In 1988, bij de invoering van de Mediawet als vervanging van de Omroepwet en de oprichting van het Commissariaat voor de Media, werden de Nederlandse grenzen voor externe omroepen min of meer helemaal dichtgetimmerd.
Er is al veel over gezegd en geschreven, de commerciële neven activiteiten van de publieke omroepen en merkwaardige constructies bij productiebedrijven moesten op die manier ingeperkt worden.
Wie kan zich nog herinneren dat de Veronica Omroep Organisatie voor 6 weken op zwart moest vanwege vermeende belangen bij RTL Veronique? Dat besluit werd later overigens teruggedraaid.
Bizar eigenlijk dat het CvdM als zelfstandig bestuursorgaan met slechts 3 bestuurders, waarbij je in de meeste gevallen de competentie van de betrokkenen in twijfel kunt trekken, de dienst uitmaakt over wat wel en niet in strijd is met de Mediawet. Daar heb ik me tot op de dag van vandaag groen en geel aan geërgerd.
Maar de U-bocht constructie van RTL Veronique, het huidige RTL4, was natuurlijk een geniale zet om dat gezeik alhier te omzeilen.
Uiteindelijk zat er niets anders op om de commerciëlen toe te laten zolang ze zich maar aan de Mediawet houden, mede ingegeven door regelgeving uit Brussel.
Goed beschouwd is Nederland nog steeds niet zo vrij als we denken.
Ik erger me ook aan de bemoeienis over wat vloggers en influencers online zetten omdat dat de jeugd zou beschadigen.
Het recente verbod op doorgifte van Russische TV-zenders in Nederland (Europa) vind ik nog steeds een zéér bedenkelijk besluit.
Kennelijk hebben we vrije nieuwsgaring niet meer zo hoog in het vaandel staan.
Die eeuwige betutteling uit Den Haag over wat wel en niet goed voor ons is moet maar eens afgelopen zijn.