Zaterdag 31 augustus 1974 ..., toen was ik 10 jaar oud. Ik luisterde al zo'n twee jaar intensief naar Radio Veronica (zeg maar: vanaf 538; 192 voelt voor mij nog steeds als 'voor mijn tijd'). Hoe jong ik toen ook was: ik voelde me meteen zeer verbonden met deze zender. Veel radio luisteren, zoals: 's morgens vroeg onder je dekens, meteen luisteren naar de eerste klanken op je transistorradio (soms nog vóór de start van Ook Goeiemorgen), zaterdagmiddag aan de radio gekluisterd voor de hele Top-40, niets wou ik missen, etc.. Het gevoel van 'vrijheid en je niet zo maar neerleggen bij een overheid die helaas nou eenmaal niet altijd even correct macht uitoefent', het heeft me al vroeg te pakken gekregen. in elk geval op radio-gebied. De platen van 1973/1974, ze staan nog steeds hoog op mijn lijstje.
De Stranding in april '73, de Grote demonstratie tot behoud van deze vrije zender, de afwijzing (ondertekenen van Verdrag van Straatsburg), het tegenwerken van een zendtijdaanvraag als publieke omroep, de Top-1.000 vrolijk verzinnen/ uitzenden, alsof het einde helemaal niet nabij was (wat een leuk programma is dat nog steeds), en dan toch geconfronteerd gaan worden met het aftellen naar het onvermijdelijke einde ... Stiekem (tegen beter weten in) hopen dat er toch nog een oplossing gevonden zou worden ... En toen was het moment daar. De laatste dag, de laatste Top-40 & Tipparade en Het laatste uur.
Ik heb het vele jaren lang als groot onrecht ervaren dat Radio Veronica het zwijgen is opgelegd. Ook al kwamen Mi Amigo, Caroline (NL), Monique etc. ervoor in de plaats. En ook al kwam Veronica - met veel moeite - terug als publieke omroep.
Het klopt natuurlijk helemaal dat vanaf '89 commerciële radio alsnog mogelijk werd (zij het afgedwongen via zogenaamde U-bocht constructies), dat Radio 538 in elk geval in de eerste jaren van haar bestaan een waardig opvolger werd van de zeezender Veronica, etc. etc.. En dat het huidige Radio Veronica sinds enige tijd steeds meer het echte radiogevoel weer weet terug te brengen (althans bij mij), met dank aan Rob Stenders. En het klopt helemaal dat sommige LPAM-stations (net als Caroline op 648) tof zijn om naar te luisteren. Maar toch ... Elk jaar begint het halverwege augustus toch weer een beetje te kriebelen. Gaat dus gewoon niet over. Althans: niet helemaal.
Ik heb het vaker gezegd: ik ben blij dat er steeds meer programma's van vroeger beschikbaar komen. Grote waardering voor het delen/ uploaden! Niet alles wat je terughoort is goed; sommige programma's klinken inmiddels 'sleets'. Maar het kenmerkt wel een bepaalde manier van radio maken. Uniek als je het mij vraagt.
Tot slot: de vraag van Henk: hoe kunnen we volgende generaties interesseren? Ik weet het niet. Mijn meiden (20 jaar oud) horen vaak het een en ander uit de zeezenderperiode via de luidsprekers voorbij komen, thuis en in de auto. Ze kennen de Lois-commercial uit hun hoofd (zingen hem soms onbewust mee). Maar ze vinden radio sowieso iets voor 'oude mensen'. Niet alleen de radio van vroeger, maar ook die van nu. Spotify is de norm. Ook goed. En middengolf-radio vinden ze überhaupt niet om aan te horen: zij horen fluittonen door het signaal heen, die mij allang niet (meer) opvallen ... Kwestie van 'the times, they are a changing', zullen we maar zeggen (:)).