Nadat we afgelopen zomer al na 17 jaar afscheid hadden moeten nemen van onze katten Bas en Coco, moesten we afgelopen Woensdag plotseling afscheid nemen na 7 jaar van onze  Flatcoated Dylan. ( Ja, genoemd naar………..)

Dylan was in het bos aangereden door een mountainbiker die plotseling ons zonodig moest passeren met met blik op oneindig en zonder een geluid te geven. Geen bel op de mountainbike want dat staat niet "stoer"……….. ook roepen was te veel en we hadden net achterom gekeken, maar ze zijn zo snel. En wij hadden Dylan nog wel aangelijnd want hij mag in dat bos niet los van boswachter Andries die wij goed kennen.

 

En de boswachter heeft soms toch al de pest aan sommige "bikers" die het bos op de Veluwe slopen en met niemand rekening houden…...

 

Ogenschijnlijk was er met Dylan niets aan de hand maar na een paar dagen werd ie plotseling heel ernstig ziek en er was geen redding meer mogelijk. We moesten in een "split-second" een beslissing nemen want Dylan had een ernstige longfractuur.

 

Dus binnen een half jaar waren wij op bezoek in het crematorium in Swifterbant waar ze ons weer fantastisch hebben bijgestaan. We zijn er dus bijna "vaste klant".

Vanmiddag is Dylan weer bij ons "thuis" gekomen, bij onze Bas en Coco.

 

Het is stil in huis……………….

 

Juul

 

 

Gecondoleerd met het verlies van uw bont kinderen.

het verlies doet pijn, hou de goede herinneringen vast. 

sterkte 

Heb je een foto van Dylan, Juul?

Hier heb je mijn honden, om je een beetje op te vrolijken. Het is wat ik het meeste vrees, als de dag aanbreekt dat ik afscheid moet nemen. Het allerbeste toegewenst van Omni, familie en honden.

Just this side of heaven is a place called Rainbow Bridge.

When an animal dies that has been especially close to someone here, that pet goes to Rainbow Bridge. There are meadows and hills for all of our special friends so they can run and play together. There is plenty of food, water and sunshine, and our friends are warm and comfortable.

All the animals who had been ill and old are restored to health and vigor. Those who were hurt or maimed are made whole and strong again, just as we remember them in our dreams of days and times gone by. The animals are happy and content, except for one small thing; they each miss someone very special to them, who had to be left behind.

They all run and play together, but the day comes when one suddenly stops and looks into the distance. His bright eyes are intent. His eager body quivers. Suddenly he begins to run from the group, flying over the green grass, his legs carrying him faster and faster.

You have been spotted, and when you and your special friend finally meet, you cling together in joyous reunion, never to be parted again. The happy kisses rain upon your face; your hands again caress the beloved head, and you look once more into the trusting eyes of your pet, so long gone from your life but never absent from your heart.

Then you cross Rainbow Bridge together....

Ja, Maarten, het valt niet mee. Iedere dag twee keer in de bossen op de Veluwe, maar 3 dieren in een half jaar is wel wat veel om te verliezen.

Het waren onze "kinderen".

 

Dit is onze Dylan.

 

 

Ik leef met je mee, Juul. Ik weet hoe het voelt, afgelopen zomer zijn mijn 8 konijnen besmet door myxemetose en 7 hebben het niet overleefd. Gr.thijs

1 uur geleden zei Juul:

Ja, Maarten, het valt niet mee. Iedere dag twee keer in de bossen op de Veluwe, maar 3 dieren in een half jaar is wel wat veel om te verliezen.

Het waren onze "kinderen".

 

Dit is onze Dylan.

 

 

Wat een prachtige hond, een schitterend hoofd. Ik leef met jullie mee Juul. Bikers en wielrenners in groepen, losgeslagen idioten.

Veel sterkte, ik weet wat je doormaakt.

Paul de Haan.

Juul ik snap dit zo goed. Wij hebben veel verdriet gehad om het verlies van onze katten destijds. Het steeds naar de dierenarts gaan en uiteindelijk die eind beslissing moeten nemen. Vreselijk.

Heel veel sterkte Juul !

 

Wim 

Een prachtige hond, Juul. Ik heb erg met je te doen.

In mijn omgeving ben ik op zoek naar een Pharao hond, die is verdwenen. Alle hondenbezitters zoeken mee.

Is al een maand zoek, maar is toch nog gespot, maar voor het laatst een week geleden.

Ik zou zelf helemaal gek worden van verdriet: verlies door vermist of door overlijden.

 

Jeetje familie Geleick. Drie huisgenoten in een half jaar tijd. Bijzonder ingrijpend. Helemaal om de wijze waarop jullie Dylan plotseling moeten missen. 

Heel veel sterkte Juul!

Ach jee, wat ontzettend verdrietig en dan de manier waarop.

Wel blijven wandelen Juul, van thuis zitten word je ook niet vrolijk.

Sterkte Juul. Het is altijd moeilijk om afscheid te nemen van dierbaren. Of  het nu mensen of dieren zijn.

 

Het is niet zozeer het afscheid nemen, maar de manier waarop.  Als een man van 95 overlijdt heeft iedereen daar wel vrede mee, maar als een kind van zes onder een auto komt is het verdriet vele malen erger.

 

De manier waarop je hond is overleden is vergelijkbaar met dat kind van zes jaar.  Kun je de 'stoere' mountainbiker daar nog aansprakelijk voor stellen?

 

Ik ben vroeger in mijn kuit gebeten door een hond toen ik fietste naar de tuinderij van mijn opa . Ben daarom altijd een beetje' bang' voor honden gebleven, en heb er daarom geen band mee.

 

In Frankrijk hebben we wel 20 jaar poezen gehad. Beiden zijn aan een natuurlijk dood gestorven. Ouderdom.

 

We missen ze wel, maar we beginnen er niet meer aan. We willen meer gaan reizen en dan is het iedere keer weer een gedoe om te vragen of er iemand op de beestjes wil passen. En als ik weg ben, voel ik me dan ook niet echt op mijn gemak, want je weet maar nooit.

 

Volkomen flauwekul natuurlijk, zit tussen de oren, maar iedere dierenliefhebber zal het herkennen. Ik ken iemand die hier op vakantie kwam en na twee dagen terug moest. Ze hield het niet meer uit zonder haar kat.

 

 

Salut

Leendert

 

5 februari 20178 jr. bewerkt door Leendert Vingerling

Jeetje Juul, en dan bij zo'n "freakincident".  Zo'n mooie hond, hij had nog zeker 5 jaar mee kunnen gaan, daar reken je toch niet op... rottigheid troef, bah!  Mensen die geen hond hebben gehad kennen niet de band die een baas heeft met zo'n dier, maar dat kan heel diep gaan, en als ik lees 2 keer per dag in het bos weet ik genoeg. Dit is een groot verlies. Sterkte Juul, dat is het enige wat ik je kan wensen, en de hoop dat een ander dier op je pad komt wat de plaats kan gaan in nemen van jouw Dylan.....

Heel triest, en het was nog wel zo'n mooi dier... Sterkte, Juul.

Sterkte Juul. Het is altijd moeilijk om afscheid te nemen van dierbaren.

Heb zelf een Golden Retriever van drie en het is gewoon je kind ..

 

 

Het zit jullie niet mee de laatste tijd Juul. Sterkte met het verwerken van het verlies van een goede trouwe vriend.

Een ellendig bericht om te moeten lezen, sterkte Juul!