grote rol in het overbruggen van de afgelegen gebieden van het hoge noorden en het vasteland van Noorwegen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog veranderde de functie van de zender drastisch. In 1940, na de Duitse bezetting van Noorwegen, werd de zender overgenomen door de Luftwaffe, de luchtmacht van nazi-Duitsland. De strategische ligging maakte het een belangrijk communicatiepunt voor militaire operaties in het Arctische gebied. Deze militaire bezetting maakte de zender tot een doelwit voor geallieerde aanvallen. Op 6 juni 1940 bombardeerden de Duitsers zelf de installatie, en later, op 22 augustus 1944, voerden de Britten een bombardement uit om de communicatiecapaciteiten van de asmogendheden verder te verzwakken. Na de oorlog bleef de locatie belangrijk voor radiocommunicatie. In 2000 werd een nieuwe langegolfzender in gebruik genomen door de Noorse Omroep (NRK), die uitzond op een frequentie van 153 kHz met een vermogen van 100 kW. Deze moderne installatie maakte gebruik van een indrukwekkende 362 meter hoge tuimast, die niet alleen de hoogste structuur in Noorwegen is, maar ook in heel Scandinavië. De zender verspreidde het NRK P1-radiostation en diende als een belangrijk baken voor luisteraars in de regio. Ondanks zijn technische prestaties en historische betekenis kwam er op 2 december 2019 om 00:06 uur CET een einde aan de uitzendingen van de Ingøy-radiozender. Afbeeldingen: Ingøy (foto's Wiki Commons)